* ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ *
ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ (ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½) ï؟½ï؟½ï؟½ ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ ï؟½ï؟½ï؟½ ï؟½ï؟½ï؟½ ï؟½ï؟½ï؟½ ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ ï؟½ï؟½ ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½
  ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ |  ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ ï؟½ï؟½ |  ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ |  ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ |  ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ ï؟½ï؟½ï؟½ ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ |  ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ |  ï؟½ï؟½ï؟½ ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ |  ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ ï؟½ï؟½ ï؟½ï؟½ï؟½شگï؟½ï؟½
تاريخ: 24 فروردين 1390 تعداد بازديد: 16928 
افسانه خواستگاري اميرالمؤمنين (ع) از دختر ابوجهل
 

افسانه خواستگاري اميرالمؤمنين (ع) از دختر ابوجهل

طرح شبهه:

اگرچه روايات متعددى در صحاح اهل سنت آمده است كه هركس « فاطمه را اذيت كند، رسول خدا را اذيت كرده است و غضب فاطمه، غضب رسول خدا است » از آن طرف نيز قبول داريم كه ابوبكر با فاطمه بر سر فدك اختلاف داشتند و ابوبكر به خاطر روايتى كه از پيامبر شنيده بود، فدك را جزء اموال عموم قرار داد و فاطمه از او دلگير شد؛ اما روايت صحيحى هم داريم كه علي نيز فاطمه را اذيت و وى را به غضب آورده است. چنانچه در قضيه خواستگارى علي از دختر ابوجهل، هم فاطمه وهم و هم رسول خدا صلى الله عليه وآله را از كارى كه علي كرد، به خشم آمدند.

نقد و بررسي:

اصل روايت:

منبع اصلى قصه خواستگارى امير مؤمنان عليه السلام از دختر ابوجهل، رواياتى است كه محمد بن اسماعيل بخارى در صحيح خود آورده است، ما در ابتدا اصل روايت نقل و سپس به نقد آن خواهيم پرداخت:

 حَدَّثَنَا سَعِيدُ بْنُ مُحَمَّد الْجَرْمِيُّ، حَدَّثَنَا يَعْقُوبُ بْنُ إِبْرَاهِيمَ، حَدَّثَنَا أَبِي أَنَّ الْوَلِيدَ بْنَ كَثِير، حَدَّثَهُ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَمْرِو بْنِ حَلْحَلَةَ الدُّؤَلِيِّ، حَدَّثَهُ أَنَّ ابْنَ شِهَاب حَدَّثَهُ أَنَّ عَلِيَّ بْنَ حُسَيْن حَدَّثَهُ أَنَّهُمْ، حِينَ قَدِمُوا الْمَدِينَةَ مِنْ عِنْدِ يَزِيدَ بْنِ مُعَاوِيَةَ مَقْتَلَ حُسَيْنِ بْنِ عَلِيّ رَحْمَةُ اللَّهِ عَلَيْهِ لَقِيَهُ الْمِسْوَرُ بْنُ مَخْرَمَةَ فَقَالَ لَهُ هَلْ لَكَ إِلَىَّ مِنْ حَاجَة تَأْمُرُنِي بِهَا فَقُلْتُ لَهُ لاَ فَقَالَ لَهُ فَهَلْ أَنْتَ مُعْطِيَّ سَيْفَ رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم فَإِنِّي أَخَافُ أَنْ يَغْلِبَكَ الْقَوْمُ عَلَيْهِ، وَايْمُ اللَّهِ، لَئِنْ أَعْطَيْتَنِيهِ لاَ يُخْلَصُ إِلَيْهِمْ أَبَدًا حَتَّى تُبْلَغَ نَفْسِي، إِنَّ عَلِيَّ بْنَ أَبِي طَالِب خَطَبَ ابْنَةَ أَبِي جَهْل عَلَى فَاطِمَةَ عَلَيْهَا السَّلاَمُ فَسَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم يَخْطُبُ النَّاسَ فِي ذَلِكَ عَلَى مِنْبَرِهِ هَذَا وَأَنَا يَوْمَئِذ مُحْتَلِمٌ فَقَالَ " إِنَّ فَاطِمَةَ مِنِّي، و َأَنَا أَتَخَوَّفُ أَنْ تُفْتَنَ فِي دِينِهَا ". ثُمَّ ذَكَرَ صِهْرًا لَهُ مِنْ بَنِي عَبْدِ شَمْس، فَأَثْنَى عَلَيْهِ فِي مُصَاهَرَتِهِ إِيَّاهُ قَالَ " حَدَّثَنِي فَصَدَقَنِي ووَعَدَنِي فَوَفَى لِي وَإِنِّي لَسْتُ أُحَرِّمُ حَلاَلاً وَلاَ أُحِلُّ حَرَامًا، وَلَكِنْ وَاللَّهِ لاَ تَجْتَمِعُ بِنْتُ رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم وَبِنْتُ عَدُوِّ اللَّهِ أَبَدًا ".

پس از باز گشت كاروان اهل بيت از اسارت شام به شهر مدينه، مسور بن مخرمه نزد امام سجاد (ع) آمد و گفت: آيا كارى هست كه به من فرمان دهى تا انجام دهم؟ فرمود: نه، مخرمه گفت: آيا شمشير رسول خدا را به من مى‌دهي؛ چون مى‌ترسم از تو بگيرند؟ به خدا سوگند! اگر آن را به من بدهى هيچگاه دست آنان به آن نخواهد رسيد مگر جانم را بگيرند، علي از دختر ابوجهل خواستگارى كرد، پيغمبر را بر منبر ديدم كه در اين باره سخن مى‌گفت و من نوجوانى بودم كه به حد بلوغ رسيده و محتلم مى‌شدم، شنيدم مى‌فرمود: فاطمه از من است و من مى‌ترسم در دينش دچار فتنه شود، سپس يادى كرد از دامادش كه از بنى عبد شمس بود و از او ستايش كرد و فرمود: با من با صداقت سخن مى‌گفت و به وعده‌اش وفا مى‌كرد، من نمى‌خواهم حرامى را حلال و حلالى را حرام كنم؛ ولى به خدا سوگند بدانيد دختر رسول خدا و دختر دشمن خدا در يكجا با هم جمع نمى‌شوند.

البخاري الجعفي، محمد بن إسماعيل أبو عبدالله (متوفاي256هـ)، صحيح البخاري ج 3، ص 1132، ح2443، تحقيق د. مصطفى ديب البغا، ناشر: دار ابن كثير، اليمامة - بيروت، الطبعة: الثالثة، 1407 - 1987.

حدثنا أبو الْيَمَانِ أخبرنا شُعَيْبٌ عن الزُّهْرِيِّ قال حدثني عَلِيُّ بن حُسَيْنٍ أَنَّ الْمِسْوَرَ بن مَخْرَمَةَ قال إِنَّ عَلِيًّا خَطَبَ بِنْتَ أبي جَهْلٍ فَسَمِعَتْ بِذَلِكَ فَاطِمَةُ فَأَتَتْ رَسُولَ اللَّهِ (ص) فقالت يَزْعُمُ قَوْمُكَ أَنَّكَ لَاتَغْضَبُ لِبَنَاتِكَ وَهَذَا عَلِيٌّ نَاكِحٌ بِنْتَ أبي جَهْلٍ فَقَامَ رسول اللَّهِ (ص) فَسَمِعْتُهُ حين تَشَهَّدَ يقول أَمَّا بَعْدُ أَنْكَحْتُ أَبَا الْعَاصِ بن الرَّبِيعِ فَحَدَّثَنِي وَصَدَقَنِي وَإِنَّ فَاطِمَةَ بَضْعَةٌ مِنِّي وَإِنِّي أَكْرَهُ أَنْ يَسُوءَهَا والله لَا تَجْتَمِعُ بِنْتُ رسول اللَّهِ (ص) وَبِنْتُ عَدُوِّ اللَّهِ عِنْدَ رَجُلٍ وَاحِدٍ فَتَرَكَ عَلِيٌّ الْخِطْبَةَ.

مسور گفت: علي به خواستگارى دختر ابوجهل رفت، فاطمه شنيد، نزد پدر آمد و عرض كرد: اطرافيانت گمان مى‌كنند براى دخترانت ناراحت و خشمگين نمى‌شوي، علي قصد ازدواج با دختر ابوجهل را دارد، رسول خدا (ص) فرمود: ابوالعاص بن ريبع را به دامادى پذيرفتم چون صادق و راستگو بود، همانا بدانيد، فاطمه پاره تن من است، دوست ندارم چيزى ناراحتش كند، به خدا سوگند! دختر رسول خدا و دختر دشمن خدا در يكجا جمع نمى‌شوند. پس از اين بود كه علي از خواستگارى دختر ابوجهل منصرف شد.

البخاري الجعفي، محمد بن إسماعيل أبو عبدالله (متوفاي256هـ)، صحيح البخاري، ج 3، ص 1364 ح 3523، كتاب فضائل الصحابة، ب 16، باب ذِكْرُ أَصْهَارِ النَّبِيِّ صلى الله عليه وسلم مِنْهُمْ أَبُو الْعَاصِ بْنُ الرَّبِيعِ، تحقيق د. مصطفى ديب البغا، ناشر: دار ابن كثير، اليمامة - بيروت، الطبعة: الثالثة، 1407 - 1987.

حدثنا قُتَيْبَةُ حدثنا اللَّيْثُ عن بن أبي مُلَيْكَةَ عن الْمِسْوَرِ بن مَخْرَمَةَ قال سمعت رَسُولَ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم يقول وهو على الْمِنْبَرِ إِنَّ بَنِي هِشَامِ بن الْمُغِيرَةِ اسْتَأْذَنُوا في أَنْ يُنْكِحُوا ابْنَتَهُمْ عَلِيَّ بن أبي طَالِبٍ فلا آذَنُ ثُمَّ لَا آذَنُ ثُمَّ لَا آذَنُ إلا أَنْ يُرِيدَ بن أبي طَالِبٍ أَنْ يُطَلِّقَ ابْنَتِي وَيَنْكِحَ ابْنَتَهُمْ فَإِنَّمَا هِيَ بَضْعَةٌ مِنِّي يُرِيبُنِي ما أَرَابَهَا وَيُؤْذِينِي ما آذَاهَا.

مسور بن مخرمه گفت: شنيدم رسول بر فراز منبر مى‌فرمود: فرزندان هشام بن مغيره اجازه گرفتند تا دخترشان را به همسرى علي در آورند، اجازه ندادم، اجازه ندادم، اجازه ندادم، مگر آنكه علي به خواهد دخترم را طلاق دهد وبا دختر آنان ازدواج كند. فاطمه پاره تن من است، هرچيز او را ناراحت كند مرا ناراحت كرده است، هرچيز او را اذيت كند، مرا اذيت كرده است.

البخاري الجعفي، محمد بن إسماعيل أبو عبدالله (متوفاي256هـ)، صحيح البخاري، ج 5، ص 2004، ح4932، كِتَاب النِّكَاحِ، بَاب ذَبِّ الرَّجُلِ عن ابْنَتِهِ في الْغَيْرَةِ وَالْإِنْصَافِ، تحقيق د. مصطفى ديب البغا، ناشر: دار ابن كثير، اليمامة - بيروت، الطبعة: الثالثة، 1407 - 1987.

البته روايات ديگرى نيز در اين باره در كتاب‌‌هاى اهل سنت وجود دارد؛‌ ولى از آن جايى كه كتاب بخارى برترين كتاب روائى اهل سنت است، ما به نقد روايات اين كتاب بسنده مى‌كنيم. بى ترديد اگر ريشه اين روايات زده شود، تكليف بقيه آن‌ها نيز روشن خواهد شد.

ديدگاه اهل بيت عليهم السلام در باره اين افسانه:

پيش از پرداختن به نقد روايات بخاري، بهتر ديديم كه ديدگاه اهل بيت عليهم السلام را در باره اين افسانه مطرح نماييم.

شيخ صدوق رضوان الله تعالى عليه در كتاب شريف الأمالى روايت مفصلى را در اين باره به نقل از امام صادق عليه السلام نقل مى‌كند كه‌ آن حضرت به افسانه بودن اين قضيه تصريح مى‌كند.

أَبِي عَنِ ابْنِ قُتَيْبَةَ عَنْ حَمْدَانَ بْنِ سُلَيْمَانَ عَنْ نُوحِ بْنِ شُعَيْبٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إِسْمَاعِيلَ عَنْ صَالِحٍ عَنْ عَلْقَمَةَ قَالَ: قَالَ الصَّادِقُ جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ عليهما السلام:... قَالَ عَلْقَمَةُ فَقُلْتُ لِلصَّادِقِ عليه السلام يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ! إِنَّ النَّاسَ يَنْسُبُونَنَا إِلَى عَظَائِمِ الْأُمُورِ وَقَدْ ضَاقَتْ بِذَلِكَ صُدُورُنَا فَقَالَ عليه السلام: يَا عَلْقَمَةُ إِنَّ رِضَا النَّاسِ لَا يُمْلَكُ وَأَلْسِنَتَهُمْ لَا تُضْبَطُ وَكَيْفَ تَسْلَمُونَ مِمَّا لَمْ يَسْلَمْ مِنْهُ أَنْبِيَاءُ اللَّهِ وَرُسُلُهُ وَحُجَجُ اللَّهِ عليهم السلام أَ لَمْ يَنْسُبُوا يُوسُفَ عليه السلام إِلَى أَنَّهُ هَمَّ بِالزِّنَا أَ لَمْ يَنْسُبُوا أَيُّوبَ عليه السلام إِلَى أَنَّهُ ابْتُلِيَ بِذُنُوبِهِ أَ لَمْ يَنْسُبُوا دَاوُدَ عليه السلام إِلَى أَنَّهُ تَبِعَ الطَّيْرَ حَتَّى‏ نَظَرَ إِلَى امْرَأَةِ أُورِيَا فَهَوَاهَا وَأَنَّهُ قَدَّمَ زَوْجَهَا أَمَامَ التَّابُوتِ حَتَّى قُتِلَ ثُمَّ تَزَوَّجَ بِهَا.... وَمَا قَالُوا فِي الْأَوْصِيَاءِ أَكْثَرُ مِنْ ذَلِكَ أَ لَمْ يَنْسُبُوا سَيِّدَ الْأَوْصِيَاءِ عليهم السلام إِلَى أَنَّهُ كَانَ يَطْلُبُ الدُّنْيَا وَالْمُلْكَ وَأَنَّهُ كَانَ يُؤْثِرُ الْفِتْنَةَ عَلَى السُّكُونِ وَأَنَّهُ يَسْفِكُ دِمَاءَ الْمُسْلِمِينَ بِغَيْرِ حِلِّهَا وَأَنَّهُ لَوْ كَانَ فِيهِ خَيْرٌ مَا أُمِرَ خَالِدُ بْنُ الْوَلِيدِ بِضَرْبِ عُنُقِه‏ أَ لَمْ يَنْسُبُوهُ إِلَى أَنَّهُ عليه السلام أَرَادَ أَنْ يَتَزَوَّجَ ابْنَةَ أَبِي جَهْلٍ عَلَى فَاطِمَةَ عليها السلام وَأَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صلي الله عليه وآله شَكَاهُ عَلَى الْمِنْبَرِ إِلَى الْمُسْلِمِينَ فَقَالَ إِنَّ عَلِيّاً يُرِيدُ أَنْ يَتَزَوَّجَ ابْنَةَ عَدُوِّ اللَّهِ عَلَى ابْنَةِ نَبِيِّ اللَّهِ أَلَا إِنَّ فَاطِمَةَ بَضْعَةٌ مِنِّي فَمَنْ آذَاهَا فَقَدْ آذَانِي وَمَنْ سَرَّهَا فَقَدْ سَرَّنِي وَمَنْ غَاظَهَا فَقَدْ غَاظَنِي‏.

ثُمَّ قَالَ الصَّادِقُ عليه السلام يَا عَلْقَمَةُ مَا أَعْجَبَ أَقَاوِيلَ النَّاسِ فِي عَلِيٍّ عليه السلام كَمْ بَيْنَ مَنْ يَقُولُ إِنَّهُ رَبٌّ مَعْبُودٌ وَبَيْنَ مَنْ يَقُولُ إِنَّهُ عَبْدٌ عَاصٍ لِلْمَعْبُودِ وَلَقَدْ كَانَ قَوْلُ مَنْ يَنْسُبُهُ إِلَى الْعِصْيَانِ أَهْوَنَ عَلَيْهِ مِنْ قَوْلِ مَنْ يَنْسُبُهُ إِلَى الرُّبُوبِيَّةِ يَا عَلْقَمَةُ أَ لَمْ يَقُولُوا فِي اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ إِنَّهُ ثَالِثُ ثَلَاثَةٍ أَ لَمْ يُشَبِّهُوهُ بِخَلْقِهِ أَ لَمْ يَقُولُوا إِنَّهُ الدَّهْرُ أَ لَمْ يَقُولُوا إِنَّهُ الْفَلَكُ أَ لَمْ يَقُولُوا إِنَّهُ جِسْمٌ أَ لَمْ يَقُولُوا إِنَّهُ صُورَةٌ تَعَالَى اللَّهُ عَنْ ذَلِكَ عُلُوّاً كَبِيراً يَا عَلْقَمَةُ إِنَّ الْأَلْسِنَةَ الَّتِي يَتَنَاوَلُ ذَاتَ اللَّهِ تَعَالَى ذِكْرُهُ بِمَا لَا يَلِيقُ بِذَاتِهِ كَيْفَ تُحْبَسُ عَنْ تَنَاوُلِكُمْ بِمَا تَكْرَهُونَهُ فَ اسْتَعِينُوا بِاللَّهِ وَ اصْبِرُوا إِنَّ الْأَرْضَ لِلَّهِ يُورِثُها مَنْ يَشاءُ مِنْ عِبادِهِ وَ الْعاقِبَةُ لِلْمُتَّقِينَ فَإِنَّ بَنِي إِسْرَائِيلَ قَالُوا لِمُوسَى أُوذِينا مِنْ قَبْلِ أَنْ تَأْتِيَنا وَ مِنْ بَعْدِ ما جِئْتَنا فَقَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ قُلْ لَهُمْ يَا مُوسَى عَسى‏ رَبُّكُمْ أَنْ يُهْلِكَ عَدُوَّكُمْ وَ يَسْتَخْلِفَكُمْ فِي الْأَرْضِ فَيَنْظُرَ كَيْفَ تَعْمَلُونَ.

علقمه مى‌گويد: به امام صادق عليه السلام عرض كردم: اى فرزند رسول خدا! مردم به ما كارهاى زشتى نسبت ميدهند؛ به طورى كه سينه ما تنگ شده و شديداً ناراحت مى‌شويم فرمود: اى علقمه انسان نميتواند خشنودى مردم را جلب نموده و جلو زبان آن‌ها را بگيرد. چگونه سالم مى‏مانيد از چيزى كه انبياء و پيامبران و اوصياء عليهم السلام از او سالم نماندند. آيا به يوسف نسبت ندادند كه او تصميم گرفت كه زنا كند؟ آيا در باره ايوب نگفتند كه او از اثر گناهانش به آن مصيبت‌ها دچار گشت؟ آيا در حق داوود پيغمبر نگفتند كه او دنبال كرد پرنده را تا اينكه چشمش بزن اوريا افتاد و دلباخته او شد و به منظور رسيدن به هدف خود شوهر آن زن را در جلو جبهه جنگ پيشاپيش تابوت قرار داد تا اينكه كشته شد سپس با آن زن ازدواج كرد؟....

آيا در باره حضرتش نگفتند كه او در باره پسر عمش علي عليه السلام نظر خصوصى دارد و طبق هواى نفس خود سخن ميگويد تا اينكه خداوند دروغ آنان را روشن ساخت و اين آيه را نازل فرمود وَ ما يَنْطِقُ عَنِ الْهَوى‏ إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْى يُوحى‏؟...

و در باره اوصياء بيش از اينها گفتند. آيا نسبت ندادند به سيد اوصياء عليهم السلام كه او طالب دنيا و در پى خلافت و سلطنت است و اين‌كه او هميشه در صدد فتنه و آشوب است و سكون و آرامش اجتماع را دوست ندارد. و اينكه او خون مسلمانان را بدون جهت مى‌ريزد و اينكه اگر او مرد خوبى بود خالد بن وليد را مأمور كشتن او نميكردند.

آيا نسبت ندادند كه او مى‌خواهد با دختر ابوجهل با داشتن فاطمه زهرا عليها سلام ازدواج كند و اينكه پيامبر در حضور مسلمين بالاى منبر از او شكايت كرد و فرمود: « مردم! علي تصميم گرفته دختر دشمن خدا را بر سر دختر پيامبر خدا بياورد. آگاه باشيد فاطمه پاره تن من است هر كه او را آزار دهد مرا آزاد داده و هر كه او را خوشحال كند مرا خوشحال كرده و هر كه او را بخشم آورد مرا بخشم آورده است».

سپس حضرت صادق عليه السلام فرمود: اى علقمه! چه شگفت انگيز است گفتارهاى متناقض مردم در باره علي عليه السلام. چقدر فاصله است ميان گفتار كسى كه مى‌گويد: علي خدا و معبود است و گفتار كسى كه مى‌گويد او بنده نافرمان است و دستور معبود را تمرد مى‌كند، و از اين دو رقم نسبت ناروا گفتار كسى كه او را نافرمان و متمرد مى‌داند در نظر علي عليه السلام آسان‏تر است از نسبت خدائى بود.

اى علقمه! آيا در باره خدا نگفتند كه او سومى از خداوندان سه‏گانه است آيا او را در صفاتش مانند مخلوقات ندانستند آيا نگفتند كه خدا همان روزگار است يا طبيعت است آيا نگفتند كه خدا يعنى فلك (كه تدبير تمام عالم بدست فلك و گردون است پس او خدا است) آيا نگفتند كه او جسم است آيا نگفتند كه او صوره است (شكل دارد) منزه و بسيار بلند مقام است ذات بارى از اين‏ اوهام و خيالات.

اى علقمه زبان‌هائى كه ذات مقدس خداوندى را به چيزهائى كه هيچ شايستگى و تناسبى با خداوند ندارد نسبت مى‌دهد، چگونه ممكن است از نسبت‏هاى ناراحت‏كننده به شما خود دارى نمايد؛ پس بايد شما از پروردگار يارى بطلبيد و صبر و استقامت داشته باشيد كه زمين ملك خدا است به هر كس كه بخواهد مى‌دهد و البته پايان امر و عاقبت نيك براى پرهيزكاران است.

الصدوق، أبو جعفر محمد بن علي بن الحسين (متوفاي381هـ)، الأمالي، ص 165، تحقيق و نشر: قسم الدراسات الاسلامية - مؤسسة البعثة - قم، الطبعة: الأولى، 1417هـ.

همچنين مرحوم اربيلى روايتى را از اميرمؤمنان عليه السلام كه آن حضرت تصريح مى‌كند هيچگاه فاطمه زهرا سلام الله عليها را به خشم نياورده است:

فَوَ اللَّهِ مَا أَغْضَبْتُهَا وَ لَا أَكْرَهْتُهَا عَلَى أَمْرٍ حَتَّى قَبَضَهَا اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ وَ لَا أَغْضَبَتْنِي وَ لَا عَصَتْ لِي أَمْراً وَ لَقَدْ كُنْتُ أَنْظُرُ إِلَيْهَا فَتَنْكَشِفُ عَنِّي الْهُمُومُ وَ الْأَحْزَان‏.

به خداوند سوگند! من هيچگاه فاطمه را خشمگين و ناراحت نكردم تا از دنيا رحلت نمود. فاطمه هم مرا خشمناك نكرد و از من نافرمانى ننمود. هر گاه من محزون و اندوهناك مى‏شدم براى رفع غم و اندوه خود به چهر فاطمه نگاه مى‏كردم.

الأربلي، أبى الحسن علي بن عيسى بن أبي الفتح (متوفاى693هـ)، كشف الغمة في معرفة الأئمة، ج 1 ص 373، ناشر: دار الأضواء ـ بيروت، الطبعة الثانية، 1405هـ ـ 1985م.

مسور بن مخرمه، در صف دشمنان اهل بيت (ع):

در تمام رواياتى كه اهل سنت آورده‌اند؛ به ويژه در صحيح بخارى و مسلم، سند به فردى به نام مسور بن مخرمه، از مريدان خاص عبد الله بن زبير مى‌رسد، وى از لشكريان ابن زبير بود كه در حمله يزيد به مكه مكرمه، با سنگى كه از منجنيق سربازان يزيد پرتاب شده بود به همراه تعدادى ديگر كشته شد.

عبد الله بن زبير از دشمنان اهل بيت عليهم السلام بود؛ به حدى كه صلوات بر پيامبر را به خاطر اين كه اهل بيت آن حضرت خوشحال نشوند، حذف كرده بود. بلاذرى در انساب الأشراف مى‌نويسد:

كان من أعظم ما أنكر على عبد الله بن الزبير تركه ذكر رسول الله صلى الله عليه وسلم في خطبته، وقوله حين كلم في ذلك: إن له أهيل سوء إذا ذكر استطالوا ومدوا أعناقهم لذكره.

از زشتكاري‌هاى عبد الله بن زبير نام نبردن از رسول خدا (ص‌) در خطبه هايش بود، هنگامى كه علتش را جويا شدند، گفت: برخى از منسوبين رسول خدا (ص) آدم‌هاى بدى هستند؛ چون از شنيدن نامش گردن‌ها دراز كرده، خوشحال شده وبر خود مى‌بالند.

البلاذري، أحمد بن يحيى بن جابر (متوفاي279هـ)، أنساب الأشراف، ج 2، ص 418، طبق برنامه الجامع الكبير.

براى اثبات دشمنى مسور بن مخرمة با اهل بيت عليهم السلام، همين بس كه خوارج با او رابطه خوبى داشته و او را از خودشان مى‌دانستند.

ذهبى در ترجمه مسور بن مخرمه مى‌نويسد:

قال الزبير بن بكار: كانت [الخوارج] تغشاه وينتحلونه.

خوارج او را تحويل گرفته و ازخودشان مى‌دانستند.

الذهبي، شمس الدين محمد بن أحمد بن عثمان، (متوفاي748هـ)، سير أعلام النبلاء، ج 3، ص 391، تحقيق: شعيب الأرناؤوط، محمد نعيم العرقسوسي، ناشر: مؤسسة الرسالة - بيروت، الطبعة: التاسعة، 1413هـ.

همچنين او از طرفداران معاويه بود به حدى كه هر وقت نام معاويه را مى‌شنيد، براو دردود مى‌فرستاد.

ذهبى در سير اعلام النبلاء در اين باره مى‌نويسد:

قال عروة: فلم أسمع المسور ذكر معاوية إلا صلى عليه.

از مسور نشنيدم كه يادى از معاويه به كند و بر او درود نفرستد.

الذهبي، شمس الدين محمد بن أحمد بن عثمان، (متوفاي748هـ)، سير أعلام النبلاء، ج 3، ص 392، تحقيق: شعيب الأرناؤوط، محمد نعيم العرقسوسي، ناشر: مؤسسة الرسالة - بيروت، الطبعة: التاسعة، 1413هـ و تاريخ الإسلام ووفيات المشاهير والأعلام، ج 5، ص 246، تحقيق د. عمر عبد السلام تدمرى، ناشر: دار الكتاب العربي - لبنان/ بيروت، الطبعة: الأولى، 1407هـ - 1987م.

آيا روايت چنين شخصى را مى‌توان در حق اهل بيت عليهم السلام پذيرفت؟

جالب اين است كه طبق نقل بخارى مسور بن مخرمه، اين مطلب را زمانى به امام سجاد عليه السلام يادآورى مى‌كند كه آن حضرت به تازگى از شام برگشته و مصيبت از دست دادن پدر و برادرانش بر دوشش سنگينى مى‌كند.

حَدَّثَهُ أَنَّ ابْنَ شِهَاب حَدَّثَهُ أَنَّ عَلِيَّ بْنَ حُسَيْن حَدَّثَهُ أَنَّهُمْ، حِينَ قَدِمُوا الْمَدِينَةَ مِنْ عِنْدِ يَزِيدَ بْنِ مُعَاوِيَةَ مَقْتَلَ حُسَيْنِ بْنِ عَلِيّ رَحْمَةُ اللَّهِ عَلَيْهِ لَقِيَهُ الْمِسْوَرُ بْنُ مَخْرَمَةَ فَقَالَ لَهُ....

البخاري الجعفي، محمد بن إسماعيل أبو عبدالله (متوفاي256هـ)، صحيح البخاري ج 3، ص 1132، ح2443، تحقيق د. مصطفى ديب البغا، ناشر: دار ابن كثير، اليمامة - بيروت، الطبعة: الثالثة، 1407 - 1987.

آيا در زمانى كه امام زين العابدين عليه السلام نياز به تسليت و دلدارى دارد، هيچ عاقلى به خودش اجازه مى‌دهد، با گفتن اين سخنان، قلب او را بشكند؟

عدم تناسب سِنّي مسور بن مخرمه، با مشاهده اين قضيه

نگاهى به شرايط سنى راوى بر اساس آن چه عالمان رجال اهل سنت گفته‌اند بسيار جالب و شنيدنى است. مسور بن مخرمه، در سال دوم هجرت در مكه به دنيا آمده و در سال هشتم هجرت وارد مدينه شده است. از طرف ديگر نقل كرده‌اند كه قضيه خواستگارى از دختر ابوجهل نيز در سال هشتم هجرى بوده؛ يعنى مسور بن مخرمه در زمان وقوع قضيه، فقط شش سال بيشتر نداشته است.

ابن حجر عسقلانى در الإصابة مى‌نويسد:

قال يحيى بن بكير وكان مولده بعد الهجرة بسنتين وقدم المدينة في ذي الحجة بعد الفتح سنة ثمان وهو غلام أيفع بن ست سنين.

مسور دو سال پس از هجرت به دنيا آمد و پس ازفتح مكه در ماه ذى حجه سال هشتم وارد مدينه شد كه عمرش شش سال بيشتر نبود.

العسقلاني، أحمد بن علي بن حجر أبو الفضل الشافعي، الإصابة في تمييز الصحابة، ج 6، ص 119، تحقيق: علي محمد البجاوي، ناشر: دار الجيل - بيروت، الطبعة: الأولى، 1412 - 1992.

همچنين دو نكته ديگر در روايت مسور وجود دارد كه توجه به آنها، دروغ بودن اين افسانه را روشن تر مى‌نمايد، كه عبارتند از:

الف: مسور بن مخرمه در شش سالگي محتلم مى‌شد!

در روايت بخارى آمده كه مسور مى‌گويد من اين قضيه را در زمانى شنيدم كه «محتلم» مى‌شدم:

أخْطُبُ النَّاسَ فِي ذَلِكَ عَلَى مِنْبَرِهِ هَذَا وَأَنَا يَوْمَئِذ مُحْتَلِمٌ.

حال پرسش ما اين است كه هنگامى كه سن محتلم شدن و بلوغ جنسي، پانزده سالگى است، چگونه است كه يك پسر شش ساله محتلم ‌شود؟

ابن حجر عسقلانى كه متوجه اين مشكل اساسى شده، همانند عادت هميشگي‌اش چشمانش را بسته، اين گونه توجيه كرده است، كه ممكن است مقصود از «محتلم» معناى لغوى آن؛ يعنى بلوغ عقلى باشد:

وهو مشكل المأخذ لان المؤرخين لم يختلفوا أن مولده كان بعد الهجرة وقصة خطبة علي كانت بعد مولد المسور بنحو من ست سنين أو سبع سنين فكيف يسمى محتلما فيحتمل انه أراد الاحتلام اللغوي وهو العقل والله تعالى أعلم.

سند و مأخذ اين نقل اشكال دارد؛ زيرا هيچگونه اختلافى نيست كه مسور پس از هجرت به دنيا آمده و داستان خواستگارى از دختر ابوجهل شش يا هفت سال پس از تولد مسور بوده است؛ پس چگونه محتلم مى‌شده است؟ البته احتمال دارد كه مقصود از محتلم شدن معناى لغوى آن؛ يعنى عقل باشد.

العسقلاني الشافعي، أحمد بن علي بن حجر أبو الفضل (متوفاي852هـ)، تهذيب التهذيب، ج 10، ص 137، ناشر: دار الفكر - بيروت، الطبعة: الأولى، 1404 - 1984 م.

در پاسخ به اين پرسش مى‌گوييم:

اولاً: اين توجيه بر خلاف لغت و عرف است و عاقلان چنين توجيهى را نمى‌پذيرند؛

ثانياً: بر فرض كه «احتلام» در لغت به معناى درك و عقل نيز آمده باشد، بر مسور بن مخرمه قابل تطبيق نيست؛ زيرا طبق روايت صحيح مسلم، در همان زمانى كه او در مدينه بود، از درك مسائل ابتدايى بي‌بهره بوده؛ از جمله آن كه، عورت خود را از مردم و حتى از رسول خدا صلى الله عليه وآله نمى‌پوشانده است و باك نداشته است كه برهنه در ميان مردم راه برود .

از اين رو، چگونه مى‌توان بلوغ او را در شش سالگي، به بلوغ عقلي، توجيه نمود.

عَنِ الْمِسْوَرِ بْنِ مَخْرَمَةَ، قَالَ أَقْبَلْتُ بِحَجَر أَحْمِلُهُ ثَقِيل وَعَلَىَّ إِزَارٌ خَفِيفٌ، قَالَ، فَانْحَلَّ إِزَارِي وَمَعِيَ الْحَجَرُ لَمْ أَسْتَطِعْ أَنْ أَضَعَهُ حَتَّى بَلَغْتُ بِهِ إِلَى مَوْضِعِهِ فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم «ارْجِعْ إِلَى ثَوْبِكَ فَخُذْهُ وَلاَ تَمْشُوا عُرَاةً ».

مسور مى‌گويد: سنگ بزرگى بر داشته بودم تا ببرم، لنگ از كمرم باز شد و نتوانستم سنگ را زمين بگذارم و همين طور به راه خود ادامه دادم تا اينكه به جايى كه بايد سنگ را مى‌گذاشتم، رسيدم، رسول خدا (ص‌) فرمود: نزد لباست برگرد و آن را بگير و لخت راه نرويد.

النيسابوري، مسلم بن الحجاج أبو الحسين القشيري (متوفاي261هـ)، صحيح مسلم، ج 1، ص 268، ح341، كتاب الحيض، باب الاِعْتِنَاءِ بِحِفْظِ الْعَوْرَةِ، تحقيق: محمد فؤاد عبد الباقي، ناشر: دار إحياء التراث العربي - بيروت.

ب: مسور بن مخرمه، تنها شاهد ماجرا

جالب اين است كه از ميان آن‌همه صحابي، فقط اين بچه شش ساله آن را شنيده و نقل كرده است. مشخص نيست كه چرا بقيه اصحاب رسول خدا صلى الله عليه وآله كه در مسجد حاضر بودند، اين قضيه را نشنيده و نقل نكرده‌اند؟

اين روايت، مخالف قرآن است

افزون بر مشكلات جدى گذشته ، هنگامى كه اين حديث را براى سنجش ميزان صحت آن به قرآن عرضه مى‌نمابيم، در همان ابتدا به روشني، عدم سازگارى آن را با قرآن،‌ درمى‌يابيم؛ زيرا قرآن با صراحت تمام از حليت و جواز تعدد زوجات و اين كه مردان مى‌توانند با شرائطي، بيش از يك همسر اختيار نمايند، سخن گفته است آنجا كه مى‌فرمايد:‌

« فَانْكِحُوا ما طابَ لَكُمْ مِنَ النِّساءِ مَثْنى‏ وَ ثُلاثَ وَ رُباع‏ ». النساء/3.

هر چه از زنان كه دوست داريد، دو دو، سه سه، چهار چهار، به زنى گيريد.

و اين كه مى‌بينيم رسول اكرم صلى الله عليه وآله بر اين امر اقدام نموده است نيز در حقيقت ترجمان عملى اين حكم خداست؛ در حالى كه مفهوم حديث مسور بن مخرمه اين است كه رسول خدا صلى الله عليه وآله همسر گزينى و ازدواج مجدد را براى دامادش علي عليه السلام حرام اعلام مى‌كند.

آيا رسول خدا، مى‌تواند چيزى را كه خداوند حلال كرده است، حرام كند؟

حديث مخالف قرآن، باطل است:

مهم‌ترين منبع براى سنجش درستى و نادرستى يك حديث، عرضه آن به قرآن كريم است، همان گونه كه شيعه و سنى نقل از رسول خدا (ص) نقل نموده‌اند كه فرمود: « آنچه از سخنان من به شما رسيد و موافق قرآن بود از من است، و آنچه مخالف قرآن است، از من نيست ».

از حمله ابويوسف در كتاب الرد علي سير الأوزاعى و محمد بن ادريس شافعى در كتاب الأم مى‌نويسند:

حدثنا بن أبي كَرِيمَةَ عن أبي جَعْفَرٍ عن رسول اللَّهِ صلى اللَّهُ عليه وسلم أَنَّهُ دَعَا الْيَهُودَ فَسَأَلَهُمْ فَحَدَّثُوهُ حتى كَذَبُوا على عِيسَى فَصَعِدَ النبي صلى اللَّهُ عليه وسلم الْمِنْبَرَ فَخَطَبَ الناس فقال إنَّ الحديث سَيَفْشُو عَنِّي فما أَتَاكُمْ عَنِّي يُوَافِقُ الْقُرْآنَ فَهُوَ عَنِّي وما أَتَاكُمْ عَنِّي يُخَالِفُ الْقُرْآنَ فَلَيْسَ عَنِّي.

رسول خدا صلى الله عليه وآله، يهوديان را احضار كرده و از آنان سؤالى پرسيد، يهوديان سخنانى گفتند و به حضرت مسيح دروغهايى نسبت دادند، رسول خدا صلى الله عليه وآله بر فراز منبر قرار گرفت و در سخنرانى خود فرمود: به زودى بر من حديث دروغين مى‌بندند، پس آنچه از سخنان من به شما رسيد و موافق قرآن بود از من است، و آنچه مخالف قرآن است، از من نيست

الأنصاري، أبو يوسف يعقوب بن إبراهيم (متوفاي182هـ)، الرد على سير الأوزاعي، ج 1، ص 25، : تحقيق: أبو الوفا الأفغاني، ناشر: دار الكتب العلمية - بيروت؛

الشافعي، محمد بن إدريس أبو عبد الله (متوفاي204هـ)، الأم، ج 7، ص 339، : ناشر: دار المعرفة - بيروت، الطبعة: الثانية، 1393هـ.

و نيز عبد الرحمن سيوطى در الدر المنثور و شوكانى در فتح القدير مى‌نويسند:

أخرج ابن أبي حاتم عن ابن عباس قال: ما خالف القرآن فهو من خطوات الشيطان.

ابن عباس گفت: آنچه مخالف قرآن است،‌ از القاء‌هاى شيطان است.

السيوطي، عبد الرحمن بن الكمال جلال الدين (متوفاي911هـ)، الدر المنثور، ج 1، ص 403، ذيل آيه 168 سوره بقره، ناشر: دار الفكر - بيروت – 1993؛

الشوكاني، محمد بن علي بن محمد (متوفاي1255هـ)، فتح القدير الجامع بين فني الرواية والدراية من علم التفسير، ج 1، ص 168، ناشر: دار الفكر – بيروت.

و عبد الرزاق صنعانى نيز در باره پرسش از اهل كتاب مى‌نويسد:

أخبرنا عبد الرزاق عن الثوري عن الأعمش عن عمارة عن حريث بن ظهير قال قال عبد الله لا تسألوا أهل الكتاب عن شيء فإنهم لن يهدوكم وقد ضلوا فتكذبوا بحق وتصدقوا الباطل وإنه ليس من أحد من أهل الكتاب إلا في قلبه تالية تدعوه إلى الله وكتابه كتالية المال و التالية البقية قال الثوري وزاد معن عن القاسم بن عبد الرحمن عن عبد الله في هذا الحديث قال إن كنتم سائليهم لا محالةفانظروا ما واطى كتاب الله فخذوه وما خالف كتاب الله فدعوه.

... عبدالله بن مسعود كفت: اگر از آنان چيزى پرسيديد، هميشه به قرآن بنگريد، اگر موافق كتاب خدا بود، آن را اخذ و اگر مخالف كتاب خدا بود، آن را رها كنيد.

الصنعاني، أبو بكر عبد الرزاق بن همام (متوفاي211هـ)، المصنف، ج 6، ص 111، ح1062، تحقيق حبيب الرحمن الأعظمي، ناشر: المكتب الإسلامي - بيروت، الطبعة: الثانية، 1403هـ.

نتيجتا: اين حديث به دليل مخالفتش با قرآن، مردود و باطل خواهد بود.

آيا امير مؤمنان و فاطمه زهرا از احكام اختاصي خود بي‌خبر بودند؟

ابن حجر عسقلاني، كه متوجه تناقض روايت خواستگارى با آيات قرآن شده است، توجيه شگفت‌آور و غريبى كرده است:

والذي يظهر لي أنه لا يبعد أن يعد في خصائص النبي صلى الله عليه وسلم أن لا يتزوج على بناته.

آن چه براى من ثابت شده، اين است كه بعيد نيست كه اين حكم از ويژگي‌هاى پيامبر باشد كه كسى براى دخترانش هوو نياورد.

العسقلاني الشافعي، أحمد بن علي بن حجر أبو الفضل (متوفاي852 هـ)، فتح الباري شرح صحيح البخاري، ج 9، ص 329، تحقيق: محب الدين الخطيب، ناشر: دار المعرفة - بيروت.

اما آيا ممكن است كه فاطمه زهرا و امير مؤمنان عليهما السلام از حكمى كه به آن‌ها اختصاص داشته است، بى خبر باشند؟

همان كسى كه در تمام دوران زندگي‌اش با پيامبر، لحظه به لحظه با آن حضرت بوده و سايه به سايه آن حضرت حركت كرده است؛ چنانچه خود آن حضرت در اين باره در خطبه قاصعة مى‌فرمايد:

وَقَدْ عَلِمْتُمْ مَوْضِعِي مِنْ رَسُولِ اللَّهِ (صلى‏الله‏عليه‏وآله) بِالْقَرَابَةِ الْقَرِيبَةِ وَ الْمَنْزِلَةِ الْخَصِيصَةِ وَضَعَنِي فِي حَجْرِهِ وَ أَنَا وَلِيدٌ يَضُمُّنِي إِلَى صَدْرِهِ وَ يَكْنُفُنِي فِي فِرَاشِهِ وَ يَمُسُّنِي جَسَدَهُ وَ يُشِمُّنِي عَرْفَهُ وَ كَانَ يَمْضَغُ الشَّيْ‏ءَ ثُمَّ يُلَقِّمُنِيهِ وَ مَا وَجَدَ لِي كِذْبَةً فِي قَوْلٍ وَ لَا خَطْلَةً فِي فِعْلٍ... وَلَقَدْ كُنْتُ أَتَّبِعُهُ اتِّبَاعَ الْفَصِيلِ أَثَرَ أُمِّهِ يَرْفَعُ لِي فِي كُلِّ يَوْمٍ مِنْ أَخْلَاقِهِ عَلَماً وَ يَأْمُرُنِي بِالِاقْتِدَاءِ بِه‏...

شما از خويشاوندى نزديك من با رسول خدا صلى الله عليه وآله و موقعيّت خاص و مقام ويژه من نزد آن حضرت، آگاهيد و مى‌دانيد كه مرا در دامن مقدّس خويش، پرورش داد. در دوران كودكى مرا در آغوش مى‌گرفت و به سينه مى‌چسباند و در بستر خود مى‌خوابانيد، بدنش را به بدنم مى‌چسباند و بوى پاكيزه او را استشمام مى‌كردم. او غذا را مى جَويد و در دهانم قرار مى‌داد، هرگز دروغى در گفتارم نيافت و اشتباهى در كردارم نجست... من همچون سايه‌اى در پى آن حضرت حركت مى‌كردم و او هر روز يكى از فضايل اخلاقى خود را بر من آشكار مى‌ساخت و به من فرمان مى‌داد كه از او پيروى كنم.

آيا امكان دارد كسى كه همانند سايه در پى رسول خدا (ص) حركت مى‌كرده است، از احكام اختصاصى خودش بى خبر مانده باشد؟

عدم امكان اين خواستگاري از منظر تاريخي:

طبق اسناد موجود در كتاب‌هاى اهل سنت، امكان خواستگارى امير مؤمنان عليه السلام از دختر ابوجهل وجود ندارد. ما به چند نكته بسنده مى‌كنيم:

الف: دختر ابوجهل، تا پيش از فتح مكه، اسلام نياورده بود:

دخترى كه اهل سنت ادعا مى‌كنند امير مؤمنان از او خواستگارى كرده است‌، جويريه نام داشته است كه تا فتح مكه اسلام نياورد است و در فتح مكه به همراه ديگر طلقاء از جمله زن برادرش، مجبور به پذيرش اسلام شد.

محمد بن سعد درباره زمان اسلام آوردن او مى‌نويسد:

لما كان يوم الفتح أسلمت أم حكيم بنت الحارث بن هشام امرأة عكرمة بن أبي جهل وأتت رسول الله صلى الله عليه وسلم فبايعته، جويرية بنت أبي جهل... أسلمت وبايعت وتزوجها عتاب بن أسيد بن أبي العيص بن أمية ثم تزوجها أبان بن سعيد بن العاص بن أمية فلم تلد له شيئا.

روز فتح مكه امّ‌حكيم دختر حارث بن هشام همسر عكرمة بن ابوجهل مسلمان شد، خدمت پيامبر (ص) آمد و بيعت كرد، جويريه دختر ابوجهل... اسلام آورد و مسلمان شد، عتاب بن اسيد بن ابوالعيص بن اميه با وى ازدواج كرد، سپس ابان بن سعيد بن عاص بن اميه با وى ازدواج كرد كه فرزندى از وى نداشت.

الزهري، محمد بن سعد بن منيع أبو عبدالله البصري (متوفاي230هـ)، الطبقات الكبرى، ج 8، ص 262، ناشر: دار صادر - بيروت.

ب: بي‌درنگ پس از اسلام آوردن، با ديگري ازدواج كرد:

جويريه پس از آن كه اسلام آورد، با شخصى به نام، عتاب بن أسيّد كه از سوى پيامبر حاكم مكه گماشته شده بود، ازدواج نمود، و تا زمانى كه رسول خدا صلى الله عليه وآله زنده بود همسر او بود، پس، پس از از اسلام نيز نمى‌تواند اين خواستگارى صورت پذيرفته باشد.

محمد بن سعد مى‌نويسد:

... جويرية بنت أبي جهل... أسلمت وبايعت وتزوجها عتاب بن أسيد بن أبي العيص بن أمية...

... جويريه دختر ابوجهل... اسلام آورد و مسلمان شد، عتاب بن اسيد بن ابوالعيص بن اميه با وى ازدواج كرد، سپس ابان بن سعيد بن عاص بن اميه با وى ازدواج كرد كه فرزندى از وى نداشت.

الزهري، محمد بن سعد بن منيع أبو عبدالله البصري (متوفاي230هـ)، الطبقات الكبرى، ج 8، ص 262، ناشر: دار صادر - بيروت

ابن عبد البر و مزى در باره شوهر او و اين كه پس از ازدواج با دختر ابوجهل تا زمانى كه پيامبر (ص) رحلت نكرده بودند، به مدينه مهاجرت نكرده است، مى‌نويسند:

... فلم يزل عتاب أميرا على مكة حتى قبض رسول الله صلى الله عليه وسلم.

عتاب والى مكه بود تا زمانى كه رسول خدا (ص) از دنيا رفت

القرطبي، يوسف بن عبد الله بن محمد بن عبد البر (متوفاي463 هـ)، الاستيعاب في معرفة الأصحاب، ج 3، ص 1024، تحقيق: علي محمد البجاوي، ناشر: دار الجيل - بيروت، الطبعة: الأولى، 1412هـ؛

المزي، يوسف بن الزكي عبدالرحمن أبو الحجاج (متوفاي742هـ)، تهذيب الكمال، ج 19، ص 283، تحقيق: د. بشار عواد معروف، ناشر: مؤسسة الرسالة - بيروت، الطبعة: الأولى، 1400هـ – 1980م

بنابراين: خواستگارى از دختر ابوجهل، نه پيش از اسلام آوردن او با واقعيت‌هاى تاريخي، سازگار است و نه پس از اسلام آوردن او.

ج: اسلام در قلب جويريه رسوخ نكرده بود:

اميرمؤمنان عليه السلام در باره افرادى كه در فتح مكه به ظاهر مسلمان شدند مى‌فرمايد:

فَوَ الَّذِي فَلَقَ الْحَبَّةَ وَ بَرَأَ النَّسَمَةَ مَا أَسْلَمُوا وَ لَكِنِ اسْتَسْلَمُوا وَ أَسَرُّوا الْكُفْرَ فَلَمَّا وَجَدُوا أَعْوَاناً عَلَيْهِ أَظْهَرُوهُ.

به خدايى كه دانه را شكافت، و پديده‏ها را آفريد، آن‌ها اسلام را نپذيرفتند؛ بلكه به ظاهر تسليم شدند و كفر خود را پنهان داشتند، و آنگاه كه ياورانى يافتند آن را آشكار ساختند.

نهج البلاغه، فيض الإسلام، نامه 16.

جويريه از افرادي است كه در فتح مكه همزمان با ديگر طلقاء و در سايه شمشير اسلام را پذيرفت، نه اين كه با آغوش باز پذيرفته و به حقانيت اسلام ايمان آورده باشد.

شاهد بر اين مطلب نيز اين است كه هنگامي كه در همان زمان صداى اذان بلال را مى‌شنيد، جملات زننده‌اى را بر زبان جارى كرد كه نشان مى‌دهد نور اسلام در قلب او رسوخ نكرده است.

 بلاذرى و ابوالفداء در اين باره مى‌نويسند:

ولما جاء وقت الظهر أمر رسول الله صلى الله عليه وسلم بلالا أن يؤذن على ظهر الكعبة وقريش فوق الجبال، فمنهم من يطلب الأمان، ومنهم من قد أمن، فلما أذن وقال: أشهد أن محمدا رسول الله، قالت جويرية بنت أبي جهل: لقد أكرم الله أبي حين لم بشهد نهيق بلال فوق الكعبة.

هنگام ظهر ( روز فتح مكه) رسول خدا (ص‌) دستور داد تا بلال بر بام كعبه اذان بگويد، قريش بالاى كوه‌ها رفته بودند، بعضى از آنان در خواست امان كرده و بعضى هم ايمان آورده بودند، هنگامى كه بلال گفت: «اشهد ان محمدا رسول الله» جويريه دختر ابوجهل گفت: خدا به پدرم لطف كرد، كه صداى بلال را از بالاى كعبه نشنيد.

البلاذري، أحمد بن يحيى بن جابر (متوفاي279هـ)، أنساب الأشراف، ج 1، ص 157؛

ابن الجوزي، أبو الفرج عبد الرحمن بن علي بن محمد (متوفاي 597 هـ)، الوفا بأحوال المصطفى، ج 1، ص 332، تحقيق: مصطفى عبد القادر عطا، ناشر: دار الكتب العلمية - بيروت، الطبعة: الأولى، 1408هـ ـ 1988م؛

أبو الفداء عماد الدين إسماعيل بن علي (متوفاي732هـ)، المختصر في أخبار البشر، ج 1، ص 97، طبق برنامه الجامع الكبير.

حال چگونه امكان دارد كه امير مؤمنان عليه السلام، با وجود دردانه رسول خدا و بانوى دو عالم، بخواهد از چنين دخترى خواستگارى نمايد؟!

د: جويريه، پدرش را پيامبر مى‌دانست:

طبق نقل برخى از بزرگان اهل سنت، او اعتقاد داشت كه به پدرش نيز (همانند رسول خدا ) پيشنهاد نبوت شده بود؛ اما به خاطر اين كه بين قومش اختلاف نيندازد، اين پشنهاد را رد كرده است!.

 ارزقى در اخبار مكه، واقدى در كتاب المغازى و حلبى در سيره خود در اين باره مى‌نويسند:

ولقد جاء إلى أبي الذي كان جاء إلى محمد من النبوة فردها ولم يرد خلاف قومه.

الأزرقي، أبو الوليد محمد بن عبد الله بن أحمد (متوفاي250 هـ)، أخبار مكة وما جاء فيها من الأثار، ج 1، ص 275، تحقيق رشدي الصالح ملحس، ناشر: دار الأندلس للنشر - بيروت - 1996م- 1416هـ؛

الواقدي، أبو عبد الله محمد بن عمر بن واقد (متوفاي207 هـ)، كتاب المغازي، ج 2، ص 273، تحقيق: محمد عبد القادر أحمد عطا، ناشر: دار الكتب العلمية - بيروت / لبنان، الطبعة: الأولى، 1424 هـ - 2004 م؛

الحلبي، علي بن برهان الدين (متوفاي1044هـ)، السيرة الحلبية في سيرة الأمين المأمون، ج 2، ص 386، ناشر: دار المعرفة - بيروت – 1400.

با اين حال، چگونه امكان دارد كه امير مؤمنان عليه السلام با داشتن همسرى همچون فاطمه زهرا سلام الله عليها، از زنى همچون جويريه خواستگارى كند؟!

جويريه، كينه قاتل پدرش را به دل داشت:

امير مؤمنان عليه السلام همان كسى بود كه در جنگ بدر، ابوجهل، را به درك واصل كرد و طبيعى است كه بازماندگان مقتول به ويژه دخترش، كينه قاتل پدر را همواره در دل داشته باشند؛ مگر اين كه به حقيقت اسلام ايمان آورده باشند. جويريه از دسته اول بود و كينه اميرمؤمنان عليه السلام را در دل داشت و آن را فراموش نكرده بود.

قالت: لقد رفع الله ذكر محمد وأما نحن فسنصلي ولكنا لا نحب من قتل الأحبة.

خدا نام محمد را بالا برد؛ ولى ما افرادى كه افراد مورد علاقه ما را كشتند دوست نداريم.

الأزرقي، أبو الوليد محمد بن عبد الله بن أحمد (متوفاي250 هـ)، أخبار مكة وما جاء فيها من الأثار، ج 1، ص 275، تحقيق رشدي الصالح ملحس، ناشر: دار الأندلس للنشر - بيروت - 1996م- 1416هـ؛

ابن الجوزي، أبو الفرج عبد الرحمن بن علي بن محمد (متوفاي 597 هـ)، الوفا بأحوال المصطفى، ج 1، ص 332، تحقيق: مصطفى عبد القادر عطا، ناشر: دار الكتب العلمية - بيروت، الطبعة: الأولى، 1408هـ ـ 1988م؛

الحلبي، علي بن برهان الدين (متوفاي1044هـ)، السيرة الحلبية في سيرة الأمين المأمون، ج 3، ص 55، ناشر: دار المعرفة - بيروت – 1400.

با توجه به كينه عميق وى نسبت به قاتل پدرش، آيا قابل تصور است كه او بخواهد همسر قاتل پدرش بشود و يا امير مؤمنان بخواهد از چنين شخصى خواستگارى كند؟!

عثمان، بين دختر رسول خدا و دختر دشمن خدا، جمع كرد:

در روايت اولى كه از بخارى در باره خواستگارى اميرمؤمنان عليه السلام نقل شد، رسول خدا صلى الله عليه وآله وسلم دليل ناراحتى خود را از خواستگارى اميرمؤمنان عليه السلام از دختر ابوجهل، حرمت جمع بين دختر خودش و دختر دشمنان خدا ذكر كرده است:

... وَإِنِّي لَسْتُ أُحَرِّمُ حَلاَلاً وَلاَ أُحِلُّ حَرَامًا وَلَكِنْ وَاللَّهِ لاَ تَجْتَمِعُ بِنْتُ رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم وَبِنْتُ عَدُوِّ اللَّهِ أَبَدًا.

من نمى‌خواهم حلال خدا را حرام و حرام خدا را حلال نمايم؛ ولى سوگند به خدا، دختر رسول خدا و دختر دشمن خدا هرگز (نزد يك نفر) جمع نمى‌شوند ».

البخاري الجعفي، محمد بن إسماعيل أبو عبدالله (متوفاي256هـ)، صحيح البخاري ج 3، ص 1132، ح2443، تحقيق د. مصطفى ديب البغا، ناشر: دار ابن كثير، اليمامة - بيروت، الطبعة: الثالثة، 1407 - 1987.

و در روايت دوم اين گونه آمده بود:

... وَاللَّهِ لاَ تَجْتَمِعُ بِنْتُ رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم وَبِنْتُ عَدُوِّ اللَّهِ عِنْدَ رَجُل وَاحِد

قسم به خدا دختر رسول خدا و دختر دشمن خدا، در نزد يك نفر جمع نمى‌شود.

البخاري الجعفي، محمد بن إسماعيل أبو عبدالله (متوفاي256هـ)، صحيح البخاري، ج 3، ص 1364 ح 3523، كتاب فضائل الصحابة، ب 16، باب ذِكْرُ أَصْهَارِ النَّبِيِّ صلى الله عليه وسلم مِنْهُمْ أَبُو الْعَاصِ بْنُ الرَّبِيعِ، تحقيق د. مصطفى ديب البغا، ناشر: دار ابن كثير، اليمامة - بيروت، الطبعة: الثالثة، 1407 - 1987.

سازنده اين قصه فراموش كرده است كه با ساخت اين افسانه، پيش از تنقيص مقام اميرمؤمنان عليه السلام، عثمان بن عفان، خليفه سوم خود را زير سؤال ‌برده است؛ زيرا او در زمانى كه با دختران پيامبر (بر فرض پذيرش اين مطلب كه آن‌ها دختران پيامبر بوده‌اند) زندگى مى‌كرده نه يكبار كه چندين بار بين دختران پيامبر و دختران دشمنان خدا جمع كرده است.

اگر واقعاً جمع بين دختر پيامبر و دختر دشمنان خدا، حرام باشد، چرا عثمان بن عفان چندين بار اين كار حرام را انجام داده است؟ آيا اهل سنت به لوازم سخنان خود ملتزم مى‌شوند؟

جمع بين رمله و رقيه:

رملة بنت شيبة، يكى از همسران عثمان است كه در مكه با او ازدواج كرد و از كسانى بود كه همراه عثمان به مدينه مهاجرت كرد. ابن عبد البر در اين زمينه مى‌نويسد:

رملة بنت شيبة بن ربيعة كانت من المهاجرات هاجرت مع زوجها عثمان بن عفان.

رمله، دختر شيبه از كسانى بود كه همراه همسرش عثمان به مدينه مهاجرت كرد.

إبن عبد البر، يوسف بن عبد الله بن محمد (متوفاي463هـ)، الاستيعاب في معرفة الأصحاب، ج 4، ص 1846، تحقيق علي محمد البجاوي، ناشر: دار الجيل - بيروت، الطبعة: الأولى، 1412هـ؛

الصفدي، صلاح الدين خليل بن أيبك (متوفاي764هـ)، الوافي بالوفيات، ج 14، ص 98، تحقيق أحمد الأرناؤوط وتركي مصطفى، ناشر: دار إحياء التراث - بيروت - 1420هـ- 2000م.

و شيبه پدر زن عثمان، از دشمنان پيامبر اسلام است كه در جنگ بدر به هلاكت رسيده است؛ چنانچه ابن حجر در اين باره مى‌نويسد:

رملة بنت شيبة بن ربيعة بن عبد شمس العبشمية قتل أبوها يوم بدر كافرا.

رمله، دختر شيبه... پدرش در جنگ بدر كشته شد، در حالى كه كافر بود.

العسقلاني، أحمد بن علي بن حجر أبو الفضل الشافعي، الإصابة في تمييز الصحابة، ج 7، ص 654، 11186، تحقيق: علي محمد البجاوي، ناشر: دار الجيل - بيروت، الطبعة: الأولى، 1412 - 1992.

از طرف ديگر رمله، در زمان مهاجرت به مدينه همسر عثمان بوده است، همان گونه كه ابن حجر در ادامه مطلب پيشين مى‌نويسد:

رملة بنت شيبة بن ربيعة بن عبد شمس العبشمية قتل أبوها يوم بدر كافرا ذكرها أبو عمر فقال: كانت من المهاجرات هاجرت مع زوجها عثمان بن عفان.

ابوعمر متذكر شرح حال او شده و گفته است: او از زنان مهاجرى بود كه با همسرش عثمان بن عفان مهاجرت كرد.

العسقلاني، أحمد بن علي بن حجر أبو الفضل الشافعي، الإصابة في تمييز الصحابة، ج 7، ص 654، 11186، تحقيق: علي محمد البجاوي، ناشر: دار الجيل - بيروت، الطبعة: الأولى، 1412 - 1992.

و نيز تا زمان قتل عثمان، همسر او بوده است، چنانكه شيبانى در اين باره مى‌نويسد:

... وقتل عثمان وعنده رملة بنت شيبة

... عثمان به قتل رسيد در حالى كه رمله دختر شيبه همسر او بود.

الكامل في التاريخ، : أبو الحسن علي بن أبي الكرم محمد بن محمد بن عبد الكريم الشيباني (متوفاي: 630هـ، ج 3، ص 75، ناشر: دار الكتب العلمية - بيروت - 1415هـ، الطبعة: ط2، تحقيق: عبد الله القاضي

از سوى ديگر، زمان ازدواج عثمان با رقيه دختر رسول خدا! بي‌درنگ پس از اسلام آوردن عثمان بوده كه در مكه انجام گرفته است لذا در زمان مهاجرت به مدينه، رقيه همسر او بوده است.

 چنانكه ابن اثير در اين مورد مى‌نويسد:

ولما أسلم عثمان زوجّه رسول الله صلى الله عليه وسلم بابنته رقية وهاجرا كلاهما إلى أرض الحبشة الهجرتين ثم عاد إلى مكة وهاجر إلى المدينة.

زمانى كه عثمان اسلام آورد‌، رسول خدا دخترش رقيه را به همسرى او درآورد، هر دوى آن‌ها به سرزمين حبشه مهاجرت كردند، سپس هنگامى كه از آن‌جا بازگشت، به مدينه مهاجرت كرد.

الجزري، عز الدين بن الأثير أبي الحسن علي بن محمد (متوفاي630هـ)، أسد الغابة في معرفة الصحابة، ج 3، ص 607، تحقيق عادل أحمد الرفاعي، ناشر: دار إحياء التراث العربي - بيروت / لبنان، الطبعة: الأولى، 1417 هـ - 1996 م؛

افزون براين، عثمان با امّ‌البنين دختر عيينة و فاطمة دختر وليد بن عبد شمس نيز ازدواج كرده است؛ در حالى كه پدر هر دوى آن‌ها نيز در آن زمان از دشمنان خدا بوده‌اند.

اگر واقعاً جمع بين دختر رسول خدا و دختر دشمن خدا، حرام بوده، چرا پيامبر (ص) او را از ارتكاب اين عمل منع نموده است؟

اهل سنت ناچارند كه يا بپذيرند كه قضيه خواستگارى از دختر ابوجهل از اصل دروغ بوده و يا بپذيرند كه دختران پيامبر، همسر عثمان، نبوده‌اند و يا بپذيرند كه عثمان عملى حرام انجام داده و در حقيقت عقد دختران پيامبر براى عثمان حرام و ازدواج عثمان با آن‌ها باطل بوده است.

لازمه صحت اين روايت، تنقيص مقام پيامبر(ص) است:

افزون بر اشكالات پيشين، اين افسانه بيش از آن كه تنقيص مقام امير مؤمنان عليه السلام باشد، تنقيص مقام رسول خدا صلى الله عليه وآله است؛ زيرا همان طور كه گذشت، ازدواج مجدد براى تمام مردان مسلمان با شرايطى خاص، جايز است و آن‌ها مى‌توانند همزمان تا چهار همسر دايم داشته باشند؛ اما طبق اين افسانه، رسول خدا با آن خوى و منشى كه خداوند آن را «خُلُق عظيم» مى‌داند، با عصبانيت تمام به طورى كه ردايش به زمين كشيده مى‌شود، وارد مسجد ‌شده و با عصبانيت و تندى چنين مى‌گويد: اگر علي مى‌خواهد دختر ابوجهل را بگيرد، بايد دختر مرا طلاق دهد!

مرحوم سيد مرتضى رضوان الله تعالى عليه دانشمند بزرگ عالم شيعه، در اين باره مى‌نويسند:

فوالله ان الطعن على النبي صلى الله عليه وآله بما تضمنه هذا الخبر الخبيث، أعظم من الطعن على أمير المؤمنين عليه السلام وما صنع هذا الخبر إلا ملحد قاصد للطعن عليهما، أو ناصب معاند لا يبالي ان يشفي غيظه بما يرجع على أصوله بالقدح والهدم، على أنه لا خلاف بين أهل النقل أن الله تعالى هو الذي اختار أمير المؤمنين عليه السلام لنكاح سيدة النساء صلوات الله وسلامه عليها، وأن النبي ( صلى الله عليه وآله ) رد عنها جلة أصحابه وقد خطبوها وقال " صلى الله عليه وآله ": اني لم أزوج فاطمة عليا ( عليه السلام ) حتى زوجها الله إياه في سمائه، ونحن نعلم أن الله سبحانه لا يختار لها من بين الخلائق من غيرها ويؤذيها ويغمها، فإن ذلك من أدل دليل على كذب الراوي.

به خدا سوگند طعن بر پيامبر صلى الله عليه وآله در اين نقل مشهود‌تر است از طعن بر علي عليه السلام، اين خبر و قصّه را نساخته است مگر فردى بى دين كه هدفش تنقيص پيامبر صلى الله عليه وآله وعلي عليه السلام هر دو بوده است و يا ساخته فردى ناصبى و دشمن اهل بيت است كه با اين بافته‌ها مى‌خواهد بيماري‌اش را درمان كند.

ناقلان حديث اختلافى ندارند كه در موضوع ازدواج فاطمه، رسول خدا صلى الله عليه وآله به همه اصحابى كه خواستگارى كرده بودند پاسخ رد داده بود؛ چون خداوند متعال، علي را براى فاطمه بر گزيده بود، و لذا رسول خدا صلى الله عليه وآله فرمود: من فاطمه را به عقد علي در نياوردم؛ مگر آنكه خدا در آسمان اورا به همسرى علي در آورد.

و مى‌دانيم كه خدا وند متعال، از بين مردم كسى كه زهرا (س) را اذيت و مغموم نمايد انتخاب نفرموده است؛ لذا اين خود قوي‌ترين دليل بر دروغگويى راوى است.

المرتضي علم الهدي، أبو القاسم علي بن الحسين بن موسى بن محمد بن موسى بن إبراهيم بن الإمام موسى الكاظم عليه السلام (متوفاي436هـ)، تنزيه الأنبياء، ص220، ناشر: دار الأضواء ـ بيروت، 1409هـ - 1989 م.

ازدواج دختر رسول خدا با فرد مشرك:

طبق آن چه بخارى گفته است، رسول خدا قسم ياد مى‌كند كه دختر رسول خدا با دختر دشمن خدا در يك خانه جمع نمى‌شود:

... وَاللَّهِ لاَ تَجْتَمِعُ بِنْتُ رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم وَبِنْتُ عَدُوِّ اللَّهِ أَبَدًا.

به خدا سوگند دختر رسول خدا و دختر دشمن خدا در يك جا جمع نمى‌شوند.

البخاري الجعفي، محمد بن إسماعيل أبو عبدالله (متوفاي256هـ)، صحيح البخاري ج 3، ص 1132، ح2443، تحقيق د. مصطفى ديب البغا، ناشر: دار ابن كثير، اليمامة - بيروت، الطبعة: الثالثة، 1407 - 1987.

اكنون مى‌گوييم: طبق اعتقاد اهل سنت، رسول خدا صلى الله عليه وآله دختر خود، زينب را به همسرى مردى مشرك درآورد و بين دختر خود و يك مشرك جمع نمود؛ در حالى كه طبق اين افسانه، از جمع بين دخترش و كسى كه خود مسلمان بوده و تنها پدرش مشرك بوده، منع نموده است آيا چنين ادعايى مقبول است؟

به عبارت ديگر هنگامى كه جمع بين دختر پيامبر و خود عدوالله جايز است، آيا جمع بين دختر پيامبر و دختر عدوالله كه به ظاهر اسلام نيز آورده است، جايز نيست؟

همان گونه كه بخارى در ادامه اول خود، اين عبارت را آورده بود

... ثُمَّ ذَكَرَ صِهْرًا لَهُ مِنْ بَنِي عَبْدِ شَمْس فَأَثْنَى عَلَيْهِ فِي مُصَاهَرَتِهِ إِيَّاهُ قَالَ " حَدَّثَنِي فَصَدَقَنِي و َوَعَدَنِي فَوَفَى لِي.

البخاري الجعفي، محمد بن إسماعيل أبو عبدالله (متوفاي256هـ)، صحيح البخاري ج 3، ص 1132، ح2443، تحقيق د. مصطفى ديب البغا، ناشر: دار ابن كثير، اليمامة - بيروت، الطبعة: الثالثة، 1407 - 1987.

و در باره ازدواج او با دخترش از زبان پيامبر (ص) نيز چنين نقل كرده است:

... أَمَّا بَعْدُ أَنْكَحْتُ أَبَا الْعَاصِ بْنَ الرَّبِيعِ، فَحَدَّثَنِي وَصَدَقَنِي.

البخاري الجعفي، محمد بن إسماعيل أبو عبدالله (متوفاي256هـ)، صحيح البخاري، ج 3، ص 1364 ح 3523، كتاب فضائل الصحابة، ب 16، باب ذِكْرُ أَصْهَارِ النَّبِيِّ صلى الله عليه وسلم مِنْهُمْ أَبُو الْعَاصِ بْنُ الرَّبِيعِ، تحقيق د. مصطفى ديب البغا، ناشر: دار ابن كثير، اليمامة - بيروت، الطبعة: الثالثة، 1407 - 1987.

جالب اين است كه شوهر زينب، در جنگ‌هاى مشركين عليه مسلمانان حضور فعال داشت و حتى دو بار توسط مسلمانان اسير شد و تا صلح حديبيه نيز بر شرك خود باقى بود و اسلام نياورده بود.

رسول خدا از ناسزا گفتن به ابوجهل منع كرده است:

بدون ترديد « دشمن خدا » گفتن به پدر كسى كه حكم مسلمان بر او جارى مى‌‌شود، فحش و سب محسوب مى‌شود و خود رسول خدا صلى الله عليه وآله مسلمانان را از چنين عملى منع نموده است، و به همين جهت است كه مى‌بينيم هنگامى كه عكرمه پسر ابوجهل به سمت مسلمانان مى‌آمد، رسول خدا صلى الله عليه وآله مسلمانان را از اين كه به ابوجهل، ناسزا بگويند، منع كرد؛ زيرا كه سبب آزار مسلمان مى‌گردد، همان گونه كه حاكم نيشابورى دراين باره مى‌نويسد:

قَالَ رَسُولَ اللهِ لأَصْحَابه: يَأْتِيكُمْ عِكْرِمَةَ بْنُ أبي جَهْلٍ مُؤْمِناً مُهَاجِراً، فَلاَ تَسْبُّوا أبَاهُ، فَإنَّ سَبَّ الْمَيِّتِ يُؤْذِي الْحَيَّ، وَلاَ يَبْلُغُ الْمَيِّتِ.

رسول خدا (ص) به اصحابش فرمود: عكرمه پسر ابوجهل در حالى كه مؤمن و مهاجر است، نزد شما خواهد آمد، پدرش را سبّ و لعن نكنيد؛ چون سبّ ميت، زنده را آزار مى‌دهد، اگر چه به مرده نمى‌رسد.

الطبري، أبي جعفر محمد بن جرير (متوفاي 310هـ)، المنتخب من ذيل المذيل، ج 1، ص 9؛

النيسابوري، محمد بن عبدالله أبو عبدالله الحاكم (متوفاي405 هـ)، المستدرك على الصحيحين، ج 3، ص 269، تحقيق: مصطفى عبد القادر عطا، ناشر: دار الكتب العلمية - بيروت، الطبعة: الأولى، 1411هـ - 1990م؛

ابن الجوزي، أبو الفرج عبد الرحمن بن علي بن محمد (متوفاي 597 هـ)، المنتظم في تاريخ الملوك والأمم، ج 4، ص 155، ناشر: دار صادر - بيروت، الطبعة: الأولى، 1358.

 در حالى كه طبق روايت اول و دوم بخاري، رسول خدا صلى الله عليه وآله از دختر ابوجهل با عنوان « بنت عدو الله » ياد كرده‌اند:

وَاللَّهِ لاَ تَجْتَمِعُ بِنْتُ رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم وَبِنْتُ عَدُوِّ اللَّهِ أَبَدًا.

به خدا سوگند دختر رسول خدا و دختر دشمن خدا در يك جا جمع نمى‌شوند.

البخاري الجعفي، محمد بن إسماعيل أبو عبدالله (متوفاي256هـ)، صحيح البخاري ج 3، ص 1132، ح2443، تحقيق د. مصطفى ديب البغا، ناشر: دار ابن كثير، اليمامة - بيروت، الطبعة: الثالثة، 1407 - 1987.

آيا امكان دارد كه رسول خدا صلى الله عليه وآله بر خلاف فرمان خودش، عمل نموده و خود از جويريه با تعبير « دختر دشمن خدا » ياد كند و باعث آزار مسلمانى شود؟!

نتيجه:

با توجه با پاسخ‌هاى پيشين، اين مطلب به خوبى روشن مى‌گردد كه، خواستگارى اميرمؤمنان عليه السلام از دختر ابوجهل، از افسانه‌هايى است كه بنى اميه براى پيدا كردن شريك جرم براى خلفا ساخته ‌و پرداخته‌اند و در اين صدد بودند كه با ساختن اين افسانه، اين مطلب را القاء‌ كنند كه اگر ابوبكر فاطمه زهرا سلام الله عليها را رنجانده است، امير مؤمنان عليه السلام نيز اين كار را كرده است؛ در حالى كه ثابت شد اين ازدواج افسانه‌اى بيش نبوده و غضب صديقه شهيده از خليفه اول و دوم حقيقتى است كه با اين اقدامات محو نخواهد شد.

اينان، هنگامى كه ديدند كه با وجود غضب حضرت زهرا سلام الله عليها، مشروعيت خلافت خلفاى سه گانه و متعاقب آن مشروعيت مذهب آن‌ها، زير سؤال مى‌رود، دست به دامان افرادى همچون ابن شهاب زهرى و مسور بن مخرمه شدند تا براى ابوبكر و عمر شريك جرم پيدا كنند.

 



گروه پاسخ به شبهات مؤسسه تحقيقاتي حضرت ولي عصر (عج)
    فهرست نظرات  
1   نام و نام خانوادگي:  ابراهيم صالحي     -   تاريخ:  26 ارديبهشت 88 - 00:00:00
خدا پدرتان را بيامرزد
کسي که خود را بخواب زده را نميتوان بيدار نمود
ولي براي افرادي که فهم و درک دارند اين جواب کافيست
2   نام و نام خانوادگي:  مهران     -   تاريخ:  02 خرداد 88 - 00:00:00
سلام عليكم گروه پاسخ به شبهات بايد بدانيد در ابتدا اگر شما كمر همت بسته ايد تا اين حديث صحيح را ضعيف وموضوع بدانيد بايد تمام آن را ساختگي بدانيد حتي: و ان فاطمه بضعه مني فمن آذاها آذاني .پس شما با اين كار نبايد ديگر دم از اين حديث بزنيد چون اگر راست است همه اش راست است و اگر راست نيست كلا بايد رد شود . دوما چرا شما وقتي هر حديثي را كه بر خلاف نظر سوئتان است را مي بينيد فورا دنبال سلسله روايي مي گرديد در حالي كه اگر يك كافر در چين هم حديثي در مورد تعريف علي(ع) بياورد فورا شاد شده و دست از پا نمي شناسيد و او را عالم الدهر مي دانيد پس شما دنبال بحث علمي نيستيد شما فقط مي خواهيد مقام الوهيت علي خدشه دار نشود و از معصوميت او چيزي كم نشود . اما ما اهل سنت نمي گوييم او يا عمر يا ابي بكر يا عثمان معصومند و نيز فاطمه و ام كلثوم و رقيه وزينب دختران رسول الله را هم معصوم نمي دانيم چون اصولا چيزي به عنوان عصمت را آنطوري كه شما مي گوييد باور نداريم و آن را غلو و مبارزه با قرآن و سنت مي شماريم . ولي شما با اين روايات از اين طرف وآنطرف نمي توانيد اين موضوع را انكار كنيد كه علي تا زماني كه فاطمه زنده بود با كس ديگري ازدواج نكرد در صورتي كه مي توانست با چهار زن دلخواه خود ازدواج كند ولي نكرد چون اين واقعه اتفاق افتاده بود و حضرت علي فكر كرده بود مي تواند زني را به عقد خود در آورد و در عين حال فاطمه را هم داشته باشد چه اشكالي دارد ولي چون پيامبر صلاح نمي ديد و از ناراحتي فاطمه ناخرسند بود اجازه اين ازدواج را نداد و حضرت علي انقدر پيامبر را دوست داشت كه از اين امر مباح چشم پوشيد و با كسي ازدواج نكرد تا زماني كه فاطمه زهرا زنده بود. و از اينكه گفته ايد حضرت عثمان رقيه و رمله را با هم داشت تعجب مي كنم چون در هيچ كتاب روايي من نديدم كه حضرت عثمان تواما هم رقيه يا ام كلثوم و كس ديگري را به همسري برگزيند و وقتي حضرت رقيه زنده بود او با كس ديگري ازدواج نكرد و بعد از رقيه و ام كلثوم با رمله ازدواج فرمودند
جواب نظر:
با سلام
دوست گرامي
1- شما گمان كرده ايد كه ما به روايات اهل سنت براي خودمان تمسك مي كنيم ؟
همانطور كه در بسياري نظرات ديگر نيز گفته شده است ، ما نيازي به روايات شما نداريم و تمسك ما به اين روايات از باب قاعده الزام است .
2- مي دانيم كه شما ابوبكر و عمر و عثمان را معصوم نمي دانيد ،‌ شما حتي پيامبر (ص) را نيز معصوم نمي دانيد و ادعا مي كنيد كه شيطان يك بار به جاي جبريل براي حضرت وحي دروغين آورد و آن حضرت متوجه نشد و اين روايت را با سند صحيح نقل مي كنيد !
اما ما كه پيامبر (ص) را معصوم مي دانيم ، فاطمه را نيز طبق روايت خود حضرت «بضعة» مي دانيم و نمي شود كه غير معصوم ، جزيي از وجود معصوم باشد .
3- هيچ عاقلي  توهم هم نمي كنند كه امير مومنان با وجود ازدواج با همسري معصومه مانند فاطمه زهرا ، به دنبال زني ديگر برود !!! انهم كسي مانند دختر ابوجهل كه به اقرار اهل سنت تا چند سال بعد از هجرت اسلام نياورد !!! يعني واقعا زن براي امير مومنان قحط بود كه به دنبال چنين كسي برود ؟ انهم با وجود داشتن فاطمه زهرا سلام الله عليها ؟ انهم در دوران جواني ؟ انهم جوان برومندي مانند امير مومنان علي عليه السلام ؟
4- اينكه ازدواج عثمان با دختران كفار را شما نديده ايد ، مهم نيست ؛ مهم اين است كه در كتب اهل سنت آمده است و شما مي توانيد با مراجعه به آدرس ذكر شده ، مطلب مورد نظر را بيابيد .
موفق باشيد
گروه پاسخ به شبهات
3   نام و نام خانوادگي:  مهران     -   تاريخ:  03 خرداد 88 - 00:00:00
سلام عليكم جناب پاسخ به شبهات بنده جواب شما را نشنيدم كه آيا كل حديث را باور داريد يا نه چون جز در اين حديث در جاي ديگري پيامبر نفرموده فاطمه بضعه مني پس اين حديث طبق سكوت شما غير صحيح است و فاطمه بضعه پيامبر نيست . ويا اگر حديث ديگري از بزرگان سني نماي ما كه همواره در گير ودار به انها پناه مي بريد داريد بيان نماييد مانند :سليمان بلخي يا ابن ابي الحديد يا ابن صباغ يا نوه ابن جوزي و.... كه همگي از اكابر ضالين و شيادان سني نما هستند ودر واقع از روافض هم بدترند . واگر دليلي نداريد بيخودي دست وپا نزنيد
جواب نظر:
با سلام
جناب آقاي مهران
ما سكوت نكرديم ، بلكه صريحا گفتيم روايتي كه بخاري نقل كرده دروغ است !!!
البته اين شما هستيد كه نمي توانيد اين مطلب را تحمل كنيد و تمام مدايحي را كه رسول خدا در مورد فاطمه زهرا و اهل بيت دارد طوري با تحريف درست مي كنيد كه اشكال باشد ، اما خورشيد پشت پرده نمي ماند :
32269 حدثنا بن عيينة عن عمرو عن محمد بن علي قال قال رسول الله صلى الله عليه وسلم إنما فاطمة بضعة مني فمن أغضبها أغضبني
مصنف ابن أبي شيبة  ج 6   ص 388 ، اسم المؤلف:  أبو بكر عبد الله بن محمد بن أبي شيبة الكوفي الوفاة: 235 ، دار النشر : مكتبة الرشد - الرياض - 1409 ، الطبعة : الأولى ، تحقيق : كمال يوسف الحوت
اين روايت ديگر اضافات دروغين بخاري را ندارد
3510 حدثنا أبو الْوَلِيدِ حدثنا بن عُيَيْنَةَ عن عَمْرِو بن دِينَارٍ عن بن أبي مُلَيْكَةَ عن الْمِسْوَرِ بن مَخْرَمَةَ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم قال فَاطِمَةُ بَضْعَةٌ مِنِّي فَمَنْ أَغْضَبَهَا أَغْضَبَنِي
صحيح البخاري  ج 3   ص 1361 ، اسم المؤلف:  محمد بن إسماعيل أبو عبدالله البخاري الجعفي الوفاة: 256 ، دار النشر : دار ابن كثير , اليمامة - بيروت - 1407 - 1987 ، الطبعة : الثالثة ، تحقيق : د. مصطفى ديب البغا
اين روايت از خود بخاري نيز اضافات را ندارد ، يعني حتي اگر آن روايت باطل باشد كه هست ، باز مي توان به اين روايات استدلال كرد .
البته شما كه هر كس چيزي در فضايل اهل بيت نقل كند را شياد و دروغگو مي دانيد ، اينجا مجبوريد بخاري را نيز هم رده آنها معرفي كنيد !!!
آيا بعد از اين نيز دليلي براي عدم قبول روايت داريد ؟ (گرچه دليل قبلي شما نيز باطل بود!)
موفق باشيد
گروه پاسخ به شبهات
4   نام و نام خانوادگي:  عبد المحمود     -   تاريخ:  18 خرداد 88 - 00:00:00
خدا لعنت کند تورو ( مهران) . وهابي مسلک !!!!!!!!! خوردي؟ اين هم دليل گمراه مرتد کافر. ان شا الله همتان به درک و اسفا السافلين برويد . خدا لعنتتان کنه. آبرو بران اسلام. وحشيان و پيرو جند الشيطان. آبرو بران اهل تسنن. مرگ بر شما. مرگ بر شما. مرگ بر شما. مرگ بر شما. مرگ بر شما. مرگ بر شما. هر قدر هم که برادران پاسخ به شبهات برايتان بياورند . که انگار چشمانتن کور است . و گوش هايتان کر. يا سيف الله.......
5   نام و نام خانوادگي:  مجيد م علي     -   تاريخ:  19 خرداد 88 - 00:00:00
با سلام مثل اين مهران مثل اون كفار عهد حضرت نبي ( ص ) ميباشد , حال چطور شده با اين همه پيشرفتها كه سبب دسترسي ادمها به حقيقت ميشود چرا اينها در همان منجلاب جهالت خود غوطه ورند,. حال يا از روي ناچاري شهادتين را فقط بر زبان اورده اند يا بمانند ان عبدالشيطان ملعون ملحدزاده لندني الفرار خود فروخته گوششان كر و چشمشان كور و شكمشان پر از حرام است . مصداق ان اين خاطره تاريخي از امام علي است : معجزه اى كه ديدم من با او(صلى الله عليه وآله) بودم كه سرانى از قريش به نزد وى آمدند و گفتند: اى محمد! تو ادعايى بس بزرگ كرده اى كه پدران و هيچ يك از خاندانت چنين ادعايى نكرده اند و ما اينك از تو چيزى مى خواهيم كه اگر ما را پاسخ مثبت گفتى و آن را در نگاهمان نشاندى مى دانيم كه پيامبرى و رسول، و گرنه جادوگرى و دروغ پرداز. پيامبر(صلى الله عليه وآله) فرمود: «چه مى خواهيد؟» گفتند: «اين درخت را فراخوان و بخواه تا از ريشه درآيد و در برابرت بايستد.» پيامبر(صلى الله عليه وآله) فرمود: «بى گمان خداوند بر همه چيز توانا است، پس اگر چنان كند كه خواهيد آيا ايمان مى آوريد و حق را گواهى مى دهيد؟» گفتند: «آرى» فرمود: «اينك من آنچه را خواهيد در نگاهتان نشانم، هرچند كه بازگشت ناپذيرى تان را به راه خير مى دانم، كه در ميانتان كسانى اند كه يكى در چاه بدر فرو مى افتد و ديگرى كه احزاب را سازمان مى دهد.» سپس او(صلى الله عليه وآله) فرمود: «اى درخت! اگر به خدا و روز واپسين ايمان دارى و مى دانى كه من پيامبر خدايم، به اذن او از ريشه درآ و بيا و در برابرم بايست.» پس به همان خدايى سوگند كه او را به حق برانگيخت، درخت با صدايى رعدآسا و صفيرى چونان صداى بال زدن پرندگان، از ريشه ها كنده شد، پيش آمد و پر و بال زنان در برابر رسول خدا ايستاد در حالى كه بلندترين شاخه هايش را به رسول خدا و برخى ديگر از شاخه هايش را بر شانه من كه در جانب راست پيامبر ايستاده بودم افكنده بود. پس چون آن قوم آن رويداد را خيره شدند با آهنگ برترى جويى و كبرورزى گفتند: «ديگر بار فرمانش ده كه نيمش تو را آيد و دو ديگر نيمه اش بر جاى ماند.» پس همان را فرمان داد و بى درنگ نيمى از درخت با عجيب ترين وضع و سهمگين ترين آوا پيش آمد. گويى مى رفت كه رسول خدا را در آغوش بگيرد! آنان ديگربار از سر ناسپاسى و ستيزه جويى گفتند: «فرمانش ده كه به سوى نيمه خويش ـ چنان كه پيش از اين بود ـ بازگردد.» پيامبر(صلى الله عليه وآله) فرمانش داد پس بازگشت. در اين هنگام من گفتم: «لا اله الاّ اللّه. اى رسول خدا! من تو را نخستين گرونده ام و نيز نخستين كسى كه اقرار مى كنم. درخت آنچه به فرمان خدا كرد به انگيزه تصديق پيامبرى تو و بزرگداشت سخنت بود.» اما آنان همگى و يكصدا گفتند: «نه، تو جادوگر دروغ پردازى هستى با شگفتى آورترين افسون ها و چابك دستى در آن و آيا جز جوانى چنين ـ كه تحقير مرا در نظر داشتند ـ تو را در جريان اين كار تصديق خواهد كرد.» حالا اين اقاي مهران به تبعيت از اجدادش منكر همه چيز ميشود و دقيقا بخاطز همان دلايل : <مهران ميگه ...... سليمان بلخي يا ابن ابي الحديد يا ابن صباغ يا نوه ابن جوزي و.... كه همگي از اكابر ضالين و شيادان سني نما هستند ودر واقع از روافض هم بدترند . واگر دليلي نداريد بيخودي دست وپا نزنيد > = <ابوجهل و كفار جاهل گفتند ....... نه، تو جادوگر دروغ پردازى هستى با شگفتى آورترين افسون ها و چابك دستى در آن و آيا جز جوانى چنين ـ كه تحقير مرا در نظر داشتند ـ تو را در جريان اين كار تصديق خواهد كرد... > يا علي
6   نام و نام خانوادگي:  مهران     -   تاريخ:  21 خرداد 88 - 00:00:00
سلام عليكم عبدالمحمود بخواند اولا اسمي كه انتخاب كرده اي نشانه اي از شرك تو است چون محمود از صفات الله و از اسما الله نيست و مانند عبدالمهدي و عبد الحيدر و عبد ال.... از مصادير شرك است پس تو مشركي و همچنين فحاشي تو به بنده هيچ چيزي از حقانيت حرفهايم كم نمي كند بلكه روافض را به منجلاب جهنم بيشتر نزديك مي كند و نيز هر وقت كم مي آوريد چون جوابي نداريد مرا به وهابي بودن متهم مي كنيد كه وقتي يك رافضي كينه اي به بم بست مي خورد چاره اي ندارد جز اين كه از گزينه وهابيت استفاده كند . ولي من بارها گفته ام كه من از طرفداران و پيروان مشايخ تصوف خالص وبه دور از افراط هستم كه جز قرآن وسنت نبوي و فرمايشات اوليا الله مادامي كه مخالف قرآن وسنت نباشد از كسي تبعيت نمي كنم و همه بزرگان وعلماي اسلام هم برايم محترمند ولي خون ضد رافضي گري و شيعه گري وشرك در رگهايم جاري است وتا عمر دارم بدعتها و دين تراشي هاي روافض را داد خواهم زد تا همه بدانند كه ملت ايران به خوابي عميق رفته و دينش را مثل بني اسراييل از ياد برده و سخنان خداوند را فراموش كرده است البته منظور از ملت ايرن جمعيت روافض تند رو قبر پرست است كه اكنون حاكم اراده مردمند. جناب مجيد م علي واقعا يا اين روايات از سرداب قم به دست شما رسيده و يا از مصحف مهدي چون من هيچگاه در كتب شيعه و سني چنين افسانه اي را نشنيده ام و چيزي به اين مضمون هم نديده ام پس حيا كن و اينقدر از خاطرات و تلقينات شيطاني عده اي گمراه استفاده نكن و حداقل از كتابهاي مردود خودتان كه حداقل اين افسانه ها را ندارد استفاده كن و اگر اين قصد را داريد بنده آماده ام هر كتابي از كتابهاي شما را نقد كنم و هيچ ترسي هم ندارم چون من هر وقت اين مطلب را پيش كشيده ام كه بياييد كتب روافض را مثل صحيحين مورد نقد وبازبيني قرار دهيم و از دروغهاي چند صد ساله كه ذهن ملت بي گناه ايران زمين را سالها مشوش كرده پرده برداريم يا سانسور شده ام ويا جوابي نشنيده ام . و اين هم يك ماجراي زنده از خود ايران كه تازه به دستم رسيده : چند روز قبل يكي از مسئولين بلند پايه ايران كه عقايد افراطي او در مورد مهدوي گري زبانزد همه است وارد جمكران شده و پس از تخليه مناطق اطراف چاه جمكران در آنجا بست نشسته و به قول دوستم كه اين مطلب را فرستاده با امام زمان داخل چاه خلوت كرده است و با او چند ساعتي مفصل راز ونياز كرده تا امام زمان او را دوباره به مقصدش برساند . پس واي بر اين ملت كه بجز خدا از همه طلب حاجت مي كند و واي بر شخصي كه چنين مي كند خداوند همه را از قهر وغضب خود در امان نگه دارد .ژ اين هم جواب روايت جعلي تو
جواب نظر:
با سلام
جناب آقاي مهران
بهتر بود در ابتدا نظراتي را كه دوستان در مورد نظرات قبلي شما داده اند ، مي خوانديد ، تا اشتباهات قبلي خود را تكرار نكنيد .
اما در مورد متن شما :
1-    در مورد نام عبد المحمود :
ا.  المحمود ، يعني ستايش شده ؛ و يكي از صفات خداوند است .
شما ظاهرا با ادعيه اي كه اهل سنت مي‌خواندند ، و با سخنان ايشان آشنا نيستيد :
يا اللَّه المحمود في كل فعاله
قوت القلوب  ج 1   ص 129
بسم الله الرحمن الرحيم الله المحمود على كل حال
الشريعة  ج 3   ص 1124
فقال الله المحمود على ذلك
الأمالي في لغة العرب  ج 1   ص 148
قال ارفع يا غلام الله المحمود الله المعبود الله المشكور
شعب الإيمان بيهقي  ج 5   ص 96
ب . بر فرض كه نام محمود از اسماء و صفات خداوند نباشد ، و برفرض كه به خاطر اينكه پيامبر (ص)‌ ملقب به محمود است ، نام عبد المحمود را گزيده باشد ، اما چنين نامگذاري اشكال ندارد :
http://www.valiasr-aj.com/fa/page.php?bank=question&id=805
2- فرموده ايد «پس تو مشركي»
آنهم به خاطر اينكه طبق نظر شما به اشتباه ، نامي را كه موهم شرك است انتخاب كرده است !! با اينكه اجماع علماي اهل سنت (غير از وهابيت) است كه شخص به خاطر اشتباه در تطبيق مشرك نمي‌شود .
3- «ولي من بارها گفته ام كه من از طرفداران و پيروان مشايخ تصوف خالص وبه دور از افراط هستم كه جز قرآن وسنت نبوي و فرمايشات اوليا الله مادامي كه مخالف قرآن وسنت نباشد  از كسي تبعيت نمي كنم و همه بزرگان وعلماي اسلام هم برايم محترمند ولي خون ضد رافضي گري و شيعه گري وشرك در رگهايم جاري است وتا عمر دارم بدعتها و دين تراشي هاي روافض را داد خواهم زد»
از كوزه همان برون تراود كه در اوست
 همين جواب براي شما كفايت مي‌كند ؛ هرچند ادعا كنيد كه وهابي نيستيد ، اما سخنان وهابيت را تكرار مي‌كنيد .
4- «و اين هم يك ماجراي زنده از خود ايران كه تازه به دستم رسيده : چند روز قبل يكي از مسئولين بلند پايه ايران كه عقايد افراطي او در مورد مهدوي گري زبانزد همه است وارد جمكران شده و پس از تخليه مناطق اطراف چاه جمكران در آنجا بست نشسته و به قول دوستم كه اين مطلب را فرستاده با امام زمان داخل چاه خلوت كرده است و با او چند ساعتي مفصل راز ونياز كرده تا امام زمان او را دوباره به مقصدش برساند . پس واي بر اين ملت كه بجز خدا از همه طلب حاجت مي كند و واي بر شخصي كه چنين مي كند خداوند همه را از قهر وغضب خود در امان نگه دارد .»
!!!
بارها و بارها ، مردم مقام معظم رهبري را ديده اند كه بدون قرق كردن ، و مانند مردم عادي به مسجد جمكران آمده نماز خوانده و از خداوند در اين مكان مقدس ، طلب حاجت كرده است !
اين مقام كه بوده كه از مقام معظم رهبري مهمتر است !!!‌الله اعلم !!!
موفق باشيد
گروه پاسخ به شبهات
7   نام و نام خانوادگي:  انور     -   تاريخ:  23 خرداد 88 - 00:00:00
گروه پاسخ به شبهات ميگويد : بارها و بارها ، مردم مقام معظم رهبري را ديده اند كه بدون قرق كردن ، و مانند مردم عادي به مسجد جمكران آمده نماز خوانده و از خداوند در اين مكان مقدس ، طلب حاجت كرده است !! ببينيد كار سيد علي خامنه اي به كجا رسيده /؟ من يك مقاله مربوط به سالها قبل از انقلاب از او دارم با نام "‌ توحيد و نفي عبوديت غير خدا " و آنجا بسيار عالي در مورد توحيد و ابعاد آن و بخصوص توحيد عملي صحبت كرده است ...ولي اينجا ميبينم كه بعد از 30 سال و يابيشتر كارش به شرك و عبوديت غير خدا آن هم از نوع وهمي و خيالي اش رسيده است ! يك سوال هم از گروه پاسخ به شبهات دارم . ميخواهم بدانم جمكران به چه معناست و چه تشابهي و يا تفاوتي با جمخانه كه محل عبادت علي الهي هاست دارد ؟
جواب نظر:
با سلام
دوست گرامي
1- متاسفانه به نظر مي رسد كه شما به دنبال حقيقت نيستيد و ظاهرا هنوز فرق بين توسل و شرك را نمي‌دانيد ؛ مي توانيد جهت تكميل اطلاعات خود به آدرس ذيل مراجعه نماييد :
http://www.valiasr-aj.com/fa/page.php?bank=maghalat&id=87
2- آيا شما اهل سنت ، براي برآورده شدن حاجت ، مكان و زمان و روش دعا رو موثر نمي‌دانيد ؟ يكي از اسباب موثر در برآورده شدن حاجت ، طبق روايات شيعه ، نوشتن نامه حاجت و انداختن ان در آب روان و يا آب چاه است .
و به اين علت كه در جمكران آب جاري نيست ، عده اي نامه خود را در چاه آب جمكران مي اندازند ؛ آيا به نظر شما اين شرك است ؟
3- در مورد فرق جمكران با جمخانه :
ا. جمخانه ، محل جمع شدن اهل جق است و نه علي اللهي ها ، اگرچه اهل حق نيز اعتقاداتي مشابه اهل حق دارند ، اما اختلافاتي نيز از جهت فرقه شناسي دارند .
ب. جمكران مسجد است ، و جمخانه ، يك خانه معمولي .
ج . در جمكران مردم عبادت خداوند را مي‌كنند ، ولي در جمخانه عبادت بزرگ خود و قطب .
د. در جمخانه مشروبات و مواد مخدر مصرف مي‌شود و...
مشكل شما فقط در مورد نفهميدن حقيقت توسل است كه در صورتي كه به آدرس بالا مراجعه كنيد ، مشكل شما برطرف خواهد شد .
3- طبق آنچه در آدرس بالا (و در كتب اهل سنت) آمده است ، اين كاري را كه شما به بزرگان ما ايراد مي‌گيريد ، خلفاي شما انجام داده اند ؛ بهتر است يكبار نگاه كرده و سپس ايراد بگيريد .
موفق باشيد
گروه پاسخ به شبهات
8   نام و نام خانوادگي:  مجيد م علي     -   تاريخ:  23 خرداد 88 - 00:00:00
با سلام اين دوست جديد ما اقاي انور همين طور پا برهنه ميپره وسط موضوعات يك چيزهايي ميگه كه قبلاً ار عمر و مهران و خواهر هناو و خانم حفصه شنيديم و جواب داديم اما مشكل نيست بازهم جواب ميديم كه هم برايمان خوب و مفيد است و هم صواب داره هم اميدوارم با خواندن انها و مراجعه صحيح هدايت شويد . اما اينكه حضرت ايت الله خامنه اى براي نماز يا دعا و توسل به مسجد جمكران رفته اند اين مسئله بسيار قابل فهم و باعث افتخار براي ايشان است اين شما هستيد كه مقام والا حضرت مهدى ( عج ) نشناخته ايد و از اين مسائل سر در نمياوريد .اگر حضرت ايت الله خامنه اى طلباتي از خداوند داشته اند با افتخار بزرگتر خودشان و بزرگ عالم حضرت مهدي را در پيشگاه خداوند واسطه قرار ميدهند . اميدوارم كه فهميده باشي كه منظور چيست . شما مسلماً صحيح بخاري را قيول داريد پس اين روايت ذيل را خوب بخوان . در زمان خلافت عمربن خطاب که مردم دچار قحطي شده بودند روزي وي به عباس بن عبدالمطلب عموي پيغمبر اسلام (ص) توجه نموده و او را به نزد خداوند شفيع قرار داد و عنوان نمود که پروردگارا! ما به تو توسل مي جوييم و به نبي مکرم اسلام (ص)، پس بر ما باران فرست، خداوند به توسلات آنان توجه کرده و باران فرستاد. .... (بخاري، ج 2، ص 200). عجيبه براي من اين صحيحترين كاري بوده كه جناب عمر در تمام عمرش انجام داده و انهم يعني به بزرگتر خودش ( در پيشكاه خداوند متعال ) مراجعه كرده . حال چطوره كه مقام جناب ( حضرت ) عباس عبدالمطلب در پيشگاه خداوند بالاتر از عمر هست وليكن عمر خليفه ست . بعد يعني خودش ميترسيده با توسل بقبر حضرت نبي ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ بعد اسم جمكران بر گرفته شده از اسم جناب حسن بن مثله جمكرانى ميباشد كه اولين بار همت به بنا كردن اين مسجد كردند. دنبال معني نگرد از كتاب تاريخ اسلام بروايت امام علي عليه السلام < محمد حسين دانش کيا > : خلافت عمر بن خطاب خليفه اول به پايان راه خود گام نهاد و خلافت را به سمت پسر خطاب گسيل داد. روز جابر كجا و اين كوهان ببين<<<>>>>> تفاوت كجا است تا به كجا! اى شگفتا! با آنكه او در زمان زندگى خويش، بارها و بارها خلافت را واگذارد، ناگهان پس از مرگش به ديگرى وانهاد. راستى را، كه آن دو به پستانى از آن چسبيدند و سخت دوشيدند. عمر، خلافت را در جوّى پر خشونت قرار داد. در جوّى كه گفتگوها درشت آهنگ، و برخوردها خشك و سخت بود و همراه با اين همه، لغزيدن و پوزش خواستن بود كه همى تكرار مى شد. پس زمامدار آن رژيم سواركارى را ماننده بود كه بر اشترى سركش و فرمان ناپذير سوار است. چنان كه اگر مهارش را سخت بركشد پره هاى بينى شتر را مى درد و اگر وانهد، خودسرى و سركشى را پذيرا شده باشد. چنين بود كه انبوه مردم به اشتباه كارى، بدخوئى، تلون و درجازدن گرفتار آمدند. پس من ـ با سختى و درد تمام ـ روزگارى دراز، صبورى گزيدم و تاب آوردم..... راستي جواب سوالهايم را ندادي , وليكن من از صابرين هستم و منتظر ميشم نگي يادم رفته يا علي
جواب نظر:
با سلام
دوست گرامي
جناب انور ، با جناب عمر و عائشه و ... كه قبلا براي ما نظر مي فرستادند و معلوم شد يك نفرند ، در ارتباط است (اگر يك نفر نباشند) .
موفق باشيد
گروه پاسخ به شبهات
9   نام و نام خانوادگي:  مجيد م علي     -   تاريخ:  23 خرداد 88 - 00:00:00
با سلام

اقاي مهران همون كه گفتم حالا عربشو بخون انشاء الله بكون مقبول عندك .
! قال على (ع ):... لقد كنت معه (ص ) لما اتاه الملا من قريش فقالوا له : يا محمد انك قدادعيت عظيما لـم يدعه آباؤك ولا احد من بيتك ونحن نسالك امرا ان اجبتنا اليه واريتناه علمنا انك نبى ورسول وان لم تفعل علمنا انك ساحر كذاب فقال (ص ) لهم :وما تسالون ؟
قالوا: تدعو لنا هذه الشجرة حتى تـنـقـلـع بـعـروقها وتقف بين يديك فقال (ص ): ان اللّه على كل شي ء قدير فان فعل اللّه ذلك لكم اتـؤمنون وتشهدون بالحق ؟
قالوا: نعم . قال : فانى ساريكم ما تطلبون واني لاعلم انكم لا تفيئون الى خير وان فيكم من يطرح فى القليب ومن يحزب الا حزاب .
ثـم قـال (ص ): يـا ايتها الشجرة ان كنت تؤمنين باللّه و اليوم الاخر و تعلمين انى رسول اللّه فانقلعى بـعـروقـك حـتى تقفى بين يدى باذن اللّه , و الذى بعثه بالحق لانقلعت بعروقها وجاءت و لها دوى شـديـد و قصف كقصف اجنحة الطير حتى وقفت بين يدى رسول اللّه (ص ) مرفرفة و القت بغصنها الاعلى على رسول اللّه (ص ) و ببعض اغصانها على منكبى و كنت عن يمينه (ص ) فلما نظر القوم الى ذلك قالوا - علوا و استكبارا - فمرهافلياتك نصفها و يبقى نصفها, فامرها فاقبل اليه نصفها كاءعجب اقـبـال و اشـده دويـافكادت تلتف برسول اللّه (ص ) فقالوا - كفرا و عتوا -: فمر هذا النصف فليرجع الـى نـصفه كما كان , فامره (ص ) فرجع , فقلت انا: لا اله الا اللّه انى اول مؤمن بك يا رسول اللّه و اول مـن اقـر بـان الـشـجرة فعلت ما فعلت بامر اللّه تعالى تصديقا بنبوتك و اجلالا لكلمتك فقال القوم كـلـهـم : بـل سـاحـر كـذاب عـجـيـب الـسحر خفيف فيه و هل يصدقك فى امرك الامثل هذا؟
! (يعنوننى )....
((اعلام الورى , ص 22, بحار, ج 14, ص 476 و ج17 , ص 389.))
حالا كه از صحاح صحبت كردي ببين راجعه بهتون درش چي نوشته
1 ) «عن أبي سعيد انّ النبي صلي‏الله‏عليه‏و‏سلم قال: لتتبعنّ سنن من قبلكم شبرا بشبر وذراعا بذراع حتّي لو سلكوا جُحر ضبّ لسلكتموه. قلنا يا رسول اللّه! اليهود والنصاري؟ قال: فمن؟» ابي سعيد از پيغمبر(ص) نقل مي كند كه فرمود: شما روش گذشتگان را مو به مو پيروي خواهيد كرد تا آنجا كه اگر آنان داخل لانه چلپاسه شدند شما هم داخل مي‏شويد. گفتيم: آيا(مرادتان) يهود و نصاري است؟ فرمود: پس چه كسي؟
<<< صحيح بخاري ج 4 ص 206 كتاب بدء الخلق باب ما ذكر عن بني اسرائيل و ج 9 ص 126 كتاب الاعتصام بالكتاب والسنّة باب قول النبي صلي‏الله‏عليه‏و‏سلم لتتّبعن سنن من كان قبلكم و مسلم نيز در جلد 4 صحيحش صفحه 2054 نقل كرده است. (كتاب العلم باب 3 حديث 6).>>

2. «عن أبي هريرة عنه صلي‏الله‏عليه‏و‏سلم : لا تقوم الساعة حتّي تأخذ امّتي بأخذ القرون قبلها شبرا بشبر وذراعا بذراع. فقيل يا رسول اللّه! كفارس وروم؟ فقال: ومن الناس إلاّ أولئك؟» يعني: قيامت برپا نمي‏شود تا آنكه امّت من از گذشتگان پيروي كنند. گفته شد: آيا (مراد از گذشتگان) روم و ايران است؟ فرمود: غير از آنها كيست ؟ صحيح بخاري، ج 9،

3. «عن عبد اللّه بن عمر و قال: قال رسول اللّه صلي‏الله‏عليه‏و‏سلم ليأتينّ علي امّتي ما اتي علي بني اسرائيل حذو النعل بالنعل...&raquo. يعني: امّتم مو به مو از رفتار بني اسرائيل پيروي مي‏كنند. سنن ترمذي ج 5، ص 26، كتاب الايمان، باب 18، ح 2641.

ما خودتون بقول استاد قزويني " درك مال بد بيخ ريش صاحبش " به ما چه مربوطه .

در ضمن حرف عبد المحمود شد يا يكي از همكاران بلوچي پاكستاني سني خودم بنام عبد النبي افتادم . فردا بروم احوالش بپرسم بگم كهي صاحي تيكه

يا علي


10   نام و نام خانوادگي:  مجيد م علي     -   تاريخ:  23 خرداد 88 - 00:00:00
با سلام
دوستان گروه پاسخ به شبهات خيلي سخاوتمندانه در مورد اينها نوشتيد , وليكن متاسفانه با اين حرفتان مخالفم اينه كسي نيستند نيم نفر هم نيستند ربع نفر ه نيستند . بنا بر حديث بخاري اينها چلياسه اي بيش نيستند .
يا علي
11   نام و نام خانوادگي:  مهدي امامي     -   تاريخ:  31 شهريور 88 - 00:00:00
سلام عليکم با تشکر از زحمات شما در راه روشنگري مکتب اهل بيت. در ارتباط با موضوع خواستگاري علي ع از دختر ابوجهل حديثي در بحار الانوار ج 43 ص 201 ح 31 از علل الشرايع نقل کرده است. خواهشمند است آنرا تحليل فرماييد
جواب نظر:
با سلام
دوست گرامي
اين روايت از جهت سندي ضعيف و غير قابل احتجاج است :
اين روايت از دو جهت ضعيف مي‌باشد :
1 . راوي مجهول الحال :
أبو العباس احمد بن يحيى بن زكريا قطان ، مجهول الحال است همان گونه كه مرحوم مامقاني در مورد او مي‌نويسد :
أحمد بن يحيى بن زكريا القطان أبوالعباس قد مر ظبط القطان في احمد ين الحسن و ليس للرجل ذكر في كتب الرجال و انما وقع في طريق الصدوق (ره) في الفقيه و حاله مجهول .
مامقاني ، عبدالله ، تتنقيح المقال في احوال الرجال (سه جلدي ) ج 1ص 101 باب احمد ،
2 . ارسال شديد
همچنين در اين حديث ارسال و افتادگي شديدي به چشم مي‌خورد زيرا عمرو بن أبي المقدام كه از اصحاب امام باقر و امام صادق عليهماالسلام و متوفاي 172هـ مي‌باشد ، در روايت از اين دو امام عليهماالسلام ، در طبقه اول قرار داشته و بين او و شيخ صدوق (ره) ، پنج طبقه روايي وجود دارد به عنوان مثال به سندي كه شيخ صدوق (ره ) در كتاب امالي اش به صورت معمول به واسطه عمرو بن أبي المقدام از امام باقر (ع) ارائه مي‌نمايد ، دقت فرماييد :
حدثنا الحسين بن أحمد بن إدريس ( رحمه الله ) ، قال : حدثنا أبي ، عن محمد بن الحسين بن أبي الخطاب ، عن محمد بن أبي عمير ، عن جعفر الأزدي ، عن عمرو بن أبي المقدام ، قال : سمعت أبا جعفر الباقر ( عليه السلام ) يقول ...
الأمالي - الشيخ الصدوق - ص 158
همان گونه كه ملاحظه نموديد در سند اين حديث بين شيخ صدوق (ره) كه مولف كتاب است و عمرو بن أبي المقدام ، پنچ طبقه روايي وجود دارد كه راويان آن در عبارت‌اند از: 
1- حسين بن أحمد بن إدريس 2-  پدرحسين (أحمد بن إدريس) 3- محمد بن حسين بن أبي الخطاب 4- محمد بن أبي عمير 5-  جعفر الأزدي .
 در حالي كه در حديث محل بحث ، بين شيخ صدوق (ره) و عمرو بن أبي المقدام تنها دو طبقه فاصله افتاده كه راويان آن عبارت‌اند از 1- علي بن أحمد 2-  أبو العباس أحمد بن محمد بن يحيى ، يعني سه طبقه روايي در سند حديث محل بحث افتاده است لذا اين روايت قطعا مرسل است .
موفق باشيد
گروه پاسخ به شبهات
12   نام و نام خانوادگي:  مصطفي     -   تاريخ:  24 فروردين 89 - 00:00:00
آقا مهران از طرفداران متعصب تسنن هستند و در اظهاراتشان به تمامي شيعيان توهين کردند اگر ما شيعه ها قبر پرست هستيم پس چرا خودتان به مدينه براي زيارت پيامبر ميريد و قبر ان دو نفر را هم چيز مي کنيد؟شما که خود به تمامي شيعيان توهين مي کني نمي توني اشکالي به کار اقاي عبد المحمود وارد کني چرا که اگر کار ايشون به نظر شما بد بوده چر خودت اين کار اشتباه رو تکرار کرده اي؟
در پايان وظيفه برادراني که شبهات را رفع مي کنند رفع کژي ه از ذهن شماست حال اگر نپذيرفتيد جواب اون دنيا رو خودت مي دي مخصوصا ک حجت بر تو و امثال تو م تمام شده
13   نام و نام خانوادگي:  وحيد جودي     -   تاريخ:  24 فروردين 89 - 00:00:00
اي مسلمانان کساني که اين روايتها را مي سازند پيرو خط شيطانند
وَإِذَا لَقُواْ الَّذِينَ آمَنُواْ قَالُواْ آمَنَّا وَإِذَا خَلَوْاْ إِلَى شَيَاطِينِهِمْ قَالُواْ إِنَّا مَعَكْمْ إِنَّمَا نَحْنُ مُسْتَهْزِؤُونَ &#64831;14&#64830; بقره
چون با كسانى كه ايمان آورده‏اند برخورد كنند مى‏گويند ايمان آورديم و چون با شيطانهاى خود خلوت كنند مى‏گويند در حقيقت ما با شماييم ما فقط [آنان را] ريشخند مى‏كنيم (14)
مواظب شنيده هايمان باشيم
14   نام و نام خانوادگي:  سيد جمال مرتضوي     -   تاريخ:  21 ارديبهشت 89 - 00:00:00
بسم الله الواحدالقهار:برادران ايماني چراخودراخسته ميكنيد نابرادران دينيتان ايمان نخواهندآورد چون درگوش خودسرب داغ گذاشته اند,نه تنهاپنبه. البته هركه راخدابخواهدهدايت ميكند.تاخدانخواهدهدايت نخواهندشد.چون دشمن اهل بيت هدايت پذير نيستند,پس بيجهت خودراخسته نكنيد.البته بايدگفت خداقوتتان دهد وخدا ازتان بپذيرد.اول آنها بايد ولايت رابپذيرند تاخدا هدايتشان كند.البته ولايت راپذيرفته اند,اما ولايت ملاعنه.
15   نام و نام خانوادگي:  آرش     -   تاريخ:  21 خرداد 89 - 16:39:18
شمايي که خواستگاري علي با دختر ابوجهل رو رد ميکنين بدونين که اين موضوع در کتب خودتون هم اومده من جمله درعلل الشرايع صدوق ص 185 186 و جلاء العيون مجلسي هميشه ميگن دروغگو کم حافظه است اگه ما سني ها بخواهيم توهين هايي که به حضرت علي در بحار وعلل الشرايع به اهل بيت شده رو به رختون بکشيم مطلب زياده ولي بدونين بخاري ومسلم مثل شما معصوم ساز نيستن وکار هاي درست واشتباه همه رو گفتن ودر ضمن به شکر خدا اهل سنت از چند چيز دورند:1-شرک به خدا وخواندن مردها امواتا غير احياء رو نمي خونن2-معصوم ساز الکي نيستن3-اشتباهات افراد حول نبي رو به رخ دنيا نمي کشن واگه از دستتون بر ميومد پيامبر رو هم مي گفتين خطا کار بوده چرا که خدا عبس وتولي گفت وگفت يا ايها النبي لم تحرم ما احل الله ولي بدونين خدا جاهايي هم به پيامبر هم به اصحاب هشدار داده از راه خدا منحرف نشن ولي شما اينو به دهنتون ميگيرن وهر جا پيش يهودي ومسيحي ميگين اصحاب پيامبر وزنانش اهل فلان کار وفلان کار بود خدا هدايتتون کنه
جواب نظر:

با سلام

دوست گرامي

1- در بخش نظرات همين بحث ، به شبهه شما پاسخ داده شده است ، روايتي كه به آن استدلال مي‌كنيد مرسل و ضعيف است !

2- ما نيز قبول داريم كه بخاري و مسلم معصوم نيستند ، اما اشكال اين است كه علماي اهل سنت تمامي‌روايات اين دو كتاب را صحيح مي‌دانند (بدون بررسي سندي) در واقع اين اشكال شما به شيعه نيست ، به علماي اهل سنت است !

3- گفته‌ايد كه اهل سنت از شرك به خدا (توسل و شفاعت) دور هستند ! بهتر است نگاهي به آدرس ذيل بكنيد :

http://www.valiasr-aj.com/fa/page.php?bank=maghalat&id=87

4- گفته‌ايد اهل سنت ، معصوم ساز الكي نيستند ! به عكس نظر شما ، شيعه براي عصمت ائمه اثني عشر ، دليل دارد و شما قبول نمي‌كنيد ، اما شما بي‌دليل عدالت 120000 نفر را مطرح مي‌كنيد و توقع داريد شيعه قبول داشته باشد !

5- گفته‌ايد اشتباهات افراد دور و بر پيامبر را به رخ دنيا نمي‌كشيد ! اما مساله اين است كه حتى در درون خود نيز اين اشتباهات را مهم نمي‌دانيد ! مي‌گوييد اگرچه اشتباه كرده اما چون دنيا نفهميد ، من هم به روي خود نمي‌اورم كه اشتباه است و همان اشتباه را انجام مي‌دهم ! اما خداوند متعال ، با كسي شوخي و رودربايستي ندارد ،مي‌گويد زن نوح و زن لوط ، كافر شدند ! دو زن از زنان پيامبر ، بر ضد او قيام كردند ! و...(سوره تحريم)

موفق باشيد

گروه پاسخ به شبهات
16   نام و نام خانوادگي:  زهرا     -   تاريخ:  21 شهريور 89 - 13:21:39
بسم الله الرحمن الرحيم هدف من پاسخ به شبهات نيست. فقط مي‌خواهم به تمام کساني که قصد دارند بگويند که ما شيعيان از ائمه حاجت مي‌خواهيم و خدا را فراموش کرده‌ايم، بگويم شما نمي‌دانيد علي دنباله‌رو پيامبر و پيامبر دنباله‌رو اهداف الهي هست و شيعه دنباله‌رو علي که همه در طول هم هستند، نه در عرض و همه اول و آخر به خدا وصليم و اگر آن را به زنجيري تشبيه کنيم، علي حلقه‌اي است که ما را به خدا مي‌رساند.
17   نام و نام خانوادگي:  محمد     -   تاريخ:  18 آذر 89 - 14:27:46
وقتي خدا از رگ گردن بهت نزديکتره چه نيازي به زنجير داري
18   نام و نام خانوادگي:  محدفريداابشيري_افغانستان     -   تاريخ:  07 اسفند 89 - 07:29:09
برادر محترم(محمد) اگر دليل شمادرست باشد پس چه ضرور که خدا(ج)اينقدر پيامبران را فرستاد وچرا خودمستقيما مردم را موعظه نفرمود. تشکر
19   نام و نام خانوادگي:  هادي تشكري     -   تاريخ:  09 خرداد 90 - 08:36:48
با سلام روايت هر که فاطمه را بيازارد من را آزار داده است و الي آخر در چه مناسبتي از طرف پيامبر اعلام گشته است هادي تشکري بهشتي
جواب نظر:

با سلام

دوست گرامي

يکي از آن موارد ، طبق روايات شيعه ، وقتي است که رسول خدا (ص) سوالي کردند که همه مردان در جواب آن بازماندند و فاطمه زهرا سلام الله عليها جواب دادند .

موفق باشيد

گروه پاسخ به شبهات
20   نام و نام خانوادگي:  اميررضا اسماعيلي     -   تاريخ:  30 تير 90 - 21:21:35
سلام عليكم
درود خداوند بر شما عالمان كه بيكار ننشسته ايد و وارد ميدان شده ايد و آخرين سنگرهاي شياطين شبهه افكن را نابود مي كنيد . اجرتان با پيامبر اكرم ( ص ) و ائمه ي معصومين عليهم السلام .
21   نام و نام خانوادگي:  احمد منصور اميري     -   تاريخ:  25 مرداد 90 - 08:20:19
بسيار خوب است در مورد بعضي قضايا معلومات داشته باشيم و در مورد فدك ندانستم اگر معلوماتدهيد سپاس از شما ........
22   نام و نام خانوادگي:  هادي تشکري     -   تاريخ:  05 دي 90 - 15:26:18
گروه پاسخ ، جواب شما خيلي غير منطقي ايست لطفا بيشتر توضيح دهيد . سوالي کردند که همه مردان در جواب آن بازماندند و فاطمه زهرا سلام الله عليها جواب دادند .
جواب نظر:

با سلام

دوست گرامي

اين مضمون در بسياري از روايات شيعه آمده است ؛ از جمله :

قال عليه السلام : قال علي عليه السلام : استأذن أعمى على فاطمة - صلوات الله عليها - فحجبته ، فقال رسول الله صلى الله عليه وآله : لم حجبته وهلا يراك ؟ فقالت عليها السلام : إن لم يكن يراني فأنا أراه وهو يشم الريح . فقال رسول الله صلى الله عليه وآله : أشهد أنك بضعة مني

النوادر - فضل الله الراوندي - ص 119

( حديث علي أبو ذرية النبي ) - يرفعه - بالإسناد إلى ابن عباس : أنه قال : لما رجعنا من حجة الوادع ، جلسنا مع رسول الله ( صلى الله عليه وآله وسلم ) في مسجده ، قال : أتدرون ما أقول لكم ؟ قالوا : الله ورسوله أعلم . قال : إن الله تعالى من على أهل الدين ، إذ هداهم ( 2 ) بي وأنا أمن على أهل الدين إذ هداهم ( 1 ) بابن عمي علي بن أبي طالب ( عليه السلام ) وأبي ذريتي ، ألا ومن اهتدى بهم نجا ، ومن تخلف عنهم هوى . أيها الناس : الله الله في عترتي وأهل بيتي . فاطمة بضعة مني ، وولداها عضدي ، وأنا وبعلها كالضياء .

الروضة في فضائل أمير المؤمنين - شاذان بن جبرئيل القمي - ص 167

787 / 18 - حدثنا أحمد بن زياد بن جعفر الهمداني ( رحمه الله ) ، قال : حدثنا علي ابن إبراهيم بن هاشم ، قال : حدثنا جعفر بن سلمة الأهوازي ، قال : حدثنا إبراهيم بن محمد الثقفي ، عن إبراهيم بن موسى ابن أخت الواقدي ، قال : حدثنا أبو قتادة الحراني ، عن عبد الرحمن بن العلاء الحضرمي ، عن سعيد بن المسيب ، عن ابن عباس ، قال : إن رسول الله ( صلى الله عليه وآله ) كان جالسا ذات يوم وعنده علي وفاطمة والحسن والحسين ( عليهم السلام ) ، فقال : اللهم إنك تعلم أن هؤلاء أهل بيتي وأكرم الناس علي فأحبب من أحبهم ، وأبغض من أبغضهم ، ووال من والاهم ، وعاد من عاداهم ، وأعن من أعانهم ، واجعلهم مطهرين من كل رجس ، معصومين من كل ذنب ، وأيدهم بروح القدس . ثم قال ( صلى الله عليه وآله ) : يا علي ، أنت إمام أمتي ، وخليفتي عليها بعدي ، وأنت قائد المؤمنين إلى الجنة ، وكأني أنظر إلى ابنتي فاطمة قد أقبلت يوم القيامة على نجيب من نور ، عن يمينها سبعون ألف ملك ، وعن يسارها سبعون ألف ملك ، وبين يديها سبعون ألف ملك ، وخلفها سبعون ألف ملك ، تقود مؤمنات أمتي إلى الجنة ، فأيما امرأة صلت في اليوم والليلة خمس صلوات ، وصامت شهر رمضان ، وحجت بيت الله الحرام ،  وزكت مالها ، وأطاعت زوجها ، ووالت عليا بعدي ، دخلت الجنة بشفاعة ابنتي فاطمة ، وإنها لسيدة نساء العالمين . فقيل له : يا رسول الله ، أهي سيدة نساء عالمها ؟ فقال النبي ( صلى الله عليه وآله ) : ذاك لمريم بنت عمران ، فأما ابنتي فاطمة فهي سيدة نساء العالمين من الأولين والآخرين ، وإنها لتقوم في محرابها فيسلم عليها سبعون ألف ملك من الملائكة المقربين ، وينادونها بما نادت به الملائكة مريم فيقولون : يا فاطمة ( إن الله اصطفاك وطهرك واصطفاك على نساء العالمين ) ( 1 ) . ثم التفت إلى علي ( عليه السلام ) ، فقال : يا علي ، إن فاطمة بضعة مني ، وهي نور عيني

الأمالي - الشيخ الصدوق - ص 575

و يكي از مضامين ، مضموني بود كه در بخش نظرات به آن اشاره شده بود .

مقصود تنها اين بود كه گفته شود اين روايت محصور به ماجراي خواستگاري دختر ابوجهل (كه در كتب اهل سنت آمده است) نيست .

موفق باشيد

گروه پاسخ به شبهات

 
23   نام و نام خانوادگي:  ابوسعيد     -   تاريخ:  07 بهمن 90 - 16:44:48
جزاكم الله خيرا
كلام نامستدل و غير منطقي امثال مهران و ... چيزي از حق نمي كاهد ...
اشهد ان لا اله الا الله
اشهد ان محمدا رسول الله
و اشهد ان عليا ولي الله


ياحق
24   نام و نام خانوادگي:  بهمن نساجيان     -   تاريخ:  10 بهمن 90 - 00:24:52
بابا اصلا همه ي حرفاي مهران درست چرا نيومد يکي از اين حرفا رو جواب بده
6سالگي محتلم شده
يزيد درود فرستاده
فقط تو اون جمع مسور بن مخرمه شنيده بود
اون کسي که جلوي پيامبر لخت راه ميرفته بعيد نيست اين چرت و پرت هارو گفته باشه
پيامبر حلالو حرام کرد و اوههههههههههه ولش کن بابا
اين مسئولين هم بيکار هستن اين همه جواب به اينا ميدنا
با با شما سني ها بريد جلوي ايه 16سوره انفال رو بگيريد که کافر بودن ثاني لعين رو شهادت ميده ايه قران هم ميتونيد بگيد دروغه؟
از مسئولين ميخوام اين بخش رو توهمين قسمت يه نقد کوتاه بکنن.فرار اون از جنگ حنين و....
واقعا خجالت داره.....
25   نام و نام خانوادگي:  mokhtar saghafi     -   تاريخ:  04 اسفند 91 - 19:51:41
سلام عليکم عرض خسته نباشيد خدمت عزيزاني که در اين گروه فعاليت ميکنند / مهران جوابت رو همه جوره دوستان دادن ... فقط يک مسئله مونده که جنابعالي زحمت بکش و بده تکليف دو خلفيه شما چي ميشه ؟ که حضرت زهرا (س) ازشون ناراحت از دنيا رفت؟ چرا در اين مورد حرف نميزني؟
26   نام و نام خانوادگي:  اسلام     -   تاريخ:  08 فروردين 92 - 23:07:05
آخرشم شما جواب درستي به هادي تشکري ندادي و من هم همين سوال برام پيش اومده چرا بايد پيامبر همچين حديثي رو نقل کنن ؟
جواب نظر:
با سلام
دوست گرامي
پيامبر اكرم(ص)  در حق حضرت فاطمه زهراء (س)  فرمود: فاطمة بضعة منى، فمن أغضبها أغضبني و يؤذيني ما آذاها . فاطمه، پارهٍ تن من است. هر کس او را به غضب بياورد، مرا به غضب آورده است و هر کس او را بيازارد، مرا آزرده است
اين حديث فوق نشان مي‌دهد که هر نوع اذيت و آزار و رنجش حضرت فاطمه زهراء (س)  به هر بهانه‌اي و تحت هر عنواني، حرام است و با غضب و آزار خداوند برابر است به‌طوري که سهيلي ـ از علماي بزرگ اهل سنت ـ صراحت دارد: اذيت کردن فاطمه حرام است به اتفاق؛ بلکه آزار دادن ايشان، کفر است.فتح الباري لإبن حجر، ج7، ص82
فلسفه اين‌كه چرا پيامبر صلي الله عليه وآله اين حديث را فرمودند، اين است كه در اينجا غضب حضرت فاطمه زهراء (س) ، غضب شخصي نيست؛ بلكه غضب ديني و مذهبي است. غضب براي حق و باطل است، نه مسئله شخصي و براي اين‌كه اين سند در تاريخ بماند و براي آيندگان، شاخصه‌اي معين شود. همچنين  پيامبر صلي الله عليه وآله با بيان اين جمله و جملاتي ديگري مانند «سيده نساء اهل الجنة » خواسته است، مقام حجيت الهيه فاطمه زهرا عليها السلام را ثابت كندو اين برهان بر حجّيت فاطمه عليها السلام  بين مسلمين است و اين عبارات  نشان از مقام عصمت حضرت فاطمه زهراء (س)  مي‌دهد لذا حضرت صديقه طاهره (س) ، پاره تن پيامبر اكرم(ص)  است و غضب و إيذاء او مساوي با غضب و إيذاء پيامبر اكرم(ص)  است و از طرف ديگر در صحيح بخاري و صحيح مسلم نقل كرده‌اند:فغضبت فاطمة بنت رسول الله صلي الله عليه و سلم، فهجرت أبا بكر، فلم تزل مهاجرته حتي توفيت .فاطمه بنت رسول الله صلي الله عليه و سلم غضبناك شد از أبوبكر ... .صحيح بخاري، ج4، ص210و219 و هيچگاه با ابوبكر نيز بيعت نكرد حال سوآل ما از اهل سنت طبق روايات صحيح كه پيامبر فرمود :«من مات بغير إمام مات ميتة جاهلية» و يا« من مات و ليس في عنقه بيعة، مات ميتة جاهلية .من مات و ليس له إمام مات ميتة جاهلية » هركس بدون امام بميرد به مرگ جاهليت مرده است ، اين است  اگر ابوبكر امام بود چرا حضرت زهراء عليها السلام باابوبكر بيعت نكرد ؟ يا بايد ملتزم باشيد ـ نستجير بالله ـ حضرت فاطمه زهراء (س) : ماتت بلا إمام و ماتت ميتة جاهلية. و استحقاق آتش جهنم دارد.
يا بايد بپذيريد: فاطمة سيدة نساء أهل الجنة . فاطمة سيدة نساء العالمين .
شما در اين بن‌بست، كدام‌يك را انتخاب مي‌كنيد؟ آيا راهي جز يك راه، فرا روي شما هست كه بايد بگوييد از ديدگاه حضرت فاطمه زهراء (س) ، جناب أبوبكر، خليفه واقعي پيامبر اكرم(ص)  و امام واقعي و وصي پيامبر اكرم(ص)  نيست؟ لذا، زهراي مرضيه (س)  با استفاده بهينه و صحيح از فرامين نبي مكرم(ص)  كه ايشان را شاخص و الگو و ملاك براي حقانيت حضرت علي (ع)  قرار داده و بطلان ديگران، از اين فرصت استفاده مي‌كند و هيچ‌گونه ملاحظه‌اي نمي‌كند و وصيت مي‌كند:بعد از من، اجازه ندهيد أبوبكر براي نماز من حاضر شود .صحيح بخاري، ج5، ص83 ـ صحيح مسلم، ج5، ص154
بنابراين اگر ما هيچ دليلي نداشته باشيم بر حقانيت حضرت علي (ع)  و بطلان بعضي از قضايا، غير از حضرت صديقه طاهره (س) ، براي ما كفايت مي‌كند
اما اگر مقصود شما از طرح اين سؤال اين است كه اين جمله را پيامبر صلي الله عليه وآله درباره  افسانه خواستگاري حضرت علي عليه السلام از دختر ابي جهل گفته است، خوب است بدانيد  افسانه خواستگاري از دروغ هايي است كه در تاريخ جعل شده است. در خصوص اين موضوع مقاله مستقلي در سايت قرار داده شده است كه جهت اطلاع به آنجا رجوع كنيد
موفق باشيد
گروه پاسخ به شبهات
 

 

 
27   نام و نام خانوادگي:  محمد عزيزي     -   تاريخ:  30 فروردين 92 - 01:46:38
اشهد ان لا اله الا الله-----اشهد ان محمدا رسول الله-----------------اشهد ان عليا ولي الله----------------اشهد ان فاطمه الزهرا بنت الرسول الله عصمت الله الکبري و حجت الله علي الحجج)حجت خدا بر تمام اعمه.
28   نام و نام خانوادگي:  سيد عباس طباطبايي فر     -   تاريخ:  31 فروردين 92 - 15:40:05
از راه اندازي سايت و شبکه جهاني ولايت شما تشکر مي کنم خداوند ياري تان نمايد تا نا آگاهان را آگاه نماييد اميد وارم حق طلبان از مسلمين مطالب اين سايت را با دقت پي گيري نمايند - همان طور که در مقاله فوق نيز آمده است امکان ندارد علي عليه السلام که معصوم و عالم ترين امت به احکام اسلام است از يک زن مشرک و يا شوهر دار خواستگاري نماييد اينها رواياتي است که در زمان بني اميه بر عليه اهل بيت ساخته شده است
29   نام و نام خانوادگي:  محمد علي اف     -   تاريخ:  12 خرداد 92 - 12:10:30
سلام عليکم بنده در بررسي هاي خود در رابطه به اين روايت دروغ به مطلب دست پيدا کردم که احساس مي کنم کسي به آن اشاره نکرده است، بنابر اين آن را پيشکش شما بزرگان مي نمايم اگر صلاح مي دانيد در پاسخ خود اضافه کنيد: خدا دروغگورا رسوا مي کند. مسور دروغگو به عقل کوجک خود فشار آورده و براي فرار از اين شبهه که آيا رسول خدا با حلال خدا اينطور مخالفت مي کند جواب آماده کرده و در آخر روايت خود مي گويد: رسول خدا صل الله عليه و آله علت مخالفت خود را اين گونه بيان کرد: رختر رسول خدا با دختر دشمن خدا جمع نمي شود. ولي خدا اين مسور دروغگورا رسوا مي کند آنجا که حسن بن حسن بن علي عليهم السلام از دختر او خواستگاري مي کند مسور در جواب اين گونه عذر مي آورد: هيچ نسبي از شما نزد من محبوب تر نيست ولي رسول خدا فرمود: فاطمة شجنة مني يبسطني ما بسطها و يقبضني ما قبضها... ، و دختر رسول خدا در دست توست و اگر من دختر خود را به تو دهم رسول خدا غضبناک خواهد شد.(فضائل الصحابة لاحمد بن حنبل، فضائل فاطمة بنت رسول الله صل لله عليه و سلم). حال سوال ما از اين مسور دروغگو اين است که آيا او نيز دشمن خدا است که با جمع شدن دخترش با دختر رسول خدا آن حضرت غضبناک مي شود؟؟ -دروغگو حافظه ندارد-
30   نام و نام خانوادگي:  رضايار     -   تاريخ:  01 شهريور 92 - 03:27:39
سلام ،اين متن مقداري اشكالات املايي وانشايي دارد.لطفااصلاح فرماييد.
جواب نظر:
باسلام
دوست گرامي؛ با تشكر از تذكر شما، به مسئول مربوطه اطلاع داده مي شود.
موفق باشيد
گروه پاسخ به شبهات
(1)
31   نام و نام خانوادگي:  وحيد صمدي     -   تاريخ:  22 مهر 92 - 16:19:31
سلام و خسته نباشيد خدمت دوستان گروه پاسخگويي به شبهات من در تناقض گويي هاي علماي اهل سنت موندم
دروغگو کم حافظه هست ولي نه اينقدر!!!!
از يک طرف ميگن غضب حضرت فاطمه(س) از حضرت علي(ع) بوده و از طرف ديگه ميگن هيچ ک از حضرت علي مبغوض نميشه الا منافق
نعوذو بالله حضرت زهرا(س) که منافق نيست پس چه کنيم جز دروغ خوندن اين ادعا؟

مسند أحمد - ومن مسند علي بن أبي طالب (ر) - مسند العشرة المبشرين بالجنة - رقم الحديث : ( 607 )
حدثنا : ‏ ‏إبن نمير ‏ ، حدثنا : ‏ ‏الأعمش ‏ ‏، عن ‏ ‏عدي بن ثابت ‏ ‏، عن ‏ ‏زر بن حبيش ‏ ‏قال : قال : ‏علي (ع) ‏: والله إنه مما ‏ ‏عهد ‏ ‏إلي رسول الله ‏ (ص)‏ ‏أنه ‏ ‏لا يبغضني إلاّ منافق ولا يحبني إلاّ مؤمن. ‏

مسند أحمد - ومن مسند علي بن أبي طالب (ر) - مسند العشرة المبشرين بالجنة - رقم الحديث : ( 693 )
حدثنا : ‏ ‏وكيع ‏ ، حدثنا : ‏ ‏الأعمش ‏ ‏، عن ‏ ‏عدي بن ثابت ‏ ‏، عن ‏ ‏زر بن حبيش ‏ ‏، عن ‏ ‏علي ‏ ‏(ع) ‏ ‏قال : ‏ ‏عهد إلي النبي ‏(ص) ‏أنه ‏ ‏لا يحبك إلاّ مؤمن ولا يبغضك إلاّ منافق.

صحيح مسلم - من الإيمان - الدليل على أن حب الأنصار وعلي (ر) - رقم الحديث : ( 113 )
حدثنا : ‏ ‏أبوبكر بن أبي شيبة ‏ ، حدثنا : ‏ ‏وكيع ‏ ‏وأبو معاوية ‏ ‏، عن ‏ ‏الأعمش ‏ ‏ح ‏ ‏، وحدثنا : ‏ ‏يحيى بن يحيى ‏ ‏واللفظ له ‏ ، أخبرنا : ‏ ‏أبو معاوية ‏ ‏، عن ‏الأعمش ‏ ‏، عن ‏ ‏عدي بن ثابت ‏ ‏، عن ‏ ‏زر ‏ ‏قال : قال علي ‏: والذي فلق الحبة وبرأ النسمة إنه لعهد النبي الأمي ‏(ص) ‏‏إلي ‏ ‏أن لا يحبني إلاّ مؤمن ، ولا يبغضني إلاّ منافق.
32   نام و نام خانوادگي:  گنجي پور     -   تاريخ:  13 فروردين 93 - 16:39:36
هوالعزيز
دوستان سعي کنيد به همديگر احترام بگذاريد و با ارائه سند و دليل با يکديگر سخن بگوييد و به دنبال يافتن حقيقت باشيد نه محکوم کردن يکديگر .
33   نام و نام خانوادگي:  محمد2     -   تاريخ:  25 فروردين 93 - 19:02:37
خدا به شما صبر ايوب و حوصله پيغمبري عنايت کند واقعا چند بار تکرار مي کنيد فکر کنم بعد چند وقت ديگه بخاري هم بگن شيعه بوده
34   نام و نام خانوادگي:  سبازي گمنام     -   تاريخ:  27 آبان 93 - 21:51:24
يک سوال از برداران اهل سنت ؟مي فرمايند هرکس که بميرد وامام زمان خود را نشناسد به مرگ جاهلي از دنيارفته است.لازم به ذکر است حافظ سهيلي در رابطه با حضرت زهرا مي فرمايد با توجه به حديث فاطمه بضعة مني حضرت زهرا از ابوبکر و عمر برتر است حال با تو جه به اين روايت حافظ سهيلي و روايت اول آيا حضرت زهرا ابوبکر را به عنوان امام شناخت يا نه
35   نام و نام خانوادگي:  لبيک يا علي (ع)     -   تاريخ:  19 دي 93 - 10:32:04
بسم الله الرحمن الرحيم
با سلام
چه شيعيان چه اهل سنت الحمدالله به قيامت اعتقاد دارند پس روز قيامت روزي است که تمام رازها فاش و بر ملا ميشود .
پس جواب تمام شبهات عزيران داده ميشود و در محضر بار تعالي جاي تعصب ، خشک مغزي و سفسطه نيست...




   

آموزش رجال | مناظرات | فتنه وهابيت | آرشيو اخبار | آرشيو يادداشت | پايگاه هاي برتر | گالري تصاوير | خارج فقه مقارن | درباره ما | شبکه سلام |  ارتباط با ما