| تاريخ: 24 اسفند 1392 | تعداد بازديد: 41115 |
|
| اقرار ابوبكر به هجوم به خانه حضرت زهرا سلام الله عليها | ||
|
طرح شبههعبد الرحمن دمشقيه، نويسنده معاصر وهّابى، در مقالهاش با عنوان «قصة حرق عمر رضي الله عنه لبيت فاطمة رضي الله عنها» كه در سايت «فيصل نور» آمده، در باره روايت إبن أبيشيبه مىنويسد: 1. وددت أني لم أحرق بيت فاطمة... (قول أبي بكر). فيه عُلْوان بن داود البجلي (لسان الميزان، ج4، ص218، ترجمه رقم 1357- 5708 و ميزان الاعتدال، ج3، ص108، ترجمه رقم 5763) قال البخاري وأبو سعيد بن يونس وابن حجر والذهبي «منكر الحديث» وقال العُقيلي (الضعفاء للعُقيلي، ج3، ص420). در روايت ابوبكر، نام داوود بن عُلْوان بَجَلِى وجود دارد كه بخارى، ابوسعيد بن يونس، ابن حجر و عقيلى وى را منكر الحديث مىدانند. اصل روايت در منابع اهل سنتابن زنجويه در الأموال، ابن قتيبه دينورى در الإمامة والسياسة، طبرى در تاريخش، ابن عبد ربه در العقد الفريد، مسعودى در مروج الذهب، طبرانى در المعجم الكبير، مقدسى در الأحاديث المختاره، شمس الدين ذهبى در تاريخ الإسلام و... داستان اعتراف ابوبكر را با اندك اختلافى نقل كردهاند كه متن آن را از كتاب الأموال ابن زنجويه، از دانشمندان قرن سوم اهل سنّت نقل مىكنيم: أنا حميد أنا عثمان بن صالح، حدثني الليث بن سعد بن عبد الرحمن الفهمي، حدثني علوان، عن صالح بن كيسان، عن حميد بن عبد الرحمن بن عوف، أن أباه عبد الرحمن بن عوف، دخل على أبي بكر الصديق رحمة الله عليه في مرضه الذي قبض فيه ... فقال [أبو بكر] : « أجل إني لا آسى من الدنيا إلا على ثَلاثٍ فَعَلْتُهُنَّ وَدِدْتُ أَنِّي تَرَكْتُهُنَّ، وثلاث تركتهن وددت أني فعلتهن، وثلاث وددت أني سألت عنهن رسول الله (ص)، أما اللاتي وددت أني تركتهن، فوددت أني لم أَكُنْ كَشَفْتُ بيتَ فاطِمَةَ عن شيء، وإن كانوا قد أَغْلَقُوا على الحرب... . عبد الرحمن بن عوف به هنگام بيمارى ابوبكر به ديدارش رفت و پس از سلام و احوالپرسى، با او گفت و گوى كوتاهى داشت. ابوبكر به او چنين گفت: من در دوران زندگى بر سه چيزى كه انجام دادهام تأسف مىخورم ، دوست داشتم كه مرتكب نشده بودم ، يكي از آنها هجوم به خانه فاطمه زهرا بود ، دوست داشتم خانه فاطمه را هتك حرمت نمىكردم؛ اگر چه آن را براى جنگ بسته بودند... . الخرساني، أبو أحمد حميد بن مخلد بن قتيبة بن عبد الله المعروف بابن زنجويه (متوفاى251هـ) الأموال، ج 1، ص 387؛ الدينوري، أبو محمد عبد الله بن مسلم ابن قتيبة (متوفاي276هـ)، الإمامة والسياسة، ج 1، ص 21، تحقيق: خليل المنصور، ناشر: دار الكتب العلمية - بيروت - 1418هـ - 1997م، با تحقيق شيري، ج1، ص36، و با تحقيق، زيني، ج1، ص24؛ الطبري، محمد بن جرير (متوفاي 310هـ)، تاريخ الطبري، ج 2، ص 353، ناشر: دار الكتب العلمية – بيروت؛ الأندلسي، احمد بن محمد بن عبد ربه (متوفاي: 328هـ)، العقد الفريد، ج 4، ص 254، ناشر: دار إحياء التراث العربي - بيروت / لبنان، الطبعة: الثالثة، 1420هـ - 1999م؛ المسعودي، أبو الحسن على بن الحسين بن على (متوفاى346هـ) مروج الذهب، ج 1، ص 290؛ الطبراني، سليمان بن أحمد بن أيوب أبو القاسم (متوفاي360هـ)، المعجم الكبير، ج 1، ص 62، تحقيق: حمدي بن عبدالمجيد السلفي، ناشر: مكتبة الزهراء - الموصل، الطبعة: الثانية، 1404هـ – 1983م؛ العاصمي المكي، عبد الملك بن حسين بن عبد الملك الشافعي (متوفاي1111هـ)، سمط النجوم العوالي في أنباء الأوائل والتوالي، ج 2، ص 465، تحقيق: عادل أحمد عبد الموجود- علي محمد معوض، ناشر: دار الكتب العلمية - بيروت - 1419هـ- 1998م. نقد و بررسى شبهه عبد الرحمن دمشقيهپاسخ اول: نقل روايت با سندهاى ديگراين روايت با چندين سند نقل شده است كه تنها در يكى از آنها «علوان بن داوود» وجود دارد؛ از جمله شمس الدين ذهبى پس از نقل روايت مىگويد: رواه هكذا وأطول من هذا ابن وهب، عن الليث بن سعد، عن صالح بن كيسان، أخرجه كذلك ابن عائذ. ابن وهب و نيز ابن عائذ، اين روايت را با تفصيل بيشترى نقل كردهاند. الذهبي، شمس الدين محمد بن أحمد بن عثمان، (متوفاي748هـ)، تاريخ الإسلام ووفيات المشاهير والأعلام، ج 3، ص 118، تحقيق د. عمر عبد السلام تدمرى، ناشر: دار الكتاب العربي - لبنان/ بيروت، الطبعة: الأولى، 1407هـ - 1987م. در اين سند هيچ نامى از علوان بن داوود به ميان نيامده و ليث بن سعد به طور مستقيم از صالح بن كيسان روايت را نقل كرده است. ابن عساكر نيز با اين سند روايت را نقل مىكند: أخبرنا أبو البركات عبد الله بن محمد بن الفضل الفراوي وأم المؤيد نازيين المعروفة بجمعة بنت أبي حرب محمد بن الفضل بن أبي حرب قالا أنا أبو القاسم الفضل بن أبي حرب الجرجاني أنبأ أبو بكر أحمد بن الحسن نا أبو العباس أحمد بن يعقوب نا الحسن بن مكرم بن حسان البزار أبو علي ببغداد حدثني أبو الهيثم خالد بن القاسم قال حدثنا ليث بن سعد عن صالح بن كيسان عن حميد بن عبد الرحمن بن عوف عن أبيه... . و پس از نقل روايت مىگويد: كذا رواه خالد بن القاسم المدائني عن الليث وأسقط منه علوان بن داود وقد وقع لي عاليا من حديث الليث وفيه ذكر علوان. مدائنى نيز اين روايت را از ليث نقل كرده و در از آن علوان بن داوود نامىنبرده و روايتى كه من از ليث نقل كردهام و علوان در آن وجود دارد، با سلسه سند كوتاهترى نقل شده است. ابن عساكر الشافعي، أبي القاسم علي بن الحسن إبن هبة الله بن عبد الله (متوفاي571هـ)، تاريخ مدينة دمشق وذكر فضلها وتسمية من حلها من الأماثل، ج 30، ص417 ـ 419، تحقيق محب الدين أبي سعيد عمر بن غرامة العمري، ناشر: دار الفكر - بيروت - 1995. بلاذرى در انساب الأشراف همين روايت را با سند ذيل نقل مىكند: حدثني حفص بن عمر، ثنا الهيثم بن عدي عن يونس بن يزيد الأيلي عن الزهري أن عبد الرحمن بن عوف قال: دخلت على أبي بكر في مرضه... . البلاذري، أحمد بن يحيى بن جابر (متوفاي279هـ) أنساب الأشراف، ج 3، ص 406 ، طبق برنامه الجامع الكبير. استفاضه و تقويت روايت با سندهاى متعددبنابراين، دست كم اين روايت با سه سند گوناگون نقل شده است. حتّى اگر فرض كنيم كه همه اين اسناد مشكل داشته باشند، بازهم نمىتوانيم از حجيّت آن دست برداريم؛ زيرا بر مبناى قواعد علم رجال اهل سنّت، اگر سند روايت از سه عدد گذشت، حتّى اگر همه آنها ضعيف باشد، يكديگر را تقويت كرده و حجّت مىشود؛ چنانچه بدر الدين عينى (متوفاي 855هـ) در عمدة القارى به نقل از محيى الدين نووى مىنويسد: وقال النووي في (شرح المهذب): إن الحديث إذا روي من طرق ومفرداتها ضعاف يحتج به، على أنا نقول: قد شهد لمذهبنا عدة أحاديث من الصحابة بطرق مختلفة كثيرة يقوي بعضها بعضا، وإن كان كل واحد ضعيفا. نووى در شرح مهذب گفته است: اگر روايتى با سندهاى گوناگون نقل شود؛ ولى برخى از راويان آن ضعيف باشند، بازهم به آن احتجاج مىشود، افزون بر اين كه ما مىگوييم: تعدادى حديث از صحابه و از راههاى گوناگونى نقل شده است كه برخى از آن برخى ديگر را تقويت مىكنند؛ اگرچه هريك از آن احاديث ضعيف باشند. العيني، بدر الدين محمود بن أحمد (متوفاي 855هـ)، عمدة القاري شرح صحيح البخاري، ج 3، ص 307، ناشر: دار إحياء التراث العربي – بيروت. ابن تيميه حرّانى در مجموع فتاوى مىنويسد: تعدّد الطرق وكثرتها يقوي بعضها بعضا حتى قد يحصل العلم بها ولو كان الناقلون فجّارا فسّاقا فكيف إذا كانوا علماء عدولا ولكن كثر في حديثهم الغلط. زيادى و تعدد راههاى نقل حديث برخى برخى ديگر را تقويت مىكند كه خود زمينه علم به آن را فراهم مىكند؛ اگر چه راويان آن فاسق و فاجر باشند؛ حال چگونه خواهد بود حال حديثى كه تمام راويان آن افراد عادلى باشند كه خطا و اشتباه هم در نقلشان فراوان باشد. ابن تيميه الحراني، أحمد عبد الحليم أبو العباس (متوفاي 728 هـ)، كتب ورسائل وفتاوى شيخ الإسلام ابن تيمية، ج 18، ص 26، تحقيق: عبد الرحمن بن محمد بن قاسم العاصمي النجدي، ناشر: مكتبة ابن تيمية، الطبعة: الثانية. هنگامى كه روايتى طرق متعدد داشته باشد و راويان آن همگى فاسق و فاجر باشند، همديگر را تقويت كرده و حجت مىشود، روايت اقرار ابوبكر كه تنها يكى از راويان آن متّهم به «منكر الحديث» بودن شده است، به يقين حجّت خواهد بود. محمد ناصر البانى در ارواء الغليل پس از نقل طُرُق يك روايت مىگويد: وجملة القول: أن الحديث طرقه كلها لا تخلو من ضعف ولكنه ضعف يسير إذ ليس في شئ منها من اتهم بكذب وإنما العلة الارسال أو سوء الحفظ ومن المقرر في « علم المصطلح » أن الطرق يقوي بعضها بعضا إذا لم يكن فيها متهم. خلاصه آن كه، تمام سندهاى اين حديث بدون ضعف نيست؛ اگر چه ضعف مهمى نيست؛ زيرا كسى كه متهم به دروغ باشد، در طُرُق حديث وجود ندارد و علّت ضعف يا ارسال آن است و يا كم حافظه بودن راوى. از مسائل ثابت شده در علم رجال اين است كه سند هاى متعدد درصورتى كه در سلسله سند فرد متّهمى نباشد، يكديگر را تقويت مىكنند. الباني، محمد ناصر، إرواء الغليل في تخريج أحاديث منار السبيل، ج 1، ص 160، تحقيق: إشراف: زهير الشاويش، ناشر: المكتب الإسلامي - بيروت - لبنان، الطبعة: الثانية، 1405 - 1985 م. در نتيجه، اين روايات حتّى اگر از نظر سند هم ضعيف باشند، بازهم حجّت و قابل استدلال هستند. پاسخ دوم: شهادت عالمان اهل سنت بر صحت روايت1. تحسين سعيد بن منصور (متوفاى 227هـ.)سعيد بن منصور، از بزرگان حديث در قرن سوم هجرى در سنن خود اين روايت را نقل كرده و گفته كه اين روايت «حسن» است. جلال الدين سيوطى در جامع الأحاديث و مسند فاطمة و متقى هندى در كنز العمّال پس از نقل اين روايت مىگويند: أَبو عبيد في كتاب الأَمْوَالِ، عق وخيثمة بن سليمان الطرابلسي في فضائل الصحابة، طب، كر، ص، وقال: إِنَّه حديث حسن إِلاَّ أَنَّهُ ليس فيه شيءٌ عن النبي. اين روايت را ابوعبيد در كتاب الأموال، عقيلى، طرابلسى در فضائل الصحابه، طبرانى در معجم الكبير، ابن عساكر در تاريخ مدينه دمشق و سعيد بن منصور در سنن خود نقل كردهاند و سعيد بن منصور گفته: اين حديث «حسن» است؛ مگر اين كه در آن سخنى از رسول خدا نيست. السيوطي، جلال الدين عبد الرحمن بن أبي بكر (متوفاي911هـ)، جامع الاحاديث (الجامع الصغير وزوائده والجامع الكبير)، ج 13، ص 101 و ج 17، ص 48؛ السيوطي، جلال الدين عبد الرحمن بن أبي بكر (متوفاي911هـ) مسند فاطمه، ص34 و 35، ناشر: مؤسسة الكتب الثقافية ـ بيروت، الطبعة الأولي. الهندي، علاء الدين علي المتقي بن حسام الدين (متوفاي975هـ)، كنز العمال في سنن الأقوال والأفعال، ج 5، ص 252، تحقيق: محمود عمر الدمياطي، ناشر: دار الكتب العلمية - بيروت، الطبعة: الأولى، 1419هـ - 1998م. طبق آن چه سيوطى و متّقى هندى در مقدّمه كتابشان گفتهاند، مقصود از (ص) سعيد بن منصور در سنن او است؛ چنانچه مىگويد: (ص) لسعيد ابن منصور في سننه. السيوطي، جلال الدين عبد الرحمن بن أبي بكر (متوفاي911هـ)، الشمائل الشريفة، ج 1، ص 16، تحقيق: حسن بن عبيد باحبيشي، ناشر: دار طائر العلم للنشر والتوزيع؛ القاسمي، محمد جمال الدين (متوفاي1332هـ)، قواعد التحديث من فنون مصطلح الحديث، ج 1، ص 244، ناشر: دار الكتب العلمية - بيروت، الطبعة: الأولى، 1399هـ - 1979م؛ الهندي، علاء الدين علي المتقي بن حسام الدين (متوفاي975هـ)، كنز العمال في سنن الأقوال والأفعال، ج 1، ص 15، تحقيق: محمود عمر الدمياطي، ناشر: دار الكتب العلمية - بيروت، الطبعة: الأولي، 1419هـ - 1998م. شرح حال سعيد بن منصورذهبى در باره او مىنويسد: سعيد بن منصور. ابن شعبة الحافظ الإمام شيخ الحرم... وكان ثقة صادقا من أوعية العلم... وقال أبو حاتم الرازي هو ثقة من المتقنين الأثبات ممن جمع وصنف. سعيد بن منصور، حافظ و امام و شيخ حرم بود... وى فردى دانشمند، مورد اعتماد و راستگو بود، ابوحاتم رازى او را مورد اعتماد و از نويسندگان و مؤلّفان قوى معرّفى كرده است. الذهبي، شمس الدين محمد بن أحمد بن عثمان، (متوفاي748هـ)، سير أعلام النبلاء، ج 10، ص 586، تحقيق: شعيب الأرناؤوط، محمد نعيم العرقسوسي، ناشر: مؤسسة الرسالة - بيروت، الطبعة: التاسعة، 1413هـ. و در تذكرة الحفاظ مىگويد: سعيد بن منصور بن شعبة الحافظ الإمام الحجة... . سعيد بن منصور، حافظ ، امام و حجت بود. الذهبي، شمس الدين محمد بن أحمد بن عثمان، (متوفاي748هـ)، تذكرة الحفاظ، ج 2، ص 416، ناشر: دار الكتب العلمية - بيروت، الطبعة: الأولى. اعتراف شخصى مانند سعيد بن منصور در قرن سوم هجرى و تعبير او از اين روايت به «حسن»، نشاندهنده اين است كه اين روايت در قرون نخستين اسلامى مطرح و مورد قبول دانشمندان اهل سنت بوده است. 2 . تحسين ضياء المقدسى (متوفاى 643 هـ)مقدسى حنبلي، از مشاهير قرن هفتم هجرى و از بزرگان علم حديث اهل سنت، اين روايت را «حسن» دانسته، مىگويد: قلت وهذا حديث حسن عن أبي بكر إلا أنه ليس فيه شيء من قول النبي (ص). اين روايت از ابوبكر «حسن» است؛ گرچه در آن سخنى از رسول خدا (ص) نيست. المقدسي الحنبلي، أبو عبد الله محمد بن عبد الواحد بن أحمد (متوفاي643هـ)، الأحاديث المختارة، ج 1، ص 90، تحقيق عبد الملك بن عبد الله بن دهيش، ناشر: مكتبة النهضة الحديثة - مكة المكرمة، الطبعة: الأولى، 1410هـ. شرح حال مقدسى حنبلىذهبى در باره او مىنويسد: الضياء الإمام العالم الحافظ الحجة محدث الشام شيخ السنة ضياء الدين أبو عبد الله محمد بن عبد الواحد... الحنبلي صاحب التصانيف النافعة... وحصل أصولا كثيرة ونسخ وصنف وصحح ولين وجرح وعدل وكان المرجوع إليه في هذا الشأن. قال تلميذه عمر بن الحاجب: شيخنا أبو عبد الله شيخ وقته ونسيج وحده علما وحفظا وثقة ودينا من العلماء الربانيين وهو أكبر من أن يدل عليه مثلي كان شديد التحري في الرواية مجتهدا في العبادة كثير الذكر منقطعا متواضعا سهل العارية. رأيت جماعة من المحدثين ذكروه فأطنبوا في حقه ومدحوه بالحفظ والزهد سألت الزكي البرزالي عنه فقال: ثقة جبل حافظ دين قال بن النجار: حافظ متقن حجة عالم بالرجال ورع تقي ما رأيت مثله في نزاهته وعفته وحسن طريقته وقال الشرف بن النابلسي: ما رأيت مثل شيخنا الضياء. ضياء مقدسى، پيشواى حافظ، دانشمند و محدّث اهل شام، استاد حديث، صاحب آثار مفيد بود... دو بار به اصفهان رفت و از آن جا بهرههاى فراوانى برد كه قابل وصف نيست؛ از جمله نسخهبردارى تأليف و تصحيح و جرح و تعديل راويان و مصنّفان كه مرجع ديگران نيز بود، از آثار و بركات حضورش در اين شهر بود. عمر بن حاجب، شاگرد مقدسى در باره وى گفته است: استاد ما ابوعبدالله يگانه روزگار و تنها دانشمند زمانش از نظر عمل و دين بود، مورد اعتماد و از دانشمندان بنام به شمار مىرفت، من كوچكتر از آن هستم كه در باره او سخن بگويم، او روايت شناس، در راز و نياز با خداوند پرتلاش و از دنيا بريده بود و اهل تواضع و فروتنى بود. گروهى از محدّثان و راويان را ديدم كه در حقّ وى زياد سخن مىگفتند و با الفاظى مانند: حافظ و زاهد او را وصف مىكردند، از زكى برزانى در باره وى پرسيدم، گفت: مقدسى مورد اعتماد، حافظ و ديندار بود، ابن نجار او را با وصف حافط، حجّت، آگاه به علم رجال، اهل ورع و تقواى كه مانند او نديدم، مىستايد. و شرف نابلسى در حق وى گفته است: مانند استادم ضياء مقدسى كسى را نديدم. الذهبي، شمس الدين محمد بن أحمد بن عثمان، (متوفاي748هـ) تذكرة الحفاظ، ج 4، ص 1405، ناشر: دار الكتب العلمية - بيروت، الطبعة: الأولى. همين مطالب را ابن رجب حنبلى ، جلال الدين سيوطى و عكرى حنبلى نقل كردهاند. إبن رجب الحنبلي، عبد الرحمن بن أحمد (متوفاي795هـ)، ذيل طبقات الحنابلة، ج 1، ص 279. السيوطي، جلال الدين عبد الرحمن بن أبي بكر (متوفاي911هـ)، طبقات الحفاظ، ج 1، ص 497، ناشر: دار الكتب العلمية - بيروت، الطبعة: الأولى، 1403هـ. العكري الحنبلي، عبد الحي بن أحمد بن محمد (متوفاي1089هـ)، شذرات الذهب في أخبار من ذهب، ج 5، ص 225، تحقيق: عبد القادر الأرنؤوط، محمود الأرناؤوط، ناشر: دار بن كثير - دمشق، الطبعة: الأولي، 1406هـ. با تعريف و تمجيدى كه بزرگان اهل سنت از مقدسى كردهاند، براى اعتبار روايت كفايت مىكند. پاسخ سوم: صحت سند روايتدر اين بخش ابتدا به بررسى سند روايت پرداخته و سپس سخنان عبد الرحمن دمشقيه و ديگر همفكران او را كه در تضعيف روايت به دليل «منكر الحديث بودن عُلوان» استناد كردهاند بررسى و ثابت مىكنيم كه اولاً: وثاقت عُلوان ثابت است؛ ثانياً: نسبت «منكر الحديث» به وى صحت ندارد؛ ثالثاً: بر فرض صحت اين انتساب، منكر الحديث بودن علوان ضررى به اعتبار روايت وارد نمىسازد. حميد بن مخلد بن قتيبة بن عبد الله الأزدى (متوفاى 248 يا 251هـ)، صاحب كتاب الأموال. ابن حجر در باره او مىگويد: حميد بن مخلد بن قتيبة بن عبد الله الأزدي أبو أحمد بن زنجويه وهو لقب أبيه ثقة ثبت له تصانيف. العسقلاني، ابن حجر، تقريب التهذيب، ج 1، ص 182، رقم: 1558. عثمان بن صالح بن صفوان السهمى (متوفاى 219هـ)، از روات بخارى، نسائى و ابن ماجه. عثمان بن صالح بن صفوان السهمي مولاهم أبو يحيى المصري صدوق. العسقلاني، ابن حجر، تقريب التهذيب، ج 1، ص 384، رقم4480. الليث بن سعد بن عبد الرحمن الفهمي (متوفاى175هـ) ، از روات بخارى ، مسلم و … الليث بن سعد بن عبد الرحمن الفهمي أبو الحارث المصري ثقة ثبت فقيه إمام مشهور. العسقلاني، ابن حجر، تقريب التهذيب، ج 1، ص 464، رقم: 5684. علوان بن داوود ، به صورت تفصيلى بررسى خواهد شد صالح بن كيسان (متوفاى بعد از 130 يا 140 هـ) ، از روات صحيح بخارى ، مسلم و… صالح بن كيسان المدني أبو محمد أو أبو الحارث مؤدب ولد عمر بن عبد العزيز ثقة ثبت فقيه. العسقلاني، ابن حجر، تقريب التهذيب، ج 1، ص 273، رقم: 2884. حميد بن عبد الرحمن بن عوف (متوفاى 105هـ)، از روايت صحيح بخاري و مسلم. حميد بن عبد الرحمن بن عوف الزهري المدني ثقة. العسقلاني، ابن حجر، تقريب التهذيب، ج 1، ص 182، رقم: 1552. عبد الرحمن بن عوف. صحابي آيا عُلْوَانَ بن داوود، منكر الحديث است؟تنها اشكال سندى كه به اين روايت وارد كردهاند، اين است كه علوان بن داوود، منكر الحديث است. ذهبى و ابن حجر عسقلانى پس از نقل روايت اقرار ابوبكر مىگويند: قال البخاري: عُلْوَانُ بن دَاوُد، ويقال ابن صالح. منكر الحديث. بخارى گفته: علوان بن داوود منكر الحديث است. الذهبي، شمس الدين محمد بن أحمد بن عثمان، (متوفاي748هـ) ميزان الاعتدال في نقد الرجال، ج 5، ص 135، تحقيق: الشيخ علي محمد معوض والشيخ عادل أحمد عبدالموجود، ناشر: دار الكتب العلمية - بيروت، الطبعة: الأولى، 1995م؛ العسقلاني الشافعي، أحمد بن علي بن حجر أبو الفضل (متوفاي852 هـ) لسان الميزان، ج 4، ص 189، تحقيق: دائرة المعرف النظامية - الهند، ناشر: مؤسسة الأعلمي للمطبوعات - بيروت، الطبعة: الثالثة، 1406هـ – 1986م. اين سخن اشكالات متعددى دارد كه به آنها مىپردازيم. 1. توثيق عُلوان توسط ابن حبانابن حبّان ، از دانشمندان مشهور علم رجال اهل سنت، علوان بن داوود را در كتاب «الثقات» ذكر كرده است : عُلْوان بن داود البِجِلّي من أهل الكوفة يروي عن مالك بن مِغْوَل روى عنه عمر بن عثمان الحِمْصي. التميمي البستي، محمد بن حبان بن أحمد أبو حاتم (متوفاي354 هـ)، الثقات، ج 8، ص 526، رقم: 14829، تحقيق السيد شرف الدين أحمد، ناشر: دار الفكر، الطبعة: الأولى، 1395هـ – 1975م. و اين دليل بر وثاقت او است آيا ابن حبان تساهل در توثيق داشت؟ممكن است كسى اشكال كند كه ابن حبان از متساهلين بوده است يعنى دقت لازم را در توثيق راويان به خرج نداده و به آسانى نسبت به توثيق آنان نظر مىداده. با توجه به قرائن و شواهد موجود، چنين مطلبى صحّت ندارد و بلكه بزرگان اهل سنت، عكس آن را قائل هستند و او را سختگير در امور وثاقت مىدانند. الف: توثيقات ابن حبان مورد تأييد مزى و ابن حجر استشعيب ارنؤوط، محقق كتاب صحيح ابن حبان پس از نقل كلام ذهبى در اقسام عالمان رجال مىنويسد: من هنا برزت أهمية توثيق ابن حبان، ولأهميتها فقد اعتمد الحافظ المزي على كتاب «الثقات» له، والتزم في «تهذيب الكمال» إذا كان الراوي ممن له ذكر في «الثقات» أن يقول: ذكره ابن حبان في «الثقات». وتابعه الحافظ ابن حجر في «تهذيب التهذيب». ولكن بعضهم، مع هذا، نسب ابن حبان إلى التساهل، فقال: وهو واسع الخطو في باب التوثيق، يوثّق كثيراً ممن يستحق الجرح. به همين جهت توثيقات ابن حبان اهميتش را نشان مىدهد، حافظ مزى بر كتاب ثقات او اعتماد كرده است و بناى او در كتاب تهذيب الكمال اين است كه اگر يك راوى نامش در كتاب ثقات ابن حبان ذكر شده باشد، به همين خاطر او را توثيق مىكند. ابن حجر در تهذيب التهذيب از مزى پيروى كرده و همين اعتقاد را دارد؛ ولى برخى ابن حبان را به سهل انگارى نسبت داده و گفتهاند: ابن حبان در توثيقاتش وسعت نظر دارد؛ زيرا افراد زيادى را توثيق كرده است كه استحقاق جرح و ذم را دارند. رك: مقدمة ابن الصلاح، ص22، طبعة الدكتور نور الدين عتر . ب: ذهبى، ابن حبان را سرچشمه شناخت ثقات مىداندذهبى در كتاب الموقظة مىگويد: ويَنْبُوعُ معرفة الثقات: تاريخُ البخاريِّ، وابنِ أبي حاتم، وابنِ حِبَّان، وكتابُ تهذيب الكمال. کتابهاى تاريخ بخارى، ابن أبىحاتم، ابن حبان و كتاب تهذيب الكمال، منبع و سر چشمه شناخت افراد مورد اطمينان مىباشند. الذهبي، شمس الدين محمد بن أحمد بن عثمان، (متوفاي748هـ)، الموقظة في علم مصطلح الحديث، ج 1، ص 18، طبق برنامه المكتبة الشاملة. اين سخن ذهبى نشاندهنده جايگاه رفيع ابن حبان است كه در حقيقت مىخواهد بگويد: اگر مىخواهيد افراد ضعيف را از ثقه تشخيص دهيد، من شما را راهنمايى مىكنم كه به كسانى همچون ابن حبان مراجعه كنيد؛ چرا كه او منبع شناخت ثقات است. ج: سيوطى تساهل ابن حبان را صحيح نمىداندسيوطى نيز در تدريب الراوى به نقل از ابن حازم، در پاسخ اين مطلب كه ابن حبان از متساهلين است، مىگويد: وما ذكر من تساهل ابن حبان ليس بصحيح؛ فإن غايته أنه يسمي الحسن صحيحاً فإن كانت نسبته إلى التساهل باعتبار وجدان الحسن في كتابه فهي مشاحة في الاصطلاح وإن كانت باعتبار خفة شروطه فإنه يخرج في الصحيح ما كان راويه ثقة غير مدلس. آنچه که در باره تساهل ابن حبان گفته شده است، درست نيست؛ زيرا نهايت چيزى که گفته شده آن است که وى روايت حسن را صحيح مىداند؛ پس اگر مقصود از تساهل وى اين باشد که در کتاب او روايات حسن وجود دارد، اين تنها اشکال در اصطلاح ابن حبان است ( و نه به خود وى ) و اگر اشکال به جهت سبک گرفتن شرائط صحت روايت باشد؛ بازهم بر او ايرادى نيست؛ زيرا او در کتاب صحيح خويش از راويان مورد اطمينان غير مدلس روايت کرده است. السيوطي، جلال الدين عبد الرحمن بن أبي بكر (متوفاي911هـ)، تدريب الراوي في شرح تقريب النواوي، ج 1، ص 108، تحقيق: عبد الوهاب عبد اللطيف، ناشر: مكتبة الرياض الحديثة - الرياض. د: سخاوى، تساهل ابن حبان را رد مىكندشمس الدين سخاوى، مىنويسد: مع أن شيخنا (ابن حجر) قد نازع في نسبته (ابن حبان) إلى التساهل من هذه الحيثية وعبارته إن كانت باعتبار وجدان الحسن في كتابه فهي مشاحة في الإصطلاح؛ لأنه يسميه صحيحا. استاد ما ابن حجر نسبت سهل انگارى در وثاقت راويان را به ابن حبان مردود مىداند و مىگويد: اگر در كتاب وى از وصف به «حَسَن» فراوان ديده مىشود، اين در حقيقت نوعى اختلاف در كاربرد اصطلاحات است كه او آن را صحيح ناميده است. السخاوي، شمس الدين محمد بن عبد الرحمن (متوفاي902هـ)، فتح المغيث شرح ألفية الحديث، ج 1، ص 36، ناشر: دار الكتب العلمية - لبنان، الطبعة: الأولى، 1403هـ. همين مطلب را عبد الحى لكنوى در الرفع و التكميل و محمد جمال الدين قاسمى در قواعد التحديث نقل كردهاند. اللكنوي الهندي، أبو الحسنات محمد عبد الحي (متوفاي1304هـ)، الرفع والتكميل في الجرح والتعديل، ج 1، ص 338، تحقيق: عبد الفتاح أبو غدة، ناشر: مكتب المطبوعات الإسلامية - حلب، الطبعة: الثالثة، 1407هـ. القاسمي، محمد جمال الدين (متوفاي1332 هـ)، قواعد التحديث من فنون مصطلح الحديث، ج 1، ص 250، ناشر: دار الكتب العلمية - بيروت، الطبعة: الأولى، 1399هـ - 1979م. هـ: علماى اهل سنت ابن حبان را از متشددين مىشمارند1. شمس الدين ذهبيبر خلاف ادعاى شهرت ابن حبان به سهلانگاري در توثيق، ذهبى نظر ديگرى دارد و در كتاب ميزان الإعتدال در باره او مىگويد: ابن حبان ربما قصب (جرح) الثقة حتي كأنه لا يدري ما يخرج من رأسه. ابن حبان، فرد مورد اعتماد را آن چنان تضعيف مىكند كه انگار متوجه نيست كه از كلهاش چه چيزهايى خارج مىشود، و نمىفهمد که چه مىگويد.!!! الذهبي، شمس الدين محمد بن أحمد بن عثمان، (متوفاي748هـ) ميزان الاعتدال في نقد الرجال، ج 1، ص 441، ترجمه افلج بن يزيد، تحقيق: الشيخ علي محمد معوض والشيخ عادل أحمد عبدالموجود، ناشر: دار الكتب العلمية - بيروت، الطبعة: الأولى، 1995م. 2. لكنوى الهنديابوالحسنات لكنوي در الرفع و التكميل مىنويسد: وقد نسب بعضهم التساهل إلى ابن حبان وقالوا هو واسع الخطو في باب التوثيق، يوثّق كثيراً ممّن يستحق الجرح وهو قول ضعيف. فإنّك قد عرفت سابقاً أنّ ابن حبان معدود ممن له تعنت وإسراف في جرح الرجال ومن هذا حاله لا يمكن أن يكون متساهلاً في تعديل الرجال وإنّما يقع التعارض كثيراً بين توثيقه وبين جرح غيره لكفاية ما لا يكفي في التوثيق عند غيره عنده. بعضى ابن حبان را به سهل انگارى متهم نموده و گفتهاند: وى در باب توثيق افراد وسعت نظر دارد؛ زيرا افراد زيادى را مدح و توثيق كرده است كه مستحق ذم و جرح مىباشند؛ ولى اين سخن بى اساس و ضعيف است؛ زيرا پيش از اين گفتيم كه ابن حبان از افرادى است كه در ذم و جرح افراد، زياده روى كرده است؛ پس كسى كه حالش اين گونه باشد، امكان ندارد كه در نسبت دادن عدالت به افراد، سهل انگارى كند. آرى، بين توثيقات او و جرح ديگران تعارض وجود دارد؛ زيرا آن مقدار كه در توثيق نزد وى كفايت مىكند نزد ديگران مكفى نيست. اللكنوي الهندي، أبو الحسنات محمد عبد الحي (متوفاي1304هـ)، الرفع والتكميل في الجرح والتعديل، ج 1، ص 335، تحقيق: عبد الفتاح أبو غدة، ناشر: مكتب المطبوعات الإسلامية - حلب، الطبعة: الثالثة، 1407هـ. 3. شعيب الأرنؤوطشعيب أرنؤوط، محقق كتاب صحيح ابن حبان در اين باره مىنويسد: قد أشار الأئمة إلى تشدده وتعنته في الجرح. پيشوايان و بزرگان علم به اين مطلب اعتراف دارند كه وى در غير موثق دانستن افراد زياده روى مىكند. رك: صحيح ابن حبان، ج 1، ص 36، با تحقيق شعيب الأرنؤوط. سپس موارد متعددى از سختگيرىهاى ابن حبان را در توثيق رجال ذكر مىكند. 2. استناد چنين سخنى به بخارى ثابت نيستبا تفحص در كتابهاى بخارى؛ از جمله التاريخ الكبير، الكنى، التاريخ الأوسط و ضعفاء الصغير، هيچ شرح حالى از علوان بن داوود پيدا نكرديم تا به صحت نسبت «منكر الحديث» بودن علوان از ديدگاه بخارى اطمينان پيدا كنيم. نخستين كسى كه اين مطلب ذكر كرده، عقيلى در كتاب الضعفاء الكبير است كه از آدم بن موسى، از بخارى نقل كرده است: حدثني آدم بن موسى قال سمعت البخاري قال علوان بن داود البجلي ويقال علوان بن صالح منكر الحديث. آدم بن موسى مىگويد: از بخارى شنيدم كه مىگفت: علوان بن داوود بجلى كه به او علوان بن صالح نيز مىگويند، روايات وى غير قابل قبول است. العقيلي، أبو جعفر محمد بن عمر بن موسى (متوفاي322هـ)، الضعفاء الكبير، ج 3، ص 419، تحقيق: عبد المعطي أمين قلعجي، ناشر: دار المكتبة العلمية - بيروت، الطبعة: الأولى، 1404هـ - 1984م. اشكال اساسى اين است كه نامى از آدم بن موسى ناقل سخن بخارى، در هيچ يك از كتابهاى رجالى اهل سنت نيامده است و در حقيقت مجهول است؛ چنانچه محمد ناصر البانى در ارواء الغليل در رد روايتى كه آدم بن موسى در سلسله سند آن وجود دارد مىنويسد: لكن آدم بن موسى لم أجد له ترجمة الآن. در باره آدم بن موسى تا كنون شرح وتوضيحى نديده ام. الألباني، محمد ناصر (متوفاي1420هـ)، إرواء الغليل، ج 5، ص 242، تحقيق: إشراف: زهير الشاويش، ناشر: المكتب الإسلامي - بيروت - لبنان، الطبعة: الثانية، 1405 - 1985 م. بنابراين اصل استناد چنين سخنى به بخارى قابل اثبات نيست. 2. هر منكر الحديثى ضعيف نيستهر منكر الحديثى نمىتواند ضعيف باشد؛ چرا كه اين اصطلاح در باره بسيارى از راويان ثقه نيز به كار رفته است. ذهبى و ابن حجر نيز در جاى ديگر كه تقويت راوى به نفع آنها بوده، تصريح كردهاند كه هر منكر الحديثى، ضعيف نيست. ذهبى در ميزان الإعتدال در ترجمه احمد بن عتاب المروزى مىگويد: ما كل من روي المناكير يضعّف. هر کسى که روايت منکر نقل کند، نبايد تضعيف شود. الذهبي، شمس الدين محمد بن أحمد بن عثمان، (متوفاي748هـ) ميزان الاعتدال في نقد الرجال، ج 1، ص 259، تحقيق: الشيخ علي محمد معوض والشيخ عادل أحمد عبدالموجود، ناشر: دار الكتب العلمية - بيروت، الطبعة: الأولى، 1995م. ابن حجر عسقلانى در لسان الميزان در ترجمه حسين بن فضل البجلى مىگويد: فلو كان كل من روى شيئاً منكراً استحق أن يذكر في الضعفاء، لما سلم من المحدثين أحد. اگر بنا باشد هر کسى که روايت منکرى را نقل کرده است ضعيف بدانيم و نام او را در رديف ضعفا بياوريم، هيچ يک از محدثان و راويان سالم نخواهند ماند. العسقلاني الشافعي، أحمد بن علي بن حجر أبو الفضل (متوفاي852 هـ) لسان الميزان، ج 2، ص 307، تحقيق: دائرة المعرف النظامية - الهند، ناشر: مؤسسة الأعلمي للمطبوعات - بيروت، الطبعة: الثالثة، 1406هـ – 1986م. حال بايد از ذهبى و ابن حجر پرسيد كه دليل اين برخورد دوگانه چيست؟! آيا جز تعصب و دفاع جانبدارانه از خلفا، مىتوان براى آن دليل ديگرى يافت؟ و اتفاقا تنها روايتى كه او نقل كرده و از ديدگاه عالمان سنى «منكر» شمرده شده، همين روايت است. دار قطنى در سؤالات الحاكم مىنويسد: فسليمان بن بنت شرحبيل؟ قال: ثقة. قلت: أليس عنده مناكير؟ قال: يحدث بها عن قوم ضعفاء؛ فأما هو فهو ثقة. از حاكم نيشابورى در باره سليمان بن داود پرسيدم، پاسخ داد: او مورد اعتماد است، گفتم: مگر وى روايات منكر ن دارد؟ پاسخ داد: احاديث منكر را از راويان ضعيف نقل مىكند؛ ولى خود مورد اعتماد است. الدارقطني البغدادي، علي بن عمر أبو الحسن (متوفاي385هـ)، سؤالات الحاكم النيسابوري، ج 1، ص 217، رقم: 339، تحقيق: د. موفق بن عبدالله بن عبدالقادر، ناشر: مكتبة المعارف - الرياض، الطبعة: الأولى، 1404هـ – 1984م. شمس الدين سخاوى مىنويسد: وقد يطلق ذلك [منكر الحديث] على الثقة إذا روى المناكير عن الضعفاء. اگر راوى مورد اعتماد روايات منكر از ضعفا نقل كند، واژه «منكر الحديث» به وي اطلاق ميشود. السخاوي، شمس الدين محمد بن عبد الرحمن (متوفاي902هـ)، فتح المغيث شرح ألفية الحديث، ج 1، ص 373، ناشر: دار الكتب العلمية - لبنان، الطبعة: الأولى، 1403هـ. 4. بخارى، از منكر الحديث، روايت نقل كرده استدر صحيح بخارى كه صحيحترين كتاب اهل سنت پس از قرآن به شمار مىرود، از راويان متعددى نقل كرده است كه اصطلاح «منكر الحديث» در باره آنان به كار رفته است؛ به عنوان نمونه به نام چند نفر از آنان اشاره مىكنيم: خالد بن مخلدشمس الدين ذهبى در المغنى فى الضعفاء مىنويسد: خالد بن مخلد القطواني من شيوخ البخاري. صدوق إن شاء الله. قال أحمد بن حنبل: له أحاديث مناكير. وقال ابن سعد: منكر الحديث مفرط التشيع. وذكره ابن عدي في الكامل فَساقَ له عشرة أحاديث منكرة. وقال الجوزجاني: كان شتّاماً معلناً بسوء مذهبه. وقال أبو حاتم: يكتب حديثه ولا يحتج به. خالد بن مخلد قطوانى، استاد بخارى و راستگو است، احمد بن حنبل مىگويد: او احاديث منكرى دارد، ابن سعد او را منكر الحديث و شيعه افراطى ناميده است، ابن عدى در كتاب الكامل في الضعفاء ده حديث منكر از او نام مىبرد، جوزجانى مىگويد: او فحاش است و مذهب باطل خود را آشكارا ترويج مىكرده است. ابوحاتم گفته: حديث خالد را مىشود نوشت و يادداشت كرد؛ ولي نمىشود به آن استدلال كرد. الذهبي، شمس الدين محمد بن أحمد بن عثمان، (متوفاي748هـ) المغني في الضعفاء، ج 1، ص 206، تحقيق: الدكتور نور الدين عتر. ابن حجر در تهذيب التهذيب مىنويسد: (خ م كد ت س ق) البخاري ومسلم وأبي داود في مسند مالك والترمذي والنسائي وابن ماجة خالد بن مخلد القطواني أبو الهيثم البجلي مولاهم الكوفي... قال عبد الله بن أحمد عن أبيه، له أحاديث مناكير... وقال بن سعد: كان متشيعاً، منكر الحديث، مفرطا في التشيع وكتبوا عنه للضرورة. بخارى، مسلم، ابوداوود در مسند مالك، ترمذى، نسائى وابن ماجه از خالد بن مخلد قطوانى روايت نقل كردهاند. عبد الله، پسر احمد از پدرش نقل مىكند كه گفت: خالد بن مخلد، احاديث غير قابل قبول نقل كرده است و ابن سعد گفته: خالد، گرايش به تشيع داشت و در آن افراط مىكرد و منكر الحديث است؛ ولى به اندازه ضرورت، احاديث وى نقل مىشود. العسقلاني الشافعي، أحمد بن علي بن حجر أبو الفضل (متوفاي852هـ)، تهذيب التهذيب، ج 3، ص 101، رقم: 221، ناشر: دار الفكر - بيروت، الطبعة: الأولى، 1404 - 1984 م. نعيم بن حمادابن حجر عسقلانى در ترجمه نعيم بن حماد مىنويسد: وقرأت بخط الذهبي أن هذا الحديث لا أصل له ولا شاهد تفرد به نعيم وهو منكر الحديث على إمامته. قلت نعيم من شيوخ البخاري. دست نوشته ذهبى را خواندم كه گفته بود: اين حديث ريشه ندارد و حديث ديگرى شاهد بر صحت آن نيست؛ زيرا تنها راوى آن نعيم است ، با اين كه او از پيشوايان اهل سنت محسوب مىشود، منكر الحديث است. من [ابن حجر] مىگويم: نعيم از استادان بخارى است. العسقلاني الشافعي، أحمد بن علي بن حجر أبو الفضل (متوفاي852هـ)، الأمالي المطلقة، ج 1، ص 147، تحقيق: حمدي بن عبد المجيد بن إسماعيل السلفي، ناشر: المكتب الإسلامي - بيروت، الطبعة: الأولى، 1416 هـ -1995م. و در النكت الظراف مىنويسد: قرأت بخط الذهبي: لا أصل له ولا شاهد، ونعيم بن حماد منكر الحديث مع إمامته. براى اين حديث نه شاهدى بر صحت آن از احاديث ديگر وجود دارد و نه اساسى دارد، نعيم با آن كه پيشوا بود؛ ولى منكر الحديث است. العسقلاني الشافعي، أحمد بن علي بن حجر أبو الفضل (متوفاي852هـ)، النكت الظراف على الأطراف، ج 10، ص 173، تحقيق: عبد الصمد شرف الدين، زهير الشاويش، ناشر: المكتب الإسلامي - بيروت / لبنان، الطبعة: الثانية، 1403 هـ - 1983 م. محمد بن عبد الرحمن الطفاويمزى در شرح حال محمد بن عبد الرحمن طفاوى مىنويسد: (خ د ت س): محمد بن عبد الرحمن الطفاوي، أبو المنذر البَصْرِيّ... وَقَال أبو زُرْعَة: منكر الحديث. بخارى، ابوداوود، ترمذى و نسائى از محمد بن عبد الرحمن طفاوى روايت نقل كردهاند. ابوزرعه گفته: او منكر الحديث است. المزي، يوسف بن الزكي عبدالرحمن أبو الحجاج (متوفاي742هـ)، تهذيب الكمال، ج 25، ص 652 ـ 653، تحقيق د. بشار عواد معروف، ناشر: مؤسسة الرسالة - بيروت، الطبعة: الأولى، 1400هـ – 1980م. مقصود از (خ) بخاري؛ (د) ابوداوود؛ (ت) ترمذى و (س) نسائى است. ابووليد باجى (متوفاي474هـ) مىنويسد: محمد بن عبد الرحمن أبو المنذر الطفاوي، البصري، أخرج البخاري في الرقاب والبيوع عن علي بن المديني وأحمد بن المقدام. عنه عن أيوب والأعمش وهشام بن عروة قال أبو حاتم الرازي: ليس به بأس، صدوق، صالح؛ إلا أنه يهم أحيانا. وقال أبو زرعة الرازي: هو منكر الحديث. بخارى، از محمد بن عبد الرحمن طفاوى در مبحث رقاب و بيع حديث نقل كرده است، ابوحاتم رازى گفته: اشكالى در وى نيست، او راستگو و صالح است، فقط بعضى وقتها دچار وهم وخيال مىشده و اشتباه مىكرده. ابوزرعه او را منكر الحديث ناميده است. الباجي، سليمان بن خلف بن سعد أبو الوليد (متوفاي474هـ)، التعديل والتجريح لمن خرج له البخاري في الجامع الصحيح، ج 2، ص 533، رقم: 533، تحقيق: د. أبو لبابة حسين، ناشر: دار اللواء للنشر والتوزيع - الرياض، الطبعة: الأولى، 1406هـ – 1986م. حسان بن حسان البصريابن حجر در شرح حال حسابن حسان مىنويسد: (خ: البخاري) حسان بن حسان البصري أبو علي بن أبي عباد نزيل مكة روى عن شعبة وعبد الله بن بكر... . وعنه البخاري وأبو زرعة وعلي بن الحسن الهسنجاني... قال أبو حاتم: منكر الحديث. وقال البخاري: كان المقري يثني عليه، توفي سنة 213. بخارى از او روايت نقل كرده. حسان بن حسان بصرى، ساكن مكه بود و از شعبه و عبد الله بن بكير روايت نقل كرده است. بخارى، ابوزرعه و علي بن حسن هسنجانى از او روايت نقل كردهاند. ابوحاتم گفته: او منكر الحديث است و بخارى گفته: مقرى او را ستايش كرده است. العسقلاني الشافعي، أحمد بن علي بن حجر أبو الفضل (متوفاي852هـ)، تهذيب التهذيب، ج 2، ص 217، ناشر: دار الفكر - بيروت، الطبعة: الأولى، 1404 - 1984 م. الحسن بن بشرذهبى در باره حسن بن بِشْر مىنويسد: (خ ت س) البخاري والترمذي والنسائي الحسن بن بشر بن سلم بن المسيب الهمداني البجلي أبو علي الكوفي روى عن أبي خيثمة الجعفي... . وعنه البخاري وروى له الترمذي والنسائي بواسطة أبي زرعة... وقال أحمد: أيضا روى عن زهير أشياء مناكير. وقال أبو حاتم: صدوق. وقال النسائي: ليس بالقوي. وقال: بن خراش: منكر الحديث. بخارى، ترمذى و نسائى از او روايت نقل كردهاند. حسن بن بشر همدانى، از ابوخيثمه جعفى روايت نقل كرده، و از او بخارى، و نسائى ـ با واسطه ابوزرعه ـ روايت نقل كردهاند. احمد گفته: حسن بن بشر از زهير روايات منكر نقل كرده است، ابوحاتم او را راستگو مىداند، نسائى گفته: قوى نيست و ابن خراش او را منكر الحديث مىداند. العسقلاني الشافعي، أحمد بن علي بن حجر أبو الفضل (متوفاي852هـ)، تهذيب التهذيب، ج 2، ص 223، رقم: 473، ناشر: دار الفكر - بيروت، الطبعة: الأولى، 1404 - 1984 م. مفضل بن فضاله القتبانى المصريابن حجر در باره مفضل بن فضاله مىگويد: وثقه يحيى بن معين وأبو زرعة والنسائي وآخرون وقال أبو حاتم وابن خراش: صدوق. وقال ابن سعد: منكر الحديث. ( قلت ) اتفق الأئمة على الاحتجاج به وجميع ماله في البخاري حديثان. يحيى بن معين و ابوزرعه و نسائى و ديگران او را توثيق كرده اند، ابوحاتم وابن خراش او را راستگو دانسته؛ ولى ابن سعد او را منكر الحديث مىداند. من مىگويم: بزرگان از علما همه اتفاق دارند بر استدلال به روايات وى با توجه به اينكه در بخارى فقط دو حديث از وى نقل شده است. العسقلاني الشافعي، أحمد بن علي بن حجر أبو الفضل (متوفاي852 هـ) هدي الساري مقدمة فتح الباري شرح صحيح البخاري، ج 1، ص 445، تحقيق: محمد فؤاد عبد الباقي، محب الدين الخطيب، ناشر: دار المعرفة - بيروت – 1379هـ. داوود بن حُصين المدني:ابن حجر در باره داوود بن حُصين مىگويد: داود بن الحصين المدني وثقه ابن معين وابن سعد والعجلي وابن إسحاق وأحمد بن صالح المصري والنسائي... وقال الساجي: منكر الحديث متهم برأي الخوارج. ابن معين، ابن سعد، عجلى، ابن اسحاق، احمد بن صالح مصرى و نسائى او را توثيق كردهاند؛ ولى ساجى احاديث وى را منكر دانسته و مىگويد: او از خوارج بود و از عقايد آنان پيروى مىكرد. با اين حال در ادامه مىنويسد: (قلت) روى له البخاري حديثا واحدا. من [ابن حجر] مىگويم: بخارى يك حديث از وى نقل كرده است. العسقلاني الشافعي، أحمد بن علي بن حجر أبو الفضل (متوفاي852 هـ) هدي الساري مقدمة فتح الباري شرح صحيح البخاري، ج 1، ص 339، تحقيق: محمد فؤاد عبد الباقي، محب الدين الخطيب، ناشر: دار المعرفة - بيروت – 1379هـ. اسماعيل بن عبد اللهابن حجر عسقلانى در ترجمه اسماعيل بن عبد الله بن زراره مىگويد: قلت: وقد ذكر إسماعيل بن عبد الله بن زرارة الرقي أيضا في شيوخ البخاري الحاكم وأبو إسحاق الحبال وأبو عبد الله بن مندة وأبو الوليد الباجي وابن خلفون في الكتاب المعلم برجال البخاري ومسلم وقال: قال الأزدي: منكر الحديث جداً وقد حمل عنه. عالمان رجال؛ مانند حاكم نيشابوري، ابواسحاق حبال، ابن منده، باجى، و ابن خلدون در كتاب المعلّم برجال البخارى ومسلم، اسماعيل بن عبد الله بن زراره را در زمره استادان بخارى ذكر كردهاند؛ ولى ازدى مىگويد: او منكر الحديث است و از وى روايت نقل شده است. العسقلاني الشافعي، أحمد بن علي بن حجر أبو الفضل (متوفاي852هـ)، تهذيب التهذيب، ج 1، ص 269، ناشر: دار الفكر - بيروت، الطبعة: الأولى، 1404 - 1984 م. محمد بن إبراهيم التيمي و زيد بن أبي انيسهزيعلى در نصب الراية مىنويسد: وقد قال أحمد بن حنبل في محمد بن إبراهيم التيمي: يروي أحاديث منكرة وقد اتفق عليه البخاري ومسلم وإليه المرجع في حديث «إنّما الأعمال بالنيات» وكذلك قال في زيد بن أبي انيسة: في بعض حديثه إنكارة وهو ممن احتج به البخاري ومسلم وهما العمدة في ذلك... . احمد بن حنبل گفته است: محمد بن ابراهيم تيمى احاديث غير قابل قبول نقل كرده است و حال آن كه بخارى و مسلم به او عقيده دارند و حديث «انما الأعمال بالنيات» به او برمىگردد. همچنين احمد بن حنبل در باره زيد بن أنيسه گفته است: در برخى از احاديث او منكراتى وجود دارد؛ ولى بخارى و مسلم به روايت او اعتماد كردهاند. و همين اعتماد بخاري و مسلم اساس صحت روايت او است. الزيلعي، عبدالله بن يوسف أبو محمد الحنفي (متوفاي762هـ)، نصب الراية لأحاديث الهداية، ج 1، ص 179، تحقيق: محمد يوسف البنوري، ناشر: دار الحديث - مصر – 1357هـ. تحريف روايت، توسط اهل سنتجالب اين است كه برخى از عالمان اهل سنت، به خاطر حفظ آبروى ابوبكر، روايت را تحريف مىكنند. ابوعبيد قاسم بن سلام در كتاب الأموال و بكرى اندلسى در كتاب معجم ما استعجم مىنويسند: أما إني ما آسي إلا على ثلاث فعلتهن وثلاث لم أفعلهن وثلاث لم أسأل عنهن رسول الله (ص) وددت أني لم أفعل كذا لخلة ذكرها. قال أبو عبيد: لا أريد ذكرها. آگاه باشيد که من بر سه چيز که انجام دادم غصه مىخورم و سه چيز که انجام ندادهام و سه چيز که دوست داشتم آن را از رسول خدا مىپرسيدم. دوست داشتم که من فلان کار را نمىکردم!!! آنگاه موارد آن را ذكر كرده .ابوعبيده مىگويد: من نمىخواهم بگويم ابوبکر چه گفت... . أبو عبيد القاسم بن سلام (متوفاي224هـ )، كتاب الأموال، ج 1، ص 174، ناشر: دار الفكر. - بيروت. تحقيق: خليل محمد هراس، 1408هـ - 1988م؛ البكري الأندلسي، عبد الله بن عبد العزيز أبو عبيد (متوفاي487هـ)، معجم ما استعجم من أسماء البلاد والمواضع، ج 3، ص 1076 ـ 1077، تحقيق: مصطفى السقا، ناشر: عالم الكتب - بيروت، الطبعة: الثالثة، 1403هـ. و حاكم نيشابورى به صورت كامل بحث هجوم به خانه صديقه شهيده را از روايت حذف كرده تا خيال همه راحت شود و اصلا نيازى به بحثهاى رجالى نباشد: أخبرنا الحسين بن الحسن بن أيوب أنبأ علي بن عبد العزيز ثنا أبو عبيد حدثني سعيد بن عفير حدثني علوان بن داود عن صالح بن كيسان عن حميد بن عبد الرحمن بن عوف عن أبيه قال دخلت على أبي بكر الصديق رضي الله عنه في مرضه الذي مات فيه أعوده فسمعته يقول وددت أني سألت النبي صلي الله عليه وسلم عن ميراث العمة والخالة فإن في نفسي منها حاجة. النيسابوري، محمد بن عبدالله أبو عبدالله الحاكم (متوفاي405 هـ)، المستدرك على الصحيحين، ج 4، ص 381، ح7999، تحقيق: مصطفى عبد القادر عطا، ناشر: دار الكتب العلمية - بيروت، الطبعة: الأولى، 1411هـ - 1990م. سند اين روايت همان سندى است كه از مصادر ديگر نقل شد و قضيه ملاقات عبد الرحمن بن عوف نيز همانند روايات گذشته مربوط به آخرين روزهاى حيات ابوبكر است؛ ولي متأسفانه دست امانتدار ناقلين تاريخ متن روايت را كاملا تحريف كرده تا كوچكترين اهانت و طعنى به جناب خليفه صورت نپذيرد. اين تحريفات بهترين دليل بر صحت آن است؛ چرا كه اگر روايت ضعيف بود، نيازى به تحريف نبود و مىتوانيستند به جاى دستبردن به روايت، ضعف آن را گوشزد كنند. نتيجهتنها اشكالى كه به اين روايت شده، منكر الحديث بودن عُلوان بن داوود بود، اين اشكال مردود است؛ چرا كه اولاً: برخى از بزرگان اهل سنت، روايت را تصحيح كردهاند؛ ثانياً: ابن حبان شافعى كه به اعتقاد برخى از بزرگان اهل سنت از متشددين در توثيق است، علوان بن داوود را توثيق كرده؛ ثالثاً: منكر الحديث بودن علوان بن داوود قابل اثبات نيست، رابعاً: بر فرض صحت اين مطلب، ضررى به صحت روايت نمىزند؛ چرا كه تعبير «منكر الحديث» در باره بسيارى از ثقات و حتى راويان كتاب بخارى نيز به كار برده شده است. در نتيجه روايت از نظر سندى هيچ مشكلى ندارد.
موفق باشيد گروه پاسخ به شبهات مؤسسه تحقيقاتي حضرت ولي عصر (عج) | ||
| فهرست نظرات |
| 1 |
نام و نام خانوادگي: مجيد حقي -
تاريخ: 23 ارديبهشت 88 - 00:00:00
چرا ازاين روايت در مناظراه با شبكه المستقله استفاده نكرديد جواب نظر: با سلام اين روايت نيز در مناظره با المستقله استفاده شده است ، البته آنها جواب هاي عجيبي دادند ، مانند «عدم قبول رواية الراوي في معتقده» يا ادعاي اينكه روايت اصل كتاب طبري براي جمع روايات صحيحه نبوده است !!! جداي از اينكه آنها مي خواستند روايتي بياوريم كه در آن امده باشد عمر فاطمه زهرا را به شهادت رسانده است !!!! موفق باشيد گروه پاسخ به شبهات |
| 2 |
نام و نام خانوادگي: سعيد حسيني -
تاريخ: 23 ارديبهشت 88 - 00:00:00
باسلام و عرض خسته نباشيد خدمت همه دست اندرکران اين سايت مقدس علي الخصوص دانشمند گرامي جناب آقاي دکتر سيد محمد حسيني قزويني. ضمن تشکر از مطلب فوق که کاملا گويا و با دليل و مدرک مي باشد در خصوص قاتل حضرت زهرا س، سئوالي هم از حضرت استاد داشتم. لطفا با توجه به هجوم وحشيانه و مسائلي که در جهت به شهادت رساندن حضرت فاطمه س از سوي خليفه اول و دوم انجام شد عکس العمل امير المومنين حضرت علي ع را بطور کامل و با ديل و مدرک بيان فرمائيد. قبلا از زحمات شما گراميان بي نهايت سپاسگذارم. يا علي مدد التماي دعا جواب نظر: با سلام دوست گرامي عكس العمل امير مومنان علي عليه السلام در آدرس ذيل آمده است : http://www.valiasr-aj.com/fa/page.php?bank=question&id=6015 موفق باشيد گروه پاسخ به شبهات |
| 3 |
نام و نام خانوادگي: سلمان -
تاريخ: 24 ارديبهشت 88 - 00:00:00
خدا خيرتون بده. |
| 4 |
نام و نام خانوادگي: مرصاد -
تاريخ: 26 ارديبهشت 88 - 00:00:00
با سلام و خسته نباشيد مقاله بسيار جامع و مفيدى بود. بنده هم با ذكر مقدمهاى در وبلاگ «هامون و تفتان» با عنوان «ابوبکر اعتراف ميکند و مولوى عبدالحميد انکار!»، بررسى موضوع را به مقاله شما لينك دادهام. يا حق www.sistan.info |
| 5 |
نام و نام خانوادگي: علي -
تاريخ: 31 ارديبهشت 88 - 00:00:00
با سلام و خسته نباشيد لطفا خط به خط ترجمه اش را هم بياوريد و کمي مرتب تر تايپ کنيد خدا خيرتون بده يا علي |
| 6 |
نام و نام خانوادگي: ابتين جلالي -
تاريخ: 10 خرداد 88 - 00:00:00
به نام خدا سلام عزيزان خيلي مطالب جالبي بود و دقيق ولي روايتهاي متعددي كه مي توان به آن استناد كرد چه در سنت و چه تشيع لازم به توضيح است من اله توفيق |
| 7 |
نام و نام خانوادگي: عبدالله -
تاريخ: 05 تير 88 - 00:00:00
نماز گزاران روزي -دستكم- 10بار به خداي مهربان عرض ميكنند كه خدايا ما را به راه راست رهنمائي كن، راه كساني كه به آنان نعمت داده اي نه راه كساني كه بر آنان غضب كرده اي و نه گمراهان. 1- منظور از نعمت، نعمت مادي نيست وإلا هر آفريده اي -چه خوب و چه بد- برخوردار از نعمت است و عاقل وقتش را صرف بدست آوردن داشته نميكند. بلكه منظور از نعمت، نعمت هدايتگري است. چون ما از خداي متعال «رهنمائي» خواسته ايم (إهدنا...) آنهم به چه راهي؟ راه كساني كه خود از اين نعمت رهنمائي به لطف تو برخوردارند(صراط الذين أنعمت عليهم) وگرنه كساني كه مثل ما نيازمند هدايتند چگونه ميتوانند نعمت هدايتي را كه ندارند به ما بدهند؟ 2- الذين أنعمت عليهم (كساني كه به آنها نعمت داده اي) را ما تعيين نمي كنيم وگرنه معنا ندارد چيزي را كه تعيينش بدست ماست از خداي متعال بخواهيم؟ پس اين، خداي سبحان است كه أسامي و شمار كساني را كه مشمول نعمت هدايتگري هستند براي ما معين فرموده است و نه خودمان. 3- خداي بلندمرتبه براي تعيين هيچيك از بندگان هدايتگرش متوسل به همه پرسي يا مشورت نشده است چون ساحت مقدسش بسيار والاتر از آنست كه مجهولي برايش متصور باشد. 4- اگر با خودمان دشمني و لجبازي نداشته باشيم، معنا ندارد، به أمر خداي رحمن الرحيم كه لطف و رأفت و خيرخواهي و مصلحت انديشي اش نسبت به ما از خودمان بيشتر است، گردن ننهيم. پس جاي إختياري نمي ماند و بايد از كساني كه خداي متعال معين فرموده، پيروي كنيم. 5- با اينهمه اگر كسي به مافرض الله(آنچه خدا واجب فرموده) راضي نباشد پيرو شيطان رجيم است كه در برابر أمر معبود به بهانه ي عدم كرنش در برابر مخلوق ايستاده و مورد لعن و غضب خداي متعال و بندگانش قرار گرفته و از بهشت رانده شد. 6- خداي متعال -العياذ بالله- با كسي شوخي ندارد. آدم مسجود ملائك را هم بخاطر نافرمانيش از بهشت بيرون كرد چه برسد به ما. 7- كسي كه از خداي متعال درخواست هدايت ميكند، كمال بي أدبي، گستاخي، ناسپاسي همچنين نفاق و عناد است اگر فرمايش فرستاده اش را قبول نكند و فرزندانش را شكنجه كرده و بقتل برساند. چنين شخصي نه تنها جزو مغضوب عليهم (كساني كه خداي متعال بر آنان غضب كرده) است، بوده بلكه كساني را كه از وي بيزاري نجويند به وادي ضلالت سوق داده و هردو جزو «ضالين» ي هستند كه مسلمانان بايد روزي 10بار از خداي متعال بخواهند كه آنان را جزو چنين أفرادي قرار نداده و به راه راست هدايت فرمايد. |
| 8 |
نام و نام خانوادگي: آرمان -
تاريخ: 19 تير 88 - 00:00:00
لطفا درباره نقش قبيله اسلم و چگونگي کمک انان به ابوبکر براي خلافتش و همچنين اينکه ابوسفيان از کجا آمد و به علي )ع( گفت قيام کن و اينکه چگونه بعدش طرفدار خلفا شد بنويسيد با ذکر منبع و نشر آن يا علي ع |
| 9 |
نام و نام خانوادگي: salim soltani -
تاريخ: 07 شهريور 88 - 00:00:00
man afghani astam az zahmatai ki aghai qazweni dar rai aslam mikashad yak jahan tshakor |
| 10 |
نام و نام خانوادگي: محمد حسين فيروزخاني -
تاريخ: 21 شهريور 88 - 00:00:00
با سلام بسيار عالي است انشاءالله که مورد لطف ائمه اطهار عليهم السلام و عنايت خداوند متعال قرار بگيريد بسيار زيبا خواهد بود که متني که در زير آدرس آن را ميفرستم مطالعه فرموده دقيقا مانند خود ايشان جواب داده شود. الخير في ماوقع خداوند نگهدار و مولا علي يارتان باد ؟؟؟؟ جواب نظر: با سلام دوست گرامي صفحه اي كه شما آدرس آن را دادهايد خود در واقع حقانيت سخنان شيعه را ثابت ميكند . زيرا در مورد اين روايت (تاريخ طبري و اقرار ابوبكر به هجوم) تنها مطلبي كه ميگويد منكر الحديث بودن علوان بن داود است ! كه جواب آن در همين مقاله آمده است كه بسياري از روات بخاري و مسلم منكر الحديث بودند ، بسياري از بزرگان اهل سنت منكر الحديث بودند ! و اصلا منكر الحديث بودن ، تضعيف به حساب نميايد ! به اين معني است كه روايات او با معتقدات اهل سنت سازگاري ندارد ! آيا تنها به اين علت ميتوان سخنان يك آدم راستگو را رها كرد كه با نظر من همخواني ندارد ؟ موفق باشيد گروه پاسخ به شبهات |
| 11 |
نام و نام خانوادگي: عمر داماد علي حقيقت تلخ براي شيعه -
تاريخ: 06 آذر 88 - 00:00:00
سلام دوستان عزيز البته نميشه به شما خواهر برادر گفت چون شما به مادر ما مومنان همسران رسول خدا (ص) فوش و نا سزا ميگين من هم زماني مثل شما بودم يعني شيعه بودم خدا بهم توفيق هدايت داد و خودم و خانواده ام و فاميلم همه مسلمان شديم مسلمان حقيقي اسلام محمدي که خدا اون دنيا ازمون ميخواد با مشوره که با پرفسور سعد الغامدي داشتيم ما مسلمون شديم يعني سني شديم و خدا را صد هزار بار شکر ميکنم به خاطر اين هدايت و عقيده من يه خواهشي از دوستان دارم برين اين فيلم رو ببينيد http://www.archive.org/detail/ALIMAMA?start=0.5 بايد عربي بلد باشي حتي اگه عربي بلد نباشي فکرت رو بيدار ميکنه اگر دنبال حقي فيلم رو دانلود کن ببين يه خواهش ديگه دارم اين سايت رو هم ببينيد و برسي کنيد و کتاب هاي اين سايت رو هم بخوانيد البته کشف حقيقتت تو ايران خيلي سخته فيلتر شکن ميخواي حقيقت تو ايران فيلتره حالا اگه فيلتر شکن پيدا کردي برو سايت عقيده رو برسي کن به خدا اگه يه زره دنبال حقيقت باشي تو اين سايت قانع خواهي شد به اميد هدايت همه ما و شما يا الله راستي خيلي دوستون دارم جواب نظر: با سلام دوست گرامي اگر داماد بودن عمر تلخ باشد ، تلخي آن به كام ابوبكر است ، و نه حضرت علي و شيعه ! چون عمر از ام كلثوم دختر ابوبكر خواستگاري كرد و به اقرار نووي مهمترين شارح صحيح مسلم با او ازدواج كرد ! http://www.valiasr-aj.com/fa/page.php?bank=maghalat&id=83 اگر طالب حقيقت هستيد ، بهتر است يكبار به اين مقاله نگاهي بياندازيد . گروه پاسخ به شبهات |
| 12 |
نام و نام خانوادگي: خادم العباس -
تاريخ: 29 دي 88 - 00:00:00
بسم الله الرحمن الرحيم با سلام اين اهل سنت وقتي حرفي براي گفتن ندارند به يک دروغ هميشگي متوسل مي شوند : « من قبلاً شيعه بودم حالا سني شده ام !! » و غير از اين هيچ حرف ديگري براي گفتن ندارند !! |
| 13 |
نام و نام خانوادگي: ص.صالح -
تاريخ: 30 دي 88 - 00:00:00
سلام آقاي عمر داماد علي...اول از همه به شما و خانواده محترم تسليت ميگم بعد از شما سوالي كه دارم اين است البته اگر دوست داريد جواب بديد شما و خانواده محترم اهل كجاييد؟به چه چيزي در مذهب شيعه نتونستيد دست پيدا كنيد كه اون رو در مذهب تسنن پيدا كرديد؟يا علي |
| 14 |
نام و نام خانوادگي: momen abdullah -
تاريخ: 30 دي 88 - 00:00:00
جناب عمر بنده نيز بهشدت در پي يافتن حقيقت هستم. لطفا مرا در يافتن حقيقت ياري دهيد. البته نه با لينکهاي تقلبي که در آن چيزي موجود نيست: Page not found We’re sorry, the page you have requested is not available. بلکه با کتابي که در آن از علم عمر سخن رانده باشد. راستش بنده مدتها است که در کتابخانه ها بدنبال بيست صفحه مطلب علمي از عمر ميگردم. هر چه باشد صد ها ميليون انسان او را جانشين عقل کل ميدانند. بالاخره جانشين عقل کل بايد از علم نصيبي برده باشد. لطفا مرا در اين جستجوي حقيقت ياري کنيد. يا علي |
| 15 |
نام و نام خانوادگي: مجيد م علي -
تاريخ: 02 بهمن 88 - 00:00:00
با سلام اولاً جواب شما برادر عزيز اقاي "" ص.صالح " فرموديد ,,,,, كجاييد؟به چه چيزي در مذهب شيعه نتونستيد دست پيدا كنيد ... صالح شدن و صالح بودند بله برادر انسان صالح نباشه اين اتفاق برايش ميافتد البته اين جماعت تو روز روشن دروغ ميگويند حالا از طريق رايانه اي يا اس ام اس كه ديگه برايشون از اسوني مثل نقل و نباته چونكه ,,,, اون حديث را كه در اخر ذكر شده و براي صدمين بار است بخوانيد تا ,,,, جناب عمر محتاج علي حقيقت تلخ براي اهل سنت . خدا كند مومن بشوي , مسامان شدن كه خيلي اسونه اون شاخ شيطون نجد و اين تابعينش هم ادعاي مسلمان بودند ميكنند يزيد و ابو و جدش هم چنين ادعائي داشتند . يادم مياد كه اون اولين مسلمونتون يك شيطون توي استينش داشت پس او ناولين مسلمونتون هرچي بود مومن نبود . البته خودش هم اقرا بوجود اين شيطون كرده بود كه من معتقدم همون جناب محتاج بود . يك راهنمائي ميكنم حتماً روش خيلي تمرين كن . فوش غلطه , فحش صحيحه مثل اين جمله : اين ملحد زاده عبد الشيطان لندني ملعون فقط بلده فحش بده صد مرتبه اين جمله را بنويس تا ياد بگيري . اينهم براي صدمين بار : ثُمَّ تُوُفِّىَ أَبُو بَكْرٍ وَأَنَا وَلِىُّ رَسُولِ اللَّهِ -صلى الله عليه وسلم- وَوَلِىُّ أَبِى بَكْرٍ فَرَأَيْتُمَانِى كَاذِبًا آثِمًا غَادِرًا خَائِنًا. پس از مرگ ابوبكر، من جانشين پيامبر و ابوبكر شدم، شما دو نفر مرا خائن، دروغگو حليه گر و گناهكار خوانديد. النيسابوري، مسلم بن الحجاج أبو الحسين القشيري (متوفاي261هـ)، صحيح مسلم، ج 3، ص 1378، ح 1757، كِتَاب الْجِهَادِ وَالسِّيَرِ، بَاب حُكْمِ الْفَيْءِ، تحقيق: محمد فؤاد عبد الباقي، ناشر: دار إحياء التراث العربي - بيروت يا علي |
| 16 |
نام و نام خانوادگي: عبد الجبار -
تاريخ: 02 بهمن 88 - 00:00:00
بسم الله المنتقم.!!!!! ان الله لا يهدي من هو مسرف كذاب. سلام جناب : عمر داماد علي حقيقت تلخ براي شيعه . در جواب اينكه فرموديد : راستي خيلي دوستون دارم من هم ميگويم منم دوستتان دارم. و شما را دوست خطاب ميكنم چون كه شما ها مومن نبوده و نيستيد. ان المومنون اخوه. نه ان المسلمون اخوه!!!!!!!!!!!! من شما را دوست دارم چون دوست دارم واقعا هدايت شويد و به دين الله تبارك و تعالي بگرويد. ((ربنا لا تزع قلوبنا بعد اذ هديتنا وهب لنا من لدنك رحمة انك أنت الوهاب.)) و بعد ..... دوست عزيز اگر نوشتار شما را يك بار با دقت قرائت كنند ميفهميم كه شما كه از طرز نوشتارتان معلوم است از ديار وهابي برور ....تان هستيد زره درست نيست بنويسيد ذره (به خدا اگه يه زره دنبال حقيقت باشي) و فوش نه: فحش درست است . اول برو فارسي ياد بگير و زبان اردو را كنار بذار بعد در سايت ايرانيان موحد مطلب دروغين بنويس. تو هيچ وقت شيعه موحد نبودي و نخواهي بود و كلا كلامت دروغ و كذب است. چقدر مسخره كه به اين راحتي و بي دليلي ادعا ميكني دست از اسلام ناب محمدي دست برداشته اي و گمراه و مشرك شده اي.... اگر هم كه چنين است(بر فرض محال) همان بهتر كه ننگ چنين شيعيان سست عنصري از دامن موحدان و مسلمانان واقعي از بين برود. در آخر بهترين دعاي من و هم مذهبانم براي شما اين است: انشا الله در دنيا و آخرت با عمر محشور و مانوس شوي.... و ما با مولانا و مقدانا امير المومنين اسد الله الغالب علي ابن ابي طالب(صلوات الله و سلامه عليه) محشور و مانوس شويم. يا امير المومنين.(ع). |
| 17 |
نام و نام خانوادگي: AbdulMontaghem -
تاريخ: 03 بهمن 88 - 00:00:00
السلام عليكم جميعا دوستان عزيز جناب عمر داماد علي در واقع همان سيوان و بهنام است. ايشان هيچگاه شيعه نبوده و نخواهد بود. ايشان يك وهابي به تمام معناس و هدفش از ابراز اينگونه نظرات ايجاد اختلال در روند عالي اين سايت نورانيست. تا به حال يك1 ملياردم شيعيان به فرقه ي ضاله اهل بدعت نگرويده اند و نخواهند گرويد. بلكه هر روز هزاران نفر گروه گروه مسلمان شده و شيعه ميشوند. براي اين گونه بيماران رواني كه با ابراز نظرات ضد و نقيض سعي در بر هم زدن افكار عمومي دارن دعا كنيد تا شفا يابند. ايشان حتي انقدر كوتاه فكر است كه طرز نوشتارش رو هم عوض نكرده و با لهجه ي بلوچي نظر مينويسد.(البته به بلوچهاي عزيز جسارت نشود) يا شافي... |
| 18 |
نام و نام خانوادگي: محمد علي -
تاريخ: 06 بهمن 88 - 00:00:00
بنگريد به اين اقرار از ابوبكر خوشا به حال تو اي پرنده ميوه ميخوري و بر درخت مي نشيني نه حساب و كتابي داري و نه عقاب و عذابي. اي كاش من هم در كنار راه بر درختي بودم و شتري بر من گذشته مرا مي خورد و سپس همراه با سرگين آن خارج مي شدم و هرگز از بشر نبودم. كنز العمال ج 12 ص 528 و 529 ش 35698تا35703 |
| 19 |
نام و نام خانوادگي: امير -
تاريخ: 09 بهمن 88 - 00:00:00
سلام به همه شيعيان راستين مولا علي (ع) آقا اين نويسنده شماره 11 خيلي با حاله . خيلي هم گيجه . كلي خنديدم . اولا كه ميگه با سعد الغامدي ظاهرا يه مشوره داشته !!!!!!!!. (منظورش مشورت !!!! ) بعد جناب سعد يه هويي معجزه ميكنه و اونو با تمام خانواده و فاميلش جميعا سني ميكنه . اين جناب سعد الغامدي ظاهرا جادوگر بوده نه پروفسور ضمنا از نوشتن كلمه مشوره كاملا مشخصه كه اين بلوچ عزيز خواسته بلوچي را پاس بداره و دقيقا با لهجه بلوچي نوشته !!!!!!! مشوره . پس نسل اندر نسلش سني بوده نه شيعه !!! عجب دروغگوي بزرگي ؟؟؟!!!! عمر جون پسر خوب تورو سايت عقيده هدايت كرده نه سعد الغامدي ؟؟؟؟!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! انشالله خداوند تو رو با سردمداران سايت عقيده محشور كنه .!!!! |
| 20 |
نام و نام خانوادگي: عمران -
تاريخ: 13 اسفند 88 - 00:00:00
تشکر مي کنم از همه تان امابرخي از احاديث آدرس آن کامل نيست اگر لطف کنيد کاملتر بنويسد در مراجعه کتب به سختي احاديث را پيدا مي کنيم. از علماي اهل سنت گله منديم هيچ زمان اين احاديث را براي ما نگفته اند. هزاران مطلب نهفته در دل کتب اهل سنت که واقعيت را بيان مي کند.به ما نرساننده اند. ما در پي مطالب ناب در منابع اهل هستيم که علماي اهل سنت به علت هاي آن را پنهان مي کنند.متاسفانه در سوالات از علماي اهل سنت به اتهام رد ميشوند. اين فحش دادن وفرار ها و رد شدن از کنار سوالات حقيقت را پنهان نمي کند.حقيقت يابي وحق گرايي فطري است. انسانهاي که فطرت آن زنده است از حقيقت ترس ندارند در واقع رسالت رسول براي بيان حقيقت است. من علمم به آن اندازه قد ندارد اين احاديث را پرينت گرفتم به در خانه هر عالمي از اهل سنت که مي شناختم بردم يا راوي آنرا کذاب و يا مطالعه چنين احاديث را مضله مي دانند و يااستفاده از چنين سايت را گمراه کننده! اما جواب که بتواند ذهنم را آرام کنم نيافتم.علماي اهل سنت متاسفانه؛اسلام را به ارث مي شناسند، شراب خوردن خادم الحرمين با جرج بوش را توجيه مي کنندو استدلال دارند. انتحار بر عليه مسلمانان را جهاد مي دانند. فسق و فجور يزيد و و معاويه را به علت صحابه بودن سر پوش مي گذارند. درروايت مي خوانيم عايشه به علت ريختن سم به گلوي پيامبر قاتل و ابوبکر به خاطر هجومش به خانه دختر پيامبر نادمند. عمر بعلت ضارب بودن دختر پيامبر و آتش زدن دري خانه او سقط محسنش قاتل است پس ما پيروان چه کساني هستيم که در تاريخ در کتب ما ثبت است ما نمي دانيم. آيا تقصير علماي اهل سنت است يا جهالت ما. فقط در اين مطلب ماند ه ام که چرا علي با آن شجاعت و شهامت توصيف ناپذير در مقابل چنين ستم ها سکوت کرده بود؟. سم که در گلوي پيامبر ريخته مي شود بايد چرا علي سکوت کند ؟ در مقابل تهاجم و ديگر بي حرمتي ها علي در مقابل فاطمه دختر پيامبر چه جواب دارد ؟ جواب نظر: با سلام دوست گرامي در هر قسمت كه آدرسي ناقص بود ، تذكر دهيد تا اصلاح شود با تشكر از شما گروه پاسخ به شبهات |
| 21 |
نام و نام خانوادگي: momen abdullah -
تاريخ: 15 اسفند 88 - 00:00:00
جناب عمران پاسخ شما در سوره هم نامتان است!!! «أم حسبتم أَن تدخلوا الجنة و لما يعلم الله الذين جاهدوا منكم و يعلم الصابرين» «آيا پنداشتيد كه داخل بهشت مىشويد، بىآنكه خداوند جهادگران و شكيبايان شما را معلوم بدارد؟» (سوره آل عمران آيه 142) دقت فرماييد که خداوند عظيم و اعلي هم «صبر» و هم «جهاد» را لازمه بهشتي شدن دانسته است. بسيار دقت فرماييد که خداوند کريم اين آيه را در ادامه دو آيه قبلي بيان ميفرمايد که در آن آيه آمده است: «... تلك الايام نداوِلها بين الناسِ و ليعلَم الله الذين ءامنوا...» ********** جناب عمران ما در زماني زندگي ميکنيم که ماشينها جاي بردگان را گرفته اند. فلذا خالي از لطف نيست که به خداوند بگوييم که خدايا ما ماشين تو هستيم!!! حال بنده از شما سئوالي ميپرسم تمام ماشينها چه صنعتي و چه اتومبيل و چه طياره و چه ... در يک چيز مشترک هستند: يک دکمه براي روشن شدن يک دکمه براي خاموش شدن چرا؟؟ زيرا وقتي به آن ماشين «امر» ميشود که کار کند شما انتظار داريد که با تمام قوا کار کند. و همچنين به آن «امر» ميشود که خاموش شود شما انتظار داريد بلافاصله از کار بازايستد. ****** جناب عمران مسلما ماشيني که با دکمه استارت به خوبي کار نکند و تاخير کند ماشين خوبي نيست. ولي ماشيني هم که با فشار دکمه استاپ از حرکت بازنايستد به هيچ وجه خريداري ندارد!!!! بردهاي هم که به او بگوييد کار کن و کار نکند فائدهاي ندارد. ولي بردهاي هم که به او بگوييد بايست و نايستد جز دردسر حاصلي ندارد. عبدي که خداوند متعال به او بگويد جهاد کن و يا نماز بخوان و تنبلي کند مقام بالايي ندارد. ولي عبدي هم که خداوند به او دستور خاموشي دهد و خاموش نباشد نيز در عبوديتش شک است. ********** جناب حضرت اميرالمومنين علي (عليه السلام) در زماني جهاد کرد که هر کسي غير از او سستي و کاهلي ميکرد (نمونهاش مقابل عمروبن عبدود) ايشان نيز در زماني سکوت کردند که هر کسي غير از ايشان ادعاي حکومتش گوش فلک را کر ميکرد. اين يعني چه؟؟؟ يعني عبوديت تام. يعني بندگي مطلق. يعني برده خداوند بودن. يعني براي خداوند يک ماشين بودن. *********** جناب عمران مگر حضرت اميرالمومنين علي (عليه السلام) براي «شجاعت و شهامت توصيف ناپذير» شمشير ميزد؟؟؟ مگر ايشان به خاطر «شجاعت و شهامت توصيف ناپذير » با کفار نبرد کردند؟ مگر ايشان براي قرب به «شجاعت و شهامت توصيف ناپذير» جهاد ميکردند؟؟ ايشان فقط و فقط براي يک دليل و آنهم اطاعت امر الله متعال شمشير زدند و قتال کردند. ********* حتما اين صفحه را مطالعه فرماييد: چرا اميرمؤمنان (عليه السلام) از همسرش دفاع نكرد؟ آيا حضرت اميرالمومنين علي (عليه السلام) جز شاگرد محمد مصطفي (صلي الله عليه و آله) بودند؟ آيا رسول اکرم (صلي الله عليه و آله) در مقابل کفار مکه در هنگام بايکوت و محاصره شمشير در دست گرفتند؟ آيا همين بايکوت سبب وفات حضرت خديجه (سلام الله عليها) و حضرت ابوطالب (عليه السلام) نشد؟ يا علي |
| 22 |
نام و نام خانوادگي: عليرضا ميرزائي -
تاريخ: 16 اسفند 88 - 00:00:00
ياعلي مدد. انشا الله مشمول دعاهاي حضرت ولي عصر(عج)باشيد. با قدرت ادامه دهيد.اجركم عندالله. |
| 23 |
نام و نام خانوادگي: فرامرز سروشان -
تاريخ: 16 اسفند 88 - 00:00:00
با عرض سلام و تشكر از مقاله بسيار مفيدتان. يا علي مدد |
| 24 |
نام و نام خانوادگي: عمران -
تاريخ: 16 اسفند 88 - 00:00:00
جناب momen abdullah ! هر منصف جواب شمارا در قبال سوالاتم بخوانند چه قضاوت خواهد کرد. سوال از يک چيز و جواب از چيز ديگر! بر خلاف رويه اين سايت ، نظر پردازي نموده ايد. بدون استدالهاي منطقي جواب گفته ايد. سوال ما اين است. که چرا علي در مقابل ستم ها سکوت کرده بود؟. سم که در گلوي پيامبر ريخته مي شود بايد چرا علي سکوت کند ؟ روايت از علي در اين باره وجود ندارد،يا اگر وجوددارد مي خواستم بيان کنيد ،علي رضي الله حد الاقل به فرزندان وصيت مي کرد. که پيامبر توسط سم به شهادت رسيده است.شهادت پيامبر مسله کوچک نيست که علي در اين باره سکوت کند. در باره سوال دومم به آدرس لطف کرده ايد مراجعه مي کنم. هيچ مسلماني منکر جهاد و عبدبودن علي رضي الله عنه به معناي واقعي کلمه نيست. |
| 25 |
نام و نام خانوادگي: ايمان از مهاباد -
تاريخ: 17 اسفند 88 - 00:00:00
با سلام شايد باورش برايتان سخت باشد ولي قول مي دم كه جهانيان با چشم خود مي بينند كه رسول الله همراه ابوبكر باهم وارد بهشت خواهند شد |
| 26 |
نام و نام خانوادگي: momen abdullah -
تاريخ: 17 اسفند 88 - 00:00:00
جناب ايمان از مهاباد آيا رسول اکرم (صلي الله عليه و آله) حتي يکبار براي اخذ زکات از شمشير استفاده کردند؟ پس چرا ابوبکر بر خلاف سنت رسول الله(صلي الله عليه و آله) زکات را به زور شمشير جمعآوري کرد؟ علت شروع اين بدعت شوم توسط ابوبکر چه بود؟ آيا ابوبکر عقل خود را بيش از رسول الله (صلي الله عليه و آله) ميدانست؟ اصولا اخذ زوري و به ضرب شمشير اموال نام ديگرش چيست؟ چپاول؟ يا علي |
| 27 |
نام و نام خانوادگي: پويا -
تاريخ: 03 فروردين 89 - 00:00:00
با عرض سلام و خسته نباشيد و تبريك سال نو برادر عمران كمتر شيعه اي پيدا مي شود كه در كتابهايش در مورد مذهبش تحقيق كند و اعتقادش به اين مذهب بر حق بيشتر نشود. و بر عكس اگر اهل سنت به كتابهاي معتبر خود مراجعه كنند حتي اگر متعصب هم باشند، شك و ترديد رهايشان نخواهد كرد. دليلش اين است كه شما از عترت پيامبر(ص) فاصله گرفته ايد و كتابهاي شما پر از سخنان ضد و نقيض است. من به عنوان يك دوست و برادرانه به شما پيشنهاد مي كنم كه كتاب "اسرار آل محمد" ترجمه ي كتاب سليم بن قيس هلالي را مطالعه كنيد. انشاالله خداوند همه ي ما را به راه راست هدايت كند. آمين يا ارحم الراحمين. |
| 28 |
نام و نام خانوادگي: Mohsen -
تاريخ: 09 فروردين 89 - 00:00:00
سلام عليكم ضمن تشكر از زحمات شما عزيزا با حاج آقاي قزويني بنده مي خواستم بگويم كه آدرس هايي كه از كتابهاي عامه داده ميشه مثل صحيح مسلم و بخاري ، ناقص است ! اگه آدرس باب تاريخ چاپ كتاب و در كجا چاپ شده رو بديد ممنون ميشم يا علي جواب نظر:
|
| 29 |
نام و نام خانوادگي: مريم -
تاريخ: 17 فروردين 89 - 00:00:00
سلام دوستان افرادي كه درباره ى دامادي عمر بحث دارن اگه يه نگاهي به اين تحقيق بندازن خالي از لطف نيست. انشاالله خدا هممون و به راه راست هدايت كنه. بررسي شبهه ازدواج عمر با ام كلثوم در يك ماه اخير ، دوستان زيادي اين شبهه را مطرح كرده و از ما درخواست پاسخ كردهاند كه آيا ازدواج ام كلثوم با عمر بن الخطاب صحت دارد يا افسانهاي بيش نيست ؟ و اگر صحت دارد ، آيا دليلي بر اثبات حسن روابط ميان خليفه دوم و اهل بيت ميشود يا خير ؟ در اين مقاله سعي شده به اين پرسش مهم پاسخ داده شود . ************** تاريخ بشر ، هميشه در معرض تحريف سردمداران و سياستمداران بوده است . تاريخ اسلام نيز از اين قاعده مستثنا نيست . از آنجايي كه حكومتهاي اسلامي هميشه در اختيار حاكمان جوري از اهل تسنن بوده است ، آنها نهايت تلاش را كردهاند تا تاريخ را به دلخواه خود بنويسند . حكومت بني اميه ، نمونه بارز حكومتهاي تحريفگر است . يكي از افسانههايي كه دودمان بني اميه به تاريخ افزودهاند ، ازدواج ام كلثوم با عمر بن خطاب است. علماي شيعه در باره اين ازدواج نظرات مختلفي داشته و دارند ، برخي از آنها اصل وجود دختري به نام ام كلثوم را براي حضرت زهرا سلام الله عليها منكر شده اند ؛ چنانچه محقق معاصر و از مفاخر شيعة ساكن نجف جناب آقاي باقر شريف القرشي در اين باره ميگويد : ليس لصديقة الطاهرة بنت غير السيدة زينب. و انّها تكنّا بأُمّ كلثوم. كما ذكرنا اليه بعض المحققين. و علي ايّ حال فإنّي اذهب بغير تردد اذا ان الصديقة الطاهرة الزهراء ليس عندها بنت تسمّي بأُم كلثوم .(حياة سيدة النساء فاطمة الزهرا سلام الله عليها، ص 219) صديقه طاهره ، دختري غير از حضرت زينب نداشته است و همو كنيهاش ام كلثوم بوده است ؛ چنانچه برخي از محققين نيز بر اين عقيده هستند . به هر حال من بدون ترديد عقيده دارم كه صديقه طاهره دختري به نام ام كلثوم نداشته است . برخي ديگر اصل وقوع ازدواج را رد كردهاند ؛ از جمله مرحوم شيخ مفيد رحمت الله عليه در دو رساله مجزا به نامهاي المسائل العُكبرية و المسائل السروية ، و نيز سيد ناصر حسين الهندي در كتاب افحام الأعداء والخصوم اين مطلب را بررسي و دلايل محكمي بررد اين ازدواج آوردهاند . و برخي ديگر اصل ازدواج را پذيرفته ؛ ولي گفتهاند كه اين ازدواج با زورگويي و تهديد عمر بن خطاب بوده است ؛ چنانچه سيد مرتضي رضوان الله تعالي عليه در كتاب تنزيه الأنبياء ، ص 191 ميفرمايد: أنّه ( عليه السلام ) ما أجاب عمر إلى انكاح بنته إلا بعد توعد وتهدد ... امام علي عليه السلام به عمر پاسخ مثبت نداد ؛ مگر بعد از تهديد و زورگويي او . از آنجايي كه بناي ما بر خلاصه نويسي است ، دوستان عزيزي كه علاقه مند هستند ميتوانند به كتابهاي : افحام الأعداء والخصوم ، تأليف علامه سيد ناصر حسين الهندي ، تزويج ام كلثوم من عمر ، تأليف آيت الله ميلاني مد ظله العالي ، و نيز كتاب زواج ام كلثوم ، نوشته سيد علي شهرستاني مراجعه فرمايند . در اين سه كتاب تمامي روايات اهل سنت و شيعه مورد بررسي قرار گرفته و دلايل محكم و قاطعي بر رد اين ازدواج آورده شده است . در اين مختصر به چند دليل و اشكال اشاره وبحث ميكنيم . محور اول : حقايق تاريخي ، وقوع ازدواج را زير سؤال ميبرد: نخستين كسي كه از اهل سنت اين افسانه را دامن زد . ابن سعد ( متوفاي 230هـ) در الطبقات الكبري است . وي مينويسد: أم كلثوم بنت علي بن أبي طالب بن عبد المطلب بن هاشم بن عبد مناف بن قصي وأمها فاطمة بنت رسول الله وأمها خديجة بنت خويلد بن أسد بن عبد العزى بن قصي تزوجها عمر بن الخطاب وهي جارية لم تبلغ فلم تزل عنده إلى أن قتل وولدت له زيد بن عمر ورقية بنت عمر ثم خلف على أم كلثوم بعد عمر عون بن جعفر بن أبي طالب بن عبد المطلب فتوفي عنها ثم خلف عليها أخوه محمد بن جعفر بن أبي طالب بن عبد المطلب فتوفي عنها فخلف عليها أخوه عبد الله بن جعفر بن أبي طالب بعد أختها زينب بنت علي بن أبي طالب. (الطبقات الكبرى، محمد بن سعد، ج 8، ص 462 – 463) ام كلثوم ، دختر علي بن أبي طالب -كه مادرش فاطمه دختر رسول خدا صلي الله عليه وآله وسلم بود - عمر بن خطاب با او ازدواج كرد ؛ در حالي هنوز به سن بلوغ نرسيده بود ! تا زماني كه عمر كشته نشده بود در كنار او به سر مي برد و زيد بن عمر و رقيه را به دنيا آورد . بعد از عمر ، با عون بن جعفر بن أبي طالب و بعد از آن با محمد بن جعفر ازدواج كرد . وقتي محمد بن جعفر از دنيا رفت با برادرش عبد الله بن جعفر بعد از حضرت زينب ازدواج كرد ... در اين حديث آمده است كه ام كلثوم بعد از به كشته شدن عمر بن خطاب با پسر عمويش عون بن جعفر ازدواج كرد . بعد كه عون فوت كرد ، با برادرش محمد ازدواج كرد و بعد از آن كه محمد فوت كرد ، با عبدالله برادر ديگرش ازدواج كرد ؛ در حالي كه راوي فراموش كرده كه عون و محمد هردو در جنگ شوشتر سال 16 يا 17 هجري در زمان خليفه دوم كشته شدهاند ؛ يعني همسر دوم و سوم ام كلثوم قبل از همسر اول فوت كردهاند! ابن حجر در الاصابه ميگويد: وقال أبو عمر استشهد عون بن جعفر في تستر وذلك في خلافة عمر وما له عقب. (الإصابة، ابن حجر، ج 4، ص 619) ابو عمر مي گويد : عون بن جعفر در جنگ شوشتر در زمان عمر شهيد شد و هيچ فرزندي از او بر جاي نماند . ابن عبد البر ميگويد: عون بن جعفر بن أبي طالب ولد على عهد رسول الله صلى الله عليه وسلم أمه وأم أخويه عبد الله ومحمد بنى جعفر بن أبي طالب أسماء بنت عميس الخثعمية واستشهد عون بن جعفر وأخوه محمد بن جعفر بتستر ولا عقب له. (الاستيعاب، ابن عبد البر، ج 3، ص 1247) عون بن جعفر بن أبي طالب در زمان رسول خدا صلي الله عليه وآله وسلم به دنيا آمد، مادر او و دو برادرش عبد الله و محمد، اسماء بنت عميس خثعميه بو ، عون بن جعفر و برادرش محمد در جنگ شوشتر شهيد شدند و هيچ فرزندي از خود بر جاي ننهادند. با اينحال، چگونه ميشود كه آنها بعد از عمر با ام كلثوم ازدواج كرده باشند ؟ شايد دو باره زنده شده و براي تصحيح اين افسانه با ام كلثوم ازدواج كرده باشند ! علاوه بر اين كه ازدواج ام كلثوم با عبد الله جعفر شوهر حضرت زينب امكان پذير نيست و مضمون روايت جمع بين دو خواهر مي باشد؛ زيرا حضرت زينب تا بعد از واقعه كربلا زنده بود و همسر عبد الله بوده است . محور دوم : اهانت به ناموس رسول خدا اهل سنت براي اينكه ازدواج عمر و ام كلثوم را ثابت كنند ، روايات ساختگي فراواني را نقل كردهاند كه از شنيدن و خواندن آنها عرق شرم از پيشاني انسان جاري ميشود . ما از اهل سنت ميپرسيم: اثبات حسن روابط به چه قيمتي؟ آيا اين قدر ارزش دارد كه چنين رواياتي جعل و چنين تعابير زشت و زنندهاي مطرح كنند ؟ ازدواج ام كلثوم با عمر عوارضي دارد كه كمترين عارضه آن اهانت به ناموس رسول خدا است، آيا شما اين عوارض را ميپذيريد ؟ ابن حجر عسقلاني كه يكي از استوانههاي علمي اهل سنت و حافظ علي الاطلاق آنها است، در كتاب الاصابة نقل ميكند: عن محمد بن علي أن عمر خطب إلى علي ابنته أم كلثوم فذكر له صغرها فقيل له إنه ردك فعاوده فقال له علي أبعث بها إليك فإن رضيت فهي امرأتك فأرسل بها إليه فكشف عن ساقها فقالت مه لولا إنك أمير المؤمنين للطمت عينيك. (الاصابه، ج8، ص464) از محمد بن علي روايت شده است كه عمر ام كلثوم را از علي (عليه السلام) خواستگاري كرد ، امام خردسال بودن او را يادآوري كرد . به عمر گفته شد : علي تو را بيپاسخ گذاشته است ، دوباره نزد وي برو . امام علي عليه السلام فرمود : من ام كلثوم را به نزد تو ميفرستم ، اگر خوشت آمد ، او را به همسري خود انتخاب كن . امام عليه السلام ام كلثوم را نزد عمر فرستاد ، عمر ساق پاي ام كلثوم را برهنه كرد ! ام كلثوم فرمود : اگر خليفه نبودي چشمت را كور ميكردم! و نيز ذهبي يكي ديگر از استوانههاي علمي اهل سنت در سير أعلام النبلاء نقل ميكند: قال أبو عمر بن عبد البر: قال عمر لعلي: زوجنيها أبا حسن، فإني أرصد من كرامتها مالا يرصد أحد، قال: فأنا أبعثها إليك، فإن رضيتها، فقد زوجتكها ، يعتل بصغرها ، قال: فبعثها إليه ببرد، وقال لها: قولي له: هذا البرد الذي قلت لك، فقالت له ذلك. فقال: قولي له: قد رضيت رضي الله عنك، ووضع يده على ساقها، فكشفها، فقالت: أتفعل هذا؟ لولا أنك أمير المؤمنين، لكسرت أنفك، ثم مضت إلى أبيها، فأخبرته وقالت: بعثتني إلى شيخ سوء! (سير أعلام النبلاء، الذهبي، ج3، ص501) ابن عبد البر ميگويد : عمر به علي ( عليه السلام ) گفت : ام كلثوم را به همسري من در بياور ، من ميخواهم به وسيله اين ازدواج به كرامتي برسم كه احدي نرسيده است . امام گفت : من او را نزد تو ميفرستم ، اگر رضايتش را جلب كردي ، او را به عقدت درميآورم ـ گر چه ام كلثوم به خاطر خردسال بودن بهانه آورد ـ امام (عليه السلام) ام كلثوم را به همراه پارچهاي نزد عمر فرستاد و به او گفت : از جانب من به عمر بگو ، اين پارچهاي است كه به تو گفته بودم ، ام كلثوم نيز سخن امام را به عمر رساند . عمر گفت : به پدرت از جانب من بگو ، من راضي شدم خدا از تو راضي باشد . بعد عمر دستش را بر ساق ام كلثوم نهاد و آن را برهنه كرد . ام كلثوم گفت : چرا چنين ميكني؟ اگر خليفه نبودي ، دماغت را ميشكستم. بعد نزد پدرش رفت و او را از عمل عمر خبردار كرد و گفت : مرا به نزد پير مرد بدي فرستادي . همچنين خطيب بغدادي در كتاب تاريخ بغداد زشتترين تعبيرات را به كار برده و در حقيقت تهمت زشتي را به امير المؤمنين عليه السلام ميزند: فقام علي فأمر بابنته من فاطمة فزينت ثم بعث بها إلى أمير المؤمنين عمر ، فلما رآها قام إليها فأخذ بساقها وقال: قولي لأبيك قد رضيت، قد رضيت، قد رضيت . فلما جاءت الجارية إلى أبيها قال لها : ما قال لك أمير المؤمنين ؟ قالت : دعاني و قبلني فلما قمت أخذ بساقي وقال : قولي لأبيك قد رضيت. (تاريخ بغداد، الخطيب البغدادي، ج 6، ص 180) علي (عليه السلام) دخترش را آرايش كرد و نزد عمر فرستاد ، عمر وقتي او را ديد ، به سوي او آمد و ساق پاي او را گرفت و به او گفت : به پدرت بگو ، راضي شدم ، راضي شدم ، راضي شدم . و ام كلثوم نزد پدرش آمد ، امام از او سؤال كرد : عمر به تو چه گفت : ام كلثوم عرض كرد : مرا صدا زد ، و بوسيد، وقتي كه بلند شدم ، ساق پايم را گرفت ! گفت : از جانب من به پدرت بگو ، راضي شدم . اين تعابير آن قدر زشت و زننده است كه حتي صداي بعضي از علماي اهل سنت را نيز درآورده است . به قول معروف آش آن قدر شور شده است كه صداي آشپز هم در آمده است . سبط ابن الجوزي در اين باره ميگويد: ذكر جدي في كتاب منتظم ان علياً بعثها لينظرها و ان عمر كشف ساقها و لمسها بيده، هذا قبيح والله. لو كانت امة لما فعل بها هذا. ثم باجماع المسلمين لايجوز لمس الاجنبيه. (تذكرة الخواص، ص321) جدّ من در كتاب منتظم نقل كرده است كه علي (عليه السلام) ام كلثوم را نزد عمر فرستاد تا او را بنگرد ؛ اما عمر ساق پايش را برهنه كرد و با دستش آن را لمس كرد . به خدا قسم چنين چيزي قبيح است ، حتي اگر او كنيز بود ، عمر حق نداشت اين كار را انجام دهد ؛ چرا كه به اجماع مسلمين دست زدن به زن نامحرم جايز نيست . ما به جعلي بودن اين روايات يقين داريم ؛ اما از آنجايي كه بزرگترين علماي اهل سنت اين مطالب را مطرح كردهاند ، از آنها ميپرسيم : آيا سزاوار است كه به امير المؤمنين عليه السلام چنين نسبتهاي ناروايي داده شود ؟ آيا آن حضرت دخترش را قبل از ازدواج و محرميت به چنين ديدار شرم آورى مى فرستد؟ چگونه است كه يك دختر خردسال زشتي چنين عملي را درك مى كند؛ اما خليفه مسلمين آن را درك نمى كند ؟ آيا سزاوار است كه خليفه رسول خدا (صلي الله عليه و آله و سلم) چنين عمل زشتي را انجام دهد ؟ و آيا چنين كسي ميتواند خلق خدا را به صراط مستقيم الهي هدايت كند ؟ اگر كسي با خواهر شما ، دختر شما و يا حتي مادر شما ( نه با ناموس رسول خدا ) چنين عمل زشتي را انجام ميداد ، چه نظري در باره وي پيدا ميكرديد ؟ اگر اين عمل را نميپسنديد ، چرا آن را در حق ناموس رسول خدا نقل ميكنيد ؟ محور سوم : مخالفت با سنت رسول خدا خداوند در قرآن كريم خطاب به همه مؤمنين فرموده است: لَّقَدْ كاَنَ لَكُمْ فىِ رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ لِّمَن كاَنَ يَرْجُواْ اللَّهَ وَ الْيَوْمَ الاَْخِرَ وَ ذَكَرَ اللَّهَ كَثِيرًا . الأحزاب / 21. مسلّماً براى شما در زندگى رسول خدا سرمشق نيكويى بود ؛ براى آن ها كه اميد به رحمت خدا و روز رستاخيز دارند و خدا را بسيار ياد مىكنند . در اين آيه خداوند خطاب به مؤمنين ميفرمايد كه پيامبر در همه جا براي شما اسوه است و مراد از اسوه در مورد رسول خدا (صلي الله عليه وآله وسلم) پيروي كردن از او است، و اگر تعبير به « لَكُمْ فِي رَسُولِ اللَّهِ» شده است و استقرار و استمرار در گذشته را افاده مىكند ، براى اين است كه اشاره كند اين وظيفه هميشه ثابت است ، و هميشه بايد آن حضرت الگوي شما باشد . و نيز معناى آيه اين است كه يكى از فلسفههاي رسالت رسول خدا ( صلي الله عليه وآله وسلم ) و ايمان آوردن به او ، اين است كه به او تأسى كنيد، هم در گفتارش و هم در رفتارش . از طرف ديگر ، اين مطلب نيز قطعي است كه وقتي عمر و ابوبكر به خواستگاري حضرت زهرا سلام الله عليها آمدند ، پيامبر اسلام دست رد بر سينه آنها زد و از آندو روي گرداند . در حقيقت ميخواست به آن دو بگويد كه شما لياقت اين را نداريد كه با خانواده رسول خدا رابطه خويشاوندي برقرار كنيد ، نه تناسب سني با حضرت زهرا داريد و نه تناسب ايماني ، و نه اخلاقي نسبي و ... ابن حجر هيثمي در باب 11 از صواعق محرقه كه آن را بر ضد شيعه نوشته است، ميگويد: وأخرج أبو داود السجستاني أنّ أبا بكر خطبها ، فأعرض عنه صلى الله عليه وآله ، ثمّ عمر فأعرض عنه ... (الصواعق المحرقة: 163، إفحاء الأعداء: 51، عن ذخائر العقبى: 29) ابو داود سجستاني نقل كرده است كه ابوبكر از حضرت زهرا خواستگاري كرد ، رسول گرامي اسلام از او روي گرداند ، سپس عمر خواستگاري كرد و رسول خدا از او نيز رويگرداند .... ابن حبان در صحيحش و نسائي در سننش مينويسند: عن عبد الله بن بريدة عن أبيه قال خطب أبو بكر وعمر رضى الله عنهما فاطمة فقال رسول الله صلى الله عليه وسلم إنها صغيرة فخطبها على فزوجها منه. (سنن النسائي ، ج 6 ، ص62 و خصائص أمير المؤمنين (ع) ، النسائي ، ص 114 و صحيح ابن حبان ، ابن حبان ، ج 15 ، ص 399 و ...) عبد الله بن بريده از پدرش نقل ميكند كه ابوبكر و عمر از فاطمه خواستگاري كردند ، پيامبر اسلام صلي الله عليه وآله وسلم به آنها فرمود: فاطمه خردسال است، سپس علي عليه السلام خواستگاري نمود ، پيامبر او را به ازدواج علي عليه السلام درآورد . حاكم نيشابوري بعد از نقل اين حديث ميگويد: هذا حديث صحيح على شرط الشيخين ولم يخرجاه. (المستدرك ، ج 2 ، ص167) اين حديث ، طبق شرائطي كه بخاري و مسلم در صحت روايت قائل بودند ، صحيح است ؛ اما آن دو نقل نكردهاند . پيامبر صلي الله عليه وآله وسلم ميخواست بگويد كه شما دو نفر از نظر سني با حضرت زهرا تناسبي نداريد و تناسب سني در ازدواج ضروري است. و از آنجايي كه امام علي عليه السلام از هر نظر با حضرت زهرا هم كفو بودند ،پيامبر اسلام صلي الله عليه وآله وسلم بلا فاصله به او پاسخ مثبت داد . متقي هندي مينويسد: خطب أبو بكر وعمر فاطمة إلى رسول الله صلى الله عليه وسلم فأبى رسول الله صلى الله عليه وسلم عليهما .(كنز العمال ، المتقي الهندي ، ج 13 ، ص 114) ابوبكر و عمر فاطمه را از رسول خدا صلي الله عليه وآله وسلم خواستگاري كردند ، آن حضرت نپذيرفت . و همچنين هيثمي مينويسد: عن حجر بن عنبس ، فقال : خطب أبو بكر وعمر رضى الله عنهما فاطمة رضى الله عنها فقال النبي صلى الله عليه وسلم هي لك يا على . رواه الطبراني ورجاله ثقات .(مجمع الزوائد ، ج 9 ، ص204 و أسد الغابة ، ابن الأثير ، ج 1 ، ص 386 و ج 5 ، ص 520 و المعجم الكبير ، الطبراني ، ج 4 ، ص 34 و مجمع الزوائد ، الهيثمي ، ج 9 ، ص 204 و ...) حجر بن عنبس مي گويد : ابوبكر و عمر فاطمه (عليها السلام ) را از پيامبر صلي الله عليه وآله وسلم خواستگاري كردند ، پيامبر خطاب به علي عليه السلام فرمود : فاطمه براي شما است . اين روايت را طبراني نقل كرده و راويان آن مورد اعتماد هستند . با اين توضيح ، چطور ميشود كه امير المؤمنين عليه السلام اسوه بودن پيامبر را فراموش كرده و بر خلاف سنت رسول خدا كاري را انجام دهد كه آن حضرت از انجام آن كراهت داشته است ؛ با اين كه خود امام علي عليه السلام در نهج البلاغه ، خطبه قاصعه ميفرمايد: وَ لَقَدْ كُنْتُ أَتَّبِعُهُ اتِّبَاعَ الْفَصِيلِ أَثَرَ أُمِّهِ يَرْفَعُ لِي فِي كُلِّ يَوْم مِنْ أَخْلَاقِهِ عَلَماً وَ يَأْمُرُنِي بِالِاقْتِدَاءِ. من دنبال او مىرفتم همان گونه كه بچه شتر دنبال مادرش مىرود ، آن بزرگوار هر روز براى من پرچمى از اخلاق فاضله خود بر مىافراشت و مرا به پيروى از آن دستور مىداد . در نتيجه قبول چنين ازدواجي از سوي امير المؤمنين عليه السلام مخالفت با سنت رسول خدا صلي الله عليه وآله وسلم محسوب ميشود و امكان ندارد كه امير المؤمنين عليه السلام با سنت رسول خدا مخالفت كرده باشد . محور چهارم: احياء سنت جاهلي توسط عمر يكي ديگر از عوارض اثبات ازدواج ام كلثوم با عمر ، اين است كه ثابت ميكند ، عمر بن الخطاب بعد از گذشت سي سال از بعثت نبي مكرم اسلام و چندين سال خلافت بر مسلمين و جانشيني رسول خدا صلي الله عليه وآله وسلم ، هنوز مبلّغ سنتهاي جاهلي بوده و نتوانسته سنتهاي زشت جاهلي را فراموش كند ؛ با اين كه نبي مكرم اسلام صريحاً در روايات فراواني او و ديگر مسلمانان را از همان سنت جاهلي منع كرده است . ابن سعد در الطبقات الكبري مينويسد : بعد از آن كه عمر ام كلثوم را از امام علي (عليه السلام) خواستگاري كرد، به مهاجرين و انصاري كه در كنار قبر پيامبر نشسته بودند گفت: رفئوني فرفؤوه وقالوا بمن يا أمير المؤمنين قال بابنة علي بن أبي طالب. (الطبقات الكبرى ، محمد بن سعد ، ج 8 ، ص 463) به من تبريك بگوييد، پس به او تبريك گفته و سؤال كردند، در باره چه كسي تبريك بگوييم؟ عمر گفت: به خاطر ازدواج با دختر علي. تبريك گفتن با جمله «رفئوني» يا «بالرفاء والبنين» در زمان جاهليت مرسوم بود؛ هنگامي كه پيامبر اسلام صلي الله عليه وآله وسلم مبعوث شدند، از اين عمل نهي كردند؛ چنانچه نووي تصريح ميكند: وكانت ترفئة الجاهلية أن يقال (بالرفاء والبنين) ثم نهى النبي صلى الله عليه وسلم عنها. (المجموع ، محيى الدين النووي ، ج 16 ، ص 205) تبريك گفتن جاهليت به اين صورت بود كه ميگفتند: «بالرفاء والبنين»، سپس پيامبر اسلام صلي الله عليه وآله وسلم از آن نهي كرد. همچنين ابن حجر عسقلاني در فتح الباري، ج9، ص 192 بحث مفصلي را در اين زمينه، تحت عنوان «كيف يدعي للمتزوج» مطرح و روايات فراواني را در نهي از گفتن اين جمله آورده است. و عيني ، يكي ديگر از شارحين صحيح بخاري در كتاب عمدة القاري مينويسد: قوله: (بارك الله لك) وهذه اللفظة ترد القول: بالرفاء والبنين، لأنه من أقوال الجاهلية، والنبي صلى الله عليه وسلم كان يكره ذلك لموافقتهم فيه ، وهذا هو الحكمة في النهي. (عمدة القاري ، العيني ، ج 20 ، ص 146) «بارك الله لك» سخني است كه گفتن «بالرفاء والبنين» را رد ميكند؛ چرا كه اين جمله از سخنان عصر جاهليت بوده است و پيامبر اسلام صلي الله عليه وآله وسلم از گفتن اين كلمه بدش ميآمد و دليل نهي پيامبر هم به جهت مخالفت با سنن جاهلي بود. سؤال ما از علماي اهل سنت اين است كه چرا عمر بر خلاف سنت رسول خدا صلي الله عليه وآله وسلم تلاش ميكند كه سنتهاي عصر جاهلي را دو باره زنده كند؟ مگر پيامبر از اين عمل نهي نكرده بود؟ محور پنجم : عدم تناسب سني بنا به نقل اهل سنت اين ازدواج در سال 17هق اتفاق افتاده است؛ چنانچه يعقوبي از تاريخ نويسان اهل سنت مينويسد: وخرج عمر إلى مكة سنة 17 ... وفي هذه السنة خطب عمر إلى علي بن أبي طالب أم كلثوم بنت علي .... عمر ، در سال 17 هـ به طرف مكه حركت و در همين سال از دختر علي بن أبي طالب (عليه السلام) خواستگاري كرد . ام كلثوم نيز كه در آخرين سال زندگي نبي مكرم به دنيا آمده است در زمان خواستگاري عمر هفت سال بيشتر نداشته است . چنانچه ابن سعد در طبقات به اين حقيقت اشاره كرده و مينويسد: تزوجها عمر بن الخطاب وهي جارية لم تبلغ. (طبقات الكبري، ابن سعد، ج8، ص462_463) عمر با ام كلثوم ازدواج كرد ؛ در حالي كه هنوز ام كلثوم به سن بلوغ نرسيده بود . و در روايت ديگري مينويسد: لما خطب عمر بن الخطاب إلى علي ابنته أم كلثوم قال يا أمير المؤمنين إنها صبية .(الطبقات الكبرى، محمد بن سعد ، ج 8 ، ص 464) زماني كه عمر ، ام كلثوم را از علي (عليه السلام) خواستگاري كرد ، علي (عليه السلام) فرمود : اي امير مؤمنان ، او كودكي بيش نيست . از طرف ديگر عمر بن الخطاب وقتي در سال 23 هـ كشته شد ، شصت و سه سال داشته ؛ پس در سال 17 هـ 57 سال داشته است؛ يعني بين ام كلثوم و عمر بيش از 50 سال فاصله سني وجود داشته است . سؤال ما از اهل سنت اين است كه چه تناسبي بين ام كلثوم هفت ساله و عمر بن خطاب پنجاه و هفت ساله وجود داشته است ؟ ام كلثوم چه گناهي كرده است كه مجبور است با يك پيرمرد شصت ساله ازدواج كند؟ وقتي كه ابوبكر و عمر از مادرش حضرت زهرا سلام الله عليها خواستگاري كردند ، پيامبر عدم تناسب سني را دليل بر رد خواستگاري آنها دانست ، آيا اين تناسب سني ، بعد از سالها بين كوچكترين فرزند حضرت زهرا و شيخين به وجود آمده بود ؟ امير المؤمنين عليه السلام، چون موافق با اين ازدواج نبود ، عين همان سخن پيامبر را كه در هنگام خواستگاري از حضرت زهرا عليها السلام در پاسخ آن دو فرموه بود ، بيان كرده و ميگويد: ام كلثوم هنوز خردسال است. جالب اين است كه عمر بن خطاب خودش با ازدواج پيرمردان با دختران جوان مخالف بوده است . ابن عساكر در تاريخ المدينة مينويسد: أتى عمر بن الخطاب بامرأة شابة زوجوها شيخاً كبيراً فقتلته فقال: أيها الناس اتقوا الله ولينكح الرجل لمته من النساء ، ولتنكح المرأة لمتها من الرجال يعني شبهها. (تاريخ المدينة ، ج2، ص 769 ، كنز العمال ، ج15، ص 716، ح 42857) زني جواني را كه با پيرمردي ازدواج كرده بود و سپس شوهرش را كشته بود ، نزد عمر آوردند ، عمر گفت: اي مردم از خدا بترسيد ، هر مردي بايد بازني همسان خودش (هم كفو خودش ) ازدواج كند و هر زني نيز بايد با مردي ازدواج كند كه همسان او هست . آيا اين عمل مصداق اين آيه نميشود: أتَأْمُرُونَ النَّاسَ بِالْبرِِّ وَ تَنسَوْنَ أَنفُسَكُمْ وَ أَنتُمْ تَتْلُونَ الْكِتَابَ أَ فَلَا تَعْقِلُون البقرة /44 . آيا مردم را به نيكى دعوت مىكنيد ؛ اما خودتان را فراموش مىنماييد ؛ با اين كه شما كتاب (آسمانى) را مىخوانيد ! آيا نمىانديشيد؟ و همچنين سرخسي حنفي از بزرگان اهل سنت در كتاب المبسوط مينويسد: وبلغنا عن عمر رضي الله عنه أنه قال لأمنعن النساء فروجهن الا من الأكفاء ... وفيه دليل أن الكفاءة في النكاح معتبرة. (المبسوط ، السرخسي ، ج 4 ، ص 196) از عمر روايت شده كه ميگفت: من از ازدواج زنان جلوگيري ميكنم؛ مگر اين كه با همتاي او( هم كفو او) باشد و اين دليل بر اين است كه در ازدواج همتا بودن معتبر است. همچنين دارقطني در سننش ، متقي هندي در كنز العمال از قول عمر نوشتهاند: عن إبراهيم بن محمد بن طلحة، قال: قال عمر: "لأمنعن تزوج ذات الأحساب إلا من الأكفاء". (سنن الدارقطني، الدارقطني، ج 3، ص 206 و كنز العمال، المتقي الهندي، ج 16، ص 534) از ابراهيم بن محمد بن طلحه نقل شده است كه عمر ميگفت : من از ازدواج كساني كه داراي شرافت خانوادگي هستند منع ميكنم ؛ مگر با همتاي او باشد . ما از جناب سرخسي ميپرسيم ، چه سنخيت و چه شباهتي بين عمر 57 ساله و ام كلثوم 7 ساله وجود داشته است ؟ آيا ميتوان خانواده و نسب عمر را با نسب ام كلثوم مقايسه كرد؟ آيا صحّاك ، با حضرت زهرا كه سيده زنان اهل بهشت است، ميتواند يكسان باشد؟ آيا خطاب را ميتوان با رسول اكرم و امير المؤمنين عليهما السلام برابر دانست؟ ما نميخواهيم در اين مقاله به بررسي نسب عمر بپردازيم، دوستان ميتوانند به منابع زير مراجعه كنند: البداية والنهاية:2/269، السيرة النبوية ، ابن كثير: 1/153. تاريخ مدينة دمشق ، ابن عساكر: 19/495، أسد الغابة: 2/238 جامع البيان لابن جرير الطبري: 7/110، أحكام القرآن للجصاص: 2/604، مسند أبي يعلى الموصلي: 6/360، المصنف لابن أبي شيبة الكوفي: 7/438 و .... به اين نكته نيز بايد توجه داشت كه خود جناب عمر نيز گفته كه در من از سنن جاهلي چيزي جز نكاح باقي نمانده است چنان كه ابن سعد در الطبقات مي نويسد: عن محمد بن سيرين قال قال عمر بن الخطاب ما بقي فيّ شئ من أمر الجاهلية إلا أنّي لست أبالي إلى أي الناس نُكحت وأيهم أنكحت. (الطبقات الكبرى، محمد بن سعد، ج 3، ص 289) محور ششم: خشونت ذاتي و اخلاق تند عمر يكي از خصلتهاي معروف عمر بن الخطاب كه تمامي مسلمين بر آن اتفاق و اجماع دارند ، اخلاق تند و رفتار بد او با مردم و به خصوص با خانوادهاش است . موارد بسياري در باره ترش رويي و اخلاق ناسازگار عمر با مردم نقل شده است كه ما فقط به چند مورد اشاره خواهيم كرد . ابن تيميه حراني مينويسد: وقد تكلموا مع الصديق في ولاية عمر وقالوا ماذا تقول لربك وقد وليت علينا فظا غليظا . صحابه با ابوبكر در باره جانشيني عمر با او صحبت كردند و گفتند : چرا يك فرد خشن و غير صالح را بر خلافت گزيدهاى و بر مردم تحميل كردى؟ فردا جواب خدا را چه خواهى داد ؟ منهاج السنة ، ج6 ، ص155 ، الناشر : مؤسسة قرطبة ، الطبعة الأولى ، 1406، تحقيق : د. محمد رشاد سالم عدد الأجزاء : 8 . و در جاي ديگر مينويسد: لما استخلفه أبو بكر كره خلافته طائفة حتى قال طلحة ماذا تقول لربك إذا وليت علينا فظا غليظا . همان ، ج7 ، ص 461. زماني كه ابوبكر عمر را به جانشيني انتخاب كرد ، برخي از اين انتخاب ناراحت شدند ، طلحه گفت : جواب خدا را چه خواهى داد هنگامي كه به ملاقات او بروي از بابت اينكه فردي خشن و بد اخلاق را بر ما مسلط كردي ؟ و نيز شاه ولي الله دهلوي ناصبي در مقصد أول از فصل چهارم كتاب ازالة الخفاء مينويسد: و أخرج أبو بكر بن أبي شيبة عن زيد بن الحارث ، أن أبا بكر حين حضره الموت أرسل إلى عمر يستخلفه فقال الناس : تستخلف علينا فظا غليظا ولو قد ولينا كان أفظ وأغلظ فما تقول لربك إذا لقيته . ابن أبي شيبه از زيد بن حارث نقل كرده است كه : وقتي در حال احتضار قرار گرفت ، كسي را به دنبال عمر فرستاد تا او را جانشيني خود كند ، مردم گفتند : كسي را بر ما مسلط ميكني كه خشن و بد اخلاق است ، جواب خدا را چه خواهي داد هنگامي كه او را ملاقات كني از بابت اين كه شخص بد اخلاق و خشني مثل عمر را بر ما مسلط ميكني . تمامي اصحاب رسول خدا ؛ اعم از مهاجرين و انصار به انتخاب عمر اعتراض كردند و عمده دليل آنها نيز خشونت ذاتي و اخلاق تند عمر بوده است . روايت در اين باب آنقدر زياد است كه از حد تواتر نيز گذشته است . ما اين دو روايت از زبان ابن تيميه و شاه ولي الله نقل كرديم به اين خاطر بود كه اهل سنت و به خصوص وهابيت ، سخن آن دو را از سخن پيامبر نيز بالاتر ميدانند و لذا نميتوانند از اين بابت ايرادي بگيرند . حتي در زمان خلافت عمر، بسياري از صحابه ميآمدند و به از بابت اخلاق تند و آزار و اذيتي كه نسبت به مردم روا ميداشت اعتراض ميكردند. مسلم نيشابوري در صحيحش مينويسد كه أبي بن كعب خطاب به عمر گفت: يَا ابْنَ الْخَطَّابِ فَلَا تَكُونَنَّ عَذَابًا عَلَى أَصْحَابِ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ. (صحيح مسلم ، ج 6 ، ص179، كتاب الآداب، باب الاستيذان) اي پسر خطاب ! بر اصحاب رسول خدا عذاب نباش . اين نشان ميدهد كه صحابه رسول خدا از اخلاق تند عمر و از بد اخلاقيهاي او در امان نبودند و اين نوع رفتار عمر ، مردم را به ستوه آورده بوده كه كساني همچون أبي بن كعب ميآيند و به عمر اين مسأله را متذكر ميشوند . از اينها كه بگذريم، مهم اخلاق و رفتار عمر با خانواده اش است كه همين اخلاق ، او را در بسياري از خواستگاريها با شكست مواجه كرده است. ما به چند نمونه اشاره ميكنيم . طبري و ابن أثير ، دو تاريخ نويس معروف اهل سنت مينويسند: وخطب أم كلثوم ابنة أبي بكر الصديق إلى عائشة فقالت أم كلثوم: لا حاجة لي فيه إنه خشن العيش شديد على النساء . فأرسلت عائشة إلى عمرو ابن العاص فقال: أنا أكفيك. فأتى عمر فقال: بلغني خبر أعيذك بالله منه . قال : ما هو ؟ قال : خطبت أم كلثوم بنت أبي بكر . قال : نعم ، أفرغبت بي عنها أم رغبت بها عني ؟ قال : ولا واحدة ولكنها حدثة نشأت تحت كنف أمير المؤمنين في ليني ورفق ، وفيك غلظة ، ونحن نهابك وما نقدر أن نردك عن خلق من أخلاقك فكيف بها. (الكامل في التاريخ ، ابن الأثير ، ج 3 ، ص 54 – 55 و تاريخ الطبري ، ج 3 ، ص 270) عمر بن خطاب ابتدا به خواستگارى ام كلثوم دختر ابوبكر رفت ، عايشه اين پيشنهاد را با خواهرش مطرح كرد . در پاسخ گفت : مرا با او كارى نيست . عايشه گفت : آيا اميرالمؤمنين را نمى خواهى ؟ گفت : آرى نمى خواهم ، او در زندگى سخت و خشن و با زنان تندخو و بد رفتار است. عايشه كسى را نزد عمرو عاص فرستاد و ماجرا را براي او بازگو كرد . عمرو عاص گفت : من ماجرا را درست مى كنم، آن گاه نزد عمر رفت و گفت: اى امير مؤمنان خبرى شنيده ام كه خدا كند درست نباشد، عمر گفت: چيست؟ گفت: ام كلثوم دختر ابوبكر را خواستگاري كردهاي؟ گفت: بله، مرا براى او نمىپسندى يا او را براى من نمىپسندى؟ گفت: هيچكدام ، ولى او نوسال است و در سايه ام المؤمنين عايشه با ملايمت و مدارا بزرگ شده و تو تندخويى و ما از تو مى ترسيم و نمى توانيم هيچيك از عادات تو را بگردانيم ... و من بهتر از او را به تو نشان مى دهم : ام كلثوم دختر على بن ابيطالب را اخلاق بد عمر آن قدر معروف بوده است كه حتي دختران خردسال از آن آگاه بوده اند . و جالب اين است كه عمر سخن عمروعاص را ميپذيرد تا مبادا با اخلاق بد خود روح ابوبكر را آزرده باشد ؛ اما به خود جرأت ميدهد كه به پيشنهاد عمروعاص ناصبي به خواستگاري دختر رسول خدا برود . آيا رعايت حق ابوبكر لازم ؛ اما رعايت حق رسول خدا لازم نيست ؟ اين نشان ميدهد كه هدف عمروعاص نيز از اين پشنهاد اذيت و آزار ذريه رسول خدا بوده است و گرنه با توجه به علمي كه از اخلاق عمر داشت ، نبايد اين پشنهاد را ميكرد. عمرو عاص تندخويى و درشتى را بر دختر ابوبكر و آزار و اذيت او را روا نمى داند، امّا تندخويى و اذيت و آزار را بر ذريه رسول الله (صلى الله عليه وآله وسلم) روا مى داند و عمر نيز اين پشنهاد را ميپذيرد! همچنين مقريزي از علماي اهل سنت داستان خواستگاري از دختر ابوبكر را اينگونه نقل ميكند كه بعد از خواستگاري ، مغيرة بن شعبه به ديدار عايشه رفت ، او را غمگين و ناراحت ديد ، از او علت ناراحتي او را پرسيد ، عايشه گفت : عمر از ام كلثوم خواستگاري كرده ، او دختر خردسالي است و من اميد زندگي بهتر از زندگي با عمر براي او دارم . مغيره از خانه عايشه بيرون آمد و نزد عمر رفت و به او گفت: إلا إنك يا أمير المؤمنين رجل شديد الخلق على أهلك ، وهذه صبية حديثة السن، فلا تزال تنكر عليها الشئ فتضربها ، فتصيح ، فيغمك ذلك ، وتتألم له عائشة .... (إمتاع الاسماع، المقريزي، جلد: 6، ص207) تو اي امير المؤمنين ، مردي سختگير و بد اخلاق نسبت به خانوادهات هستي و ام كثوم دختر خردسالي است ، ميترسم به زور چيزي از او بخواهي و او اطاعت نكند و تو او را كتك بزني و او داد و فرياد و تو را ناراحت كند و عايشه نيز از اين عمل غمگين شود ... عمر با شنيدن سخنان مغيره ، سخن او را تأييد و دست از خواستگاري برداشت . اين نشان مي دهد كه حتي كساني همچون عمروعاص و مغيرة بن شعبه كه از مشاورين و معاونين نزديك عمر به حساب ميآمدند ، از اخلاق بد و ناسازگار او با خانواده و اطرافيانش آگاه بودهاند و عمروعاص با هدف آزار و اذيت خاندان رسول خدا و دشمني ديرينهاي كه با آن حضرت داشتند ، اين پشنهاد را مطرح كرده است . ابن عبد البر نيز مينويسد: خطب عمر بن الخطاب أم كلثوم بنت أبي بكر إلى عائشة فأطمعته وقالت أين المذهب بها عنك فلما ذهبت قالت الجارية تزوجيني عمر وقد عرفت غيرته وخشونة عيشه والله لئن فعلت لأخرجن إلى قبر رسول الله صلى الله عليه وسلم ولأصيحن به. (الاستيعاب ، ابن عبد البر ، ج 4 ، ص 1807) عمر ، ام كلثوم دختر ابوبكر را از عايشه خواستگاري كرد ، عايشه او را اميدوار كرد و به ام كلثوم گفت ، رأي تو در اين باره چيست؟ ام كلثوم گفت: تو را مرا به ازدواج عمر در ميآوري؛ در حالي كه ميداني كه او در زندگي چه قدر سختگير و خشن است؛ به خدا اگر اين كار را انجام دهي، من به سوي قبر رسول خدا مي روم و در نزد آن حضرت فرياد خواهم زد . همچنين طبري و ابن أثير مينويسند: وخطب أم أبان بنت عتبة بن ربيعة فكرهته وقالت يغلق بابه ويمنع خيره ويدخل عابسا ويخرج عابسا. (تاريخ الطبري ، ج 3 ، ص 270 و الكامل في التاريخ ، ابن الأثير ، ج 3 ، ص 55) عمربن خطاب از «ام ابان بنت عتبه» خواستگارى كرد آن دختر نمى پذيرفت و مى گفت : درش را مى بندد ، خيرش به كسى نمى رسد ، عبوس مى آيد و عبوس مى رود . با اين وضعيت اخلاقي عمر ، چگونه ممكن است امير المؤمنين عليه السلام دخترش را به چنين فرد خشن و بد اخلاق بدهد و با تن دادن به اين ازدواج اسباب آزار و اذيت روح نبي مكرم اسلام و حضرت زهرا سلام الله عليها را فراهم كند ؟ محور هفتم: امام علي عليه السلام عمر را دروغگو ، خيانت كار و ...ميداند مسلم نيشابوري به نقل از عمر بن الخطاب مينويسند كه وي خطاب به امام علي عليه السلام و عمويش عباس گفت: ثُمَّ تُوُفِّيَ أَبُو بَكْرٍ وَأَنَا وَلِيُّ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ وَوَلِيُّ أَبِي بَكْرٍ فَرَأَيْتُمَانِي كَاذِبًا آثِمًا غَادِرًا خَائِنًا. (صحيح مسلم ، ج5 ، ص152 ، كتاب الحدود ، باب حكم الفئ) ابوبكر از دنيا رفت و من بعد از او خليفه پيامبر و ابوبكر شدم و شما (علي عليه السلام و عباس) مرا دروغگو، گناه كار، فريبكار و خيانتكار ميدانستيد . اين اعتقاد واقعي امير المؤمنين عليه السلام نسبت به خليفه اول و دوم بوده است؛ آيا امكان دارد كه شخص عاقل دختر نازنينش را به چنين فردي بدهد ؟ چه رسد به امير المؤمنين عليه السلام . محور هشتم: ازدواج با تهديد و زورگويي در كتابهاي شيعه نيز رواياتي در اين باب وجود دارد ؛ اما با بررسي تك تك آنها متوجه خواهيم شد كه اين روايات نه تنها روابط حسنه ميان حضرت امير عليه السلام با عمر بن خطاب را ثابت نمي كند؛ بلكه نشانگر روابط زورمدارانه و رسيدن به اهداف از راه توسل به زور مي باشد. مرحوم كليني رضوان الله تعالي عليه در كتاب كافي اين روايات را نقل ميكند: 1- مُحَمَّدُ بْنُ أَبِي عُمَيْرٍ عَنْ هِشَامِ بْنِ سَالِمٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ عليه السلام قَالَ لَمَّا خَطَبَ إِلَيْهِ قَالَ لَهُ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ إِنَّهَا صَبِيَّةٌ قَالَ فَلَقِيَ الْعَبَّاسَ فَقَالَ لَهُ مَا لِي أَ بِي بَأْسٌ قَالَ وَ مَا ذَاكَ قَالَ خَطَبْتُ إِلَى ابْنِ أَخِيكَ فَرَدَّنِي أَمَا وَ اللَّهِ لَأُعَوِّرَنَّ زَمْزَمَ وَ لَا أَدَعُ لَكُمْ مَكْرُمَةً إِلَّا هَدَمْتُهَا وَ لَأُقِيمَنَّ عَلَيْهِ شَاهِدَيْنِ بِأَنَّهُ سَرَقَ وَ لَأَقْطَعَنَّ يَمِينَهُ فَأَتَاهُ الْعَبَّاسُ فَأَخْبَرَهُ وَ سَأَلَهُ أَنْ يَجْعَلَ الْأَمْرَ إِلَيْهِ فَجَعَلَهُ إِلَيْهِ. هشام بن سالم از امام صادق عليه السلام نقل ميكند كه آن حضرت فرمود : زماني كه عمر بن الخطاب از ام كلثوم خواستگاري كرد ، امير المؤمنين به او فرمود : ام كلثوم خردسال است . امام صادق ميفرمايد : عمر با عباس ملاقات كرد و به او گفت : من چگونه ام ، آيا مشكلي دارم ؟ عباس گفت : تو را چه شده است ؟ عمر گفت : از برادر زادهات دخترش را خواستگاري كردم ، دست رد بر سينهام زد ، قسم به خدا چشمه زمزم را پر خواهم كرد ، هيچ كرامتي را براي شما نميگذارم ؛ مگر اين كه آن را از بين ببرم ، دو شاهد بر ميانگيزم كه او سرقت كرده و دستش را قطع خواهم كرد . عباس به نزد امير المؤمنين عليه السلام آمد، او را از ماجرا با خبر ساخت و از او درخواست كرد كه تصميم در اين باره را بر عهده او نهد ، حضرت امير نيز مسأله ازدواج را به عهده عباس گذاشت . 2- عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ عَنْ هِشَامِ بْنِ سَالِمٍ وَ حَمَّادٍ عَنْ زُرَارَةَ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (عليه السلام) فِي تَزْوِيجِ أُمِّ كُلْثُومٍ فَقَالَ إِنَّ ذَلِكَ فَرْجٌ غُصِبْنَاه. (الكافي ،5 ، 346) از امام صادق عليه السلام در باره ازدواج ام كلثوم سؤال كردند ، حضرت فرمود : او ناموسي است كه از ما غصب كردهاند . 3- حُمَيْدُ بْنُ زِيَادٍ عَنِ ابْنِ سَمَاعَةَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ زِيَادٍ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ سِنَانٍ وَ مُعَاوِيَةَ بْنِ عَمَّارٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (عليه السلام) قَالَ سَأَلْتُهُ عَنِ الْمَرْأَةِ الْمُتَوَفَّى عَنْهَا زَوْجُهَا أَ تَعْتَدُّ فِي بَيْتِهَا أَوْ حَيْثُ شَاءَتْ قَالَ بَلْ حَيْثُ شَاءَتْ إِنَّ عَلِيّاً (عليه السلام) لَمَّا تُوُفِّيَ عُمَرُ أَتَى أُمَّ كُلْثُومٍ فَانْطَلَقَ بِهَا إِلَى بَيْتِه. (الكافي ، ج6 ، ص115) عبد الله بن سنان و معاوية بن عمار مي گويند : از امام صادق عليه السلام در باره زني كه شوهرش مرد سؤال كردم كه در كجا عده نگهدارد؟ حضرت فرمود : هر جا كه بخواهد ميتواند عدهاش را نگه دارد . سپس فرمود : هنگامي كه عمر مُرد ، علي عليه السلام به نزد ام كلثوم آمد و دست او را گرفت و به خانه خويش برد . 4- مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى وَ غَيْرُهُ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ سَعِيدٍ عَنِ النَّضْرِ بْنِ سُوَيْدٍ عَنْ هِشَامِ بْنِ سَالِمٍ عَنْ سُلَيْمَانَ بْنِ خَالِدٍ قَالَ سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ (عليه السلام) عَنِ امْرَأَةٍ تُوُفِّيَ زَوْجُهَا أَيْنَ تَعْتَدُّ فِي بَيْتِ زَوْجِهَا تَعْتَدُّ أَوْ حَيْثُ شَاءَتْ قَالَ بَلَى حَيْثُ شَاءَتْ ثُمَّ قَالَ إِنَّ عَلِيّاً ع لَمَّا مَاتَ عُمَرُ أَتَى أُمَّ كُلْثُومٍ فَأَخَذَ بِيَدِهَا فَانْطَلَقَ بِهَا إِلَى بَيْتِهِ. (الكافي ، ج6 ، ص115) سليمان بن خالد ميگويد : از امام صادق عليه السلام در باره زني كه شوهرش مرده سؤال كردم كه آيا در خانه شوهرش عده نگه دارد يا هر جا كه دلش خواست ؟ امام عليه السلام فرمود : هر جا كه دلش ميخواهد ، سپس فرمود : وقتي عمر از دنيا رفت ، امام علي عليه السلام دست ام كلثوم را گرفت و به خانهاش آورد . اهل سنت هرگز به اين روايات استدلال نخواهند كرد ؛ زيرا با كنارهم قرار دادن اين روايات ، حتي بر فرض وقوع اين ازدواج ،هيچ خدمتي به حسن روابط بين امام علي عليه السلام و عمر بن الخطاب نميكند ؛ بلكه سوء روابط را ثابت ميكند ؛ زيرا حد اكثر چيزي كه اين روايات ثابت ميكنند ، ازدواج با تهديد و ارعاب ؛ آنهم با دختر خردسالي بوده است كه نه خودش به اين ازدواج راضي بوده و نه پدرش . آيا چنين ازدواجي ميتواند براي عمر بن خطاب فضيلت محسوب شود و آيا ميتواند دلالت بر صميميت و دوستي ميان خليفه دوم و امير المؤمنين داشته باشد ؟ از برخي از روايات اهل سنت نيز استفاده ميشود كه اين ازدواج بعد از تهديدها و زورگوييهاي عمر اتفاق افتاده و شلاق عمر نقش اساسي در اين ازدواج داشته است . طبراني و هيثمي مينويسند: بعد از آن كه امام علي عليه السلام با عقيل، عباس و امام حسن مشورت كرد، عقيل مخالفت و به امام علي عليه السلام اعتراض كرد و گفت اگر اين كار را انجام دهي، چنين و چنان ميشود . امام علي عليه السلام به عباس فرمود: والله ما ذلك منه نصيحة ولكن درة عمر أحرجته إلى ما ترى. (معجم الكبير ، ج3 ، ص45 و مجمع الزوائد ، ج 4 ، ص272) به خدا سوگند ! سخن او از روي خيرخواهي نبود ؛ بلكه تازيانه عمر او را به آنچه ميبيني واداشته است . و ابن سعد مينويسد كه وقتي امام علي عليه السلام خردسال بودن او را دليل بر رد خواستگاري عمر يادآوري كرد ، عمر گفت: إنك والله ما بك ذلك. ولكن قد علمنا ما بك . به خدا سوگند ! عذر تو اين نيست ؛ ولي ميدانم كه هدف تو چيست. (الطبقات الكبرى 8: 464) و نيز هيثمي و طبراني نوشتهاند كه وقتي عمر از مخالفت عقيل با خبر شد ، گفت: ويح عقيل ، سفيه أحمق. (مجمع الزوائد، ج4، ص272 و معجم الكبير للطبرانى ، ج 3 ، ص45) واي بر عقيل ، او سفيه و احمق شده است طبري در ذخائر العقبي مينويسد: خطب عمر إلى علي ابنته أم كلثوم فأقبل علي عليه وقال إنها صغيرة فقال عمر لا والله ما ذلك بك ولكن أردت منعي. (ذخائر العقبى، احمد بن عبد الله الطبري، ص 168_167) عمر ، ام كلثوم را از امام علي عليه السلام خواستگاري كرد ، امام علي آمد و فرمود : او خردسال است ، عمر گفت : به خدا سوگند ، عذر تو اين نيست ؛ بلكه فقط ميخواهي مرا از اين امر بازداري. اگر واقعاً قصد امير المؤمنين منع عمر بود و به اين ازدواج راضي نبود ، چرا عمر اين همه اصرار و تهديد ميكند ؟آيا يك حاكم مسلمان حق دارد براي به دست آوردن دختر مسلمان ؛ آنهم دختري كه هنوز به سن بلوغ شرعي نرسيده است ، دست به چنين تهديدهايي بزند؟ البته در تاريخ نمونههاي زيادي وجود دارد كه زورمداران و سردمداران با تأسي از عمر ، وقتي ميخواستند خانواده و بستگان رسول خدا را آزار و اذيت كنند، پشنهاد ازدواج با دختران و نوادههاي پيامبر را مطرح ميكردند و اگر آنها موافق نبودند ، با زور و تهديد اين كار را عملي ميكردند. نمونه بارز آن ازدواج زور مدارانه و ازدواج غاصبانه حجاج بن يوسف ثقفى با دختر «عبدالله بن جعفر بن ابيطالب » است كه به منظور توهين به خاندان رسول خدا مبادرت به غصب ناموس هاشمى كرد . ابن جوزي مينويسد: وتزوج الحجاج ابنة عبدالله بن جعفر، فلما دخلت عليه نظر اليها وعبرتها تجود على خدها، فقال لها: بابى و امى، مم تبكين؟ فقالت: من شرف اتضع، ومن ضعة شرفت. (اخبار النساء ، ابن جوزى ، ص65) حجاج بن يوسف كه دختر عبدالله بن جعفر را به ازدواج خود درآورد ، چون بر او وارد شد ديد اشك بر گونه هايش جارى است. گفت: پدر و مادرم فدايت چرا گريانى؟ گفت: از شرافتى كه خوار و حقير شد و از پستى كه بزرگى يافت . و نيز ابن أبي طيفور در بلاغات النساء مينويسد: قال لما زفت ابنة عبد الله بن جعفر( وكانت هاشمية جليلة) إلى الحجاج بن يوسف ونظر إليها في تلك الليلة وعبرتها تجول في خديها فقال لها بأبي أنت وأمي مما تبكين قالت من شرف اتضع ومن ضعة شرفت. (بلاغات النساء ، ابن طيفور ، ص 110) وقتي دختر عبد الله جعفر را براي زفاف نزد حجاج بردند، وقتي به او نگاه كرد، ديد كه اشكهاي او بر گونههايش جاري است. گفت: پدر و مادرم فدايت چرا گريانى؟ گفت: از شرافتى كه خوار و حقير شد و از پستى كه بزرگى يافت . آيا پس از آن همه ظلم و جنايتي كه حجاج بن يوسف در باره خاندان پيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم) و بنى هاشم انجام داده است ، مى توان به استناد اين ازدواج تجاهل كرد كه روابط حجاج بن يوسف با اهل بيت پيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم) دوستانه بوده و او مرتكب هيچ ظلم و جنايتى نسبت به آن ها نشده است ؟ محور نهم: بررسي روايات اهل تسنن روايات زيادي از طريق اهل سنت در باره اين ازدواج وارد شده است كه تمامي اين روايات از نظر سندي مشكل دارند و نيز آن قدر با هم تعارض دارند كه هرگز قابل جمع نيستند. حضرت آيت الله ميلاني در كتاب« تزويج ام كلثوم من عمر» تمامي اين روايات را بررسي و رد كرده است. از آنجايي كه هدف ما بر خلاصه نويسي است، از بررسي باقي روايات خودادري ميكنيم و فقط يك روايت را كه بخاري در صحيحش نقل كرده، بررسي خواهيم كرد كه اتفاقا تنها روايتي كه اهل سنت ميتوانند ادعا كنند كه از نظر سندي مشكلي ندارد، همين روايت است؛ اما ما ثابت خواهيم كرد كه حتي همين روايت نيز نميتواند اهل سنت را به مقصودشان برساند. بخاري مينويسد: حَدَّثَنَا عَبْدَانُ، أَخْبَرَنَا عَبْدُ اللَّهِ، أَخْبَرَنَا يُونُسُ، عَنِ ابْنِ شِهَاب [زهري]، قَالَ ثَعْلَبَةُ بْنُ أَبِي مَالِك إِنَّ عُمَرَ بْنَ الْخَطَّابِ رضى الله عنه قَسَمَ مُرُوطًا بَيْنَ نِسَاء مِنْ نِسَاءِ الْمَدِينَةِ، فَبَقِيَ مِرْطٌ جَيِّدٌ فَقَالَ لَهُ بَعْضُ مَنْ عِنْدَهُ يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ أَعْطِ هَذَا ابْنَةَ رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم الَّتِي عِنْدَكَ. يُرِيدُونَ أُمَّ كُلْثُوم بِنْتَ عَلِيّ. فَقَالَ عُمَرُ أُمُّ سَلِيط أَحَقُّ. وَأُمُّ سَلِيط مِنْ نِسَاءِ الأَنْصَارِ، مِمَّنْ بَايَعَ رَسُولَ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم. قَالَ عُمَرُ فَإِنَّهَا كَانَتْ تَزْفِرُ لَنَا الْقِرَبَ يَوْمَ أُحُد. قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ تَزْفِرُ تَخِيطُ. (كتاب الجهاد والسير، ب 66 ، باب حَمْلِ النِّسَاءِ الْقِرَبَ إِلَى النَّاسِ فِي الْغَزْوِ ، ح2881) ثعلبة بن مالك ميگويد : عمر ، لباس يا روسريهايي را بين زنان مدينه تقسيم ميكرد ، يكي از لباسهاي ارزشمند باقي مانده بود، گفتند اين سهم دختر پيامبر است كه نزد تو است . مقصود دختر علي (عليه السلام) بود . عمر گفت: ام سليط كه از زنان مدينه بود سزاوارتر است؛ زيرا او در روز احد مشكهاي پاره را وسله ميزد و ميدوخت. در سند اين روايت شهاب الدين زهري وجود دارد كه: زهري، در خدمت گروه جعل حديث بني اميه. اولاً : زهري از كساني است كه در دربار بني اميه ، عضو گروه جعل حديث بوده است ؛ چنانچه ابن عساكر ، از علماي بزرگ اهل سنت در كتاب تاريخ مدينه دمشق مينويسد: نا جعفر بن إبراهيم الجعفري قال كنت عند الزهري أسمع منه فإذا عجوز قد وقفت عليه فقالت يا جعفري لا تكتب عنه فإنه مال إلى بني أمية وأخذ جوائزهم فقلت من هذه قال أختي رقية خرفت قالت خرفت أنت كتمت فضائل آل محمد. (تاريخ مدينة دمشق ، ابن عساكر ، ج 42 ، ص 228) جعفر بن ابراهيم جعفرى مى گويد : در حال شنيدن حديث از زهري بودم ، ناگهان زن كهن سالى آمده و گفت : اى جعفرى از زهرى حديث نقل نكن . چون به بنى اميّه تمايل يافته و جوائزشان را دريافت كرده است ! گفتم : اين زن كيست ؟ زهرى گفت : خواهر من است و خرفت ـ ديوانه ـ شده است . آن زن در پاسخ گفت: تو خرفت ـ ديوانه ـ شده اى ؛ زيرا كه فضائل آل محمد را كتمان و پنهان مى كنى! ابن حجر در ترجمه اعمش ميگويد: وحكى الحاكم عن ابن معين أنه قال أجود الأسانيد الأعمش عن إبراهيم عن علقمة عن عبد الله فقال له انسان الأعمش مثل الزهري فقال برئت من الأعمش أن يكون مثل الزهري الزهري يرى العرض والإجازة ويعمل لبني أمية والأعمش فقير صبور مجانب للسلطان ورع عالم بالقرآن. (تهذيب التهذيب ، ابن حجر ، ج 4 ، ص 197) حاكم ( نيشابوري) از ابن معين نقل كرده است كه : بهترين سند اين است كه اعمش از ابراهيم ، از علقمه و او از عبد الله نقل كند. شخصي از او سؤال كرد : اعمش مثل زهري است ؟ ابن معين گفت : بيزازم از اين كه اعمش مثل زهري باشد ؛ چرا كه زهري دنبال مال دنيا و گرفتن جايزه بود و براي بني اميه كار ميكرد ؛ اما اعمش فقير و صبور بود و از فرمانروايان دوري ميكرد ، اهل ورع و عالم به قرآن بود . و همچنين ذهبي در سير اعلام النبلاء مينويسد: كان رحمه الله محتشما جليلا بزي الأجناد له صورة كبيرة في دولة بني أمية. (سير أعلام النبلاء ، الذهبي ، ج 5 ، ص 337) زهري ، داراي مال و ثروت زيادي بود و در حكومت بني اميه اسم و رسمي داشت . وتوفي عبد الملك ، فلزمت ابنه الوليد ، ثم سليمان ، ثم عمر بن عبد العزيز ، ثم يزيد ، فاستقضى يزيد بن عبد الملك على قضائه الزهري و .... (سير أعلام النبلاء ، الذهبي ، ج 5 ، ص 331) وقتي عبد الملك از دنيا رفت ، زهري ملازم و همراه پسرش وليد شد ، بعد از او با سليمان ، پس او با عمر بن عبد العزيز و بعد با يزيد بود. و در دوران يزيد بن عبد الملك منصب قضاوت را پذيرفت. از طرفي علماي اهل سنت؛ از جمله مزي و ذهبي از امام صادق عليه السلام نقل كردهاند كه آن حضرت فرمود: هشام بن عباد، قال: سمعت جعفر بن محمد ، يقول : الفقهاء أمناء الرسل ، فإذا رأيتم الفقهاء قد ركنوا إلى السلاطين فاتهموهم. (تهذيب الكمال، المزي، ج 5 ، ص 88 و تاريخ الإسلام ، الذهبي ، ج 9 ، ص 92) هشام بن عباد ميگويد: از جعفر بن محمد (عليه السلام) شنيدم كه ميفرمود: فقهاء امانتداران پيامبرانند؛ پس هر گاه آنان را ديديد كه به سلاطين تكيه كردند (با آنها ملازم شدند) به آن ها بدبين شويد. با اينحال ، چگونه ميشود به چنين شخصي كه در دربار دشمنان امير المؤمنين كارش جعل حديث بر ضد امير المؤمنين بوده است ، اعتماد كرد ؟ زهري ، كثير الإدراج است ثالثاً : از آنجايي كه زهري كثير الأندارج بوده ، مدرجات و اضافات او حتي از ديدگاه بزرگان اهل سنت نيز هيچ اعتباري ندارد ؛ يعني زهري از كساني است كه الفاظي را از پيش خود در احاديث پيامبر اضافه ميكرده است و كلام خود را با كلام پيامبر خلط ميكرده است وبا توجه به متن روايت ، ظاهرا جمله « يُرِيدُونَ أُمَّ كُلْثُوم بِنْتَ عَلِيّ » از اضافات زهري است و در اصل روايت نبوده است. حسن بن سقاف از علماي اهل سنت در كتاب تناقضات الباني مينويسد: ثم إن الزهري كان يدرج ألفاظا في الأحاديث النبوية هي من فهمه أو تفسيره نبه على ذلك بعض الأئمة كالبخاري وربيعة شيخ الامام مالك ... وكم في الفتح وغيره من جمل وكلمات وعبارات نبه عليها الحفاظ أنها من مدرجات وزيادات الزهري والله الهادي. (تناقضات الألباني الواضحات ، حسن بن علي السقاف ، ج 3 ، ص 336) زهري ، الفاظي را در احاديث نبوي زياد ميكرد كه آن الفاظ فهم و يا تفسير خودش بوده است ؛ چنانچه بعضي از ائمه ؛ همانند بخاري ، ربيعة شيخ و امام مالك به آن اشاره كردهاند . چه بسيار است در فتح الباري و ... جملهها ، كلمات و عباراتي كه حافظان حديث اشاره كردهاند كه آنها از زيادات زهري است. همان طوري كه ابن حجردر فتح الباري موارد متعددي در باره مدرجات زهري در كتاب صحيح بخاري آورده كه ما به چند مورد اشاره ميكنيم: 1- تنبيه ) قوله «وبعض العوالي الخ» مدرج من كلام الزهري في حديث أنس بينه عبد الرزاق عن معمر عن الزهري ... فقال هو إما كلام البخاري أو أنس أو الزهري كما هو عادته. (فتح الباري ، ابن حجر ، ج 2 ، ص 23) 2- قال الخطابي هذه الزيادة يشبه أن تكون من كلام الزهري وكانت عادته أن يصل بالحديث من كلامه ما يظهر له من معنى الشرح والبيان. (ج 5 ، ص 29) 3- قوله والعقب الخ ) بفتح العين المهملة وكسر القاف قوله وما نعلم أحدا من المهاجرات ارتدت بعد ايمانها هو كلام الزهري. (ج 5 ، ص 261) 4- قوله فهما على ذلك إلى اليوم ) هو كلام الزهري أي حين حدث بذلك. (ج 6 ، ص 141) 5- قوله وهي العوامر ) هو كلام الزهري أدرج في الخبر وقد بينه معمر في روايته عن الزهري فساق الحديث . و نيز موارد بسياري ؛ از جمله : ج 6 ، ص 174 وج 6 ، ص 249 و ج 7 ، ص 186 و ج 8 ، ص 87 و ج 9 ، ص 404 و ج 10 ، ص 78 و ج 10 ، ص 141 و ج 11 ، ص 507 و ج 12 ، ص 362 و ... و همچنين نووي ، يكي ديگر از بزرگان اهل سنت در باره دو روايتي كه از رسول گرامي اسلام صلي الله عليه وآله وسلم در باره جهر و يا اخفات قرائت نماز پشت سر امام جماعت وارده شده ، مينويسد: ( الشرح ) * هذان الحديثان رواهما أبو داود والترمذي وغيرهما وقال الترمذي هما حديثان حسنان وصحح البيهقي الحديث الأول وضعف الثاني حديث أبي هريرة وقال تفرد به عن أبي هريرة ابن أكيمة ، بضم الهمزة وفتح الكاف ، وهو مجهول قال وقوله فانتهى الناس عن القراءة مع رسول الله صلى الله عليه وسلم فيما جهر فيه هو من كلام الزهري وهو الراوي عن ابن أكيمة قاله محمد بن يحيى الذهلي والبخاري وأبو داود واستدلوا برواية الأوزاعي حين ميزه من الحديث وجعله من قول الزهري. (المجموع ، محيى الدين النووي ، ج 3 ، ص 363 ) اين دو حديث را ابوداود ، ترمذي و ديگران نقل كردهاند . ترمذي گفته است كه اين دو حديث حسن هستند . بيهقي ، حديث اول را تصحيح و حديث دوم را كه حديث ابو هريره از أبي اكيمه است تضعيف كرده است ؛ چرا كه أبي اكيمة مجهول است . و نيز بيهقي گفته است كه «فانتهى الناس عن القراءة مع رسول الله صلى الله عليه وسلم فيما جهر فيه» از كلام زهري است كه زهري روايت را از أبي اكيمه نقل كرده است . اين سخن را محمد بن يحيي الذهلي ، بخاري ، أبو داود گفتهاند . و به روايت اوزاعي استدلال كردهاند ، هنگامي سخن زهري را از حديث جدا كردهاند و آن را كلام زهري قرار دادهاند . اين نشان ميدهد كه « مندرجات » زهري از ديدگاه اهل سنت ارزشي ندارد و الا بيهقي يكي از دلايل ضعف حديث أبي هريره را اندارج زهري نميدانست . زهري از مدلسين بوده است رابعاً: زهري از مدلسين بوده است ؛ چنانچه ابن حجر عسقلاني در كتاب « تعريف اهل التقديس بمراتب الموصوفين بالتدليس » ، ص109 ، شماره 102/36 ، زهري را در مرتبه سوم از مدلسين قرار داده و در تعريف اين مرتبه از مدلسين گفته است : الثالثة : من أكثر من التدليس فلم يحتج الأئمة من أحاديثهم إلا بما صرحوا فيه بالسماع ، ومنهم من رد حديثهم مطلقا . از طرف ديگر علماي اهل سنت تدليس و مدلسين تقبيح كرده و تدليس را برادر كذب دانستهاند ؛ چنانچه خطيب بغدادي در الكفاية في علم الرواية از قول شعبة بن حجاج مينويسد: عن الشافعي ، قال: «قال شعبة بن الحجاج: التدليس أخو الكذب... وقال غندر: سمعت شعبة يقول : التدليس في الحديث أشد من الزنا ، ولأن أسقط من السماء أحب إلي من أن أدلس... المعافى يقول: سمعت شعبة يقول : لأن أزني أحب إلي من أن أدلس . تدليس ، برادر دروغ است . غنذر ميگويد : از شعبه شنيدم كه مي گفت : تدليس در حديث از زنا بدتر است ، من از آسمان سقوط كنم برايم بهتر از اين است كه تدليس كنم . معافي ميگويد : از شعبه شنيدم كه ميگفت : من زنا كنم ، بهتر از اين است كه تدليس كنم . و در ادامه مينويسد: «خرّب الله بيوت المدلّسين، ما هم عندي إلا كذابون» و«التدليس كذب» (الكفاية في علم الرواية ، ص395، دار الكتاب العربي بيروت) خداوند ، خراب كند خانه تدليس كنندگان را ، آنها در نزد من جز دروغ نيستند . تدليس همان دروغ است . آيا بازهم ميتوان به روايت زهري اعتماد كرد؟ زهري ، دشمن امام علي عليه السلام است ثانياً : زهري نسبت به امير المؤمنين عليه السلام بد گويي ميكرده است . ابن أبي الحديد معتزلي شافعي در شرح نهج البلاغه مينويسد: وَ كَانَ الزهْرِيُّ مِنَ الْمُنْحَرِفِينَ عَنْهُ عليه السلام وَ رَوَى جَرِيرُ بْنُ عَبْدِ الْحَمِيدِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ شَيْبَةَ قَالَ شَهِدْتُ مَسْجِدَ الْمَدِينَةِ فَإِذَا الزُّهْرِيُّ وَ عُرْوَةُ بْنُ الزُّبَيْرِ جَالِسَانِ يَذْكُرَانِ عَلِيّاً فَنَالا مِنْهُ فَبَلَغَ ذَلِكَ عَلِيَّ بْنَ الْحُسَيْنِ (عليه السلام) فَجَاءَ حَتَّى وَقَفَ عَلَيْهِمَا فَقَالَ أَمَّا أَنْتَ يَا عُرْوَةُ فَإِنَّ أَبِي حَاكَمَ أَبَاكَ إِلَى اللَّهِ فَحَكَمَ لِأَبِي عَلَى أَبِيكَ وَ أَمَّا أَنْتَ يَا زُهْرِيُّ فَلَوْ كُنْتُ بِمَكَّةَ لَأَرَيْتُكَ كَرَامَتَكَ. (شرح نهج البلاغة ، ابن أبي الحديد ، ج 4 ، ص 102) زهرى نيز از منحرفان نسبت به على عليه السلام بود . از محمد بن شيبه روايت شده است كه روزى در مسجد مدينه زهرى و عروة بن زبير نشسته بودند و از على بدگوئي ها ميكردند . اين خبر بعلى بن الحسين عليه السلام رسيد پيش آنها آمده و فرمود : اما تو عروه پدرم با پدرت پيش خدا حكومت بردند خدا به نفع پدرم حكومت كرد . و تو اي زهرى ! اگر در مكه بودى نشان مي دادم كه چه شخصيتى دارى. آيا ادعاي كسي را كه از نواصب به شمار ميرفته است و به همراه سرسختترين دشمنان آن حضرت همواره امير المؤمنين عليه السلام را سبّ ميكرده است ميتوان در باره اهل بيت عليهم السلام شنيد و قبول كرد ؟ و امام علي بن الحسين عليه السلام در نامه به زهري مينويسد: ... وَ اعْلَمْ أَنَّ أَدْنَى مَا كَتَمْتَ وَ أَخَفَّ مَا احْتَمَلْتَ أَنْ آنَسْتَ وَحْشَةَ الظَّالِمِ وَ سَهَّلْتَ لَهُ طَرِيقَ الْغَيِّ بِدُنُوِّكَ مِنْهُ حِينَ دَنَوْتَ وَ إِجَابَتِكَ لَهُ حِينَ دُعِيتَ فَمَا أَخْوَفَنِي أَنْ تَكُونَ تَبُوءُ بِإِثْمِكَ غَداً مَعَ الْخَوَنَةِ وَ أَنْ تُسْأَلَ عَمَّا أَخَذْتَ بِإِعَانَتِكَ عَلَى ظُلْمِ الظَّلَمَةِ إِنَّكَ أَخَذْتَ مَا لَيْسَ لَكَ مِمَّنْ أَعْطَاكَ وَ دَنَوْتَ مِمَّنْ لَمْ يَرُدَّ عَلَى أَحَدٍ حَقّاً وَ لَمْ تَرُدَّ بَاطِلًا حِينَ أَدْنَاكَ وَ أَحْبَبْتَ مَنْ حَادَّ اللَّهَ أَ وَ لَيْسَ بِدُعَائِهِ إِيَّاكَ حِينَ دَعَاكَ جَعَلُوكَ قُطْباً أَدَارُوا بِكَ رَحَى مَظَالِمِهِمْ وَ جِسْراً يَعْبُرُونَ عَلَيْكَ إِلَى بَلَايَاهُمْ وَ سُلَّماً إِلَى ضَلَالَتِهِمْ دَاعِياً إِلَى غَيِّهِمْ سَالِكاً سَبِيلَهُمْ يُدْخِلُونَ بِكَ الشَّكَّ عَلَى الْعُلَمَاءِ وَ يَقْتَادُونَ بِكَ قُلُوبَ الْجُهَّالِ إِلَيْهِمْ فَلَمْ يَبْلُغْ أَخَصُّ وُزَرَائِهِمْ وَ لَا أَقْوَى أَعْوَانِهِمْ إِلَّا دُونَ مَا بَلَغْتَ مِنْ إِصْلَاحِ فَسَادِهِمْ وَ اخْتِلَافِ الْخَاصَّةِ وَ الْعَامَّةِ إِلَيْهِمْ. (تحف العقول عن آل الرسول ص، ص: 276) بدان كه سادهترين نمونه كتمان و سبك ترين بارى كه (در اين راه) به دوش مىكشى ، اين است كه ترس و وحشتى را كه ظالم ( از عواقب بيدادگرى و مردم آزارى در دل ) دارد تو با نزديك شدن به او ( به عنوان يك مقام دينى ) و پذيرفتن دعوت گاه و بيگاهش تسكين مىدهى ، و راه ضلالت را برايش هموار مىكنى . من چه بيمناكم كه تو فردا با گناه خود همراه ستمگران وارد شوى ، و از آن دست مزدها كه براى همكارى با ظالمان دريافت كردهاى بازخواست شوى ، تو اموالى را به ناحق گرفتهاى ، به كسى نزديك شدهاى كه حق هيچ كس را رد نمىكند ، و تو نيز با نزديكى به او باطلى را بر نمىگردانى ، با آن كه به دشمنى خدا برخاسته طرح دوستى ريختهاى ، مگر نه اين است كه با اين دعوت ها مىخواهند تو را چون قطب آسيا محور بيدادگري ها قرار دهند ، و ستمكارىها را گرد وجود تو بچرخانند ؟ ترا پلى براى بلاها ( و مقاصد ) شان سازند ، نردبان گمراهي ها و مبلغ كجرويهايشان باشى ، و به همان راهى برندت كه خود مىروند؟ مىخواهند با وجود تو علماى راستين را در نظر مردم مشكوك سازند ، و دلهاى عوام را بسوى خود كشند . [ اى عالم دين فروخته ] كارى كه به دست تو مىكنند از عهده مخصوصترين وزيران و نيرومندترين همكارانشان بر نمىآيد ، تو بر خرابكاريهاى آنان سرپوش مىنهى، پاى خاص و عام را به بارگاهشان مىگشائى... از اين نيز كه بگذريم ، زهري از كساني است كه از عمر بن سعد روايت نقل كرده است و با اين كار دشمني خود را با اهل بيت عليهم السلام علني نموده است . عمر سعدي كه جگر گوشه رسول خدا را با آن وضع فجيع به شهادت رساند و نواميس رسول خدا را به اسارت گرفت . ذهبي مينويسد: عمر بن سعد بن أبي وقاص ، عن أبيه ، وعنه ابنه إبراهيم ، وقتادة ، والزهري ، ولم يلحقاه. (الكاشف في معرفة من له رواية في كتب الستة ، الذهبي ، ج 2 ، ص 61) عمر بن سعد ، از پدرش روايت نقل كرده و از او پسرش ابراهيم ، قتاده و زهري روايت نقل كردهاند. آيا چنين كسي ميتواند مورد اعتماد باشد ؟ آيا روايت چنين كسي ميتواند منبع عقائد مسلمانان باشد ؟ نتيجه : ازدواج ام كلثوم با عمر بن الخطاب ، از افسانههايي است كه بني اميه براي بردن ضربه زدن به اهل بيت عليهم السلام و صميمانه نشان دادن رابطه خلفا با امام علي عليه السلام وضع كردهاند . |
| 30 |
نام و نام خانوادگي: سعيد حسيني(شاه اسماعيل صفوي) -
تاريخ: 23 فروردين 89 - 00:00:00
سلام ضمن تشکر از کامنت خواهر گرامي سرکار خانم مريم نگارنده ي کامنت 29 يکي از دروغهاي بسيار زشت اهل بدعت در واقع مطرح کردند و حضرت امام صادق ع نيز ان را شديدا رد کرده اند، همين افسانه ي ازدواج حضرت ام کلثوم که نهايتآ در آن ايام 5 يا 6 ساله بوده است با عمر بالاي 60 ساله است که با عقل بشري هماهنگ نيست و دروغ بودن آن کاملا محرز مي باشد. صرف نظر از طعنه آلود بودن آن بر طريقه ي طرح آن بر فرض محال اگر هم صحت هم داشته باشد هم رفتار زشت و خباثت مضاعف اعمال و رفتار خليفه ي دوم عمر را به اثبات ميرساند. در واقع بر فرض محال اگر هم چنين اتفاقي افتاده باشد باز هم نمي توان اين اتفاق را حمل بر دوستي حضرت علي ابن ابيطالب عليه السلام با خلفا کرده و ديگر اينکه وجود چنين ازدواجي به عصمت علي ابن ابيطالب هيچ خدشه اي وارد نمي کند.زيرا اگر نگاهي به قرآن کريم بکنيم مي بينيم که : حضرت لوط که پيامبر خدا بود و داراي مقام عصمت، براي جلوگيري از گناه زشت قوم خود حاضر بود دخترانش را به ازدواج آن قوم کافر و پليد در بياورد. وَجَاءهُ قَوْمُهُ يُهْرَعُونَ إِلَيْهِ وَمِن قَبْلُ كَانُواْ يَعْمَلُونَ السَّيِّئَاتِ قَالَ يَا قَوْمِ هَؤُلاء بَنَاتِي هُنَّ أَطْهَرُ لَكُمْ فَاتَّقُواْ اللّهَ وَلاَ تُخْزُونِ فِي ضَيْفِي أَلَيْسَ مِنكُمْ رَجُلٌ رَّشِيدٌ.(هود /78) و چون فرشتگان به صورت جوانان زيبا به خانه ي لوط درآمدند "قوم لوط" آگاه شده به قصد عمل زشتي که در آن سابقه داشتند به سرعت به در گاه او وارد شدند. لوط به انان گفت اين دختران من براي شما پاکيزه ترند. از خدا بترسيد و مرا نزد مهمانان به عمل زشت خود خوار مکنيد آيا در ميان شما يک مرد رشيد خداپرست نيست؟ و در جاي ديگر مي فرمايد: قَالَ هَؤُلاء بَنَاتِي إِن كُنتُمْ فَاعِلِينَ (حجر/71) لوط به قوم خود گفت من اين دخترانم را به نکاح شما مي دهم تا اگر خيال عملي داريد انجام دهيد. لذا در جواب آنها که مي گويند اگر عمرکافر بود چرا علي عليه السلام دخترش(ام کلثوم) را به تزويج او در آورد. مي گوئيم: اولاً عمر در ظاهر مسلمان است و شهادتين را به زبان جاري نموده و اظهار کفر نکرده در حاليکه قوم لوط رسماً و به طور علني به مخالفت با پيامبر خود برخاسته و کفر خويش را به زبان در آورده بودند و قران کريم به اين تکته صريحاً اشاره فرموده است. بنابراين شهادت زباني و اظهار مسلماني ولو ظاهري باشد مي تواند جواز صحت ازدواج باشد و همانطور که رضايت لوط به خاطر مصلحت به ازدواج دخترانش با کافر لطمه اي به عصمت او وارد نکرد رضايت امام علي ابن ابيطالب عليه السلام به چنين ازدواجي به شرط صحت اين اتفاقات به خاطر مصلحت بزرگتري نمي تواند عصمت امام را خدشه دار کند. امامي که بخاطر مصلحت اسلام و امر بزرگي به نام حفظ دين سالها سکوت کردند. از طرفي تاريخ بشر ، هميشه در معرض تحريف سردمداران و سياستمداران بوده است . تاريخ اسلام نيز از اين قاعده مستثنا نيست . از آنجايي كه حكومتهاي اسلامي هميشه در اختيار حاكمان جوري از اهل تسنن بوده است ، آنها نهايت تلاش را كردهاند تا تاريخ را به دلخواه خود بنويسند . حكومت بني اميه ، نمونه بارز حكومتهاي تحريفگر است . يكي از افسانههايي كه دودمان بني اميه به تاريخ افزودهاند ، ازدواج ام كلثوم با عمر بن خطاب است . اين جريان را نه تنها صحيح بخاري و صحيح مسلم نقل نکرده اند بلکه هيچکدام از صحاح سته اهل سنت اين احاديث دروغين را در کتب خود نياورده اند. وقتي به سند اين روايت مراجعه مي کنيم معلوم مي شود که چنين خبري با توجه به اصول و قواعد اهل سنت در علم رجال نمي تواند درست باشد زيرا: اين حديث را بخاري و مسلم در کتاب هاي حديثي خود ذکر نکرده اند و اين از نظر اهل سنت دليل بر عدم اعتبار حديث است. اين حديث در هيچ کدام از کتب حديثي (صحاح شش گانه اهل سنت) نيامده است. اين حديث در مسانيد معتبر اهل سنت نيامده است. بعلاوه راويان اين حديث همگي ضعيف هستند پس حديث از نظر سند ضعيف است. خلاصه اينکه اين روايت که در کتب اهل سنت نقل شده از نظر خود علماء اهل سنت هيچ اعتباري ندارد. البته اين روايت در کتابهاي شيعه هم آمده است ولکن بعضي از علماء آن را رد کرده اند و آنهايي هم که قبول کرده اند،اين طور فرموده اند که: عمر از حضرت علي عليه السلام، دخترش ام کلثوم را خواستگاري کرد و آن حضرت عذرهايي آوردند مثلا سن دخترم کم است و... ولکن عمر آن حضرت را تهديد کرد و گفت من خليفه مسلمين هستم و به تو تهمت دزدي ميزنم و دست تو را قطع خواهم کرد، تا اينکه حضرت علي عليه السلام اختيار ام کلثوم را به عمويشان عباس واگذار نمودند و عباس ام کلثوم را بعقد عمر درآورد و به دليل کودکي و کم سن و سالي ام کلثوم با گريه به خانه پدرش حضرت علي (ع) برگشتند و در واقع اگر هم اين اتفاق افتاده باشد يک عقد يک روزه که بعلت نارضايتي آن کودک خردسال باطل بود صورت گرفته بوده است. - معارف و معاريف، ج 2، ص 438. 2- بحارالانوار، ج 42، ص 109 – 107. 3- اعيان الشيعه، سيد محسن امين، ج 2، ص 12. 4- سفينة البحار، شيخ عباس قمي، ج 6، ص 385. شيخ مفيد، در رساله ويژهاي كه در اين موضوع نوشته، در صحت آن تشكيك كرده و ميگويد: خبر تزويج از طريق زبير بن بكار نقل شده و او مورد اعتماد نيست، به خصوص كه او از دشمنان علي(ع) بود، طبعاً نقل وي، به ويژه آنچه مربوط به بنيهاشم است، قابل پذيرش نخواهد بود. زبير بن بكار از اولاد زبير صحابي ، قاضي عصر معتصم عباسي است كه در مكه به سال 256 درگذشت. از سوي ديگر رواياتي وجود دارد که ازدواج عمر با با زني بنام ام کلثوم تآئيد ميکند اما آن زن دختر حضرت علي ع نبوده است بعنوان مثال به اين روايات دقت فراوان داشته باشد: ام كلثومي كه در خانه اميرالمومنين بود دختر آن حضرت نبود بلكه ربيبه آن حضرت بوده است يعني دختر ابوبكر بوده است و پس از ابوبكر به خانه اميرالمومنين آمده است . ضمنا اين ام كلثوم هم با عمر ازدواج نكرده است بلكه از كتب تاريخي خودتان بر مي آيد كه آن ام كلثوم ديگري بوده است . ام كلثوم دختر ابيبكر از تواريخ استفاده ميشود كه ابيبكر دختري به نام «امّكلثوم» داشت كه عمر از وي خواستگاري كرد. از همين رو ممكن است به جهت تشابه اسمي آن را به دختر اميرالمؤمنين نسبت دادهاند. ابن قتيبه در «المعارف» ميگويد: «عمر هنگام خواستگاري از امّكلثوم دختر ابيبكر، وي را نزد عايشه برد. عايشه آن را قبول كرد، ولي امكلثوم از عمر كراهت داشت....»[ ابن قتيبه، المعارف، ص 175] عمري موصلي نيز اين قصه را در كتاب الروضة الفيحاء في تواريخ النساء[الروضة الفيحاء في تواريخ النساء، ص 303.] و نيز عمر رضا كحاله در كتاب اعلام النساء[اعلام النساء، ج 4، ص 250.] نقل كرده است. در واقع اسمـاء بنت عميس پس از درگذشت جعفر بن ابي طالب، با ابوبكر ازدواج كرد و از اين ازدواج دختري به نام امّ كلثوم متولد شد. پس از درگذشت خليفة نخست، اسماء با علي(ع) ازدواج كرد و دختر خود را به عنوان ربيبه به خانه امام آورد، سپس همين ربيبه به عقد عمر بن خطاب درآمد. حال به گوشه اي از اهانت هاي بزرگان اهل سنت در همين رابطه اشنا ميشويم: اهل سنت براي اينكه ازدواج عمر و ام كلثوم را ثابت كنند ، روايات ساختگي فراواني را نقل كردهاند كه از شنيدن و خواندن آنها عرق شرم از پيشاني انسان جاري ميشود . ما از اهل سنت ميپرسيم : اثبات حسن روابط به چه قيمتي ؟ آيا اين قدر ارزش دارد كه چنين رواياتي جعل و چنين تعابير زشت و زنندهاي مطرح كنند ؟ ازدواج ام كلثوم با عمر عوارضي دارد كه كمترين عارضه آن اهانت به ناموس رسول خدا است ، آيا شما اين عوارض را ميپذيريد ؟ ابن حجر عسقلاني كه يكي از استوانههاي علمي اهل سنت و حافظ علي الاطلاق آنها است ، در كتاب الاصابة نقل ميكند : از محمد بن علي روايت شده است كه عمر ام كلثوم را از علي (عليه السلام) خواستگاري كرد ، امام خردسال بودن او را يادآوري كرد . به عمر گفته شد : علي تو را بيپاسخ گذاشته است ، دوباره نزد وي برو . امام علي عليه السلام فرمود : من ام كلثوم را به نزد تو ميفرستم ، اگر خوشت آمد ، او را به همسري خود انتخاب كن . امام عليه السلام ام كلثوم را نزد عمر فرستاد ، عمر ساق پاي ام كلثوم را برهنه كرد ! ام كلثوم فرمود : اگر خليفه نبودي چشمت را كور ميكردم ! (الاصابه، ج8، ص464 .) و نيز ذهبي يكي ديگر از استوانههاي علمي اهل سنت در سير أعلام النبلاء نقل ميكند : ابن عبد البر ميگويد : عمر به علي ( عليه السلام ) گفت : ام كلثوم را به همسري من در بياور ، من ميخواهم به وسيله اين ازدواج به كرامتي برسم كه احدي نرسيده است . امام گفت : من او را نزد تو ميفرستم ، اگر رضايتش را جلب كردي ، او را به عقدت درميآورم ـ گر چه ام كلثوم به خاطر خردسال بودن بهانه آورد ـ امام (عليه السلام) ام كلثوم را به همراه پارچهاي نزد عمر فرستاد و به او گفت : از جانب من به عمر بگو ، اين پارچهاي است كه به تو گفته بودم ، ام كلثوم نيز سخن امام را به عمر رساند . عمر گفت : به پدرت از جانب من بگو ، من راضي شدم خدا از تو راضي باشد . بعد عمر دستش را بر ساق ام كلثوم نهاد و آن را برهنه كرد . ام كلثوم گفت : چرا چنين ميكني ؟ اگر خليفه نبودي ، دماغت را ميشكستم . بعد نزد پدرش رفت و او را از عمل عمر خبردار كرد و گفت : مرا به نزد پير مرد بدي فرستادي .( سير أعلام النبلاء، الذهبي، ج3، ص501.) همچنين خطيب بغدادي در كتاب تاريخ بغداد زشتترين تعبيرات را به كار برده و در حقيقت تهمت زشتي را به امير المؤمنين عليه السلام ميزند : علي (عليه السلام) دخترش را آرايش كرد و نزد عمر فرستاد ، عمر وقتي او را ديد ، به سوي او آمد و ساق پاي او را گرفت و به او گفت : به پدرت بگو ، راضي شدم ، راضي شدم ، راضي شدم . و ام كلثوم نزد پدرش آمد ، امام از او سؤال كرد : عمر به تو چه گفت : ام كلثوم عرض كرد : مرا صدا زد ، و بوسيد ! ، وقتي كه بلند شدم ، ساق پايم را گرفت ! گفت : از جانب من به پدرت بگو ، راضي شدم .( تاريخ بغداد، الخطيب البغدادي، ج 6، ص 180.) اين تعابير آن قدر زشت و زننده است كه حتي صداي بعضي از علماي اهل سنت را نيز درآورده است . به قول معروف آش آن قدر شور شده است كه صداي آشپز هم در آمده است . سبط ابن الجوزي در اين باره ميگويد: جدّ من در كتاب منتظم نقل كرده است كه علي (عليه السلام) ام كلثوم را نزد عمر فرستاد تا او را بنگرد ؛ اما عمر ساق پايش را برهنه كرد و با دستش آن را لمس كرد . به خدا قسم چنين چيزي قبيح است ، حتي اگر او كنيز بود ، عمر حق نداشت اين كار را انجام دهد ؛ چرا كه به اجماع مسلمين دست زدن به زن نامحرم جايز نيست .( تذكرة الخواص، ص321) ما به جعلي بودن اين روايات يقين داريم ؛ اما از آنجايي كه بزرگترين علماي اهل سنت اين مطالب را مطرح كردهاند ، از آنها ميپرسيم : آيا سزاوار است كه به امير المؤمنين عليه السلام چنين نسبتهاي ناروايي داده شود ؟ آيا آن حضرت دخترش را قبل از ازدواج و محرميت به چنين ديدار شرم آورى مى فرستد ؟ چگونه است كه يك دختر خردسال زشتي چنين عملي را درك مى كند ؛ اما خليفه مسلمين آن را درك نمى كند ؟ آيا سزاوار است كه خليفه رسول خدا (صلي الله عليه و آله و سلم) چنين عمل زشتي را انجام دهد ؟ و آيا چنين كسي ميتواند خلق خدا را به صراط مستقيم الهي هدايت كند ؟ اگر كسي با خواهر شما ، دختر شما و يا حتي مادر شما ( نه با ناموس رسول خدا ) چنين عمل زشتي را انجام ميداد ، چه نظري در باره وي پيدا ميكرديد ؟ اگر اين عمل را نميپسنديد ، چرا آن را در حق ناموس رسول خدا نقل ميكنيد ؟ يكى ديگر از چيزهايى که اصل وقوع اين ازدواج را زير سؤال مىبرد، فرزندانى است كه براى امّكلثوم تراشيدهاند. فرزندي نداشت: مسعودى شافعي در باره اولاد عمر مىنويسد:فرزندان عمر: او فرزندانى به نام هاى ذيل داشت: عبد الله و حفصه همسر پيامبر صلي الله عليه و سلم و عاصم و عبيد الله و زيد از يك مادر؛ و عبد الرحمن و فاطمه و دخترانى ديگر، و عبد الرحمن اصغر وهمو است كه به خاطر شرابخوارى حد خورده و معروف به ابى شحمه است، اين ها هم از يك مادر هستند. طبق اين نقل خليفه دوم فقط يك پسر به نام زيد داشته كه او هم برادر عاصم و عبيد الله بود كه مادر آنها امّكلثوم بنت جرول است و هيچ نامى از فرزندان عمر از امّكلثوم در اين نقل ديده نمىشود. البته تناقض در اين زمينه بسيار است و در واقع مجبور به خلاصه گوئي و تلخيص شدم و بهتر است براي اطلاعات بيشتر به مقاله اي که در همين سايت د رهمين رابطه موجود است مراجعه و اطلاعات تکميلي را بخوانيد. http://www.valiasr-aj.com/fa/page.php?bank=maghalat&id=83 اللهم العن الجبت والطاغوت |
| 31 |
نام و نام خانوادگي: 110 -
تاريخ: 23 فروردين 89 - 00:00:00
در جواب نويسنده وهابي شماره 11،عمر اگه واقعا دنبال حق و حقيقتي كه نيستي ، مطالب همين سايت جواب اين شبهه ي ازدواج رو با دلائل محكم داده قصه سني شدنت هم خيلي جالب و خنده دار بود اگر واقعا سني شدي و طرفدار عمر واقعا متاسفم چون به قول علماي خودتون، خود عمر 70 بار گفت (لو لا علي لهلك العمر):اگر علي نبو عمر هلاك ميشد يا جاي ديگه گفته (كل عجوزةِ افقه من عمر ):همه پيرزن ها از عمر فقيه ترن در مورد عايشه هم امام صادق عليه السلام دستور لعن او را بعد از هر نماز تجويز كردند چون او بود كه: دل حضرت زهرا سلام الله را خون كرد او بود جلو امام خودش در جنگ جمل ايستاد او بود جنازه امام حسن عليه السلام را تير باران كرد پيامبر با نقشه او و حفصه دختر عمر زهر داده شد و... حال چنين كسي لايق لعن نيست؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ |
| 32 |
نام و نام خانوادگي: 110 -
تاريخ: 23 فروردين 89 - 00:00:00
بسيار جامع و كامل بود اين نظر اخير باتشكر |
| 33 |
نام و نام خانوادگي: محبان -
تاريخ: 24 فروردين 89 - 00:00:00
لطفا اين متن را نقد کنيد: """متاسفانه واقعيتهاي تاريخي چيز ديگر ميگويد شما با لعنتت آتش افروزي ميکني در ميان مسلمانان.خليفه مسلمين در جامعه اسلامي آن زمان(عمر،عثمان،ابي بن کعب،علي،عبدالله بن مسعود و ...) دختر و مادر پيامبر را آزرده و کسي هم دم بر نياورده؟ آنوقت من و شما دم از چه برمي آوريم؟ حضرت فاطمه(س) هم که کافور به خود ماليدند و خوابيدند و از دنيا رفتند.اين کجا شهادت تعبير ميشود؟بين حمله فرض عمر و شهادت هم شش ماه فاصله بوده.بگوييد از جنازه جنين سقط شده محسن بوده هم نميتوانم به آساني بپذيرم.هر چند امکانش هست؛عجالتاً نگوييم بهتر است""" |
| 34 |
نام و نام خانوادگي: سعيد حسيني(شاه اسماعيل صفوي) -
تاريخ: 24 فروردين 89 - 00:00:00
سلام جناب صاحب کامنت 11 شما متاسفانه عايشه اي را که ام المومنين ميخوانيد که خود ميگويد فرد بسيار حسودي است، ايا فردي که خود را حسود قلمداد ميکند ميتواند مومن باشد که شما او را ام المومنين ميخوانيد؟؟!!! راستي چرا شما زني را که بر عليه خليفه چهارمتان حضرت علي ع لشگر کشي کرد و حدود 17 هزار تا 20 هزار مسلمان را به کام مرگ فرستاد را ام المومنين ميخوانيد؟؟!!!!! چگونه ميشود زني را که فتوا به شير دادن به مردان بزرگسال جهت ايجا محرميت داده است را ام المومنين بدانيد؟؟!!!! آيا اين از بدعتها و خزعبلات و خرافات مذهبي اهل سنت به شمار نميرود؟ در مورد شبهه ازدواج عمر با ام کلثوم هم بنده در کامنت شماره32 همين صفحه و هم دوستان پاسخگو در سايت و هم دوستان صاحبنظر پاسخ مستدل کافي وافي داده اند و بهتر است مقاله خود سايت را در صورتي که دنبال حقيقت باشيد بخوانيد (البته از منابع خود اهل سنت است) در مورد سايتهاي ديگر هم که مثال زده اي بايد بگويم تا بحال در سايتهاي اهل سنت از جمله (سني نيوز) که بنده به دليل شک در جنسيت دست اندر کاران آن سايت مبني بر مرد بودن ،نام آنان را (صغري نيوز) گذاشته ام بيش از هزار جواب نوشته ام ولي شايد جمعا 10 يا 15 نظر از من علني نشده است ! ولي همانطور که مي بينيد سايت حضرت وليعصر عج تمامي نظرات اعم موافق و مخالف را علني ميکند و اين نشان دهنده بر حق بودن مذهب ماست و اگر سايتهاي سني مذهب از علني کردن نظرات امتناع ميکنند بخاطر عدم اعتقاد بخدا و عدم اعتقاد به مذهب و خلفا و علماي شماست. در مورد اينکه نوشتي نبايد به شيعه برادر يا خواهر بگوئي بايد بگويم با تو موافقم چون به هيچ عنوان شيعه اي که ولايت ناب علي بن ابيطالب و فرزندان او را پذيرفته است نميتواند با دشمنان آن حضرت و با پيروان قاتل مادر سادات حضرت فاطمه زهرا س برادر و يا خواهر باشد. در مورد اينکه به دروغ مدعي هستي که شيعه بودي و سني شده اي هم بايد بگويم صرف نظر از صحت و سقم ادعاي تو هر چيزي به جايگاه اصلي خود برميگرده حق به حق ملحق ميشه و باطل هم به باطل که طرفداران حق اگر گرماه باشند فقط در صورت حلالزادگي ميتوانند به حقيقت برگردند ولاغير و بالعکس، همانطور که بسياري از علماي اهل سنت بيش از 175 نفر شيعه شده اند . البته دليل حقانيت شيعه ، شيعه شدن سني نيست بلکه مبناي حقيقت است و رسيدن به آن مستلزم حلالزادگيست. درضمن پيداست که سواد چنداني نداري و اين نشاندهنده عدم اطلاعات تو از مذهب است، بنده با جرآت ميگويم که تو حتي از مذهب خودت هم چيزي نميداني وگرنه منابع و مستندات ما از کتب خودتان است. اگر دنبال حقيقت هستي تفکر کن و تحقيق و بررسي تاريخي را با توجه به مستندات و تناقضات آشکار در مذهب در نظر گرفته و تعصب را کنار بگذار تا به حقيقت رسي. هر چند که براي رسيدن به حقيقت بايد داراي شرايطي که در بالا گفته بودم باشيد وگرنه محال است. يا حق |
| 35 |
نام و نام خانوادگي: momen abdullah -
تاريخ: 24 فروردين 89 - 00:00:00
جناب محبان خداوند علي و اعلي ميفرمايند: «يا ايها الذين آمنوا لا تتخذوا بطانه من دونكم لا يالونكم خبالا ودوا ما عنتم قد بدت البغضاء من افواههم وما تخفي صدورهم اكبر قد بينا لكم الآيات ان كنتم تعقلون» لطفا به «قد بدت البغضاء من افواههم» بسيار توجه فرماييد: «شما با لعنتت آتش افروزي ميکني در ميان مسلمانان»!!!!! همين جمله آغازين اينها باطل کننده و رسوا کننده تمامي سخنان بعدي آنها است!!! و همين جمله آغازين آنها نشان دهنده عمق بيخبري و عناد اينها با قرآن کريم و سنت اولياء الهي است. شما اگر قصد پاسخ گويي داشتيد فقط يک جمله بگوييد: آهاي اهل عمر. در مذهب شما، شما روزانه چند دفعه لعن ميکنيد و چه کساني را لعن ميکنيد. اگر جواب دادند: هيچگاه، همان نشان از دشمني آنها با الله متعال را دارد. ********* جمله خنده دار دوم آنها اين است: «در جامعه اسلامي آن زمان(عمر،عثمان،ابي بن کعب،علي،عبدالله بن مسعود و ...) دختر و مادر پيامبر را آزرده و کسي هم دم بر نياورده؟ آنوقت من و شما دم از چه برمي آوريم؟» جوابش را باز قرآن کريم داده است: «اذ تصعدون ولا تلوون علي احد و الرسول يدعوكم في اخراكم» اينهايي که در برابر «آزرده شدن» و خطر «شهادت» و به خطر افتادن جان رسول الله (صلي الله عليه و آله) «دم برنياوردند» و فرار کردند حال بيايند و نگران حال دخت شريف آن جناب شوند؟؟؟؟ ********* «آنوقت من و شما دم از چه برمي آوريم؟» شما اهل عمر را نميدانيم. ولي ما محبين آل عبا(عليهم السلام) از هماني دم ميآوريم که حسين ابن علي (عليه السلام) در کربلا فرمودند. ********** «بين حمله فرض عمر و شهادت هم شش ماه فاصله بوده» = دروغ عمري. ********** کلا اينها براي چه تلاش ميکنند؟؟ تلاش ميکنند تا اثبات کنند حضرت امير المومنين علي(عليه السلام) با آن اصنام دوست بوده است؟؟؟؟؟ آيا همين تلاش را براي اثبات «برادري ايماني» بين حضرت امير المومنين علي (عليه السلام) و معاويه هند مادر نميکنند؟؟ براستي که واقعه الصفين پوچ بودن تلاش دوم آنها و به طور کلي تمام نيرنگ آنها را اثبات ميکند. يا علي |
| 36 |
نام و نام خانوادگي: احسان افضل زاده(آسمان هشتم) -
تاريخ: 03 ارديبهشت 89 - 00:00:00
جناب momen abdullah از جواب بسيار عالي شما به عمران واقعا لذت بردم از گروه پاسخ به شبهات هم بسيار متشكرم اجر شما با سيده نساالعالمين (سلام الله عليها) اللهم العن الجبت والطاغوت اللهم العن صنمي قريش السلام علي امام المتقين اميرالمومنين مولي الكونين ابولحسنين اسدالله الغالب مطلوب كل طالب علي ابن ابيطالب(صلوات الله وسلامه عليه) |
| 37 |
نام و نام خانوادگي: رها ازاد -
تاريخ: 20 ارديبهشت 89 - 00:00:00
به نام يگانه هستي بخش سلام بر مومنين واقعي من حدود يك سال است كه مسلم شدم اما بين مذهب شيعه و سني نميدانستم كدام كدام را انتخاب كنم اما خدا را شكر از طريق چند دوست با سايت شما اشنا شدم البته به چند سايت سني هاي محترم قبل از ان رفتم اما جواب هيچ كدام از سوالهايم را درست نيافتم اما خدا را شاكرم كه شيعه هستم و افتخار ميكنم كه اگاهانه و با دلايل منطقي اين مذهب را انتخاب كردم اميدوارم كه بتوانم شيعه واقعي باشم با ارزوي توفيق براي تمامي مومنين حقيقي |
| 38 |
نام و نام خانوادگي: momen abdullah -
تاريخ: 21 ارديبهشت 89 - 00:00:00
جناب رها آزاد سلام عليکم به جمع مستان خوش آمديد. سوالاتي از خدمت شما داشتم: شما پيش از آن بر کيش زرتشت بوديد؟ دوم آنکه آن سوالاتي که پاسخش را در مذهب تشيع يافتيد چه بود؟ ******** خوب. از اينکه صاحب مولي شديد چه احساسي داريد؟؟ 1)) خداوند علي و اعلي ميفرمايد: «ذلک بان الله مولي الذين امنوا و ان الکافرين لا مولي لهم» «و اعتصموا بالله هو مولاکم فنعم المولي و نعم النصير» «ان الله مولاکم نعم المولي و نعم النصير» 2)) رسول خداوند (صلي الله عليه و آله) ميفرمايند: «من کنت مولاه فهذا علي مولاه» ===> حال آيا عقل حکم ميکند که ما دو مولي داشته باشيم؟؟؟ جواب آن است که آنکس که مولايش علي (عليه السلام) است، الله متعال مولايش است. ********** ولايت حضرت اميرالمومنين علي (عليه السلام) = ولايت الله متعال اطاعت از حضرت اميرالمومنين علي (عليه السلام) = اطاعت از الله متعال حکم حضرت اميرالمومنين علي (عليه السلام) = حکم الله متعال صدا زدن حضرت اميرالمومنين علي (عليه السلام) = صدا زدن الله متعال نام حضرت اميرالمومنين علي (عليه السلام) = نام الله متعال حب حضرت اميرالمومنين علي (عليه السلام) = حب الله متعال بغض با حضرت اميرالمومنين علي (عليه السلام) = بغص با الله شديد العقاب يا علي |
| 39 |
نام و نام خانوادگي: حسن -
تاريخ: 28 ارديبهشت 89 - 19:46:57
اولين بيعت کننده با ابوبکر علي عليه السلام فرمود: اي سلمان، آيا مي داني اول کسي که با او بر منبر پيامبر عليه السلام بيعت کرد که بود؟ عرض کردم: نه، ولي او را در سقيفه بني ساعده ديدم هنگامي که انصار محکوم شدند، و اولين کساني که با او بيعت کردند مغيره بن شعبه و سپس بشير بن سعيد و بعد ابو عبيده جراح و بعد عمر بن الخطاب و سپس سالم مولي ابي حذيفه و معاذ بن جبل بودند. فرمود: درباره اينان از تو سوال نکردم، آيا دانستي که هنگامي که از منبر بالا رفت اول کسي که با او بيعت کرد که بود؟ عرض کردم: نه، ولي پيرمرد سالخورده اي که بر عصايش تکيه کرده بود ديدم که بين دو چشمانش جاي سجده اي بود که پينه آن بسيار بريده شده بود! او اولين نفري بود که از منبر بالا رفت و تعظيمي کرد و در حالي که مي گريست گفت:" سپاس خدايي را که مرا نميراند تا تو را در اين مکان ديدم! دستت را براي بيعت با من باز کن. " ابوبکر هم دستش را دراز کرد و با او بيعت کرد. سپس گفت: "روزي است مثل روز آدم"! و بعد از منبر پايين آمد و از مسجد خارج شد. علي عليه السلام فرمود: اي سلمان مي داني که او که بود؟ عرض کردم: نه، ولي گفتارش مرا ناراحت کرد، گويي مرگ پيامبر عليه السلام را با شماتت و مسخره ياد مي کرد. فرمود: او ابليس بود. خدا او را لعنت کند. |
| 40 |
نام و نام خانوادگي: طاهر قريشي -
تاريخ: 02 خرداد 89 - 14:18:01
آيا ميتوان گفت چرا كار و زحمات دعاها و گريه ها و.... رسو الله صلي الله عليه وسلم كه نسبت به اصحاب و امت خود برداشت كرد . چنان كم نتيجه بيرون امد كه از تمام اصحابش فقط تعداد انگشت شمار مسلمان شدند؟ لطفاَ پاسخ علمي مي خواهم و تحقيق واقعي . اگر در جواب ها و تحقيق شما كدام تندروي و يا ناراحتي ديده شد. بر كمبود عقل شما حمل كرده سايت را مي بندم. چون قرار نيست من و شما با بي ادبان در صحبت باشيم. تشكر خيلي ببخشيد . ياعلي گفتن به كدام منظوره ؟؟ ( علي اسم خداوند ج ) يا علي اسم امير المومنين؟ اگر گزينه دوم است چرا؟ جواب نظر: با سلام دوست گرامي 1- آيا كلام خداوند را نديديد كه «وما يومن اكثرهم بالله الا وهم مشركون» يا «وما آمن معه الا قليل» و... آيا اينها دليل بر ناتواني پيامبران است ؟! يا ناتواني خداوند ! زيرا خداوند عالم را براي عبادت آفريد ، اما جز گروهي اندك عبادت نميكنند ! بهتر است به جاي اينگونه مغالطه كردن ، كمي به واقعيت بيانديشيد ؛ واقعيتي كه ميگويد وقتي بالاترين پيامبر ، امتش را به حقيقت دعوت كند ، اما آنها يا مسلمان نشوند ، يا تنها اسلام ظاهري را قبول كنند(از ترس شمشير يا طمع قدرت) طعني بر پيامبر نيست ! بلكه طعن بيشتري بر طرف مقابل است كه با وجود فراهم شدن تمامي اسباب هدايت ، هدايت را نپذيرفت ! لذا پيامبر اكرم ميفرمايد «رب ان قومي اتخذوا هذا القرآن مهجورا»! 2- شما در ديگر نظرات خود ، با لحني تند بر ضد شيعه سخن گفتهايد ! آيا ما بايد به مجرد تند بودن نظر شما ، به نظر شما توجه نكنيم و مقابله به مثل كنيم ؟! خداوند متعال ميفرمايد «فبشر عباد الذين يستمعون القول فيتبعون أحسنه» 3- در مورد ياعلي گفتن و توسل به ادرس ذيل مراجعه كنيد : http://www.valiasr-aj.com/fa/page.php?bank=maghalat&id=87 موفق باشيد گروه پاسخ به شبهات |
| صفحه بعد | [1] [2] [3] [4] |