به مناسبت 5 رجب سالروز شهادت «ابن سکيت نحوي» «ابو يوسف» مکث کوتاهي کرد و با تبسم گفت: اي متوکل! به خدا قسم، «قنبر» غلام مولايم علي(ع) نزد من برتر از توست. او اين سخن را گفت و حکم شهادت خويش را امضا کرد. ابو يوسف، يعقوببن اسحاق دورقي معروف به «ابن سکيت نحوي» از معدود ايرانيان نحوي و صاحب کرسي تدريس ادبيات عرب به شمار ميرفت. تبحر و تخصص او تا جايي بود که «متوکل» خليفه وقت عباسيان او را به عنوان معلم فرزندان خود برگزيد. ابو يوسف که از خواص شيعيان امامان جواد و هادي عليهمالسلام بود؛ با اکراه اين مسئوليت را بر عهده گرفت. روزي از روزها متوکل عباسي، سرخوش و شادان، بادي در غبغب انداخت و رو به «ابن سکيت» گفت: پسران من (معتز و مؤيد) نزد تو برتر هستند يا پسران عليبن ابيطالب (حسن و حسين)؟ ابو يوسف که از اين پرسش جاهلانه و قياس هتاکانه متوکل بر افروخته شده بود، گفت: به خدا سوگند! «قنبر» غلام مولايم علي، نزد من از تو و پسرانت محبوبتر است. خليفه ستمگر عباسي که عيشش منقّص شده بود، ابروان را در هم کشيد و نعره برآورد: اين نادان را تنبيه کنيد و زبانش را از قفا بيرون بکشيد! به گواه تاريخ (جلد يک صفحه 24 کتاب کافي) غلامان دربار متوکل روز پنجم رجب سال 244 هجري «ابن سکيت» شيعه علوي و مدافع حريم ولايت را شکم دريدند و به شهادت رساندند
|