| تاريخ: 17 آبان 1392 | تعداد بازديد: 2906 |
|
| فرزندان حضرت زينب (س) در روز عاشورا | ||
|
در روز عاشورا، وقتي نوبت به جوانان هاشمي رسيد. فرزندان زينب کبري (سلام الله عليها) نيز خود را آماده قتال کردند. در تاريخ آمده عون و محمد فرزندان عبدالله بن جعفر بودند. اين دو برادر به ميدان آمده و هر يک جداگانه وفاداري خويش را تا مرز شهادت به امام زمانشان ابراز داشتند. ابتدا محمد در حالي که اينگونه رجز مي خواند وارد ميدان شد: به خدا شکايت مي کنم از دشمنان قومي که از کوردلي به هلاکت افتادند. نشانه هاي قرآني که محکم و مبيّن بود، عوض کردند و کفر و طغيان را آشکار کردند. جمعي از سپاه کوفه به دست او کشته شدند و سر انجام عامر بن نهشل تميمي، جناب محمد را به شهادت رساند. بعد از شهادت محمد، عون بن عبدالله بن جعفر وارد ميدان شد و اين گونه رجز خواند: اگر مرا نمي شناسيد، من پسر جعفر هستم که از روي صدق شهيد شد و در بهشت نوراني با بالهاي سبز پرواز مي کند، اين شرافت براي من در محشر کافي است. نوشته اند تا بيست تن را به درک واصل کرد، آنگاه به دست عبدالله بن قطنه طائي به شهادت رسيد. منقول است حضرت زينب(سلام الله عليها) زماني که هر يک از بني هاشم(ع) به شهادت مي رسيدند، به کمک سيد الشهدا (ع) براي تعزيت مي آمد، ولي هنگام شهادت اين دو بزرگوار پرده خيام را انداخت و از خيمه گاه خارج نشد. حضرت زينب (سلام الله عليها) در اين موقع که فرزندان دلبند خود را راهي قتال با دشمنان دين و قرآن مي کرد، حالتي دگرگون داشت. او عقيلة بني هاشم است. او نائبة الامام است. اصلاً او شريک کربلاي حسين (عليه السلام) است. نه بدين جهت که بنابر نقل، فرزندان خود را با دست خود کفن پوش و فدية راه حسين (عليه السلام) کرده ، که از لحظه اي که از دامن زهراي مرضيه (سلام الله عليها) پاي به عرصه وجود گذاشته، ديده به ديدار حسين (عليه السلام) باز کرده است. براي همين است که اهل دل، آفرينش او را براي کربلا معنا کرده اند. مگر نه آنکه در زمان حضور در کوفه، در مجلس تفسير قرآن، وقتي آيه شريفة ”کهيعص“ را براي زنان کوفي تفسير مي کرد، اميرالمؤمنين (عليه السلام) به او فرمود: اين عبارت ”کهيعص“ رمزي در مصيبت وارده بر شماست و کربلا را براي آن مخدّره ترسيم کرد. بسياري مي گويند: زينب کبري (سلام الله عليها)، دو فرزند خود را مهياي نبرد کرد و به آنها تعليم داد که اگر با امتناع آن حضرت مواجه شديد - کما اينکه آن مظلوم حتي غلام سياه را از قتال بر حذر مي داشت - دائي خود را به مادرش فاطمه (سلام الله عليها) قسم دهيد تا اجازه ميدان رفتن بگيريد. پس از اين مراحل ابتدا محمد بن عبدالله بن جعفر به ميدان آمد و اين رجز را سر داد: اشکوا إلي اللهِ منََ العدوانِ قِتل قومٍ في الوري عميانِ قَد ترکوا معالِمَ القُرآنِ و مُحکمَ التَنزيلِ و التِّبيانِ وَ اَظهروا الکُفرَ مَعَ الطُّغيانِ ” به خداوند شکايت مي کنم از دشمني دشمنان، قوم ستمگري که کورکورانه به جنگ با ما برخاسته اند . نشانه هاي قرآني را که محکم و مبيّن و آشکار کننده کفر و طغيان است راترک کردند“ و پس از نبردي نمايان، به شهادت رسيد. پس از او، برادرش عون بن عبدالله جعفر راهي نبرد شد و خود را اينگونه معرفي کرد: اِن تُنکروني فَانا بنُ جعفرٍ شهيدُ صِدقٍ في الجنانِ الازهر يطيرُ فيها بجناحٍ اَخضرٍ کَفي بِهذا شَرَفاً في المحشرِ ”اگر مرا نمي شناسيد من فرزند جعفر هستم که از سر صدق به شهادت رسيد و در بهشت نوراني با بال هاي سبز پرواز مي کند. براي من از حيث شرافت در محشر همين کافي است.“ و او نيز، فدايي راه حضرت حسين (عليه السلام) شد. بارگاه شهداي کربلا، در پايين پاي حضرت حسين (عليه السلام) مدفونند و به احتمال قوي اين دو دلداده نيز در همانجا پروانه شمع محفل حائر حسيني هستند. البته در 12 کيلومتري کربلا بارگاهي کوچک منصوب به عون ابن عبدالله وجود دارد که ملجأ زائرين است. برخي را عقيده بر اين است که اين مرقد يکي از نوادگان امام مجتبي (عليه السلام) به نام عون مي باشد. ***اشعار دو طفلان حضرت زينب (س)*** گيرم که رد کني دل ما را خدا که هست باشد محل نده قسم مرتضي که هست وقتي قسم به معجر زينب قبول نيست چادر نماز حضرت خير النسا که هست يک گوشه مي نشينم و حرفي نمي زنم بيرون مکن مرا تو از اين خانه جا که هست از درد گريه تکيه نده سر به نيزه ات زينب نمرده شانه دارالشفا که هست قربانيان خواهر خود را قبول کن گيرم که نيست اکبر تو طفل ما که هست گفتي که زن جهاد ندارد برو برو لفظ«برو»چه داشت برادر؟بيا که هست خون را بيا به دست دو قرباني ام بکش تو خون مکش به دست عزيزم حنا که هست گفتي مجال خدمتشان بعد از اين دهم از سر مرا تو باز مکن کربلا که هست گفتي که بي تو سر نکنم خوب! نمي کنم بعد از تو راه کوفه و شام بلا که هست ***محمد سهرابي*** اي فداي دل منوّرتان اي به قربان چشم کوثرتان واي بر حال جبرئيل او را گر برانيد روزي از درتان اي سليمان موري آمده است تا مشرف شود به محضرتان من کيم دوره گرد چشمانت زينبم من همان کبوترتان کودکانم چه ارزشي دارند؟ جان عالم تصدق سرتان کرده ام يا اخا دو آئينه نذر چشم علي اصغرتان ظهر ديدي چگونه خوش بودند در صفوف نماز آخرتان به اميدي بزرگشان کردم تا به دستم شوند پرپرتان گر بگويي بمير مي ميرند دست بر سينه اند و نوکرتان پاي تفسير شيرشان دادم پاي تفسير گريه آورتان پاي تفسير سوره مريم سور زخمهاي پيکرتان تا که راضي شوي و اذن دهي پر بگيرند در برابرتان يادشان داده ام قسم بدهند بر ضريح کبود مادرتان بگذار اينکه ذبحشان سازم پاي رگهاي سرخ حنجرتان ***علي اکبر لطيفيان*** | ||
| فهرست نظرات |
| 1 |
نام و نام خانوادگي: محمدعلي برزنوني -
تاريخ: 17 آبان 92 - 13:00:32
يک غزل مصيبت به ياد کربلا و زينب سلام الله عليها عمري ست ما به يادِ شما گريه مي کنيم/ با چشم و دل، به پايِ عزا گريه مي کنيم عمري ست در مسيرِ بلا صف کشيده ايم/ عاشق صفت به دشتِ ولا گريه مي کنيم عمري ست نينوايِ شما، سازِ سوزِ ماست/ با داغِ کربلا و بلا گريه مي کنيم عمري ست ما به نامِ شما، لب گَزيده ايم/ با يادِ چوب و تشت و خطا گريه مي کنيم هر شب به هيأتيم و عزادار گشته ايم/ با جمعِ سينه زن، همه جا گريه مي کنيم در غربتيم و شهر به ما تنگ گشته است/ آرام و بي صدا به خدا گريه مي کنيم ما را نصيب نيست که شيون به پا کنيم / در هيأتت به زمزمه ها گريه مي کنيم ما را ببين که در غمِ تو نوحه گر شديم/ از دل بپرس اين که چرا گريه مي کنيم يک شب چه مي شود که به ما هم نظر کني/ در جمعِ کوچکيم و جدا گريه مي کنيم شرمنده ايم، قافله از شهر کوچ کرد/ هر شب به يادِ آن شهدا گريه مي کنيم هر جا که روضه اي ست به يادِ عزايتان/ با ذکر و يادِ کرببلا گريه مي کنيم بي شک دوباره فاجعه تکرار مي شود / هر وقت روضه اي ست، وَ يا گريه مي کنيم با شير، گريه هايِ مادرمان را سرشته اند/ با يادِ «مادر»ي ست که ما گريه مي کنيم دل، زارِ زينب است و محرّم رسيده است/ بي بي! به يادِ عونِ شما گريه مي کنيم زينب! تو اذن دادي و ما روضه خوان شديم/ با شعرِ شيخ روضه سرا گريه مي کنيم محمدعلي برزنوني، سارايوو، پنج شنبه سوم محرم 1435، ساعت 12:20 چند توضيح: اين چند بيت به اين خاطر گفته شده است که در اين جا، عزاداري امام حسين عليه السلام با نوعي ممنوعيت روبرو است و تلاش هاي وهابيان در اين جا نيز اثرگذار شده است و اين ها که خودشان محبّ اهل بيت عصمت و طهارت عليهم السلام هستند، و اتفاقاً در روز عاشورا به پيروي از سنت کهن ايرانيان نوعي آش خاص مي دهند که شبيه آش شله قلمکار خودمان است، اما به عزاداري امام حسين عليه السلام با نگاه ترديد و حتي امنيتي نگاه مي کنند! ما در هيأت آرام گريه مي کنيم و بلند هم سينه نمي زنيم و يا حسين بلند نمي گوييم! قربان مظلوميت ابا عبدالله. - متأسفانه برخي روضه خواني را شبيه نقالي مي دانند که روضه خوان با نوعي روايت گري آن هم مصنوعي شبيه بازيگران، روضه خواني مي کند. اما اين هرگز درست نيست. روضه خواني هم با اذن خود صاحب عزا صورت مي گيرد و هم به تعبير برخي بزرگان، تو گويي دوباره حادثه رخ مي دهد. هم از اين روست که در برخي جاها، در روز عاشورا، خون بيرون مي زند. - اگر چشم دل باز شود، در اين لحظات و شب ها و روزها و مخصوصاً روز عاشورا، صداي حزن آلود مادري پهلوشکسته شينده مي شود که مي گويد: غريب مادر حسين.... |
| 2 |
نام و نام خانوادگي: ali khooshechin -
تاريخ: 30 آبان 92 - 02:50:00
Assalamu alaika ya Zainab! |
| 3 |
نام و نام خانوادگي: عباس جعفري فراهاني -
تاريخ: 02 آذر 92 - 15:39:52
با سلام هر دو طفل از فرزندان حضرت زينب (س) نيستند؟ فقط يکي از آنها هست و ديگري از خانم ديگري هست. |
| 4 |
نام و نام خانوادگي: سيد رضوي -
تاريخ: 15 آذر 92 - 00:13:08
سلام عليکم: سِن اين دو پسر را جاي نوشتہ اند کہ چند سالشان بودہ؟ بنظر مي رسد کہ شايد بزرگتر از آنيکہ مي گويند باشند۔ البتہ دليلي ھم نيست کہ بچہ نباشند۔ لطفا راھنمائي فرمائيد۔ والسلام جواب نظر: با سلام
دوست گرامي
در خصوص سن دقيق طفلان مسلم در منابع چيزي پيدا نکرديم ولي از اين که به آن دو کلمه غلام اطلاق شده چنين به دست مي آيد که ده يا دوازده ساله بودند
موفق باشيد
گروه پاسخ به شبهات |
| 5 |
نام و نام خانوادگي: علي اصغر بهراميان ويکتا بهراميان -
تاريخ: 05 دي 92 - 13:54:35
سلام بر قلب صبور زينب کبري سلام بر جدش پدرش مادرش برادرانش و فرزندانش |