به گزارش خبرگزاري اهل بيت (ع) ـ ابنا ـ جمعه 2 ارديبهشت 1390 اجساد سوخته، مثله‏شده و سرهاي بريده 8 نفر از شيعيان ربوده شده، به وسيله نيروهاي دولتي پاکستان تحويل شيعيان پاراچنار شدند.

تروريست‏هاي وهابي اين افراد را مثله کرده و سر بريده بودند و سپس بدن‏هاي بي‏جان و بي‏سر و بي‏دست و پاي ايشان را به آتش کشيده بودند.

يک روز بعد از آن در روز شنبه نيز يک راننده و يک کمک راننده کاميون شيعيان پاراچنار در منطقه "مُهمند ايجنسي" به شهادت رسيدند. آنها در حين انتقال بار از افغانستان به پاکستان بودند که در اين منطقه ناآرام و شورش‏زده، گرفتار جنايت وهابيون شدند و به شهادت رسيدند و کاميونشان نيز به آتش کشيده شد.

شايان ذکر است که هشت نفر شهيد مظلوم شيعه جزو 40 مسافري بودند که در تاريخ 25 مارس 2011 از شهرک "بگن" در جنوب شرق منطقه "کروم ايجنسي" ربوده شده بودند. در آن روز 3 نفر از مسافران نيز با تيراندازي تروريست‏ها به شهادت رسيده بودند.

نيروهاي دولتي مدعي هستند که از محل استقرار تروريست‏هاي آدم‏ربا بي‏اطلاع هستند ولي همين نيروها اجساد شهداء را از تروريست‏ها تحويل گرفته‏اند. اين امر نشان مي‏دهد که قاتلان و آدم‏ربايان وهابي با دولت هماهنگ هستند. ضمن اينکه به گزارش خبرنگار ابنا از پاراچنار، اين عمليات از سوي "گروه‏هاي طالبان به اصطلاح خوب(!)" به رهبري تروريست بدنامي به نام «جلال الدين حقاني» انجام شده است.

مقامات نظامي و دولتي منطقه مدعي‏اند که هيچ ارتباطي با تروريست‏ها ندارند؛ اما واقعيت اين است که همه تصميمات دولت تحت تأثير تروريست‏ها بوده، آنها براحتي مي‏توانند خواسته‏هاي خود را به دولت تحميل کنند و آتش‏بس اعلام شده از سوي دولت را نقض کنند و راه‏هاي گشوده‏شده توسط دولت را در اختيار خود بگيرند.



اسامي هفت تن از شهدا به شرح زير است:

عرفان حسين، غلام علي، لايق حسين، ارشاد حسين، نصير حسين، خالد انور، نوروز حسين بودند.



شناسايي اين شهدا به علت شدت سوختگي به سختي انجام شد و شهيد هشتم نيز شناسايي نگرديد.

وضع فعلي پاراچنار

اينک راه‏هاي پاراچنار به طور کامل بسته شده است و بزرگراه به اصطلاح ملي پاراچنار به پيشاور در اختيار تروريست‏ها است. آنها اينک در اين جاده پست‏هاي ايست و بازرسي ايجاد کرده اند و عجيب اينجا است که تنها خودروهاي نيروهاي دولتي حق دارند از اين جاده عبور کنند که اين امر مؤيد هماهنگي و اختلاف بين دولت و تروريست‏هاست.

مردم منطقه اينک محاصره کامل را تجربه مي کنند زيرا دولت مرز افغانستان نيز مسدود کرده است که معني آن مجبور کردن مردم به ترک منطقه و مهاجرت به مناطق ديگر نيز مي تواند باشد.

در شهر پاراچمار عزاي عمومي اعلام شده و منطقه نا آرام است و احتمال درگيري‏هاي وسيع و از سرگيري جنگ بارديگر وجود دارد زيرا مردم به اقدامات دولت و ميانجيگران و ارتش اعتماد ندارند چون آنها بارها مردم منطقه را فريب داده‏اند. از سوي ديگر تروريست‏ها که در تمامي جبهه ها از شيعيان محاصره شده شکست خورده اند با ناجوانمردي مسافران بي‏دفاع و بي‏سلاح را مورد حمله قرار مي‏دهند. لذا زمزمه‏هايي وجود دارد که ممکن است مردم براي بازگشايي راه‏ها و حفظ امنيت آن رأساً وارد عمل شوند.

قابل ذکر است که با پايان محاصره چهار ساله پاراچنار، مردم به مدت 40 روز به "پيشاور" رفت و آمد داشتند اما 4 مرتبه مورد حمله قرار گرفتند.

پايان اين محاصره براساس معاهده‏اي اعلام شد که از محتواي آن، تنها دولت و طالبان و نمايندگان صوري مردم اطلاع دارند و مردم پاراچنار با وجود درخواست‏هاي فراوان در جريان آن قرار نگرفته اند.