چار سال از هجرت احمد گذشت   

فاطمه درنزد پيغمبر نشست

بود زهرا منتظر بر زايمان

گفت احمد دخترش را آن زمان

دخترم طفلي كه داري در شكم

هست ريشه از درختي پُرحِكم

نه امام از طفل تو آيد پديد  

مي شود در كربلا طفلت شهيد

گفت زهرا اين چنين بر آن قضا

برمقدّر از خدا باشم رضا   1

ماه شعبان  روز سوّم چون رسيد  

شمس با لبخند از مشرق دميد 2

گشت مادر بار ديگر فاطمه  

شاد گشتند از خبر مردم همه

فاطمه بنت اسد شادي كنان   

پخش مي كرد او رطب بين زنان

مصطفي بگرفت كودك را بغل

جمع گشته مؤمنان در آن محل

خواند او در گوش سبط  خود اذان

بعد گفتا  او به جمع مؤمنان

نام فرزند علي باشد حسين  

رهنماي سوّم است اين نورعين

بعد آوردند نزد فاطمه  

تا كند او بهر كودك زمزمه    

در بغل بگرفت و خواندش اين چنين

بيت شعري پر زشهد و انگبين

اشبه الناسي حسينم بأبي  

همچو من گشتي تو هم مثل نبي  3

نيست رخسار تو شكل مرتضي  

مي شنيد  اين شعرحيدر از قضا

خنده آمد بر لبان بوتراب  

نزد خود چون ديد گل را گلاب

پي نوشت ها:

1. قالت " يا رسول الله قد رضيت عن الله عز و جل " علل الشرايع،  ص 79  نهج الحياه  ،ص181 ، ح 124

2.شعبان سال چهارم ولادت حسين بن علي (ع)  فاطمه الزهرا ، شهيدي ، ص 80.

 3. قالت " انت شبيه بابي    لست شبيه بعلي " ، امام علي سخنان فاطمه را مي شنيد و لبخند مي زد . مناقب ابن شهر ج 3 ص 389 ،مسند احمد، ج  6 ،ص283 نهج الحياه ص158.

برگرفته از:

 مثنوي ريحانه الرسول سروده اي از محسن سيداسماعيلي