* ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ *
ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ (ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½) ï؟½ï؟½ï؟½ ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ ï؟½ï؟½ï؟½ ï؟½ï؟½ï؟½ ï؟½ï؟½ï؟½ ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ ï؟½ï؟½ ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½
  ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ |  ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ ï؟½ï؟½ |  ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ |  ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ |  ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ ï؟½ï؟½ï؟½ ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ |  ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ |  ï؟½ï؟½ï؟½ ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ |  ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ ï؟½ï؟½ ï؟½ï؟½ï؟½شگï؟½ï؟½
تاريخ: 06 خرداد 1393 تعداد بازديد: 735 
مراجع تقليد از جايگاه و شخصيت حضرت ابوطالب(ع) مي‌گويند
 

حضرت ابوطالب(ع) از همان کودکي به سبب نشانه‌هاي روشن به آينده پيغمبر اسلام(ص) پي برده بود و در حفظ و حراستش از کينه دشمنان سخت مي‌کوشيد، در واقع از مؤمنان به پيامبر خاتم(ص) قبل از نبوتش بود.

حضرت ابوطالب(ع) مرد نمونه مکه و عموى عاليقدر پيامبر(ص) و مدافع صميمى و حامى آن حضرت(ص) که از آغاز دعوت پيغمبر پيوسته با عقل و درايت، مرز بين حضرت و قريش را حفظ کرده و به حمايت برادرزاده خويش و پيشرفت دين خدا اهتمام داشت، سرانجام در 26 رجب سال دهم بعثت رسول خاتم(ص) جهانى فانى را وداع گفت و به جوار رحمت‏ حق شتافت.

به مناسبت سالروز شهادت سرور خاندان بني‌هاشم حضرت ابوطالب بن عبدالمطلب(ع) به بازخواني پيام مراجع عظام تقليد درباره جايگاه و نقش بزرگ حامي پيامبر(ص) مي‌پردازيم:

 

*آيت‌الله ناصر مکارم شيرازي

 در تاريخ اسلام کمتر کسي را مي‌يابيم که مانند ابوطالب در دفاع از اسلام در روز غربت آن کوشيده باشد و اگر حمايت‌هاي بي دريغ آن بزرگوار نبود، درخت نوپاي اسلام به ثمر نمي‌نشست.

ابوطالب در سخت ترين حالات پيامبر(ص) و مسلمين يعني در آن سه سال که آن‌ها در دره مخصوصي در نزديکي خانه خدا که بعداً به شعب ابيطالب معروف شد، در محاصره دشمن بودند، مانند پروانه گرد شمع وجود پيامبر اسلام(ص) مي‌چرخيد و با تمام وجود در حفظ او مي‌کوشيد.

هر شب محل خواب و استراحت پيامبر را عوض مي‌کرد و فرزند دلبندش را در جاي او مي‌خوابانيد و به او مي‌فرمود: «من تو را فداي فرزند عبدالله يعني پيغمبر اسلام(ص) کردم»، او از همان کودکي به سبب امارات و نشانه‌هاي روشن به آينده پيغمبر اسلام(ص) پي برده بود و در حفظ و حراستش از کينه دشمنان سخت مي‌کوشيد و در واقع از مؤمنان به پيامبر اسلام(ص) قبل از نبوتش بود، حتي در زماني که پيامبر کودک شيرخواري در قنداقه بود، به وسيله او از خداوند باران طلبيد و خشکسالي سرزمين مکه برطرف شد.

و شعر معروف:

وابيض يستسقي الغمام بوجهه

ثمال اليتامي عصمه للارامل

که ابوطالب بعداً سروده و بسياري از دانشمندان شيعه و اهل سنت آن را در کتاب‌هاي خود به عنوان يادگار آن زمان نقل کرده‌اند، گواه روشن همين امر است، او بارها در شعر و نثرش ايمان محکم خود را نسبت به پيامبر اسلام(ص) نشان داده است، اما بزرگترين تهمت را به او زدند و گفتند: ابوطالب کافر از دنيا رفت و به اين ترتيب تمام کينه‌هايي را که نسبت به فرزندش علي(ع) داشتند، نسبت به پدر بروز دادند و تمام شواهد تاريخي را ناديده گرفتند.

اگر جز اين شعر معروف ابوطالب در مدح پيغمبر اکرم(ص) در دست نبود کافي بر بطلان اين تهمت ناروا بود آنجا که مي‌گويد:

لقد اکرم الله النبي محمدا

فاکرم خلق الله في الناس احمد

وشق له من اسمه ليجله

فذو العرش محمود و هذا محمد

*آيت‌الله لطف‌الله صافي گلپايگاني
برحسب آنچه در «مصباحين» مصباح شيخ و مصباح کفعمي از ابن عياش مؤلف کتاب نفيس «مقتضب الاثر في ائمه الاثني عشر» منقول است، وفات آن حضرت در روز 26 رجب سال 10 بعثت که به عام الحزن ناميده شد اتفاق افتاده، حضرت ابوطالب(ع) از اول شروع و ظهور اين دين حنيف، يگانه کسي بود که آن را تحت حمايت گرفت.

همان بزرگمرد ارجمندي که از اجتماع قريش و نقشه‌ها و تهديدات و قطع روابط و آزار و اذيت ايشان بيم نداشت و تا زنده بود با خلوص نيت از پيامبر اسلام(ص) حمايت کرد و به او گفت: «اذهب يابن اخي! فقل ما احببت فوالله لا اسلمک لشي ء ابدا»، اي پسر برادرم! برو و هرچه دوست داري بگو، به خدا سوگند تو را در هيچ پيشامدي تنها نمي‌گذارم.

مقام آن حضرت چنان رفيع بود که پيامبر(ص) در مصيبتش گريان شد و اندوهگين شد، پس از و فات ابوطالب، قريش بر پيامبر مرارت‌هايي رساندند که در حيات ابوطالب جرأت انجام آن را نداشتند، سال وفات دو يار ديرين پيامبر(ص)، حضرت ابوطالب و حضرت خديجه ام‌المؤمنين(س) عام الحزن نام گرفت، ابوطالب سيد بطحاء، پير قريش و رئيس مکه و قبيله بود.

ايشان جميع فضايل اخلاقي را دارا بودند، همه به او احترام مي‌گذاشتند و شخصيت و مکارم اخلاقش را مي‌ستودند، به طور قطع، بر همه امت اسلامي لازم و واجب است که قدر خاندان ابوطالب را بدانند و خدمات و رنج و مصائب آنان را در ياري پيامبر(ص)، نصرت دين و اعتلاي کلمه دين فراموش نکنند.

*آيت‌الله حسينعلي نوري همداني 
حضرت ابوطالب والد بزرگوار حضرت مولاي متقيان اميرمؤمنان(ع) داراي شخصيت اسلامي بسيار والايي است و حق بسيار بزرگي به اسلام و مسلمين دارد که به قول ابن ابي الحديد «ولولا ابوطالب وابنه لما مثل الدين شخصا فقايا» يعني اگر ابوطالب و فرزند او علي نبودند، دين اسلام هرگز تثبيت نمي‌شد، او نسبت به پيغمبر بزرگ اسلام حضرت محمد(ص) از جهت محبت و مساعدت و نصرت ممتاز و در تاريخ اسلام از اين نظر جايگاه بسيار بلندي دارد .

*آيت‌الله محمدعلي علوي گرگاني
حضرت ابوطالب(ع) پدر بزرگوار حضرت اميرالمؤمنين(ع) در بين تمامي صحابه رسول گرامي اسلام(ص) قطعاً مظلومترين شخص است، زيرا اين بزرگوار در زماني که رسول معظم اسلام(ص) هيچ گونه حامي و پشتيباني نداشت، يکه و تنها به حمايت آن حضرت برخاست و تمامي مشکلات را به جان خريد، ولي متأسفانه تاريخ به ايشان ظلم مضاعف نمود و نسبت‌هاي ناروا را به او داد که با شواهد قطعي تاريخي در تعارض مسلم است و مثال ايمان ايشان، مثال مؤمن آل فرعون است که ايمانش را مخفي مي‌کرد تا بتواند به اهداف عاليه‌اش برسد و از هر چه در اين زمينه کارهاي تحقيقي صورت گيرد که چهره درخشان و مظلوم آن مظلوم تاريخ از آيينه زنگار خارج شود.
منبع: فارس



آموزش رجال | مناظرات | فتنه وهابيت | آرشيو اخبار | آرشيو يادداشت | پايگاه هاي برتر | گالري تصاوير | خارج فقه مقارن | درباره ما | شبکه سلام |  ارتباط با ما