(جلسه پنجاه و چهارم 18 11 1400)

موضوع:  تضاد روایات اطاعت از ظالم اهل سنت با قرآن کریم

اللهم صل علی محمدٍ وآل محمد وعجل فرجهم اعوذ بالله من الشیطان الرجیم بسم الله الرحمن الرحیم و به نستعین و هو خیر ناصر و معین الحمدلله والصلاة علی رسول الله وعلی آله آل الله لاسیما علی مولانا بقیة الله واللعن الدائم علی اعدائهم اعداء الله إلی یوم لقاء الله، وَ أُفَوِّضُ أَمْری إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصیرٌ بِالْعِباد حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَکیل‏ نِعْمَ الْمَوْلى‏ وَ نِعْمَ النَّصیر

پرسش:

درباره آیه غار که بعضی از اهل سنت می گویند دلیل بر فضیلت ابوبکر است چه پاسخی دارید؟

پاسخ:

سید مرتضی می گوید این آیه دلیل بر کفر ابوبکر است. چون خداوند عالم در سوره توبه آیه 6 می فرماید:

(ثُمَّ أَنْزَلَ اللَّهُ سَکِینَتَهُ عَلَى رَسُولِهِ وَعَلَى الْمُؤْمِنِینَ وَأَنْزَلَ جُنُودًا لَمْ تَرَوْهَا وَعَذَّبَ الَّذِینَ کَفَرُوا وَذَلِکَ جَزَاءُ الْکَافِرِینَ)

سپس خداوند «سکینه» خود را بر پیامبرش و بر مؤمنان نازل کرد؛ و لشکرهایی فرستاد که شما نمی‌دیدید؛ و کافران را مجازات کرد؛ و این است جزای کافران!

سوره توبه (9): آیه 26

همچنین در آیه 26 سوره فتح می فرماید:

(فَأَنْزَلَ اللَّهُ سَکِینَتَهُ عَلَى رَسُولِهِ وَعَلَى الْمُؤْمِنِینَ وَأَلْزَمَهُمْ کَلِمَةَ التَّقْوَى وَکَانُوا أَحَقَّ بِهَا وَأَهْلَهَا وَکَانَ اللَّهُ بِکُلِّ شَیءٍ عَلِیمًا)

(به خاطر بیاورید) هنگامی را که کافران در دلهای خود خشم و نخوت جاهلیت داشتند؛ و (در مقابل،) خداوند آرامش و سکینه خود را بر فرستاده خویش و مؤمنان نازل فرمود و آنها را به حقیقت تقوا ملزم ساخت، و آنان از هر کس شایسته ‌تر و اهل آن بودند؛ و خداوند به همه چیز دانا است.

سوره فتح (48): آیه 26

ولی در آیه غار دارد می فرماید:

(إِلَّا تَنْصُرُوهُ فَقَدْ نَصَرَهُ اللَّهُ إِذْ أَخْرَجَهُ الَّذِینَ کَفَرُوا ثَانِی اثْنَینِ إِذْ هُمَا فِی الْغَارِ إِذْ یقُولُ لِصَاحِبِهِ لَا تَحْزَنْ إِنَّ اللَّهَ مَعَنَا فَأَنْزَلَ اللَّهُ سَکِینَتَهُ عَلَیهِ وَأَیدَهُ بِجُنُودٍ لَمْ تَرَوْهَا وَجَعَلَ کَلِمَةَ الَّذِینَ کَفَرُوا السُّفْلَى وَکَلِمَةُ اللَّهِ هِی الْعُلْیا وَاللَّهُ عَزِیزٌ حَکِیمٌ)

اگر او را یاری نکنید، خداوند او را یاری کرد؛ (و در مشکلترین ساعات، او را تنها نگذاشت؛) آن هنگام که کافران او را (از مکه) بیرون کردند، در حالی که دومین نفر بود (و یک نفر بیشتر همراه نداشت)؛ در آن هنگام که آن دو در غار بودند، و او به همراه خود می‌گفت: «غم مخور، خدا با ماست!» در این موقع، خداوند سکینه (و آرامش) خود را بر او فرستاد؛ و با لشکرهایی که مشاهده نمی‌کردید، او را تقویت نمود؛ و گفتار (و هدف) کافران را پایین قرار داد، (و آنها را با شکست مواجه ساخت؛) و سخن خدا (و آیین او)، بالا (و پیروز)است؛ و خداوند عزیز و حکیم است!

سوره توبه (9): آیه 40

(فَأَنْزَلَ اللَّهُ سَکِینَتَهُ عَلَیهِ وَأَیدَهُ بِجُنُودٍ لَمْ تَرَوْهَا)؛ چرا انزل الله سکینته علیهما نگفت؟ اذ هما، قال لصاحبه همه جا تثنیه است ولی (فَأَنْزَلَ اللَّهُ سَکِینَتَهُ)؛ مفرد آمد. اگر شما می گوید این جا مراد ابوبکر است، پیغمبر احتیاج ندارد. خدا در آیه 26 فتح و 26 توبه به رسولش هم سکینه فرستاده است.

اضافه بر آن (فَأَنْزَلَ اللَّهُ سَکِینَتَهُ عَلَیهِ وَأَیدَهُ بِجُنُودٍ لَمْ تَرَوْهَا)؛ این خودش مشخص است که ضمیر به رسول اکرم بر می گردد. اگر ایمانی در آن جا بود باید به هردو بر می گشت. البته این را سید مرتضی گفته و شیخ مفید هم همین طور دارد. شما کتاب الشافی را ملاحظه بفرمایید.

آیه غار هیچ دلیلی بر فضیلت ابوبکر نیست. همه نقل کرده اند که خود ابوبکر دنبال پیامبر راه افتاد و پیغمبر او را نبرد.

(إِذْ أَخْرَجَهُ الَّذِینَ کَفَرُوا)؛ اخرجه مفرد است پیامبر تنها از مکه بیرون رفت ابوبکر آمد پیش علی (علیه السلام) گفت پیامبر کجاست؟ بعد دید که رفته دنبالش رفت. پیامبر دیدند اگر ابوبکر را همراه خود نبرند، فردا جایشان را به مشرکان نشان می دهد. اضافه بر این برای کسی که در کنار پیامبر است حزن معنا ندارد.

وقتی که می گوید: (إِذْ یقُولُ لِصَاحِبِهِ لَا تَحْزَنْ إِنَّ اللَّهَ مَعَنَا)؛ در کنار پیامبر محزون بودن معنا ندارد. امیر المؤمنین می گوید در جنگ ها وقتی جنگ اوج و شدت می گرفت ما به پیامبر پناه می بردیم. پناهگاه ما پیامبر بود. به این ترتیب ابوبکر اعتقادی به این آیه ندارد:

(وَمَا کَانَ اللَّهُ لِیعَذِّبَهُمْ وَأَنْتَ فِیهِمْ وَمَا کَانَ اللَّهُ مُعَذِّبَهُمْ وَهُمْ یسْتَغْفِرُونَ)

ولی (ای پیامبر!) تا تو در میان آنها هستی، خداوند آنها را مجازات نخواهد کرد؛ و (نیز) تا استغفار می‌کنند، خدا عذابشان نمی‌کند.

سوره انفال (8): ایه 33

خدای عالم عذاب نمی کند که تو در میان آن قبیله باشی. اضافه این که کلمه لا تحزن دارد همین طوری تکرار می شود چندین بار ابوبکر محزون است پیامبر می گوید لا تحزن. ولی لا تحزن رسول اکرم هیچ اثری برای ابوبکر ندارد.

ما نه به عنوان این که شیعه هستیم بلکه به عنوان یک انسان منصف به این نتایج می رسیم. الحمدلله، الحمدلله شیعه ادله اش بر حقانیتش به قدری روشن و به قدری واضح است مثل این که ما بخواهیم روز برای وجود آفتاب استدلال کنیم عین همین است.

این که من عرض می کنم نه این که ما در گوشه ی حوزه نشسته باشیم و چهار تا کتاب مطالعه کنیم. ما در عربستان با دویست تا از سرکرده هایشان بحث و مناظره داشتیم، این ها هیچ ندارند.

ما در طایف نزد مفتی اعظم شان رفتیم صحبت کردیم بنده خدا اصلا نمی دانست چه بگوید. ما این ها را ضبط هم کردیم. موجود است.

واقعا ما باید هر روز چندین بار خدا را شکر کنیم که خدای عالم نعمت ولایت را به ما ارزانی داشته بدون این که هیچ عملی در برابرش انجام داده باشیم. حالا یک مرتبه کاری انجام دادیم خدا می خواهد پاداشی به ما بدهد آن یک بحث دیگری است.

پرسش:

سوال کردند جمله حضرت علی که گفت ما در جنگ ها به پیامبر پناه می بردیم کجاست؟

پاسخ:

حضرت در نهج البلاغه می فرماید:

 «کُنَّا إِذَا احْمَرَّ الْبَأْسُ اتَّقَیْنَا بِرَسُولِ اللَّهِ (صلی الله علیه واله وسلم) فَلَمْ یَکُنْ أَحَدٌ مِنَّا أَقْرَبَ إِلَى الْعَدُوِّ مِنْه‏»

هر گاه آتش جنگ شعله می کشید، ما به رسول خدا (صلی اللّه علیه و آله و سلم) پناه می بردیم، که در آن لحظه کسی از ما همانند پیامبر (صلی اللّه علیه و آله و سلم) به دشمن نزدیک تر نبود.

نهج البلاغة (للصبحی صالح)؛ نویسنده: شریف الرضى، محمد بن حسین، ناشر: هجرت، محقق/ مصحح: فیض الاسلام، ص 520

آغاز بحث...

ما نظر اهل سنت در رابطه مبارزه با ظلم و ظالم بود را آوردیم و عرض کردیم عمده یا تمام این روایات ساخته پرداخته بنی العباس یا بنی امیه است تا جلوی هرگونه شورش علیه حکومت ها را بگیرند.

 چون این روایت ها با روح قرآن در تضاد است و روایاتی هم که خود اهل سنت از رسول اکرم در رابطه با برخورد با حکومت ظالم نقل کردند هم در تضاد است.

من اول آیات قرآن را با بعضی از تفاسیرش می خوانم خدای عالم در سوره انعام آیه 68 می فرماید:

(فَلَا تَقْعُدْ بَعْدَ الذِّکْرَى مَعَ الْقَوْمِ الظَّالِمِینَ)

هرگز پس از یادآمدن با این جمعیت ستمگر منشین!

سوره انعام (6): آیه 68

خدای عالم نهی می کند که از هرگونه نشست با ظالم، پیغمبر اجتناب بکند. وقتی می گوید: (فَلَا تَقْعُدْ بَعْدَ الذِّکْرَى مَعَ الْقَوْمِ الظَّالِمِینَ) این با این روایات اهل سنت در تضاد است که می گوید:

«وإن ضربک فاصبر وإن حرمک فاصبر وإن أراد أمرا ینقص دینک فقل سمعا وطاعة دمی دون دینی ولا تفارق الجماعة»

السنة؛ اسم المؤلف: أبو بکر أحمد بن محمد بن هارون بن یزید الخلال الوفاة: 311 هـ، دار النشر: دار الرایة - الریاض - 1410هـ - 1989م، الطبعة: الأولى، تحقیق: د.عطیة الزهرانی، ج1، ص111

دوم:

(وَمَنْ لَمْ یحْکُمْ بِمَا أَنْزَلَ اللَّهُ فَأُولَئِکَ هُمُ الظَّالِمُونَ)

و هر کس به احکامی که خدا نازل کرده حکم نکند، ستمگر است.

سوره مائده (5): آیه 45

یک حاکمی که طبق (مَا أَنْزَلَ اللَّهُ) حکم نکند این ها ظالم هستند می گوید:

«إن حرمک فاصبر إن ظلمک فاصبر فاصبر فاصبر...»

وقتی «إن حرَمَکَ» می آید یعنی: لَمْ یحْکُمْ بِمَا أَنْزَلَ اللَّهُ، «إن ظلمک» یعنی لَمْ یحْکُمْ بِمَا أَنْزَلَ اللَّهُ، «ان امرک بشئ ینتقص دینک»، یعنی لَمْ یحْکُمْ بِمَا أَنْزَلَ اللَّهُ. این ها ظالم هستند قرآن می گوید:

(أَلَا لَعْنَةُ اللَّهِ عَلَى الظَّالِمِینَ)

اینها همانها هستند که به پروردگارشان دروغ بستند! ای لعنت خدا بر ظالمان باد!

سوره هود (11): آیه 18

بر ظالم، صراحتاً لعنت می فرستد.

(وَبِئْسَ مَثْوَى الظَّالِمِینَ)

و چه بد جایگاهی است جایگاه ستمکاران!

سوره آل عمران (3): آیه 151

(وَاللَّهُ لَا یهْدِی الْقَوْمَ الظَّالِمِینَ)

و خداوند، قوم ستمگر را هدایت نمی ‌کند.

سوره بقره (2): آیه 258

(لَا یفْلِحُ الظَّالِمُونَ)

مسلما ظالمان، رستگار نخواهند شد!

سوره انعام (6): آیه 21

(بَلِ الظَّالِمُونَ فِی ضَلَالٍ مُبِینٍ)

ولی ظالمان در گمراهی آشکارند.

سوره لقمان (31): آیه 11

(وَأَعْتَدْنَا لِلظَّالِمِینَ عَذَابًا أَلِیمًا)

و برای ستمگران عذاب دردناکی فراهم ساخته‌ایم!

سوره فرقان (25): آیه 37

(یوْمَ لَا ینْفَعُ الظَّالِمِینَ مَعْذِرَتُهُمْ وَلَهُمُ اللَّعْنَةُ وَلَهُمْ سُوءُ الدَّارِ)

روزی که عذرخواهی ظالمان سودی به حالشان نمی‌بخشد؛ و لعنت خدا برای آنها، و خانه (و جایگاه) بد نیز برای آنان است.

سوره غافر (40): آیه 52

با این آیات مگر می شود آدم تصور بکند پیغمبر فرموده اگر حاکم ظالم:

«وإن أمرک بأمر ینقص دینک فقل طاعة منی دمی دون دینی ولا تفارق الجماعة»

السنن الواردة فی الفتن وغوائلها والساعة وأشراطها؛ اسم المؤلف: أبو عمرو عثمان بن سعید المقرئ الدانی الوفاة: 444، دار النشر: دار العاصمة - الریاض - 1416، الطبعة: الأولى، تحقیق: د. ضاء الله بن محمد إدریس المبارکفوری، ج2، ص402- 403، ح143

اگر بر سرت زد بگو چشم! اگر اموالت را برد بگو چشم! کتکت زد چشم، اگر به خانه ات آمد حمله کرد شمشیرت را بردار بشکن یک شمشیر چوبی درست کن، روی زانوهایت روبروی ظالم بنشین گردنت را هم در برابر شمشیر ظالم قرار بده بگو آقا جان بزن!

اگر یک عاقلی بیاید این دو دسته روایات را ببیند براحتی متوجه می شود. که این روایت ها با قرآن کریم تناقض دارد امروز بخشی از اهل سنت و افرادی مانند مفتی اعظم عربستان سعودی و ... که می گویند هرگونه شورش علیه حکومت آل سعود خلاف شرع و حرام است به همین روایت ها استدلال می کنند.

(وَلَا تَحْسَبَنَّ اللَّهَ غَافِلًا عَمَّا یعْمَلُ الظَّالِمُونَ إِنَّمَا یؤَخِّرُهُمْ لِیوْمٍ تَشْخَصُ فِیهِ الْأَبْصَارُ)

گمان مبر که خدا، از آنچه ظالمان انجام می‌دهند، غافل است! (نه، بلکه کیفر) آنها را برای روزی تأخیر انداخته است که چشمها در آن (به خاطر ترس و وحشت) از حرکت بازمی‌ایستد.

سوره ابراهیم (14): آیه 42

نکته مهم آیه 113 سوره هود است بیت القصیر آیات مبارزه با ظلم این آیه است عزیزان خوب دقت کنند

(وَلَا تَرْکَنُوا إِلَى الَّذِینَ ظَلَمُوا فَتَمَسَّکُمُ النَّارُ وَمَا لَکُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ مِنْ أَوْلِیاءَ ثُمَّ لَا تُنْصَرُونَ)

و بر ظالمان تکیه ننمایید، که موجب می ‌شود آتش شما را فرا گیرد؛ و در آن حال، هیچ ولی و سرپرستی جز خدا نخواهید داشت؛ و یاری نمی شوید!

سوره هود (11): آیه 113

رکون نکنید عرض می کنم مراد از (تَرْکَنُوا) چه است؟ نسبت به کسانی که ظلم می کنند هیچ تمایلی نداشته باشید، همکاری نداشته باشید (فَتَمَسَّکُمُ النَّارُ وَمَا لَکُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ مِنْ أَوْلِیاءَ ثُمَّ لَا تُنْصَرُونَ) فتح الباری در ذیل آیه 113 سوره هود چاپ عربستان سعودی، جلد7، صفحه 686 دارد:

«لا تعدلوا إلیهم ولا تمیلوا»

به طرف این ها عدول نکنید به طرف این ها تمایل پیدا نکنید به طرف این ها کشیده نشوید.

 «ولا تمیلوا»

 هیچ تمایلی به طرف حکومت ظالم نداشته باشید.

 بعد می گوید:

«وهذه الآیة لا تتعلق بقصة لوط أصلا»

 

فتح الباری شرح صحیح البخاری؛ اسم المؤلف: أحمد بن علی بن حجر أبو الفضل العسقلانی الشافعی الوفاة: 852، دار النشر: دار المعرفة - بیروت، تحقیق: محب الدین الخطیب، ج 6، ص 416

این ها یک قانون کلی است خدای عالم فرموده و تمام حکومت های ظالم را می گیرد. عزیزان خوب دقت کنند چون بحث خیلی ظریفی است یعنی اساسی ترین بحثی که با علمای اهل سنت معاصر داریم روی همین بحث ها است. در فتح الباری چنین می گوید:

«وَلَا تَرْکَنُوا إِلَى الَّذِینَ ظَلَمُوا لا ترضوا اعمالهُم»

هرگز از اعمال آن ها شما راضی نباشید.

فتح الباری شرح صحیح البخاری؛ اسم المؤلف: أحمد بن علی بن حجر أبو الفضل العسقلانی الشافعی الوفاة: 852، دار النشر: دار المعرفة - بیروت، تحقیق: محب الدین الخطیب، ج 8، ص 354

چند تا روایت خواندیم شما برای حکومت ظالم دعا بکنید برای آن ها نفرین نکنید از خدا سلامتی آن ها را بخواهید «ولا ترضوا اعمالهُم»!

 ابن ابی حاتم رازی متوفای 327 در تفسیر خود می گوید:

«ولا ترکنوا إلى الذین ظلموا قال: ممن کانوا وحیث کانوا ومن کانوا وفی ای زمان کانوا»

تفسیر القرآن؛ اسم المؤلف: عبد الرحمن بن محمد بن إدریس الرازی الوفاة: 327، دار النشر: المکتبة العصریة - صیدا، تحقیق: أسعد محمد الطیب، ج 6، ص 2090، ح11258

از این بهتر و از این واضح تر؟ آیا این با آن روایاتی که در صحیح مسلم است.

«وَسَیَقُومُ فِیهِمْ رِجَالٌ قُلُوبُهُمْ قُلُوبُ الشَّیَاطِینِ فی جُثْمَانِ إِنْسٍ»

صحیح مسلم؛ اسم المؤلف: مسلم بن الحجاج أبو الحسین القشیری النیسابوری الوفاة: 261، دار النشر: دار إحیاء التراث العربی - بیروت ، تحقیق : محمد فؤاد عبد الباقی، ج3، ص1476، ح 1847

یا با:

«وإن ضربک فاصبر وإن حرمک فاصبر وإن أراد أمرا ینقص دینک فقل سمعا وطاعة دمی دون دینی ولا تفارق الجماعة»

السنة؛ اسم المؤلف: أبو بکر أحمد بن محمد بن هارون بن یزید الخلال الوفاة: 311 هـ، دار النشر: دار الرایة - الریاض - 1410هـ - 1989م، الطبعة: الأولى، تحقیق: د.عطیة الزهرانی، ج1، ص111

اصلاً می سازد!

 تفسیر قرطبی، متوفای 671 تفسیرش در حقیقت عصاره تفسیر 6 قرن اول اسلام است. مؤسسه رسالت هم چاپ کرده جلد 11، صفحه 225.

«(ولا ترکنوا ) الرکون حقیقة الاستناد والاعتماد والسکون إلى الشیء والرضا به معناه لا تودوهم ولا تطیعوهم»

نه ظالمین را دوست داشته باشید و نه از آن ها اطاعت بکنید.

الجامع لأحکام القرآن؛ اسم المؤلف: أبو عبد الله محمد بن أحمد الأنصاری القرطبی الوفاة: 671، دار النشر: دار الشعب – القاهرة، ج9، ص108

تمام این روایاتی که ما خواندیم نقطه مشترک شان این بود که پیغمبر فرمود شما وظیفه تان اطاعت کردن از ظالمین است به آن ها کاری نداشته باشید! اگر آن ها گناه هم می کنند مربوط به خودشان هست وظیفه شما اطاعت بی چون و چرا است!

بیضاوی متوفای 685 از علمای بزرگ اهل سنت است تفسیرش هم تفسیر مشهوری است در جلد 3، صفحه 226 دارد:

(ولا ترکنوا إلى الذین ظلموا ولا تمیلوا إلیهم أدنى میل)

شما نسبت به حکومت ظالم و ظالمین کوچک ترین میلی و توجهی نداشته باشید.

«فإن الرکون هو المیل الیسیر»

فرموده (لَا تَرْکَنُوا) کلمه «رَکَنَ» به معنای آسان ترین تمایل است.

«فتمسکم النار برکونکم إلیهم وإذا کان الرکون إلى من وجد منه ما یسمى ظلما کذلک فما ظنک بالرکون إلى الظالمین أی الموسومین بالظلم»

تفسیر البیضاوی؛ اسم المؤلف: البیضاوی الوفاة: 685، دار النشر: دار الفکر – بیروت، ج3، ص266

وقتی کوچک ترین تمایل به طرف ظالم این طوری باشد رفتن به طرف کسانی که در جامعه ظلم شان فراگیر هست  و تسلیم شدن در برابر آن ها تکلیفش مشخص است.

تفسیر ابن کثیر دمشقی، جلد 4، صفحه 304

«ولا تمیلوا إلى الذین ظلموا وهذا القول حسن أی لا تستعینوا بالظلمة»

هرگز از ظلمه شما کمک نگیرید

«فتکونوا کأنکم قد رضیتم بأعمالهم»

وقتی شما از ظالمین کمک می گیرید گویا از اعمال آن ها راضی هستید

«(فتمسکم النار ومالکم من دون الله من أولیاء ثم لا تنصرون) أی لیس لکم من دونه من ولی ینقذکم ولا ناصر یخلصکم من عذابه»

تفسیر القرآن العظیم؛ اسم المؤلف: إسماعیل بن عمر بن کثیر الدمشقی أبو الفداء الوفاة: 774، دار النشر: دار الفکر - بیروت – 1401، ج2، ص462

در روایت کافی ما هم وجود دارد البته روایت، مرفوعه است از امام صادق (سلام الله علیه)

«وَ لا تَرْکَنُوا إِلَى الَّذِینَ ظَلَمُوا فَتَمَسَّکُمُ النَّارُ قَالَ هُوَ الرَّجُلُ یَأْتِی السُّلْطَانَ‏ فَیُحِبُّ بَقَاءَهُ»

مردی پیش سلطان می آید دوست دارد که این سلطان چند روز بیشتر عمر کند.

«إِلَى أَنْ یُدْخِلَ یَدَهُ إِلَى کِیسِهِ فَیُعْطِیَهُ.»

دوست دارد سلطان دست به جیبش بکند به ایشان یک عطایایی عنایت کند.

الکافی (ط - الإسلامیة)، نویسنده: کلینى، محمد بن یعقوب بن اسحاق، محقق/ مصحح: غفارى على اکبر و آخوندى، محمد، ناشر: دار الکتب الاسلامیة، ج5، ص109، بَابُ عَمَلِ السُّلْطَانِ وَ جَوَائِزِهِم‏، ح12

در شیعه روایات خیلی زیاد داریم یعنی در رابطه با ظلم، تمایل به ظالم، همکاری با ظالم، قلب باطنی برای بقای ظالم این ها را مفصل بحث می کنیم.

 من فقط یکی دو موردی که در این جا هست عرض می کنم مابقی ان شاء الله برای بعد؛ وصیت امیر المؤمنین (سلام الله علیه) به امام حسن مجتبی و سید الشهداء هست

«أُوصِیکُمَا بِتَقْوَى اللَّهِ ...وَ کُونَا لِلظَّالِمِ خَصْماً وَ لِلْمَظْلُومِ عَوْنا»

نهج البلاغة (للصبحی صالح)؛ نویسنده: شریف الرضى، محمد بن حسین، ناشر: هجرت، محقق/ مصحح: فیض الاسلام، ص421

این را بگذارید در کنار این روایاتی که صحیح بخاری و مسلم و دیگر صحاح دارند ببینید چه از آب در می آید؟! امیر المؤمنین امر می کند که شما در برابر ظالم همیشه خصم و دشمن باشید. اصلاً‌ معنا ندارد در یک جامعه ای ظالمی باشد که انسان با او به خصومت بر نخیزد.

 «وَ لِلْمَظْلُومِ عَوْنا» و همواره هم نسبت به مظلوم کمک کار باشید. این افتخار شیعه است.

شما این حرف ها را در کنار سخنان خلفا تا آخرین لحظه ای که داشتند از دنیا می رفتند بگذارید که از کارهای ظالمانه شان پشیمان بودند.

 بدن خلیفه دوم در حال لرزیدن بود خیلی ناراحت بود ابن عباس گفت آقای عمر تو صحابی پیغمبر بودی این همه فتوحات و ... داشتی چرا می لرزی؟ گفت که من از تو و از رفیقت علی می ترسم که در محکمه مرا محکوم کنند.

وحشت من و ترس من و لرز من از این است که حق علی را غصب کردم، ولی چه فایده دو سال و چند ماه اولی بود آخرش هم پشیمان شد و این پشیمانی هم هیچ فایده ای نداشت.

 دومی هم که 12 سال بود آخرش هم پشیمان شد هر دو دارند که ای کاش ما گوسفندی بودیم ما را چاق می کردند می کشتند آبگوشت درست می کردند کباب برگ درست می کردند، ما را می خوردند -عذر می خواهم، عذر می خواهم- ما به عنوان نجاست بیرون می آمدیم ولی انسانی نبودیم که حق اهل بیت را غصب کرده باشیم!

 آدم می ماند چه بگوید عبارت اولی و هم دومی را شاید در بیش از 10- 15 تا از مصادرشان نقل کردند. خلیفه دوم هم گفت اگر تمام دنیا مال من بود این ها را در راه خدا انفاق می کردم ولی از عذاب قیامت خلاص می شدم.

 والسلام علیکم ورحمة الله وبرکاته