1. فروتنى آن است كه با مردم چنان كنى كه دوست دارى با تو چنان باشند.
(المحجة البيضاء ، ج 5 ، ص 225)

2. براى خداوند بقعه هايى است كه دوست دارد در آنها به درگاه او دعا شود و دعاى دعاكننده را به اجابت رساند ، و حائر حسين (ع ) يكى از آنهاست .
(تحف العقول ، ص 510)

3. هر كس از خدا بترسد ، مردم از او بترسند ، و هر كه خدا را اطاعت كند ، از او اطاعت كنند ، و هر كه مطيع آفريدگار باشد ، باكى از خشم آفريدگان ندارد ، و هر كه خالق را به خشم آورد ، بايد يقين كند كه به خشم مخلوق دچار مى شود.
(تحف العقول ، ص 510)

4. كسى كه چهل روز گوشت نخورد بد خلقى پيدا كند ، و كسى كه چهل روز پى در پى نيز گوشت بخورد اخلاقش بد مى شود.
(بحار الانوار ، ج 56 ، ص 326)

5 . به راستى كه خدا ، جز بدانچه خودش را وصف كرده ، وصف نشود . كجا وصف شود آنكه حواس از دركش عاجز است ، و تصورات به كنه او پى نبرد ، و در ديده ها نگنجد ؟ او با همه نزديكيش دور است و با همه دورى اش نزديك . كيفيت و چگونگى را پديد كرده ، بدون اينكه خود كيفيت و چگونگى داشته باشد . مكان را آفريده بدون اينكه خود مكانى داشته باشد . او از چگونگى و مكان بر كنار است . يكتاى يكتاست ، شكوهش بزرگ و نامهايش پاكيزه است .
(تحف العقول ، ص 510)

6. هر كه بر طريق خداپرستى محكم و استوار باشد ، مصائب دنيا بر وى سبك آيد ، گر چه تكه تكه شود.
(تحف العقول ، ص 511)

7. اگر بگويم كسى كه تقيه را ترك كند مانند كسى است كه نماز را ترك كرده ، راست گفته ام .
(تحف العقول ، ص 511)

8. شخص شكرگزار ، به سبب شكر ، سعادتمندتر است تا به سبب نعمتى كه باعث شكر شده است . زيرا نعمت كالاى دنياست و شكرگزارى ، نعمت دنيا و آخرت است .
(تحف العقول ، ص 512)

9. خداوند دنيا را سراى امتحان و آزمايش ساخته و آخرت را سراى رسيدگى قرار داده است ، و بلاى دنيا را وسيله ثواب آخرت ، و ثواب آخرت را عوض بلاى دنيا قرار داده است .
(تحف العقول ، ص 512)

10. ستمكار بردبار ، بسا كه به وسيله حلم و بردبارى خود از ستمش گذشت شود و حقدار نابخرد ، بسا كه به سفاهت خود ، نور حق خويش را خاموش كند.
(تحف العقول ، ص 512)

11. كسى كه خود را سبك مى شمارد ، از شر او در امان مباش .
(تحف العقول ، ص 512)

12. اگر مردم مسيرى را انتخاب كنند و در آن گام نهند من به راه كسى كه تنها خدا را خالصانه مى پرستد خواهم رفت .
(بحار الانوار ، ج 78 ، ص 245)

13. حسد نيكوييها را نابود سازد.
(مسند الامام الهادى ، ص 302)

14. تكبر و غرور ، دشمنى آورد.
(مسند الامام الهادى ، ص 302)

15. فقر يعنى آزمندى نفس است و نااميدى بسيار.
(بحار الانوار ، ج 78 ، ص 368)

16. بخل ناپسنده ترين خلق و خوى است .
(مسند الامام الهادى ، ص 302)

17. طمع خصلتى ناروا و ناشايست است .
(مسند الامام الهادى ، ص 302)

18. امام هادى (ع ) به كسى كه در ستايش از ايشان افراط كرده بود فرمودند : از اين كار خوددارى كن كه تملق بسيار ، بدگمانى به بار مى آورد ، و اگر برادر مؤمنت مورد اعتماد تو واقع شد ، از تملق او دست بردار و حسن نيت نشان ده .
(مسند الامام الهادى ، ص 302)

19. هر گاه در زمانه اى عدل بيش از ظ لم رايج باشد ، بدگمانى به ديگرى حرام است ، مگر آنكه آدمى بدى از كسى ببيند ، و هرگاه در زمانه اى ظ لم بيش از عدل باشد ، تا وقتى كه آدمى خيرى از كسى نبيند ، نبايد به او خوشبين باشد.
(مسند الامام الهادى ، ص 304)

20. بهتر از نيكى نيكوكار است ، و زيباترين از زيبايى ، گوينده آن است ، و برتر از علم حامل آن است ، و بدتر از بدى ، عامل آن است ، و وحشتناكتر از وحشت ، آورنده آن است .
(مسند الامام الهادى ، ص 304)

21. از كسى كه بر او خشم گرفته اى ، صفا و صميميت مخواه و از كسى كه به وى خيانت كرده اى ، وفا مطلب ، و از كسى كه به او بدبين شده اى ، انتظار خيرخواهى نداشته باش ، كه دل ديگران براى تو همچون دل تو براى آنهاست .
(مسند الامام الهادى ، ص 305)

22. خشم بر زير دستان از پستى است .
(مسند الامام الهادى ، ص 304)

23. هر كه از خود راضى باشد ، خشمگيران بر او زياد خواهند بود.
(مسند الامام الهادى ، ص 303)

24. مقدرات چيزهايى را بر تو نمايان مى سازد كه به فكرت خطور نكرده است .
(مسند الامام الهادى ، ص 303)

25. نارضايتى پدر و مادر ، كم توانى را به دنبال دارد و آدمى را به ذلت مى كشاند.
(مسند الامام الهادى ، ص 303)

26. مردم در دنيا با اموالشان و در آخرت با اعمالشان هستند.
(مسند الامام الهادى ، ص 304)

27. مسخرگى ، تفريح سفيهان و كار جاهلان است .
(مسند الامام الهادى ، ص 304)

28. وقت جان دادنت نزد خانواده ات را به ياد آر كه در آن هنگام طبيبى جلوگير مرگت و دوستى نفع رسانت نباشد.
(مسند الامام الهادى ، ص 304)

29. جدال ، دوستى قديمى را تباه مى كند و پيوند محكم را مى گسلد و كمترين چيزى كه در آن است كوشش براى غلبه بر ديگرى است كه آن هم ريشه علتهاى جدايى است .
( مسند الامام الهادى ، ص 304)

30. حكمت ، اثرى در دلهاى فاسد نمى گذارد.
(مسند الامام الهادى ، ص 304)

31. براى نعمتها همسايه خوبى شويد و با شكرگزارى به افزودن آن اميدوار باشيد.
(مسند الامام الهادى ، ص 305)

33. نادان ، اسير زبان خويش است .
(مسند الامام الهادى ، ص 304)

34. افسوس كوتاهى كارهاى گذشته را با تلاش در آينده جبران كنيد.
(مسند الامام الهادى ، ص 304)