| تاريخ: 11 شهريور 1387 | تعداد بازديد: 7988 |
|
| درس خارج فقه مقارن استاد حسيني قزويني (وضو از منظر فريقين) | ||
|
فرق بين فقه مقارن و علم خلافيات: هدف ما از مطرح كردن فقه مقارن: منشأ اصلي اختلاف ميان اهل سنت و پيروان اهل بيت عليهم السلام: استاد حسيني قزويني | ||
| فهرست نظرات |
| 1 |
نام و نام خانوادگي: farooghazam -
تاريخ: 29 آذر 87 - 00:00:00
با سلام براي چندمين بار مي پرسم نام کتابي که آقاي قزويني در درسهاي فقه مقارن گفتند که از عربستان در مورد تعارض قول و عمل صحابه خريده اند چيست . نام کتاب و شناسنامه آن را بفرماييد تا خيال نکيم راست نگفته ايد. جواب نظر: با سلام جناب صديق اکبر اين دفعه اول است که درخواست شما مشاهده مي گردد. کتابي که استاد قزويني به آن اشاره کرده اند به نام «مخالفة الصحابي للحديث النبوي الشريف» تأليف «دکتر عبدالکريم بن علي النمله» استاد بخش اصول الفقه دانشگاه شريعت ام القري مي باشد. البته در مورد نکته «تا خيال نکنيم راست نگفته ايد» خود مختار هستيد که نسبت به اين موضوع و يا ساير مطالب چگونه برداشت کنيد براي بدست آوردن حقيقت مطلب هر موضوع راه هاي بسياري وجود دارند (من جمله همين موضوع مي توانستيد از طريق تحقيق و جستجو بيشتري در منابع مختلف (مثل اينترنت و يا ... ) به راحتي به جواب خود برسيد) موفق و مؤيد باشيد معاونت اطلاع رساني |
| 2 |
نام و نام خانوادگي: farooghazam -
تاريخ: 30 آذر 87 - 00:00:00
با سلام و عرض ادب حقير از ارادتمندان قديمي استاد معظم حظرت آيت الله دکتر قزويني هستم متاسفانه چند بار براي بخش طرح سوالات اين سوال را فرستادم ولي شايد چون طلبه اي شيعه بودم وخيالشان راحت بود که حقير دچار شبهه نشده ام پاسخ ندادند و مجبور شدم اين گونه بنويسم که پاسخم را بدهيد .از محضر سرور ارجمند استاد معظم حظرت آيت الله دکتر قزويني و شما عزيزان پوزش مي طلبم و براي تشکر برخي از تاليفاتم را براي شما خواهم فرستاد. لطفا فقط پاسخ غير شيعه را ندهيد.اميدوارم زير نظر قبلي درج کنيد تا شان استاد حسيني حفظ شود.التماس دعا جواب نظر: با سلام و عرض پوزش متاسفانه به علت کثرت سوالات ارسالي روند پاسخ به آنها کمي با کندي پيش مي رفت که ان شاء الله با تدابير اتخاذ شده ، اين مشکل بر طرف خواهد شد ؛ ما به سوالات برادران شيعه خويش نيز توجه بسيار داريم و بيشتر سوالات پاسخ داده شده براي شيعيان است . موفق باشيد گروه پاسخ به شبهات |
| 3 |
نام و نام خانوادگي: آشوري -
تاريخ: 30 آبان 89 - 14:56:23
با سلام خدمت عالم بزرگوار استاد قزويني لطفا در مورد اينکه چرا اهل سنت دستها را از پايين به بالا ميشويند نيز توضيح دهيد و معناي "الي المرافق" نزد اهل سنت و شيعه و دلايل شيعه بر حقانيت خود! با تشكر جواب نظر: با سلام دوست گرامي در آيه مربوط به وضو ، عبارت «فاغسلوا وجوهکم وايديکم الي المرافق» آمده است ، اهل سنت مي گويند که الي در اينجا به معني نهايت و «تا» است ، بنا بر اين فتوا به (استحباب) شستن دست تا آرنج داده اند (فتوا به استحباب است ، اما اکثر مقلدين اهل سنت با خبر نيستند ، مي توانيد به کتاب المجموع نووي ، باب مستحبات وضو مراجعه کنيد ، البته همين که فتوا به استحباب داده اند نشان دهنده عدم دلالت آيه بر جهت دارد) بسياري از علماي اهل سنت در اين آيه گفته اند که مقصود از الي در اين آيه ، مانند آيه دوم سوره نساء «ولا تاکلوا اموالهم الي اموالکم» به معني «با» است ، و نه «تا» و صريحا گفته اند که مقصود اين است که وقتي دست را مي شوييد ، آرنج نيز بايد شسته شود ، نه اينکه دست بدون آرنج شسته شود و اشاره اي به جهت ندارد . موفق باشيد گروه پاسخ به شبهات |
| 4 |
نام و نام خانوادگي: امير لوكيان -
تاريخ: 04 ارديبهشت 91 - 23:04:14
سلام.ببخشيد در كتاب اهل سنت مطلبي مربوط به طرز وضو گرفتن پيامبر هست؟بهطور كامل بيان كند؟ جواب نظر: باسلام برادر گرامي در اين مقاله بسياري از اين روايات آمده است به اين آدرس مراجعه كنيد موفق باشيد گروه پاسخ به شبهات |
| 5 |
نام و نام خانوادگي: علي -
تاريخ: 13 آبان 91 - 12:37:13
اى كسانى كه ايمان آوردهايد! هنگامى كه به نماز مىايستيد، صورت و دستها را تا آرنج بشوييد! و سر و پاها را تا مفصل [برآمدگى پشت پا] مسح كنيد برادر عزيز گروه پاسخ به شبهات در اينجا خداوند فرموده سر و ياها را تا مفصل برآمدگي پشت پا مسح كنيد آيا ما پشت پا را مسح مي كنيم لطفا به اين قسمت تو ضيحات بيشتري بدهيد جواب نظر: باسلام دوست گرامي مقصود از مسح بر {برآمدگي پشت پا }كه در بعضي از ترجمه هاي قرآن آمده است، همان روي پا است كه در بيشتر ترجمه ها نيز چنين ذكر شده است . و استعمال پشت پا در مقابل كف و زير پا است، همچنانكه مي گوييم كف دست و پشت دست كه مقصود روي دست است موفق باشيد گروه پاسخ به شبهات |
| 6 |
نام و نام خانوادگي: حسن م -
تاريخ: 26 شهريور 92 - 18:16:26
عرض سلام وادب واحترام.دوست عزيز و برادر محترم جناب آشوري! کلمه ي الي در ايه فوق تنها براي بيان حد شستن است نه کيفيت شستن که بعضي توهم کرده اند و چنين پنداشته اند که آيه مي گويد: بايد دستها را از سر انگشتان به طرف آرنج بشوييم آن چنان که در ميان جمعي از اهل تسنن رائج است. اين درست مثل اين مي ماند که انسان به کارگري سفارش مي کند ديوار اتاق را از کف, تا يک متر رنگ کند. بديهي است منظور اين نيست که ديوار از پايين به بالا رنگ شود بلکه منظور اين است که اين مقدار بايد رنگ شود نه بيش تر ونه کمتر.و يا براي مثال وقتي گفته مي شود من تا فلان جا رفتم معنايش اين است که نقطه نهايي عمل من که همان رفتن باشد فلان جا است يا وقتي مي گوييم من ماهي را تا سرش خوردم کلمه تا دلالت نمي کند بر اين که سر آن را هم خورده ام يا نخورده ام.بنابراين حکم شستن مرفق از کلمه الي استفاده نمي شود و فقط مقداري از دست که بايد شسته شود در ايه ذکر شده وکيفيت ان در سنت پيامبر که بوسيله اهل بيت به ما رسيده است امده است و آن شستن آرنج است به طرف سر انگشتان. موفق باشيد والسلام عليکم و رحمت الله وبرکاته. |
| 7 |
نام و نام خانوادگي: rrw -
تاريخ: 16 فروردين 93 - 12:38:17
((لطفا بسيار بسيار اورژانسي پاسخ دهيد))بنده در يکي از سايتهاي وهابي مناظره اي در مورد وضو شيعه و سني داشتم که پاسخي براي يکي از شبهات آنها ندارم.لطفا بطور اورژانسي پاسخ دهيد. ------------------------------------------------------------------- شبهه وهابي : آيه 6 مائده، دو بخش دارد. بخش اول مربوط به وضو و بخش دوم مربوط به تيمم. در بخش تيمم (که در مسح صورت و دست ترديد وجود ندارد) آمده است. «فَامْسَحُواْ بِوُجُوهـِــكُمْ وَأَيْدِيـكُم» مي بينيم که چون قبل از وجوه (بـِ) آمده ، مکسور شده و به همين منوال أَيْدِيـكُم نيز کسره گرفته است و ميفهميم که دست ها هم مسح ميشود چون عطف است. اما در بخش مربوط به وضو چنين نيست. يعني همچنانکه در بخش تيمم (بـِ) براي أَيْدِيـكُم عمل کرده، و مکسور شده، ولي (بـِ) براي أَرْجُلــَـكُمْ عمل نکرده و مفتوح است. دقت نماييد: وَامْسـَـحُواْ ------------- بِرُؤُوسـِـكُمْ----------وَأَرْجُلــَـكُمْ فَامْسـَحُواْ----------------بِوُجُوهـِــكُمْ---------وَأَيْدِيـكُم اگر طبق ادعاي شيعه که ميگويد بعد از کلمه مسح هر آنچه آمد را بايد مسح کنيم طبق جدول ميبينيم که اعراب سر ها و دست ها يکي نيستند. و اين تناقض در قرآن خواهد بود. اما طبق قواعد نحوي متوجه ميشويم که علت اينکه پاها بر خلاف سرها فتحه دارد اين است که درواقع به صورت ها و دست ها عطف شده است. و اگر هدف خداوند مسح کردن پاها ميبود به همان ترتيبِ حرکت گذاريي که در بخش دوم آيه آورده بود ميبايست پاها را نيز با کسره مي آورد و ميگفت ارجلِکم. اما چون «أَرْجُلــَـكُمْ» فتحه دارد يک علت بيشتر وجود ندارد آن هم اين است که «أَرْجُلــَـكُمْ» عطف است بر «وُجُوهــَـكُمْ» و قواعد نحوي آن به «وُجُوهــَـكُمْ» بر ميگردد. ------------------------------ منتظر پاسخم. با تشکر جواب نظر: باسلام
دوست گرامي؛ اولاً بيشتر قراء ارجل را به کسر خوانده اند. ثانياً در صورت نصب، ارجل بر محل رووس که منصوب(مفعول) است عطف شده است. در اين مورد به بخش فقه مقارن مقاله «وضو از منظر فريقين» مراجعه نماييد.
موفق باشيد
گروه پاسخ به شبهات
(1) |
| 8 |
نام و نام خانوادگي: عبد علي -
تاريخ: 07 شهريور 93 - 17:29:07
سلام عليکم روايتي در (کافي جلد 3 ص 35 روايت 6 ) ميباشد که امام صادق ع امر به غسل پا فرموده اند توجيه اين روايت چيست اگر تقيه بوده دليلش چيست ؟ يا علي جواب نظر: با سلام
دوست گرامي
اولا: در نزد شيعه اين چنين نيست که هر روايتي مورد قبول باشد چه بسا روايتي باشد که متن آن با مباني شيعه نمي سازد لذا مورد پذيرش نيست؛ چون احتمال دارد روايت از باب تقيه بوده باشد که موافق عامه است. از جمله اين روايتي که شما ذکر کرديد در کتاب وسائل الشيعه بعد از نقل اين روايت حر عاملي گويد: أقول : غسل الرجلين محمول على التقية لما مر . وسائل الشيعة (آل البيت) - الحر العاملي - ج 1 ص ۴۵۲.
امام عليه السلام در مورد احكام فقهى به جهت تقيّه، حكمى را پنهان نموده و يا خلاف آن را اظهار مى نمايد كه به «تقيّه در حكم» نيز معروف است. بيشترين موارد تقيّه در اين خصوص در روايات امام صادق عليه السلام وجود دارد .اما عواملى باعث صدور روايات تقيّه اى از آن حضرت شد چند چيز است :الف: تقيّه از حكومت در دوران هشام و منصور.ب: مختلف بودن اصحاب امام صادق عليه السلام از جهت مذهب كه در مواردى حضرت، طبق مذهب فقهى سئوال کنندگان جواب مى داد.ج: حفظ جان اصحاب خود و موارد ديگر
ثانيا: ضمن اينکه اين روايت را مرحوم شيخ صدوق نقل کرده است که متن آن دلالت بر مسح مي کند: إن نسيت مسح رأسك فامسح عليه و علي رجليك من بلة وضوئك. : اگر مسح سرت را فراموش كردى، پس بر آن و بعد بر پاهاى خود از آب وضويت مسح كن، من لا يحضره الفقيه للشيخ الصدوق، ج1، ص60 ثالثا: قبول چنين روايت، موجب مخالفت با قرآن است که مسح پا را مي گويد
رابعا : بيش از ده ها روايت صحيح وجود دارد که دلالت بر اين دارد که پا را در وضوء بايد مسح کرد که اين روايت که اشاره کرديد توان مقابله به اين روايات را ندارد به عنوان نمونه به چند مورد اشاره مي کنيم:
1-عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنْ يُونُسَ بْنِ عَبْدِ الرَّحْمَنِ عَنْ أَبَانٍ وَ جَمِيلٍ عَنْ زُرَارَةَ قَالَ: حَكَى لَنَا أَبُو جَعْفَرٍ ع وُضُوءَ رَسُولِ اللَّهِ ص فَدَعَا بِقَدَحٍ فَأَخَذَ كَفّاً مِنْ مَاءٍ فَأَسْدَلَهُ عَلَى وَجْهِهِ ثُمَّ مَسَحَ وَجْهَهُ مِنَ الْجَانِبَيْنِ جَمِيعاً ثُمَّ أَعَادَ يَدَهُ الْيُسْرَى فِي الْإِنَاءِ فَأَسْدَلَهَا عَلَى يَدِهِ الْيُمْنَى ثُمَّ مَسَحَ جَوَانِبَهَا ثُمَّ أَعَادَ الْيُمْنَى فِي الْإِنَاءِ فَصَبَّهَا عَلَى الْيُسْرَى ثُمَّ صَنَعَ بِهَا كَمَا صَنَعَ بِالْيُمْنَى ثُمَّ مَسَحَ بِمَا بَقِيَ فِي يَدِهِ رَأْسَهُ وَ رِجْلَيْهِ وَ لَمْ يُعِدْهُمَا فِي الْإِنَاءِ. 2- عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحَكَمِ عَنْ دَاوُدَ بْنِ النُّعْمَانِ عَنْ أَبِي أَيُّوبَ عَنْ بُكَيْرِ بْنِ أَعْيَنَ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ ع قَالَ: أَ لَا أَحْكِي لَكُمْ وُضُوءَ رَسُولِ اللَّهِ ص فَأَخَذَ بِكَفِّهِ الْيُمْنَى كَفّاً مِنْ مَاءٍ فَغَسَلَ بِهِ وَجْهَهُ ثُمَّ أَخَذَ بِيَدِهِ الْيُسْرَى كَفّاً مِنْ مَاءٍ فَغَسَلَ بِهِ يَدَهُ الْيُمْنَى ثُمَّ أَخَذَ بِيَدِهِ الْيُمْنَى كَفّاً مِنْ مَاءٍ فَغَسَلَ بِهِ يَدَهُ الْيُسْرَى ثُمَّ مَسَحَ بِفَضْلِ يَدَيْهِ رَأْسَهُ وَ رِجْلَيْهِ. 3-عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنْ يُونُسَ عَنِ الْعَلَاءِ بْنِ رَزِينٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ ع قَالَ: يَأْخُذُ أَحَدُكُمُ الرَّاحَةَ مِنَ الدُّهْنِ فَيَمْلَأُ بِهَا جَسَدَهُ وَ الْمَاءُ أَوْسَعُ مِنْ ذَلِكَ أَ لَا أَحْكِي لَكُمْ وُضُوءَ رَسُولِ اللَّهِ ص قُلْتُ بَلَى قَالَ فَأَدْخَلَ يَدَهُ فِي الْإِنَاءِ وَ لَمْ يَغْسِلْ يَدَهُ فَأَخَذَ كَفّاً مِنْ مَاءٍ فَصَبَّهُ عَلَى وَجْهِهِ ثُمَّ مَسَحَ جَانِبَيْهِ حَتَّى مَسَحَهُ كُلَّهُ ثُمَّ أَخَذَ كَفّاً آخَرَ بِيَمِينِهِ فَصَبَّهُ عَلَى يَسَارِهِ ثُمَّ غَسَلَ بِهِ ذِرَاعَهُ الْأَيْمَنَ ثُمَّ أَخَذَ كَفّاً آخَرَ فَغَسَلَ بِهِ ذِرَاعَهُ الْأَيْسَرَ ثُمَّ مَسَحَ رَأْسَهُ وَ رِجْلَيْهِ بِمَا بَقِيَ فِي يَدِهِ. كلينى، محمد بن يعقوب بن اسحاق، الكافي (ط - الإسلامية)، الكافي (ط - الإسلامية) ؛ ج3 ؛ ص24 دار الكتب الإسلامية - تهران، چاپ: چهارم، 1407 ق. موفق باشيد گروه پاسخ به شبهات |