بسم الله الرحمن الرحیم
تاریخ: 1400/08/15
موضوع: راههای رسیدن به نصرت و یاری امام زمان (سلام الله علیه) در عصر غیبت
(سخنرانی در مسجد مقدس جمکران)
فهرست موضوعات این سخنرانی:
مذمت شدید سبّ و لعن در لسان معصومین (سلام الله علیهم اجمعین)
جریان «اسپایکر» و قتل عام 1700 جوان شیعی!
بیعت برگزیدگان با حضرت ولی عصر، در اولین روز ظهور
راههای رسیدن به نصرت و یاری امام زمان در عصر غیبت
توصیه مهم و حیاتی پیامبر اعظم به «ابوذر غفاری»
خودسازی و ترک گناه، شرط اول سربازی امام زمان (سلام الله علیه)
پاسخگوئی به شبهات،بزگترین مصداقِ نصرت امام زمان در عصر حاضر
اعوذ بالله من الشیطان الرجیم بسم الله الرحمن الرحیم و به نستعین و هو خیر ناصر و معین الحمدلله و الصلاة علی رسول الله و علی آله آل الله لاسیما علی مولانا بقیة الله واللعن الدائم علی اعدائهم اعداء الله إلی یوم لقاء الله، الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی هَدَانَا لِهَذَا وَمَا کُنَّا لِنَهْتَدِی لَوْلَا أَنْ هَدَانَا اللَّهُ.
خدا را بر تمام نعمتهایش بویژه نعمت ولایت سپاس میگوییم؛ در آغاز سخن، شهادت جانسوز و مظلومانه امام عسکری (سلام الله علیه) را به پیشگاه مقدس فرزند بزرگوارش و شما گرامیان تسلیت و تعزیت میگویم، و از طرفی هم آغاز امامت و ولایت بقیة الله الاعظم را به همه علاقمندان به اهلبیت عصمت و طهارت و منتظران قدومش تبریک عرض میکنم.
خدا را به آبروی امیرالمؤمنین و صدیقه طاهره سوگند میدهم، عیدی ما را فرج موفور السرور مولایمان حضرت ولیعصر (ارواحنا لتراب مقدمه الفداه) قرار بدهد ان شاء الله.
من قبل از آغاز سخن درباره موضوع محفلمان در باب بیعت و یا تجدید بیعت با مولایمان بقیة الله الاعظم و صاحب نعمتمان و عصاره عالم هستی، حضرت ولی عصر (عجل الله تعالی فرجه الشریف)، ناگزیرم چند نکتهای را خدمت شما گرامیان اشاره کنم.
مذمت شدید سبّ و لعن در لسان معصومین (سلام الله علیهم اجمعین)
نکته اول: امشب نهم ربیع الاول، آغاز ولایت و امامت مولایمان است؛ ولی متأسفانه در گوشه و کنار کشورمان و در بعضی از کشورها، مراسمی را برگزار میکنند و در آن مراسم به مقدسات دیگران اهانت، جسارت و سخنان نادرست مطرح میکنند.
در حقیقت این کار نه تنها مایه خوشحالی اهلبیت نیست، بلکه اگر به روایاتی که از ائمه (علیهم السلام) در این زمینه به ما رسیده توجه کنیم، خواهیم دید که اهلبیت نه تنها این کارها را نهی فرمودهاند، بلکه کسانی که ناشر فرهنگ سبّ و شتم نسبت به مقدسات اهلسنت هستند را مورد لعن قرار دادهاند.
اگر به کتاب «اعتقادات» نوشته «شیخ صدوق» مراجعه کنید، این حقیقت را خواهید دید. عزیزان میدانند، روایتی که در کتاب «اعتقادات» وارد میشود، قطعا تمام قنطرههای رجالی را پشت سر گذاشته است؛ ایشان در صفحه 107 این کتاب میفرماید:
«قِیلَ لِلصَّادِقِ- عَلَیْهِ السَّلَامُ: یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ، إِنَّا نَرَى فِی الْمَسْجِدِ رَجُلًا یُعْلِنُ بِسَبِّ أَعْدَائِکُمْ وَ یُسَمِّیهِمْ.»
بعضیها در مسجد می نشینند و مخالفین شما را سب میکنند.
حضرت فرمود:
«مَا لَهُ»
اینها چه مرضی دارند؟
«لَعَنَهُ اللَّهُ»
همچنین فردی مورد لعنت خدا قرار بگیرد
«یَعْرِضُ بِنَا».
اینها با این سب و شتمشان ما را در معرض سب و شب دیگران قرار میدهند!
إعتقادات الإمامیة (للصدوق)؛ نویسنده: ابن بابویه، محمد بن على، محقق/ مصحح: ندارد. ناشر: کنگره شیخ مفید، ص107
آنگاه امام صادق (سلام الله علیه) آیه 108 سوره انعام را قرائت فرمودند:
(وَلَا تَسُبُّوا الَّذِینَ یدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ فَیسُبُّوا اللَّهَ عَدْوًا بِغَیرِ عِلْمٍ)
(به معبود) کسانی که غیر خدا را میخوانند دشنام ندهید، مبادا آنها (نیز) از روی (ظلم و) جهل، خدا را دشنام دهند!
این روایت را «علامه مجلسی» در کتاب «بحارالانوار» چاپ بیروت، جلد 71 و چاپ ایران جلد 74 صفحه 217 نقل میکند.
امیرالمؤمنین (سلام الله علیه) وقتی میشنود بعضی از یارانش در جنگ صفین به معاویه ناسزا و فحش می دهند می فرماید:
«إِنِّی أَکْرَهُ لَکُمْ أَنْ تَکُونُوا سَبَّابِین»
این ناسزا گفتن شما برای من خوشایند نیست!
نهج البلاغة (للصبحی صالح)؛ نویسنده: شریف الرضى، محمد بن حسین، ناشر: هجرت، محقق/ مصحح: فیض الاسلام، ص323، خطبه 206
این یک نکتهای بود که خواستم خدمت عزیزان عرض کنم.
جریان «اسپایکر» و قتل عام 1700 جوان شیعی!
نکته دوم: تأثیرات منفی این جلسات اهانت به مقدسات دیگران است، عزیزان اگر در فضای مجازی گشت و گذاری داشته باشند متوجه میشوند چه خطراتی از این راه متوجه شیعه در دیگر بلاد هست.
در زمان «مرحوم میرزای قمی» علمای «افغانستان» و «تاجیکستان» خدمت ایشان آمدند، عرض کردند: "آقا! شما در «قم» و دیگر شهرها، جلسات «عیدالزهرا» میگیرید و به مقدسات دیگران جسارت میکنید؛ ولی بدانید نتیجه کار شما این است که در کشور ما زنان و دخترانمان را اسیر میکنند و آنها را به صورت کنیز خرید و فروش میکنند و ملاکشان هم اهانتهای شما به مقدسات آنها است. اگر دوست دارید زن و بچه ما به صورت کنیز مورد خرید و فروش قرار بگیرد لطفا دستور بدهید این کار را بیشتر ادامه دهند!"
شما الان اگر در اینترنت و فضای مجازی واژهای «اسپایکر – کلیپ» را جستجو بزنید؛ یعنی -همین دو کلمه- میبیند این کلیپ را شاید بالای پانصد سایت گذاشتهاند.
«داعش» در همان هفته اولی که وارد «موصل» شد در دانشکده افسری، 1700 دانشجوی شیعه را قتل عام کرد، وقتی اسلحه را به شقیقه این جوانها میگذارند این جمله را تکرار میکنند: «هذا انتقام عائشة فی النار»!
این که چند سال قبل در «شبکه فدک» شیعیان انگلیسی روز مرگ عائشة را جشن گرفتند و شعار «عائشة فی النار» سر دادند، نتیجهاش شهادت 1700 جوان شیعه با این شعار: «هذا انتقام عائشة فی النار» شد!! اینها نکاتی بود که خدمت شما عزیزان عرض کردم.
جملهای هم «آیت الله بهجت» (قدس الله نفسه الزکیه) در این زمینه دارد، شما اگر در اینترنت واژه «آیت الله بهجت – عید الزهرا» را جستجو بزنید در آنجا خواهید دید که ایشان به صراحت میگوید: "شیعیان در قم، اصفهان، تبریز و مشهد در جلسات «عید الزهرا» به مقدسات دیگران توهین میکنند، بدانند اگر در گوشه و کنار عالم به یک شیعه اهانت شود، خونی از دماغ یک شیعه جاری شود، در این کار سهیم و شریک هستند و فردای قیامت باید پاسخ بدهند!"
بیعت برگزیدگان با حضرت ولی عصر، در اولین روز ظهور
بحثی را که آماده کردهام تا در این ده، بیست دقیقهای که خدمت شما هستم اشاره داشته باشم، در رابطه با عهد و بیعت با حضرت ولی عصر (ارواحنا لتراب مقدمه الفداه) است. عهد و پیمانی که امشب همه ما در این مسجد مقدس جمکران، مسجد منسوب به مولایمان به همین مناسبت این اجتماع پرشکوه را تشکیل دادهایم.
من از همان «دعای عهد» آغاز میکنم که هر روز الحمدلله همه موفق هستید این دعا را میخوانید، تا آنجایی که می فرماید:
«اللَّهُمَّ إِنِّی أُجَدِّدُ لَهُ فِی صَبِیحَةِ یَوْمِی هَذَا وَ مَا عِشْتُ مِنْ أَیَّامِی»
خدایا امروز و تمام عمرم با مولایم تجدید عهد میکنم.
«عَهْدا وَ عَقْدا وَ بَیْعَةً لَهُ فِی عُنُقِی»
بیعتی که نکث ندارد.
«لا أَحُولُ عَنْهَا وَ لا أَزُولُ أَبَدا»
هرگز من بیعت شکنی نخواهم کرد.
بحار الأنوارالجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار (ط - بیروت)؛ نویسنده: مجلسى، محمد باقر بن محمد تقى، ناشر: دار إحیاء التراث العربی، محقق/ مصحح: جمعی از محققان، ج53، ص96
این روایت در «المزار الکبیر» نویسنده «ابن مشهدى»، ص 664؛ و در «المصباح» کفعمی ص551 نقل شده است.
در منابع اهلسنت هم، آمده که حضرت ولی عصر (ارواحنا فداه) به مجردی که ظهور میکند بحث اول، بحث بیعت برگزیدگان با حضرت ولی عصر (ارواحنا لتراب مقدمه الفداه) است.
«ابن خلدون» که تقریبا روی مهدویت سخنان نادرستی دارد؛ ولی به صراحت در مقدمه تاریخش میگوید:
«أتاه أبدال أهل الشام وعصائب أهل العراق فیبایعونه»
مقدمة ابن خلدون؛ اسم المؤلف: عبد الرحمن بن محمد بن خلدون الحضرمی الوفاة: 808 ، دار النشر: دار القلم - بیروت - 1984، الطبعة: الخامسة، ج 1، ص 314
می گوید: در همان روزهای اول ظهور، بُدلای شام، - «ابدال» یعنی مردان الهی! - مردانی که از مرزهای عالم ناسوت گذشتهاند و بر عالم ملکوت و بالاتر از آن پیوستهاند و دارای چشم برزخی و ولایت تکوینی هستند، با حضرت بیعت می کنند.
«سیوطی» هم در کتاب «الحاوی للفتاوی» وقتی میآید در رابطه با حضرت ولی عصر (ارواحنا لتراب مقدمه الفداه) صحبت میکند میگوید:
«المهدی خیر الناس أهل نصرته وبیعته من أهل کوفان والیمن وأبدال الشام»
الحاوی للفتاوی فی الفقه وعلوم التفسیر والحدیث والاصول والنحو والاعراب وسائر الفنون؛ اسم المؤلف: جلال الدین عبد الرحمن بن أبی بکر السیوطی الوفاة: 911هـ، دار النشر: دار الکتب العلمیة - بیروت / لبنان - 1421هـ - 2000م ، الطبعة: الأولى، تحقیق: عبد اللطیف حسن عبد الرحمن، ج 2، ص 72
«ابن عساکر» هم به همین شکل دارد. همچنین مفتیان اهل سنت شرق کشور ما، همین تعبیر را در کتابهای خودشان آورده اند.
نکته بعدی متعلَّق عهد و بیعت است. ما برای چه بیعت میکنیم؟ بیعت برای خدمتگزاری، بیعت برای نصرت، بیعت برای دفاع، بیعت برای پذیرایی! برای بیعت متعلّقات زیادی را میشود ذکر کرد؛ ولی در «دعای عهد» یک نکته ظریفی است که نشانگر متعلق بیعت است. می فرماید:
«اللَّهُمَّ اجْعَلْنِی مِنْ أَنْصَارِهِ وَ أَعْوَانِهِ»
بعد از ذکر:
«أُجَدِّدُ لَهُ فِی صَبِیحَةِ یَوْمِی هَذَا وَ مَا عِشْتُ مِنْ أَیَّامِی عَهْدا وَ عَقْدا وَ بَیْعَةً»
از خدای عالم میخواهیم خدایا ما را از یاران و اعوان و مدافعین آن حضرت و سرعت دهندگان در قضای حوائج حضرت و حامیان حضرت و سبقت به ارادت حضرت و مستشهدین در رکاب حضرت عنایت فرما. اینها نکاتی است که میتواند برای ما دریچهای از حقایق را بگشاید.
راههای رسیدن به نصرت و یاری امام زمان در عصر غیبت
این متعلقات یک دفعه در زمان ظهور است که ما فعلاً به نصرت حضرت و دفاع حضرت در زمان ظهور بحث نداریم؛ ولی در زمان غیبت ما چگونه میتوانیم از انصار و اعوان و مدافعین آن حضرت قرار بگیریم؟ راههای رسیدن به نصرت و یاری حضرت چگونه است؟
دوستان عزیز ببینید در توقیعی که از حضرت ولی عصر (ارواحنا لتراب مقدمه الفداه) به «شیخ مفید» (قدس الله نفسه الزکیه) آمده، نکات حساسی را ذکر کرده که میتواند برای ما در عهد و بیعت با مولایمان راه گشا باشد.
حضرت خطاب به «شیخ مفید» می فرماید:
«سَلَامٌ عَلَیْکَ أَیُّهَا الْمَوْلَى الْمُخْلِصُ فِی الدِّین»
مسئله «اخلاص در دین» نکته ظریفی است؛ در روایت داریم که «اخلاص» نعمتی است که خدای عالم فقط به بعضی از بندگان خصوصی که دوستشان دارد میدهد. اخلاص نصیب هر کس نمیشود؛ لذا حضرت، اولین ویژگی «شیخ مفید» را؛
«الْمُخْلِصُ فِی الدِّین»
مطرح میکند.
دومین ویژگی؛
الْمَخْصُوصُ فِینَا بِالْیَقِین»
معرفت و شناخت حضرت ولیعصر به مرحله ای رسیده است که یقین به وجود حضرت دارد، وقتی انسان به یقین رسید، دیگر هیچ شک و شبهه و ریبی در آنجا راه ندارد.
بعد میفرماید:
«أَدَامَ اللَّهُ تَوْفِیقَکَ لِنُصْرَةِ الْحَق»
خدا بر تو توفیق یاری حق عنایت کند.
در مرحله چهارم میفرماید:
«وَ أَجْزَلَ مَثُوبَتَکَ عَلَى نُطْقِکَ عَنَّا بِالصِّدْق»
صادقانه از حریم ولایت دفاع کردن!
بحار الأنوارالجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار (ط - بیروت)؛ نویسنده: مجلسى، محمد باقر بن محمد تقى، ناشر: دار إحیاء التراث العربی، محقق/ مصحح: جمعی از محققان، ج53، ص175
نکات اساسی، در رسیدن به نصرت و یاری حضرت در عصر غیبت، اخلاص در امور دینی؛ معرفت و یقین؛ نصرت حق و دفاع صادقانه از حریم ولایت است.
توصیه مهم و حیاتی پیامبر اعظم به «ابوذر غفاری»
در رابطه با اخلاص، الحمدلله همه استاد فن هستید؛ ولی به یکی- دو نکته که در روایات ما آمده اشاره میکنم و رد میشوم. رسول اکرم به «اباذر» میفرماید:
« یَا أَبَا ذَرٍّ لِیَکُنْ لَکَ فِی کُلِّ شَیْءٍ نِیَّةٌ حَتَّى فِی النَّوْمِ وَ الْأَکْلِ»
ای اباذر در تمام امورت، نیت خالص برای خدا کن، حتی خوردنت هم خالص برای خدا باشد. خوابیدنت هم خالص برای خدا باشد!
وسائل الشیعة، شیخ حر عاملى، محمد بن حسن، مؤسسة آل البیت علیهم السلام، ج1، ص: 48، ح 90
اگر خواب و خوراک و دیگر کارهای مباح ما «تقرباً الی الله» باشد، خدا به خاطر آن به ما پاداش میدهد؛ ولی اگر نماز ما خالص برای خدا نشد، اخلاص در نماز، حضور قلب در نماز نشد، شاید بیش از ده روایت داریم که می گوید نماز بی حضور وقتی به طرف آسمان میرود، ملائکه این نماز را مچاله میکنند و بر سر نمازگزار میکوبند. لذا فرمود:
«لِیَکُنْ لَکَ فِی کُلِّ شَیْءٍ نِیَّةٌ حَتَّى فِی النَّوْمِ وَ الْأَکْلِ»
مرحوم «نخودکی» تعبیری دارد میگوید شما فرزندت را هم میخواهی ببوسی اگر برای رضای خدا ببوسی برای بوسیدن فرزندت خدای عالم به تو پاداش میدهد. روایات زیادی وجود دارد:
«مَنْ قَبَّلَ وَلَدَهُ کَتَبَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لَهُ حَسَنَة»
الکافی (ط - الإسلامیة)، نویسنده: کلینى، محمد بن یعقوب بن اسحاق، محقق/ مصحح: غفارى على اکبر و آخوندى، محمد، ناشر: دار الکتب الاسلامیة، ج6، ص49
عذر میخواهم شب عید است وقتی بوسیدن بچه این همه پاداش دارد، بوسیدن مادر بچه چه پاداشی دارد؟ روایات در آن زمینه هم زیاد داریم.
خودسازی و ترک گناه، شرط اول سربازی امام زمان (سلام الله علیه)
نکته دیگر در حوزه بیعت، مسئله «خود سازی»، ترک گناه بلکه ترک مکروهات است، ما نمیخواهیم بگوییم یک سرباز امام زمان نباید گناه کند نه، مقام شما اجل از این است. ما باید بگوییم از یک سرباز امام زمان، نباید مکروهی سر بزند بلکه بالاتر از این، یک سرباز امام زمان که امشب با حضرت ولیعصر بیعت میکند، یکی از متعلقات بیعت این است که آقا من همچنین شبی با تو عهد و پیمان میبندم تا آخر عمرم عمل مباحی هم از من سر نزند!!
شما شرح حال بزرگان را ببینید؛ مرحوم «مقدس اردبیلی» خودش اظهار میکند من در 40 سال از عمرم یک عمل مباح انجام ندادم، چون تمام اعمال مباحم را «قربةً الی الله» انجام دادم و مباحات را به مستحبات مبدل کردم. چون رسول اکرم فرمود: «لیکن لک فی کل شئ نیة، حتى فی النوم و الاکل»!
وقتی آب خوردنی که مباح است، غذا خوردنی که مباح است، «من تقرباً الی الله» غذا خوردم و گفتم: خدایا من میخورم و میآشامم تا نیرو بگیرم تا تکالیفم را انجام بدهم، این عمل مباح، مستحب و ممدوح میشود.
همچنین در مورد مرحوم «سید بحر العلوم» میگویند: یک روزی شاگردانش دیدند ایشان خیلی خوشحال و متبسم است. پرسیدند آقا موضوع چیست؟ گفت من 25 سال دارم تلاش میکنم بر اینکه یک عمل مباح از من سر نزند، امروز احساس کردم به آن مرحله رسیدهام!
لذا آنچه که ما از سرباز حضرت ولی عصر در شب بیعت انتظار و توقع داریم این است ولذا شما میبینید در توقیع حضرت به «شیخ مفید» جمله خیلی ظریفی دارد که میفرماید:
«وَ لَوْ أَنَّ أَشْیَاعَنَا وَفَّقَهُمُ اللَّهُ لِطَاعَتِهِ عَلَى اجْتِمَاعٍ مِنَ الْقُلُوبِ فِی الْوَفَاءِ بِالْعَهْدِ عَلَیْهِم»
امشب، شب عهد و پیمان است. این پیام مولایمان ولی عصر به من و شما است. میگوید اگر شیعیان ما دسته جمعی در بیعتی که میکردند وفادار بودند؛
«لَمَا تَأَخَّرَ عَنْهُمُ الْیُمْنُ بِلِقَائِنَا»
زیارت و تشرف به محضر ما و ظهور ما به تأخیر نمیافتاد، بلکه با سرعت، آنها به سعادت زیارت و تشرف ما نائل میشدند. در آخر این جمله گلایه ای را دارد:
«فَمَا یَحْبِسُنَا عَنْهُمْ إِلَّا مَا یَتَّصِلُ بِنَا مِمَّا نَکْرَهُهُ وَ لَا نُؤْثِرُهُ مِنْهُم»
بحار الأنوارالجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار (ط - بیروت)؛ نویسنده: مجلسى، محمد باقر بن محمد تقى، ناشر: دار إحیاء التراث العربی، محقق/ مصحح: جمعی از محققان، ج53، ص177
علت اینکه میان ما و شیعیان فاصله افتاده، و اینها از زیارت ما محروم هستند، از تشرف به محضر ما محروم هستند، به خاطر این است که کارهایی انجام میدهند که موجب کراهت ما است؛ نه موجب غضب ما! فرق است بین چیزی که مایه کراهت حضرت باشد و بین چیزی که مورد غضب حضرت باشد. در روایتی امام صادق فرمود:
«مَا لَکُمْ تَسُوءُونَ رَسُولَ اللَّه»
رسول اکرم را نرنجانید به غضب نیاورید دلش را به درد نیاورید.
راوی عرض کرد:
«کَیْفَ نَسُوؤُه»
ما چگونه قلب پیغمبر را می رنجانیم؟
حضرت فرمود:
«أَمَا تَعْلَمُونَ أَنَّ أَعْمَالَکُمْ تُعْرَضُ عَلَیْهِ فَإِذَا رَأَى فِیهَا مَعْصِیَةً سَاءَهُ ذَلِکَ فَلَا تَسُوءُوا رَسُولَ اللَّهِ وَ سُرُّوه»
اعمال شما به رسول اکرم ارائه میشود، وقتی در پرونده شما گناهی میبیند، قلب رسول اکرم میرنجد به درد میآید.
الکافی (ط - الإسلامیة)، کلینى، محمد بن یعقوب بن اسحاق، محقق / مصحح: غفارى على اکبر و آخوندى، محمد؛ ج1، ص 219، ح3
اگر مولایمان بقیة الله الاعظم، یک گناهی (نستجیر بالله) از ما مشاهده کند، یقیناً و قطعاً از ما میرنجد و دلش به درد میآید!
چون دیگران به اندازه کافی هستند که دل امام زمان را برنجانند، افرادی به اندازه کافی هستند که مایه ناراحتی ولی عصر باشند؛ ما امشب ان شاء الله یک عهد و پیمانی بکنیم تا آخر عمرمان کاری که مایه رنجش قلب امام زمان و مولایمان است انجام ندهیم.
یقیناً اگر امام زمان احساس کند ما خالص و مخلص، این نیت را داریم او هم ما را یاری خواهد کرد. اگر آنها بدانند ما واقعاً با تمام وجودمان میخواهیم رضایت آن بزرگوار را فراهم کنیم، قطعاً آنها هم برای ما دعا میکنند؛ توفیقات ما را در این مسیر از خدای منّان خواهان هستند.
در روایت دیگری که حضرت به «محمد بن علی ابن هلال کرخی» توقیعی داده میگوید:
« یَا مُحَمَّدَ بْنَ عَلِیٍّ قَدْ آذَانَا جُهَلَاءُ الشِّیعَةِ وَ حُمَقَاؤُهُم »
جاهلان و ناآگاهان شیعه، ما را اذیت میکنند و احمقهای شیعه با کار احمقانهشان موجب اذیت ما میشوند!
«وَ مَنْ دِینُهُ جَنَاحُ الْبَعُوضَةِ أَرْجَحُ مِنْه»
افرادی که دینشان به قدری ضعیف است که پرِ پشه ارزشش از دین آنها بالاتر است.
الإحتجاج على أهل اللجاج (للطبرسی)، طبرسى، احمد بن على؛ محقق / مصحح: خرسان، محمد باقر، نشر مرتضى مشهد؛ ج2، ص 474
عزیزان من! خیلی نکته ظریفی است؛ اگر امشب با این زحمتی که در این محفل جمع شدیم هیچ مطلبی دیگری غیر از این دو تا توقیع مولایمان نبود، همین برای ما کافی است. توقیع اول «بحار الأنوار» جلد 53، صفحه 175 تا 177؛ توقیع دوم «بحار الانوار» جلد 25، صفحه 267
یک نکته دیگر باز از توقیع حضرت ولی عصر، الان به ذهنم آمد عرض میکنم، دوستان قطعاً همه «بحارالانوار» را دارند یا نرم افزارهای مختلف دارد، جلد 53، صفحه 175 در توقیعاش به «شیخ مفید» است:
«فَإِنَّا یُحِیطُ عِلْمُنَا بِأَنْبَائِکُمْ وَ لَا یَعْزُبُ عَنَّا شَیْءٌ مِنْ أَخْبَارِکُم»
ما احاطه علمی بر تمام کارهای شما داریم و چیزی از شما بر ما مخفی نیست!
بحار الأنوارالجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار (ط - بیروت)؛ نویسنده: مجلسى، محمد باقر بن محمد تقى، ناشر: دار إحیاء التراث العربی، محقق/ مصحح: جمعی از محققان، ج53، ص175
به تعبیر حضرت «امام» (قدس الله نفسه الزکیه) در کتاب «مصباح الهدایة والولایه» که به نظر من بهترین و زیباترین و عمیقترین کتاب امام شناسی است، میفرماید:" علم امام به عالم هستی از علم عالم هستی بر خودش، قویتر و نافذتر است". قویترین علم، علم حضوری است؛ مثل علم انسان به خودش؛ میفرماید علم امام به ما، از علم ما به ما نافذتر است.
قضیه «احمد بن ابی نصر بزنطی» را عزیزان بارها شنیدهاند که خدمت امام رضا میرسد، پاسی از شب گذشته میخواهد به خانهاش بر گردد، امام رضا میفرماید آقای «بزنطی» امشب خانه ما بمان و همین جا استراحت کن. «بزنطی» میگوید: خیلی خوشحال شدم که می توانم یک شب در منزل امام عصرم استراحت کنم!
خدایا میشود ما هم یک روزی خدمت مولایمان ولی عصر برسیم و حضرت به ما هم بگوید فلانی! امشب مهمان ما باش و در منزل ما استراحت کن.
میگوید امام به غلامش فرمود: در آن اتاقی که هر شب من میخوابم آن رختخواب اختصاصی من را پهن کن تا «احمد بن ابی نصر بزنطی» بخوابد.
میگوید: من در هوای تاریک آمدهام در رختخواب، خوابم نمیبرد. خدا چه سعادتی امشب برای من گشوده شد!؟ در خانه امام زمانم، امام عصرم، حجت الهی و در اتاق مخصوصش، در داخل رختخواب اختصاصیاش هستم و خواب نمیبرد.
دیدم آقا امام رضا درب را زدند و فرمودند: آقای «ابو نصر بزنطی» خوابیدن در خانه امام در داخل اتاق خصوصی و رختخواب اختصاصی فضیلت نیست!
(إِنَّ أَکْرَمَکُمْ عِنْدَ اللَّهِ أَتْقَاکُمْ)
گرامیترین شما نزد خداوند با تقواترین شماست.
سوره حجرات (49): آیه13
پاسخگوئی به شبهات،بزگترین مصداقِ نصرت امام زمان در عصر حاضر
من آرام آرام عرائضم را جمع کنم، نکتهای که در توقیع آمده بود، این بود که فرمود:
«أَدَامَ اللَّهُ تَوْفِیقَکَ لِنُصْرَةِ الْحَق»
آقای «شیخ مفید» خدا شما را برای نصرت حق توفیق دهد.
بحار الأنوارالجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار (ط - بیروت)؛ نویسنده: مجلسى، محمد باقر بن محمد تقى، ناشر: دار إحیاء التراث العربی، محقق/ مصحح: جمعی از محققان، ج53، ص175
یکی از بزرگترین وظیفه هایی که امروز ما داریم، نصرت و یاری حضرت ولی عصر است. بهترین مصداق برای یاری حضرت ولی عصر، دفاع از آیین و کیان امامت و ولایت و مذهب اهلبیت است.
امام صادق (سلام الله علیه) بنا به تعبیر «شیخ مفید» در «ارشاد» بیش از 4 هزار شاگرد دارد؛ ولی در میان این شاگردان، وقتی چشمش به «هشام بن حکم» میافتد، گل از گلش شکوفا میشود و او را در کنارش جای میدهد و میفرماید:
«نَاصِرُنَا بِقَلْبِهِ وَ لِسَانِهِ وَ یَدِهِ!»
الکافی (ط - الإسلامیة)، کلینى، محمد بن یعقوب بن اسحاق، محقق / مصحح: غفارى على اکبر و آخوندى، محمد، ناشر: دار الکتب الاسلامیة، ج1، ص171
«زراره»، «ابان ابن تغلب»، «قیس ماصر»، «حمران ابن اعین» نشستند، همه فحول اصحاب امام صادق هستند؛ ولی در میان این همه اصحاب، نظر امام صادق به «هشام بن حکم» است؛ چرا؟ چون «هشام بن حکم» در حوزه دفاع از حریم ولایت، پاسخگوی به شبهات معاندین و در حوزه مناظره، بالاترین قلههای کمال را درک کرده است.
وقتی اصحابِ امام مناظره میکنند، حضرت از تمام اینها ایراد میگیرد، «حمران» ایراد تو این بود. «ابان ابن تغلب» این اشکال را داشتی، «زراره» این اشکال را داشتی، «هشام بن سالم» این اشکال را داشتی. دوستان به کتاب «کافی» جلد 1، صفحه 171؛ کتاب «رجال کشی» حدیث شماره 474 مراجعه کنند.
«یونس ابن یعقوب» میگوید: ما در دلمان خیلی خوشحال بودیم که امام از «هشام بن حکم» که 17- 18 سال بیشتر ندارد، و هنوز موی صورتش در نیامده، ببینیم از مناظره او هم اشکالی میگیرد یا نه؟
میگوید وقتی امام صادق به «هشام بن حکم» رسید رو به آن مرد «شامی» کرد فرمود: "ای مردم شامی این شاگرد ما در مناظره آنچنان عرصه را بر تو تنگ کرد که فرصت فرو بردن آب دهان را هم از تو گرفت." بعد به «هشام ابن حکم» رو کرد و فرمود:
«مِثْلُکَ فَلْیُکَلِّمِ النَّاسَ»
مثل تو باید بیاید با اینها مناظره کند!
الکافی (ط - الإسلامیة)، کلینى، محمد بن یعقوب بن اسحاق، محقق / مصحح: غفارى على اکبر و آخوندى، محمد، ناشر: دار الکتب الاسلامیة، ج1، ص173
دوستان عزیز امشب، شب بیعت است. میتوانیم در عهد و پیمانمان به یک مراحلی برسیم که آقا امام زمان، مولای ما هم به ما بگوید: «نَاصِرُنَا بِقَلْبِهِ وَ لِسَانِهِ وَ یَدِهِ»! میشود ما به مرحلهی برسیم حضرت بفرماید: «مِثْلُکَ فَلْیُکَلِّمِ النَّاسَ»
بعد حضرت دستور میدهد:
«فَاتَّقِ الزَّلَّةَ وَ الشَّفَاعَةُ مِنْ وَرَائِهَا إِنْ شَاءَ اللَّه»
«هشام» برو با اینها بحث و مناظره کن کمک و یاری ما دنبال سر تو است.
الکافی (ط - الإسلامیة)، کلینى، محمد بن یعقوب بن اسحاق، محقق / مصحح: غفارى على اکبر و آخوندى، محمد، ناشر: دار الکتب الاسلامیة، ج1، ص173
این تعبیر امام صادق را دوستان شما چه قیمتی میخواهید برایش بگذارید؟ تمام مقامهای کره زمین را از حضرت آدم تا قیامت، غیر از مقامات انبیاء، در یک کفه بگذار، این جمله امام صادق را در رابطه با «هشام بن حکم» در یک کفه بگذار، بعد مقایسه کن ببین قیمت این جمله حضرت که میگوید: «نَاصِرُنَا بِقَلْبِهِ وَ لِسَانِهِ وَ یَدِهِ!» چقدر قیمت دارد؟
شما میدانید که امروز شبهات علیه مذهب اهلبیت از در و دیوار میبارد. «وهابی»ها از یک طرف، «مسیحیت تبشیری» از یک طرف، فرقههای نو ظهور از یک طرف، فرقههای درون شیعی که امروز مصیبتی برای ما شده، قضیه «احمد الحسن» این یمانی و دجال «بصره» امروز دارد از حوزههای ما تلفات میگیرد.
بعضی از طلبههای نا آگاه و بیبصیرت ما را جذب میکند، ما هنوز دنبال این هستیم دنیا را نجات بدهیم و شبهات معاندین و وهابیت را جواب بدهیم، در حالی که امروز ما در حوزههای علمیه با مشکل مواجه شدیم.
من بارها عرض کردم خدا به من توفیق داده که در «عربستان» بیش از 200 مناظره داشتم؛ با «بهائی»ها، با «صوفی»ها، با «کمونیست»ها مناظره داشتم، والله العلی الأعلی فرقهای فاسدتر از فرقه «احمد الحسن» ندیدم!
در سال 1424 یا 1426قمری این شخص نامهای نوشته بود و اسم بنده را هم نفر دوم برای مناظره نوشته بود؛ من والله بیش از 50 بار گفتم حاضر هستم با ایشان یا با هر کسی که ایشان معین کند مناظره کنم و مباهله کنم و ثابت کنم که این آقا منافق، مرتد و کافر است.
کسی که بیاید بگوید حضرت ابراهیم مشرک است، حضرت یونس در جهنم است، حضرت رسول اکرم خاتم انبیاء نیست، امیرالمؤمنین ظلمت دارد، امام حسین شرک دارد. آیا این زیبنده است که چهار تا طلبه ما جذب این فرقه شود؟
دو سه روز قبل دوستان زنگ زدند و گفتند یک گروهی در «مشهد» هست و من نمیخواهم نامشان را ببرم در فضای مجازی کل عقائد شیعه را دارند درو میکنند.
چند شب پیش دیدم یک پیامی گذاشتند و نوشته اند: " آقایان شیعهها میدانید چه خبر است؟ شما که صلوات میفرستید ابوبکر و عمر هم جزو آل پیغمبر است!!"
وهابیها - عذر میخواهم - همچنین غلطی نکردند که این آقا همچنین کاری میکند. جواب اینها با چه کسی است؟ کارخانه دارها و دانشگاهیها؟ یا مسئولیت به عهده ما هست که باید مقتدرانه در صحنه و عرصه حاضر شویم!؟
به تعبیر مقام معظم رهبری فضای مجازی، قتلگاه جوانها شده؛ این پیام سنگینی است از مقام معظم رهبری به بنده و جنابعالی. امیدوار هستیم که ان شاء الله خدای عالم بر توفیقات همگان بیافزاید.
من در پایان از «معاونت محترم تبلیغ» و از «تولیت آستان مقدس جمکران» به نوبه خودم تشکر میکنم که در شکل گیری این محفل نورانی سهیم بودند. اجر همگان با مولایمان بقیة الله الاعظم.
والسلام علیکم ورحمه الله و برکاته