| تاريخ: 03 خرداد 1392 | تعداد بازديد: 1080 |
|
| فرياد زينب (س) ضرب آهنگ قيام ماست | ||
|
بي ترديد صحبت از حضرت زينب (سلام الله عليها) بانويي که فريادش يادآور خروش مولايي و وقارش، نشاني از عظمت و وقار زهرايي است، کاري بس مشکل است، اي زينب سرافراز و صبور که با فرياد رساي مرتضي گونه ات، همه ظلم را تحقير کردي و با صبر جميل و شگفت انگيزت، تاريخ را به اعجاب و تحسين وا داشتي. اي زخم خورده نينوا! اي بانوي خورشيدهاي دربند! اي زينب قهرمان! تو که خود، وسعتي به اندازه همه سوگ هاي آفرينش داشته اي، تو که خود درياي بي کران اشک را، ساحل بودي، چگونه بايد بر تو سوگواري کنيم، چرا که ما سوگواري را از تو به يادگار داريم، تو که آواز سرخ کربلا را از حنجره بردباري ات، به گوش تاريخ رساندي و اگر اين حنجره صبوري و آن نطق آتشين تو در کاخ يزيديان نبود، داستان جانسوز آن ظهر عطشناک در کوچه هاي تاريخ به دست فراموشي سپرده مي شد، به دنيا آمده بودي تا صبر را شرمنده کني اي اسطوره تاريخ. و ما براي تو مي‌نويسيم، اي زينب! اي که فرياد با تو آغاز شد و بيداد با تو رسوا! اي آزاد اسير! اي قامت سبز اعتراض! اي نهال بارور ايثار! اي جاري زلال متانت! اي آيه صراحت و عفت! اي آذرخش خشم! اي مظهر لطافت و رحمت! آخر چگونه مي‌توان تو را گفت، تو را نوشت، قلم در ابهامِ شناختت ناکام مانده است، چرا که تو آيه‌هاي توانايي انسان را نوشتي و سرود قدرت ايمان را سرودي و شعر بلند رسالت را نگاشتي. حرکت کن صداي قدم هاي تو ضرب آهنگ قيام ماست حرکت کن قافله سالارش عشق ، زينب اي اسير سربلند، اي تنهاي بي برادر، اي دل به مصيبت داده، اي مادر عشق و درد، تاريخ آمده است تا همراه تو بعد از هزار و چهارصد سال بغضش را بترکاند تاريخ با آن همه ابهت و وقارش در مقابل دل بي قرار تو کم آورده است. زينب! اي زبان علي در کام! اي رسالت حسين بر دوش! اي که از کربلا مي آيي و پيام شهيدان را در ميان هياهوي هميشگي جلادان تاريخ، هم چنان به گوش تاريخ مي رساني، هنوز هيچ آشنا با عاشورايي، قدرت نيافته بزرگي شخصيت تو را درک کند، زينب(س)، با تمام روح لطيفش، اوج هر سختي را چشيده، اما زيبا و پرمنطق در کوفه و شام سخن مي‌راند، چنان که قلب‌هاي خفته را بيدار مي‌کند و کم است مسلماني در شامات که اسلامش را مديون روشنگري زينب (س) نباشد. زينب يعني تبلور صبر علي و تجسم عصمت فاطمه، زينب يعني، زينت شب هاي بي کسي و تنهايي ، زينب يعني مرحم زخم هاي سينه مادر، زينب يعني سنگ صبور غربت و مظلوميت حسن، زينب يعني خطبه گوياي رشادت و حقانيت حسين، زينب يعني زهرايي که سقيفه خون بارش کربلا آفرين شد، زينب يعني پرستار زخم هاي عاشورايي، زينب يعني آغوش پناه کبوتران پر و بال سوخته کربلايي، زينب يعني زن، اسوه، وقار، شکيبايي، عصمت، نجابت و شجاعت. زينب يعني وصف تمام خوبي ها تا بي نهايت. اي دخت گرامي و ستم کشيده امير مومنان، تو در آن روز خون به تماشاي زيباترين جلوه هاي هستي ايستادي و با صلابت و استواريت در برابر فريبکاران تاريخ جلوه ي زيبا و ماندگاري خلق کردي، علي وار خطبه خواندي و غرور جاهلي امويان را در هم شکستي و کاخ ستم يزيديان را متزلزل ساختي. اين تو بودي که با اسارت آزادي بخش خويش دفتر ننگين بني اميه هاي زمان را در پيشگاه عقل همه ي فرزانگان گشودي و به همه مردمان نشان دادي و آنان را آگاه ساختي. آري زينب (س) به جهان آمده بود تا عشق را مبهوت لحظه هاي زلالش کند، آمده بود تا صدق و وفا را به جهانيان بياموزد و متانت و وقار را به نمايش گذارد، آمده بود تا رسالت خود را به انجام برساند، مونس و يار برادر، سالار قافله حسيني و غم خوار اسيران باشد، آمده بود تا فرياد بلند مظلومان تاريخ باشد، فريادي که پژواک آن هنوز هم از وراي تاريخ به گوش شنواي دل هاي حق جويان مي رسد. زينب سلام الله عليها فصاحت و بلاغت را از علي، نجابت را از فاطمه، صبر و شکيبايي را از حسن و مظلوميت در عين ايستادگي را از حسين آموخته بود، او روح بلند و رضا بود، حضرت زينب کبري سلام الله عليها در خضوع و خشوع و عبادت و بندگي، وارث پدر و مادر بود. پانزدهم رجب المرجب، رحلت جانسوز عقيله بني هاشم، بنت امير المومنين و حضرت فاطمه الزهرا (س)، اخت الحسين، شير زن کربلا، عمه جليله سادات، ام امصائب، حضرت زينب الکبري (س) را محضر مقدس و منور حجت بن الحسن عسکري (عج) و تمامي شيعيان و محبان آن بانوي مکرمه تسليت و تعزيت عرض مي کنيم. داريوش احمد رضا بهمنيار | ||