پاسخ

بر اساس رواياتي كه در كتاب‌هاي شيعه و اهل سنت نقل شده است ،‌ رسول خدا صلي الله عليه وآله براي امام حسين عليه السلام در جمع صحابه روضه خواني کرده‌ و صحابه نيز گريه کرده‌اند كه در اين مجال به ذكر آن مي‌پردازيم:

نقل سيد بن طاووس در لهوف

مرحوم سيد بن طاووس در اين خصوص چنين نقل مي‌كند:

... خرج النبي صلى الله عليه وآله وسلم في سفر له فوقف في بعض الطريق واسترجع ودمعت عيناه فسئل عن ذلك . فقال : هذا جبرائيل عليه السلام يخبرني عن أرض بشط الفرات يقال لها كربلاء يقتل عليها ولدي الحسين ابن فاطمة عليه السلام فقيل له : من يقتله يا رسول الله ؟ فقال : رجل اسمه يزيد لعنه الله وكأني أنظر إلى مصرعه ومدفنه ، ثم رجع من سفره ذلك مغموما فصعد المنبر فخطب ووعظ والحسن والحسين عليهما السلام بين يديه فلما فرغ من خطبته وضع يده اليمنى على رأس الحسن ويده اليسرى على رأس الحسين ، ثم رفع رأسه إلى السماء وقال : ( اللهم إن محمدا عبدك ونبيك وهذان أطائب عترتي وخيار ذريتي . وأرومتي ومن أخلفهما في أمتي وقد أخبرني جبرائيل عليه السلام أن ولدي هذا مقتول مخذول . اللهم فبارك له في قتله واجعله من سادات الشهداء اللهم ولا تبارك في قاتله وخاذله . ) قال : فضج الناس في المسجد بالبكاء والنحيب ، فقال النبي صلى الله عليه وآله وسلم أتبكونه ولا تنصرونه.

پيامبر صلى الله عليه وآله وسلم به سفري رفتند در بين راه در مكاني توقف نمودند و آيه  ]إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ [ را قرائت نمودند و اشك از چشمانشان جاري شد، (اصحاب ايشان) جوياي علت گريه شدند ، حضرت فرمودند اين جبرئيل عليه السلام است كه از سرزميني در كنار رود فرات به نام كربلا خبر مي دهد كه فرزندم حسين پسر فاطمه (عليهما السلام) در آنجا به شهادت مي رسد؛ به آن حضرت عرض شد، اي رسول خدا قاتل او كيست ؟ حضرت فرمودند مردي به نام يزيد كه خداوند او را لعنت كند؛ گويا اكنون محل شهادت و محل دفنش را مي بينم.

پيامبر اكرم صلي الله عليه وآله با غم و اندوه از سفر بازگشتند و بر فراز منبر رفتند، خطبه خواندند و موعظه نمودند در حالي كه (امام) حسن و (امام) حسين عليهما السلام در مقابل ايشان بودند. وقتي خطبه ايشان تمام شد دست راست خود را بر سر (امام) حسن و دست چپ شان را بر سر (امام) حسين عليهما السلام گذاشتند، سپس سر را به آسمان بلند كردند و عرضه داشتند خداوند! محمد بنده و پيامبر توست و اين دو (از) پاك ترين و بهترين عترت و فرزندان و نسل من هستند و از بهترين كساني اند كه بعد از خود در ميان امتم به جاي مي گذارم ، جبرئيل عليه السلام به من خبر داده كه اين فرزندم (امام حسين عليه السلام) را مورد اهانت قرار مي دهند و شهيدش مي كنند. خداوندا شهادتش را برايش مبارك گردان و او را از آقايان شهدا قرار ده ، خداوندا مبارك نگردان كسي را كه به او اهانت كرده و قاتل اوست.

راوي در ادامه مي گويد : مردم در مسجد از شدت گريه ، ضجه و فرياد مي زدند، در اين هنگام پيامبر فرمودند: آيا برايش گريه مي نماييد و ياريش نمي كنيد؟!.

ابن اعثم در الفتوح

ابن اعثم نيز اين جريان را ذکر کرده است:

وكأني أنظر إلى مصرعه ومدفنه بها وقد اهدي برأسه و الله ما ينظر أحد إلى رأس ولدي الحسين فيفرح إلا خالف الله بين قلبه ولسانه .. ..وضج الناس في المسجد بالبكاء...

گويا من محل افتادن و مدفن او( امام حسين (ع) ) را مي‌بينم که  سر او به عنوان هديه فرستاده مي شود ، به خدا سوگند هيچ كسي به سر حسينم با خوشحالي نگاه نمي كند مگر اينكه خداوند بين قلب و زبانش مخالفت ايجاد مي كند (كنايه از اينكه آن فرد منافق است، با زبانش به يگانگي خدا و رسالت پيامبر صلي الله عليه وآله شهادت مي‌دهد اما در قلبش يگانگي خدا و رسالت پيامبر صلي الله عليه وآله را قبول ندارد)

خوارزمي در مقتل الحسين

وي نيز در مقتل خود اين موضوع را آورده است:

خوارمي، ابي المويد الموفق بن احمد المکي اخطب،(متوفاي 568) مقتل الحسين ، ج1، صص 238- 239 تحقيق علامه سماوي، انتشارات انوار الهدي، الطبعة الثانية، 1423ق

نتيجه