| تاريخ: 08 اسفند 1386 | تعداد بازديد: 1965 |
|
| غوغاي اربعين- براي آنها كه به كربلا نرسيدند | ||
|
آخرين خبر از مراسم امسال اربعين حسيني در عراق حاكي است كه آمار زائران امام حسين(ع) از پيش‌بيني‌هاي رسمي دولت عراق فراتر رفته و از مرز 10 ميليون نفر نيز گذشته است. اين در حالي است كه موج عمومي حركت به كربلا همچنان ادامه دارد و بسياري از مردم طي امروز و فردا عازم اين شهر خواهند شد. حركت عمومي مردم عراق براي سفر به كربلا در اربعين امسال،به حدي شتابنده و غافلگيركننده است كه هيچ نهادي طي روزهاي اخير نتوانست آمار دقيقي از اين حركت مردمي ارائه دهد و تنها مي‌توان گفت كه روزانه صدها هزار نفر وارد كربلا شده و پس از زيارت و عزاداري به مرور از آن خارج مي‌شوند. جاده‌هاي ناامن عراق، اكنون بيش از ۲۰روزي است كه در آن به جاي خودرو، دسته دسته زائران امام حسين (ع) حركت مي‌كنند. هزاران نفر نيز در شهرها و روستاهاي مسير كربلا، از شمالي‌ترين تا جنوبي- ترين نقاط عراق، با برپايي چادرها و خيمه‌گاه‌هاي بزرگ، به جاي عزيمت به كربلا عزم پذيرايي از زائران حسين (ع) را در ميانه راه كرده‌اند. شهرهاي مركزي و جنوبي و از جمله بغداد، حالا چند روزي است كه خيلي خلوت است. گزارشهايي كه از بصره و ناصريه مي‌رسد، حكايت از تعطيلي كامل مناطق جنوبي عراق دارد. مسافران اين مناطق مي‌گويند: ميزان تردد خودروها در اين شهرها به ميزان بسيار زيادي كاهش يافته است و حتي پمپ بنزين‌ها بسيار خلوت شده‌اند. همه به راه افتاده‌اند. از كركوك و موصل در شمالي‌ترين نقاط و از بصره و ناصريه در جنوبي‌ترين نقاط عراق، با بار و بنه‌اي خيلي ساده و پرچم به دست و خيلي خوب مي‌دانند كه در مقصد نه جاي خواب هست و نه امكانات رفاهي. حتي در دوشنبه شب باراني كربلا خيلي‌ها سرپناه نداشتند. دانش‌آموزان مدارس، دانشجويان دانشگاهها و كاركنان ادارات دولتي، نهادهاي خدماتي و حمايتي و حتي بسياري از كاركنان شهرداري‌هاي اين شهرها راهي شده‌اند تا از قافله اربعين عقب نمانند. اين زائران از نظر تركيب و موقعيت اجتماعي طيف‌هاي متنوعي را تشكيل مي دهند. در بين آنها مدير، مهندس و پزشك و تاجر، حتي با نحله‌هاي فكري متفاوت وجود دارد. جمعيت آنقدر زياد است كه نمي‌توان دلواپسي و نگراني را پنهان كرد. در ميانه راه‌هاي شمالي افراط گراياني از القاعده و در داخل كربلا و در جنوب افراطي‌هايي كه داعيه مهدويت و ظهور امام زمان(ع) را دارند، در كمين نشسته اند. دولت عراق، براي تامين امنيت عزاداران و راهپيمايان حرم حسيني ، تدابير ويژه‌اي تدارك ديده است. دولت، نيروهاي ارتش و پليس را در اكثر شهرهاي مركزي و جنوبي و از جمله در بغداد به آماده باش فوق‌العاده فرا خواند. در تمامي محورهاي منتهي به كربلا، پست‌هاي ايست و بازرسي تقويت شده و بيش از ۶۰هزار نظامي و نيروي امنيتي اضافي به كربلا اعزام شده‌اند. با اينحال، همين دو روز پيش، نيروهاي امنيتي يك خودرو در حومه شمالي كربلا كشف كردند كه در آن مقادير زيادي بمب، موشك خمپاره و انواع سلاح و مهمات بود. تصور كنيد اگر منفجر مي‌شد...؟! آنطور كه مقامات امنيتي گفتند: اين افراد براي ايجاد آشوب و خونريزي قصد ورود به كربلا را داشتند. "انشاء الله امام حسين(ع) خود عنايتي كند تا اربعين به خير بگذرد و اتفاقي نيفتد."، اين جمله‌اي است كه يكي از كاركنان حرم امام حسين(ع) مي گويد. وقتي از او درباره فلسفه اين راهپيمايي طولاني اربعين را سوال كردم، با لبخندي بر لب و اشكي خشكيده در گوشه چشمانش، گفت: ما با زينب و اربعين حسين زندگي كرده ايم. بعد ادامه داد، وقتي بچه بوديم، پدر ما را سوار خودرو مي‌كرد و خانوادگي به "خان النصف" كاروانسرايي كه نشان از نيمه راه نجف به كربلا دارد و در ۳۵كيلومتري جنوب كربلا است، مي‌برد. او ما را آنجا پياده مي‌كرد و ما پاي پياده به كربلا بر مي‌گشتيم. پياده مي‌آمديم تا عاشورا را بياموزيم و اربعين را درك كنيم. "مي آمديم تا زينب(س) را درك كنيم كه همين مسيرها را طي كرد، اما با داغي سنگين بر دل ." حالا شهر كوچك اما مقدس كربلا، مملو از جمعيت است و گروه گروه مردمي كه از صدها كيلومتر دورتر وارد كربلا شده اند، با حوصله، صبر و بدون كم طاقتي و بي‌تابي، در صف بازرسي‌هاي بدني مي‌ايستند. جمعيت در داخل تا دهها كيلومتري پيرامون شهر موج مي‌زند و كسي را نه آرامي است و نه قراري. با اين همه، انگار اين عراقي جماعت عادت كرده به جدايي، به از دست دادن، به گم كردن و دل كندن . اكنون دستكم پنج سالي است كه با آمدن اشغالگران و تروريست‌ها به خانه و كاشانه‌شان اشكهايشان در حلقه چشم‌ها خشكيده، نگراني و دلواپسي به بخشي از روزمرگي تبديل شده و فاصله دير آمدن و هرگز نيامدن عزيزانشان به اندازه يك مو شده است. حالا كه فرصتي دست داده و مهلتي يافته‌اند، مي‌روند به جايي كه بتوان راحت درد دل و عقده‌گشايي كنند و يك دل سير گريه كنند. برايشان خستگي و كوفتگي يك پياده روي چند صد كيلومتري خيلي سخت نيست، سخت تر از مصيبت از دست دادن عزيزان كه نيست، بخصوص اگر قرار باشد درد را به درمانگاه دل ببرند. يكي از زائران كربلا مي‌گفت: اينجا جاي خوبي است ، جايي است كه مي‌توان راحت حرف زد و عقده دل گشود، كوله بار سنگين غم را همينجا پياده كن و سبك شو، آخر صاحب اين مكان مقدس يك دنيا غم را تحمل كرد. غم برادر، غم فرزند جوان و بالاتر از همه غم غربت چشمان دختركان كوچك در دل دارد. زائران حسيني به كربلا مي‌رسند، دسته دسته و گروه گروه، با كوله باري از غم از دست دادن ها، با غم تنهايي و يك دنيا بي‌قراري . از همه سنين هستند از پيرمردان و زنان سالخورده‌اي كه بعضي از آنها بالاي ۷۰و ۸۰سال دارند تا كودكاني كه پابه‌پاي والدينشان راه مي‌روند. عده‌اي با پاي زخمي مي‌رسند، برخي لنگان لنگان مي‌آيند، گروهي عصا در دست دارند، و افرادي نيز با ويلچر و جملگي از سرتا پا خاكي شده اند، به جايي آمده‌اند كه زينب(س) پس از ۴۰روز رسيد تا سفره دل بگشايد، درست همينجا كه حالا يك ميهماني ميليوني برپاست. حالا كه عده زيادي رسيده اند، كسي سراغي از آنها كه نرسيدند نمي‌گيرد، آنها كه جمعه گذشته در ميانه راه بازماندند و نرسيدند. كسي نمي‌داند از كدام منطقه بودند، از كجا راه افتادند و چقدر پيموده بودند. همانها كه در يك عمليات تروريستي در شهر اسكندريه در ۴۰كيلومتري جنوب بغداد و در يك چادر بزرگ مخصوص پذيرايي زائران كشته شدند. كسي نگفت كه آيا كسي برايشان گريه كرد يا نه؟ اما به يقين با پاي زخمي راه مي‌پيمودند. منبع: خبرگزاري جمهوري اسلامي ايران | ||