به گزارش شيعه آنلاين، "ايمان اسدي" در يادداشتي در رجانيوز نوشت: در بررسي سير تطور انديشه فرقه ي جعلي وهابيت مي توان يک نقطه ي عطفي را براي اين نحله ي ضاله ي فکري تصور کرد و آن چيزي نبود جز پيوند بين انديشه آل وهاب و شمشير آل سعود؛ که از طرفي موجب حکمراني گسترده آل سعود بر سرزمين حجاز گرديد و از طرفي موجب تحميل اين انديشه به زور شمشير به ديگران شد.

رژيم سعودي عربستان با برداشت سطحي مآبانه از دين مبين اسلام و با استناد به فتاوي شاذ مفتي هاي وهابيت مصداق بارز اسلام آمريکايي را در منطقه به نمايش گذاشت و اسلامي که آن ها سردمدار آن بودند نه تنها با مناغع آمريکا در تضاد نبود بلکه مجري سياست هاي آمريکا در منطقه بود.

استکبار جهاني که همواره به دنبال افزايش نفوذ خود در منطقه بود نيز با حمايت کامل از خاندان آل سعود توانست بسياري از منافع خود را به پيش برد و اين چنين بود که در بسياري از تحولات منطقه که آمريکايي ها در آن نقش داشتند دست استکبار جهاني از آستين خلفاي آل سعود بيرون آمد؛ و جدال بين تمدن اسلامي و تمدن غرب به تعبير برخي کارشناسان به جنگ سرد بين ايران و عربستان بدل گرديد که به مثابه مقاتله نهايي اسلام آمريکايي و اسلام ناب محمدي تلقي مي شود

در اينجا به اختصار نمونه هايي از خوش خدمتي هاي حکام سعودي به استکبار را به اختصار بررسي مي کنيم :

1- در انتخابات پارلماني سال 2009 لينان که شاهد آرايش انتخاباتي جريان 8 مارس و 14 مارس در مقابل يکديگر بوديم، تحولات لبنان به صحنه وزن کشي جريان هاي سياسي داخلي لبنان و حاميان خارجي آنها تبديل شده بود، جريان 8 مارس که عمده ترين گروه هاي آن را حزب الله، جريان امل و جريان ملي آزاد لبنان تشکيل مي داد در مقابل جريان 14 مارس که شاخص ترين گروه آن حزب المستقبل مي باشد قرار گرفت که در اين بين رژيم سعودي عربستان از تمامي ظرفيت هاي خود براي پيروزي جريان 14 مارس يا همان جريان غربگراي سازشگر با اسرائيل استفاده کرد. .عربستان سعودي با هزينه کردن پول‌هاي هنگفت براي خريد راي و انتقال لبناني‌هاي مقيم خارج به لبنان براي راي دادن به نفع گروه 14 مارس نقش موثري در تغيير سرنوشت اين انتخابات داشت، که البته با سقوط دولت حريري همه نقشه هاي سعودي نقش بر آب شد.
پايگاه اينترنتي ويکي ليکس با انتشار سندي از توطئه عربستان سعودي و کويت براي پرداخت يک ميليارد دلار به برخي گروه‌ها در انتخابات پارلماني لبنان جهت مقابله با نمايندگان حزب الله، پرده برداشت. اين يک نمونه از خوش خدمتي هاي عربستان به غرب و در رأس آن آمريکا بود.

2- در ژوئيه 2006 يعني همان ايام جنگ 33 روزه حزب الله لبنان با رژيم صهيونيستي که اولين فاز عملي شکست طرح خاور ميانه بزرگ را به تئوري پردازان آن و به جهانيان فهماند، رژيم سعودي عربستان به جاي محکوم کردن تجاوز گريهاي صهيونيستها و حمايت از مردم مظلوم لبنان به همراهي کشور هاي مصر و اردن اقدام به تشکيل اتاق جنگ عليه حزب الله لبنان کرد و در نامه اي به سران رژيم صهيونيستي خواهان نابودي هلال شيعي شدند.

3- در انتخابات پارلماني 2010 عراق که آرايش انتخاباتي آن يکبار ديگر به صحنه صف آرايي حاميان استکبار و مخالفان آن اين بار در کشوري ديگر تبديل شده بود، در يک طرف انتخابات ائتلاف دولت قانوني به رياست نوري المالکي، ائتلاف ملي به رهبري حکيم، جريان صدر و برخي از گروه هاي کرد عراق بود که در مقابل ائتلاف غربگرا و سکولار العراقيه به رهبري اياد علاوي صف آرايي کردند. در اين ميان عربستان که بعد از روي کار آمدن دولت شيعي در عراق از هيچ اقدامي براي اختلال در روند سياسي اين کشور دريغ نکرده بود سعي داشت با حمايت از ائتلاف سکولار العراقيه جايگزيني براي ساختار وانديشه هاي مذهب گراي شيعيان که از سال 2005 براي اولين بار حاکميت واقعي بر عراق را تجربه کردند، مطرح سازد.در اين بين عربستان تمامي توان خود را مصروف پيروزي العراقيه کرد، از حمايت هاي مالي گرفته تا رايزني هاي سياسي، که در اين زمينه فقط مراجعه به آرشيو شبکه العربيه در حمايت از سکولارهاي عراقي خود مبين ماجراست. بر اساس اطلاعات موثق که در رسانه هاي مختلف منتشر شده عربستاني ها به تنهايي 20 ميليارد دلار را براي محور ضد شيعي به تعبير خودشان ضد ايراني اختصاص دادند تا در کنار بسيج تمامي رسانه هاي در اختيار به عاملي براي تحقق اين هدف تبديل شوند.البته تحولات عراق هم با پيروزي شيعيان و تشکيل دولت ائتلافي آنها بار ديگر طعم شکست را به خاندان ال سعود چشاند.

4- جنگ 7 ماهه رژيم علي عبدالله صالح با جنبش الحوثي در يمن در سال 2010 که نبرد ششم به شمار مي آمد صحنه اي ديگر از خباثت هاي آل سعود عليه شيعيان و در حمايت از منافع استکبار در منطقه را به نمايش گذاشت. سعودي‌ها به کمک فشار ديپلماسي امريکا همه مبادي ورودي و خروجي يمن را به کنترل خود درآوردند، نه تنها راه‌هاي ارسال سلاح به مبارزان يمن بسته شد بلکه راه‌هاي امدادرساني به روي مجامع بين‌المللي نيز مسدود گرديد، ولي اين پايان ماجرا نبود، رژيم سعودي که همواره در جنگ ها نقش پشت پرده را ايفا مي کرد اين بار معادلات عوض شد و خود کشور عربستان مستقيما وارد جنگ با سربازان الحوثي شد و نبرد صعده رقم خورد که تلفات مالي و جاني زيادي را برجاي گذاشت که البته رسوايي نظاميان سعودي با تصاويري که بعدها از اين نبرد منتشر شد چندين برابر شد.

5- در نا آرامي هاي اخير کشور سوريه که به وضوح مي توان دست استکبار و ايادي آن را در تجهيز گروه هاي تروريستي عليه مردم و حکومت مشاهده کرد، که مي توان اين راهبرد غرب در قبال نا آرامي هاي سوريه را همان ترفند شبيه سازي استکبار در برخورد با کشورهاي محور مقاومت ناميد( البته با کمي تسامح). در اين ماجرا هم نقش سعودي و رسانه هاي آن در بزرگ نمايي آنچه که اعتراضات مردمي خوانده مي شود جاي بسي تامل دارد. در همين زمينه پايگاه موسوم به فيلکا اسرائيل از جزئيات طرح مشترک سعودي ها و آمريکايي ها ضد سوريه پرده برداشت . بر اساس اين طرح ، بندر بن سلطان سفير وقت عربستان در امريکا ، با همکاري جفري فيلتمن سفير سابق آمريکا در لبنان ، در طرحي براي براندازي نظام حاکم در سوريه با يکديگر مشارکت دارند . البته فتواي يکي از علماي عربستان مبني بر براندازي نظام حاکم بر سوريه را هم نمي توان ناديده گرفت، که اين غائله هم با هوشاري و حضور به موقع مردم سوريه در صحنه به ضرر استکبار به پايان رسيد.

نمونه هاي فراوان ديگري از نوکري خائن الحرمين الشريفين در برابر غرب وجود دارد؛ از جمله سکوت در قبال جنايات صهيونيست ها در نوار غزه چه در جنگ 22 روزه چه اکنون، اعتبار قائل شدن براي دادگاه بين المللي ترور رفيق حريري، پناه دادن به زين العابدين بن علي حاکم فراري تونس، حمايت همه جانبه از مبارک حتي لحظاتي قبل از سرنگوني او، مداخله در منازعه ي اخير يمن از کانال هاي مختلف از جمله شوراي همکاري خليج فارس، همراهي با کويت در اتهام زني عليه ايران در کشف شبکه جاسوسي ايران در کويت و چندين و چند نمونه ي ديگر که مجال بررسي آن ها در حوصله ي مخاطب نمي گنجد، اما جايي که بي شرمي و خباثت ال سعود بيش از پيش بر ديگران عيان شد حضور نظامي آن ها در کشور بحرين و جناياتي بود که در آنجا مرتکب شدند.

خاندان فاسد آل سعود پس از اينکه دومينوي انقلاب کشورهاي عربي به حوزه خليج فارس رسيد ترس سراسر وجودشان را فرا گرفت و يک مرتبه براي مهار اين خيزش ها که دير يا زود گريبان خودشان را هم ميگيرد به فکر مقابله افتادند و با استناد باطل به توافق سپر جزيره با همراهي آل نهيان امارات اقدام به ارسال نيرو به بحربن کردند تا به زعم خودشان بتوانند رژيم خونخوار آل خليفه را تثبيت کنند و با سرکوب موج قيام مردم در بحرين مانع از تکرار اين انتفاضه در ساير کشورها شوند.

آل سعود در بحرين براي مقابله با انقلابيون از هيچ کوششي فرو گذار نکرد؛ از کشتار مردم گرفته تا بازداشت معترضين، از تخريب مساجد گرفته تا قرآن سوزي، از ويران کردن خانه و کاشانه مردم گرفته تا به مکان نامعلوم منتقل کردن برخي زنان معترض و بسيار بسيار جنايات ديگر که قلم از نوشتن آن شرم دارد.

آري؛ اين بار هم آل سعود براي استکبار سنگ تمام گذاشت و اين جور امنيت ناوگان پنجم دريايي آمريکا در بحرين را تامين کرد، اما بيش از هرچيزي رژيم آل سعود و حاميان استکباري آن بايد بدانند که روزگار نوکري سران کشورهاي منطقه به پايان رسيده است و دير يا زود سرنوشت حکام عربستان هم به سرنوشت باقي ديکتاتورها پيوند خواهد خورد.