به گزارش  تابناک، وقتي هوا گرم مي‌شود، مردهاي ثروتمند منطقه خليج فارس به اين‌جا مي‌آيند تا "زن بگيرند". اين البته ظاهر کار است. دختران جوان را مي‌خرند، براي همه عمر، يا فقط براي يک تابستان!
 
خبرگزاري دويچه وله آلمان نوشت: اين‌جا حوامديه است، شهرکي نزديک قاهره، پايتخت مصر؛ جاذبه‌اي براي مردهاي منطقه خليج فارس، آن هم پولدارهايشان! "جاذبه‌اي" که با روپوش و روسري در هواي گرم خيابان‌هاي شهر جولان مي‌دهد.

حوامديه معروف است به شهر "عروسان نابالغ" که خانواده‌هاي "سخت‌گيري" ندارند. "سخت" نمي‌گيرند، چون حاضرند دختران جوان‌شان را براي يکي، دوهزار يورو به مردهاي پيري با جيب‌هاي پر بفروشند.

حوامديه اگرچه معروف‌ترين شهرک فقير حومه قاهره است که دخترها در آن معامله مي‌شوند، اما تنها شهرک از اين نوع نيست.

مرزي ناروشن با فحشاء

اگر چه سن ازدواج در مصر ۱۸ سال است، اما در بسياري خانواده‌هاي روستايي يا فقير شناسنامه‌اي وجود ندارد يا در شناسنامه دختر دست‌کاري مي‌شود تا عاقد "نفهمد" که دخترک هنوز بچه‌ است.

مشکل ديگر اين است که همه مردهايي که براي "ازدواج" در خانه "عروس" را مي‌زنند، اصلا قصد ماندن با او را ندارند. چند ماه تابستان براي‌شان کافي است. بعد دختر را به خانه پدر پس مي‌فرستند!

اين دختران "دست دوم" به زحمت مي‌توانند بار ديگر ازدواج کنند و با مردي تشکيل خانواده دهند. به همين خاطر خانواده دختر سعي مي‌کند او را هرچه سريعتر به مرد ديگري بفروشد. مرزي نا روشن با فحشاء.

 تاوان فقر خانواده‌ها را دختران مي‌دهند پيرمردي اهل حوامديه مي‌گويد: «اين دخترها حتي نمي‌دانند به چه کسي فروخته مي‌شوند. مردهايي مي‌آيند که ما اصلا نمي‌دانيم چه‌کاره‌اند و از کجا آمده‌اند! آدم‌هاي خوبي هستند يا خبيث‌اند، خانواده دارند يا نه! ما فقط پول ‌‌‌آن‌ها را مي‌بينيم.»

البته او خود از جمله کساني است که از طريق اين معاملات زندگي مي‌کند: او در کار خدمات "جشن عروسي" است.

طبق سنت حوامديه، جشن عروسي در خيابان برگزار مي‌شود. عروس و داماد روي سکويي مي‌نشينند و همه رهگذرها در جشن شرکت مي‌کنند. مخارج عروسي حدود ۲۰ يوروست. اگر عروسي در ساحل خليج فارس جشن گرفته شود، مخارج بيشتر است. خدمات راه‌انداختن جشن عروسي به سرعت به چند صد يورو مي‌رسد.

هفده بار "ازدواج"

خانواده‌ها مي‌گويند ما خيلي بدبختيم. ولي تاوان اين بدبختي را دختر‌ها مي‌دهند. يکي از موارد، سروصداي زيادي در مطبوعات به راه انداخت. خانواده‌اي دخترش را هفده بار به "عقد" مردهاي مختلف درآورده بود.

وزير خانواده مصر جهاني شدن و افزايش فاصله ميان فقير و غني در ميان ساکنان کشورهاي خليج فارس را عامل اصلي اين فجايع مي‌داند. او مي‌گويد، مهم‌ترين راه مقابله با اين فساد آموزش دختران است تا اجازه ندهند بر سر آن‌ها اين‌طور معامله شود. او هم‌چنين بدنبال سخت‌تر کردن قوانين است. اولين قدم، رساندن سن ازدواج از ۱۶ به ۱۸ سال بوده است.

خط تلفني هم برقرار شده است تا دختران بتوانند در صورت اجبار به موقع پليس را خبر کنند. يا مثلا همسايه‌ها، دوستان يا اقوامي که از اين کار باخبر مي‌شوند، بتوانند بصورت ناشناس ماموران را مطلع کنند.

بسياري از مردم حوزه خليج فارس با "ازدواج"هايي که در حوامديه رخ مي‌دهد، به شدت مخالفند.

البته نه به اين خاطر که خيلي مدرن فکر مي‌کنند، بلکه به اين خاطر که اين کار مثل نوعي "دامپينگ"، به معناي پايين آوردن "قيمت" عروس است.

ولي زن‌ها مشکل ديگري هم دارند. براي جلوگيري از اين "دامپينگ" بهاي زن، قوانين ضد زن تشديد مي‌شود. مثلا زن‌هاي برخي کشورهاي حوزه خليج فارس ديگر به راحتي اجازه مسافرت ندارند.

وزير خانواده مصر مي‌گويد، به نتيجه رسيدن تلاش‌ها نيازمند زمان است. قوانين را يک روزه نمي‌شود تغيير داد. مردم را هم نمي‌شود عوض کرد. ولي فشار را مي‌شود بيشتر کرد و در اين ميان مطبوعات نقش مهمي دارند. به همين خاطر هم هست که به تازگي مواردي که در اين رابطه در مطبوعات مصر منتشر شده،  اذهان را متوجه خود کرده‌اند.