به گزارش شيعه آنلاين، «أحمد بن زيني دحلان» از نويسندگان و قضات مکه مکرمه در صفحه 297 از کتاب خود تحت عنوان "أمراء البلد الحرام" (شاهزادگان کشور حرام) بخشي دارد بنام "داستان اهل طائف و بلايي که وهابيون بر سر آنان آوردند".
او در اين بخش به رسوايي ها و جنايت هايي که وهابيون هنگام ورود به شهر مکه مکرمه انجام دادند اشاره کرده و تصاويري را نيز به عنوان سند براي اثبات ادعاي خود منتشر کرده است.
«أحمد بن زيني دحلان» در اين بخش مي نويسد: آنان (وهابيون) هنگام وارد شدن به شهر مکه، به هيچ کس رحم نمي کردند. زن و مرد و کودک و غير کودک را مورد حمله قرار مي دادند. اگر کسي مقاومت مي کرد او را مي کشتند. آنان حتي به نوزاداني که در آغوش مادرانشان بودند هم رحم نمي کردند. آنها حتي به منزل و اتاق پيامبر اکرم اسلام (ص) حمله کردند و اندک وسايل و آثار تاريخي که در آن بود را به تاراج بردند.
در همين حال «ابراهيم الراوي الرفاعي» تاريخدان عربستاني نيز در اين باره مي گويد: وهابيون هنگام ورود به مکه تعداد زيادي از علما را نيز کشتند از جمله شيخ «عبدالله الزواوي» مفتي پيروان مذهب شافعي در مکه. علت کشتن وي، وهابي نبودنش بود. آنها شافعي ها را نيز کافر و خارج از مي دانستند.
وي در ادامه افزود: آنها ديگر علمايي مانند شيخ «عبدالله أبوالخير» قاضي مکه، شيخ «سليمان بن مراد» قاضي منطقه طائف، شيخ «يوسف الزواوي»، شيخ «حسن الشيبي» و شيخ «جعفر الشيبي» که همگي از شيوخ مکه بودند را نيز به قتل رساندند.
«ابراهيم الراوي الرفاعي» همچنين گفت: آنان در مناطقي همچون "دقاق اللوز" و "وادي وج" دست به کشتارهاي جمعي زدند و اموال مردم را به تاراج بردند و به تعدادي از زنان و دختران نيز تجاوز کردند. همه کتاب هاي ديني را نيز از بين بردند زيرا آن را منحرف مي دانستند.