به گزارش شيعه آنلاين، حضرت آيت الله سيد صادق حسيني شيرازي، از مراجع تقليد قم در شام غريبان حسينى در تاريخ 10 محرم الحرام 1431ق (6 دى ماه 1388ش) در جمع صدها تن از عزاداران، عاشقان و دلباختگان مكتب سيدالشهدا عليه السلام سخنراني نمود. متن کامل سخنراني ايشان به شرح ذيل است:

عاشوراى امسال هم تمام شد اما قدر اين ايام را كسانى مى دانند كه سال گذشته بودند و عاشورا را درك كردند اما امسال ديگر در بين ما نيستند و در عالم آخرت به سر مى برند و نمى توانند تا بار ديگر اين فيض عظيم را درك كنند و آنها مى دانند كه ما مردم چه نعمت عظيم و گوهر بزرگى را در اختيار داشتيم كه متأسفانه حالا ديگر تمام شده است.

من در اينجا وظيفه ى خود مى دانم كه به عنوان يك موالى اهل بيت عليهم السلام از تمام كسانى كه در اين ايام عاشورا خدمتى كرده اند و زحمت كشيده و يا رنجى برده اند، تشكر و قدردانى كنم؛ چه دوستانى كه در اينجا خدمتشان هستم و چه باقى عزيزانى كه در ساير نقاط دنيا مشغول به فعاليت و خدمت هستند و همچنين غيرمواليانى كه توفيقاتى در اين زمينه داشته اند و اين توفيقات سرانجام آنان را به نجات و سعادت ابدى خواهد كشاند. و همچنين بر حسب وظيفه ام به عنوان يك موالى، در همين سحر گذشته مخصوصاً براى قائمين و برپا كنندگان شعائر حسينى دعا كردم كه البته به نظر من اين خود يكى از مستحبّات است، زيرا عمل معصوم عليه السلام حجت است و دليل استحباب دعايى كه عرض شد عمل معصومين عليهم السلام است زيرا ايشان براى قائمين و برپاكنندگان شعائر حسينى دعا مى كردند و اين مطلب در روايات معتبره وارد شده است؛ و البته دعاى معصومين عليهم السلام بستگى به اين دارد كه در چه حدّى حسينى هستيم تا بر همان ميزان و اساس نيز مشمول دعاى اهل بيت عليهم السلام خصوصاً حضرت بقية الله الأعظم عجّل الله تعالى فرجه الشريف قرار بگيريم.

رسول خدا صلى الله عليه وآله در روايتى خبر داده اند كه روز شهادت امام حسين عليه السلام ابليس اكبر به شياطين ديگر مى گويد: در بين مردم برويد براى ايجاد تشكيك و شبهه در واقعه عاشورا(1)؛ حال، كسانى كه تشكيك نموده و در واقعه عاشورا و جريانات حضرت سيدالشهدا عليه السلام شبهه ايجاد مى كنند يا از همان شياطينى هستند كه پيغمبر خدا صلى الله عليه وآله از آن خبر داده اند و يا از فريب خوردگان اين شياطين هستند. از اين رو بنده سعى مى كنم رواياتى را نقل كنم كه جاى تشكيك در آن نباشد.

در روايات است كه عمق فاجعه شهادت امام حسين عليه السلام اين نبود كه صرفاً يكى از اولياء الله شكنجه و كشته شد، چراكه تاريخ پُر و مملو است از اولياء الهى كه شكنجه و كشته شده اند مانند حضرت يحيى و زكريا كه هر دو پيامبر و برگزيده ى خداى متعال بودند و به بدترين وجه نيز به شهادت رسيدند. لذا واقعه ى شهادت امام حسين عليه السلام فقط واقعه شهادت يكى از اولياى الهى نيست بلكه بسيار فراتر از آن است كه در روايات از قول ائمه عليهم السلام آمده كه مى فرمايند: شما طاقت دركش را نداريد؛ مانند لحظه اى كه حضرت سيدالشهدا عليه السلام روح مقدسشان از بدن مبارك مفارقت كرد و به سمت بالا رفت، به هر آسمانى كه رسيد و ملائكه ى آن آسمان روح حضرت را ديدند، جزء جزء بدنشان از ديدن آن صحنه به لرزش درآمد؛ و اين لرزش و ارتعاش تا روز قيامت ادامه خواهد داشت.

همين امسال در يكى از كشورهاى همسايه روز عاشورا را، روز عيد و روز شادمانى خواندند و اين روز را به يكديگر تبريك گفتند. روز عاشورا را يزيد لعنت الله عليه عيد خواند و اين كار او چه نتيجه اى به همراه داشت؟ آنها دلشان را با اين گونه حرف ها خوش مى كنند اما اين كار دو نتيجه دارد:

1. فرمايش پيامبر خدا صلى الله عليه وآله كه فرمودند: «وليجتهدنّ ائمةُ الكفر واشياعُ الضلالة في محوه وتطميسه، فلا يزداد أثره إلا ظهوراً وأمره إلا علواً؛(2) پيشوايان كفر وپيروان گمراهى در محو ونابودى نشانه هاى امام حسين، تلاش بسيار خواهند كرد ولى اين تلاش ها نتيجه اى جز بالاگرفتن وظاهرشدن هرچه بيشتر آثار وامر او دربر نخواهد داشت». مى‌بينيم در سطح دنيا عاشورا چقدر گسترش يافته است. به عنوان مثال شبكه ماهواره اى امام حسين عليه السلام كه در حال حاضر يكى است، و در آينده قطعاً بيشتر خواهد شد.

2. در قرآن كريم خداى متعال راجع به جبرئيل عليه السلام فرموده: «ذِي قُوَّةٍ عِندَ ذِي الْعَرْشِ مَكِينٍ، مُطَاعٍ ثَمَّ أَمِينٍ؛ که صاحب قدرت است و نزد (خداى متعال) صاحب عرش، مقام والائى دارد! در آسمانها مورد اطاعت (فرشتگان) و امين است!»(3)، خداى متعال جبرئيل را نيرومندى توصيف فرموده كه هرچه بخواهد مى تواند انجام بدهد و هرچه بگويد ملائكه او را اطاعت مى كنند. در تاريخ آمده است: «در جريان انداختن حضرت ابراهيم عليه السلام در آتش، جبرئيل به خدا عرض كرد: چه دارد مى شود؟ خداى متعال به او فرمود: «إنّما يجزع من يخاف الفوت مثلك»، تو مخلوق هستى و مى ترسى ظالم، ظلمش را انجام دهد و نتيجه اين ظلم خود را نبيند، ولى من نمى گذارم اين كار او بى جواب بماند و هر وقت اراده كنم او را به سزاى اعمالش خواهم رساند». با اين بيان دشمنان امام حسين عليه السلام هرچه كارشكنى و منفى بافى بكنند نتيجه آن برعكس است و شايد فعلاً براى آنها اتفاق خاصى نيفتد ولى قطعاً به كيفر اعمالشان خواهند رسيد. از اين رو من به عنوان يك فرد موالى آنان را نصيحت مى كنم زيرا معتقدم كه بايد آنها را نصيحت كرد و تذكر داد كه برخورد منفى در شعائر، بازى كردن با آتش نيست بلكه بازى با تاريخ است كه مى تواند دنيا و آخرتشان را نابود كند و از بين ببرد. حال اينكه آيا درِ توبه براى چنين افرادى باز است يا خير، خدا مى داند. لذا ضمن تشكر از تمام خدمتگزاران و زحمتكشان نسبت به دستگاه حضرت سيدالشهدا عليه السلام، افرادى را كه برخورد منفى با عزادارى امام حسين عليه السلام داشته و دارند يا خواهند داشت، نصيحت مى كنم؛ حال در هر حدّى كه مى خواهد باشد حتى خيلى كم، مانند كسانى كه فقط در حدّ سياهى لشكر دشمنان امام حسين عليه السلام بودند اما در همين حد نيز داراى عذاب و عقوبت هستند.

نقل است كه يكى از علماى بزرگِ معاصر مرحوم شيخ انصارى كه از مراجع تقليد در كربلا به شمار مى رفت سالى يكبار، آن هم در روز عاشوراى حسينى و در حرم مطهر امام حسين عليه السلام منبر رفته و رو به درب قبله، مقابل ضريح مطهر امام حسين عليه السلام براى مردم صحبت مى كرد. نقل مى كنند كه وى در يكى از منبرهاى خود خطاب به مردم عزادار مى گويد: چون شما مردمِ عزادار، خسته هستيد و روضه خيلى شنيده ايد، نمى خواهم برايتان روضه بخوانم، فقط چند كلمه اى از زبان خودم و شما با امام حسين عليه السلام صحبت مى كنم. بعد از بيان اين مقدمات خطاب به حضرت سيدالشهدا عليه السلام مى گويد: من از زبان همه اين مردم از شما يك درخواست دارم و آن اينكه يا أبا عبدالله روز قيامت از هركه خواستيد، بگذريد، اما از حرمله (عليه لعنة والعذاب) نگذريد. ايشان اين مطلب را گفت و از منبر پايين آمد و رفت در حالى كه مردم تا مدت زيادى بعد از آن گريه مى كردند. اما اينكه يك مرجع تقليد اين درخواست را از امام حسين عليه السلام مى كند، به اين دليل است كه در كتابها خوانده كه حدود پنج سال بعد از واقعه كربلا، يکى از اهالى کوفه به نام منهال براى انجام حج به مکه رفت، و در حجاز به محضر امام سجاد عليه السلام شرفياب شد، و آن حضرت به او فرمود: از حرمله چه خبر؟(4)

 

عاشورا هم عَبَرات است و هم عِبرات؛ عَبَرات است چرا كه براى اشك و عزادارى و ضجه و گريه است و عِبرات به اين جهت كه عبرت و درس است، زيرا كه عاشورا يك فرهنگ عظيم است و بايستى از آن درس آموخت.

در يكى از زيارات حضرت على اكبر عليه السلام كه از قول شيخ مفيد و همچنين شهيد اول و علامه مجلسى رضوان الله عليهم نقل شده است، مقام حضرت على اكبر عليه السلام بيان مى شود. در بخشى از اين زيارت نامه اين چنين آمده است: «وجَعَلَكَ مِن أهل البيت الذين أذهَبَ الله عنهم الرجس وطَهَرَهُم تَطهيراً» كه اين عبارت تنها در مورد چهارده معصوم عليهم السلام آمده است، براى هيچ شخص ديگرى غير از حضرت على اكبر عليه السلام وارد نشده و روايات معتبره و قطعيه داريم كه عصمت كبرى فقط براى چهارده معصوم عليهم السلام مى باشد، لذا به خاطر آن روايات قطعيه و نيز اين جمله از زيارت شريفه استفاده مى كنيم كه عصمت حضرت على اكبر عليه السلام مرتبه ى بعد از چهارده معصوم عليهم السلام است و در عين حال بر مقام والاى آن حضرت دلالت دارد. همچنين در روز عاشورا امام حسين عليه السلام در شهادت حضرت على اكبر عليه السلام 10 نفرين به دشمنانشان كردند، حال اينكه در مورد شهداى ديگر، حضرت چنين نفرمودند. اين جريان نيز بيانگر مقام و عظمت حضرت على اكبر عليه السلام نزد امام حسين عليه السلام است.

حضرت على اكبر عليه السلام اولين كشته از اهل بيت عليهم السلام بودند، لذا تشنگى شان نسبت به بقيه كمتر بوده، اما ايشان پس از رفتن به ميدان نبرد و قبل از شهادتشان نزد پدر بزرگوار خويش بازگشته و عرض كردند: «يا ابة! العطش قد قَتَلني وثقل الحديد اجهدني؛ اى پدر تشنگى مرا از پاى در مى آورد و سنگينى اسلحه مرا آزار مى دهد»(5).

برداشت بنده از روايات و ادله اين است كه، در اين عمل حضرت على اكبر عليه السلام خواستند لحظه اى كه امام حسين عليه السلام از شهادتشان با خبر مى شوند صدمه كمترى نسبت به اين مصيبت بر حضرت وارد شود، و از عظمت اين مصيبت و فقدان، بر پدر خود بكاهند تا حضرت سيدالشهدا عليه السلام قالب تهى نكنند و در نتيجه واقعه ى عاشورا تغيير پيدا نكند. حضرت زينب سلام الله عليها نيز به خاطر همين مسأله بود كه نگذاشتند امام حسين عليه السلام قبل از خودشان بر سر بالين حضرت على اكبر عليه السلام برسند، و اين بيانگر آگاهى بلند حضرت زينب سلام الله عليها بود.

سعى كنيد تا با درس گرفتن از فداكارى حضرت على اكبر عليه السلام، مشكلات زندگى و اقتصادى تان را بر والدين خود تحميل نكنيد، بلكه تلاش كنيد تا از مشكلات آنها بكاهيد و اين درس را در عاشوراى حسينى از حضرت على اكبر عليه السلام بياموزيد.

گفتني است حضرت آيت الله شيرازي در دعاى پايانى خود از خداى تبارك و تعالى خواستند تا اين عرض ارادت و عزادارى ها را از همگى قبول نموده و توفيق عنايت فرمايد تا بيشتر از پيش در راه شعائر حسينى كوشا باشيم.

1) كامل الزيارات، باب 88، ص265.
2) كامل الزيارات، ص260.
3) شمس (81)، آيه 20و21.
4) مناقب، ج 4، ص 133.
5) وبحار ألأنوار ج45 ص42.