اقرار ابوبكر به هجوم به خانه حضرت زهرا سلام الله عليها

گروه پاسخ به شبهات مؤسسه تحقيقاتي حضرت ولي عصر (عج)

يكي از كتابهاي تاريخي شيعه كه از كتب متقدمين به حساب مي آيد، كتاب سليم بن قيس است.اما درباره هتك حرمت و هجوم به خانه فاطمه عليها السلام نقل هاي فراواني در كتابهاي ديگر اهل سنت نقل شده كه جهت اطلاع بيشتر به اين آدرس مراجعه كنيد

http://www.valiasr-aj.com/fa/page.php?bank=maghalat&id=105

اما اين روايتي كه شما به آن استناد مي‌كنيد كه حضرت زهراء عليها السلام داد زد كه اگر نرويد موي سرم را باز مي كنم، اولا اين روايت ضعيف است دوما پريشان كردن موي، دليل بر اين نيست كه سرش را در برابر مردم باز مي‌كند بلكه منظورش اين بوده كه از زير چادر مويم را پريشان مي‌كنم همچنان كه زنان در عزاداري ها موهاي خود را از زير چادر پريشان مي‌كردند

گروه پاسخ به شبهات

درباره اين موضوع به اين آدرس مراجعه كنيد

http://www.valiasr-aj.com/fa/page.php?bank=question&id=6058

گروه پاسخ به شبهات

اولاً اين روايت در كتاب كافي نيامده است و آنچه در جاهاي ديگر مانند كتاب بحارالانوار آمده هم با آنچه شما نوشته ايد فرق دارد صحيح آن به اين صورت است: «كَانَ سَبَبُ وَفَاتِهَا أَنَّ قُنْفُذاً مَوْلَى عُمَرَ لَكَزَهَا بِنَعْلِ السَّيْفِ بِأَمْرِهِ فَأَسْقَطَتْ مُحَسِّناً وَ مَرِضَتْ مِنْ ذَلِكَ مَرَضاً شَدِيداً ؛ سبب وفات فاطمه سلام الله عليها اين بوده است كه قنفذ غلام عمر به امر مولايش با غلاف شمشير ضربه‌اي بر فاطمه سلام الله عليها وارد ساخت كه از آن ضربه محسن سقط گرديد و فاطمه سلام الله عليها شديدا مريض شد.» (بحار/43 /170)

ثانياً كلمه وفات در مورد شهادت كساني مانند امام حسين عليه السلام و امام علي عليه السلام نيز در روايات و نقلهاي تاريخي بكار رفته است. و حال آنكه شهادت آنها قطعي و مسلم است، كه مي توانيد مواردي را در اين آدرس بيابيد:www.valiasr-aj.com/fa/page.php

ثالثاً در مورد عمر و عثمان هم در روايات تعبير وفات آمده است(در همان آدرس مواردي را مشاهده كنيد.) آيا مي پذيريد؟ آيا اين دليل مي شود كه آنها به مرگ طبيعي از دنيا رفته اند؟

رابعاً در روايت قرينه «لكزها بنعل السيف...» وجود دارد كه فهميده مي شود منظور شهادت است.

خامساً در روايات ديگري به شهادت ايشان تصريح شده است مانند:

قال رسول اللَّه (ص): «... فتكون اوّل من يلحقنى من اهل بيتى فتقدم علىّ محزونة مكروبة مغمومة مقتولة ». (فاطمه) اولين كسى از اهل‏بيتم مى ‏باشد كه به من ملحق مى ‏گردد، پس بر من وارد مى ‏شود، محزون، مكروب، مغموم، مقتول...(فرائد السمطين ج 2، ص 34)
قال موسى بن جعفر (ع): انَّ فاطمة (س) صدّيقة شهيده.(اصول كافى ج 1، ص381)

چقدر سؤال دوم شما مضحك است! يعني چه كه فردي وسيله الهي وفات ديگري شود!!!؟ آيا در مورد قاتلين عمر و عثمان هم چنين اعتقادي داريد؟

دعاي حضرت زهرا سلام الله عليها براي رسيدن مرگشان بعد از اين لطمات و جسارتها و اهانت قنفذ ملعون بوده نه قبل از آن تا بگوييد حضرت دعا كردند و خداوند به اين صورت دعاي ايشان را مستجاب كرد!

در پايان ضمن ناديده گرفتن توهين شما!، شما را به مطالعه اسناد شهادت كه در بخشهاي مختلف سايت بررسي شده ارجاع مي دهيم و براي نمونه يكي از آدرسها را در زير لينك مي دهيم:

گروه پاسخ به شبهات

در مورد جويني در آدرس ذيل بحث و برسي شده است مراجعه كنيد:

گروه پاسخ به شبهات

در پاسخ اين اشكالات به چند نكته بايد توجه كرد:

1-اين روايت با چندين سند نقل شده است كه تنها در يكى از آن‌ها «علوان بن داوود» وجود دارد؛ از جمله شمس الدين ذهبى پس از نقل روايت مى‌گويد:
رواه هكذا وأطول من هذا ابن وهب، عن الليث بن سعد، عن صالح بن كيسان، أخرجه كذلك ابن عائذ.ابن وهب و نيز ابن عائذ، اين روايت را با تفصيل بيشترى نقل كرده‌اند.الذهبي، شمس الدين محمد بن أحمد بن عثمان، (متوفاي748هـ)، تاريخ الإسلام ووفيات المشاهير والأعلام، ج 3، ص 118، تحقيق د. عمر عبد السلام تدمرى، ناشر: دار الكتاب العربي - لبنان/ بيروت، الطبعة: الأولى، 1407هـ - 1987م.
در اين سند هيچ نامى از علوان بن داوود به ميان نيامده و ليث بن سعد به طور مستقيم‌ از صالح بن كيسان روايت را نقل كرده است.
ابن عساكر نيز با اين سند روايت را نقل مى‌كند:
أخبرنا أبو البركات عبد الله بن محمد بن الفضل الفراوي وأم المؤيد نازيين المعروفة بجمعة بنت أبي حرب محمد بن الفضل بن أبي حرب قالا أنا أبو القاسم الفضل بن أبي حرب الجرجاني أنبأ أبو بكر أحمد بن الحسن نا أبو العباس أحمد بن يعقوب نا الحسن بن مكرم بن حسان البزار أبو علي ببغداد حدثني أبو الهيثم خالد بن القاسم قال حدثنا ليث بن سعد عن صالح بن كيسان عن حميد بن عبد الرحمن بن عوف عن أبيه... .
و پس از نقل روايت مى‌گويد: كذا رواه خالد بن القاسم المدائني عن الليث وأسقط منه علوان بن داود وقد وقع لي عاليا من حديث الليث وفيه ذكر علوان.
مدائنى نيز اين روايت را از ليث نقل كرده و در از آن علوان بن داوود نامى‌نبرده و روايتى كه من از ليث نقل كرده‌ام و علوان در آن وجود دارد، با سلسه سند كوتاه‌ترى نقل شده است. ابن عساكر الشافعي، أبي القاسم علي بن الحسن إبن هبة الله بن عبد الله (متوفاي571هـ)،‌ تاريخ مدينة دمشق وذكر فضلها وتسمية من حلها من الأماثل، ج 30، ص417 ـ 419، تحقيق محب الدين أبي سعيد عمر بن غرامة العمري، ناشر: دار الفكر - بيروت - 1995.

بلاذرى در انساب الأشراف همين روايت را با سند ذيل نقل مى‌كند:
حدثني حفص بن عمر، ثنا الهيثم بن عدي عن يونس بن يزيد الأيلي عن الزهري أن عبد الرحمن بن عوف قال: دخلت على أبي بكر في مرضه... .البلاذري، أحمد بن يحيى بن جابر (متوفاي279هـ) أنساب الأشراف، ج 3، ص 406 ، طبق برنامه الجامع الكبير.

2- اولا :وثاقت عُلوان ثابت است؛‌ ثانياً: نسبت «منكر الحديث» به وى صحت ندارد؛ ثالثاً: بر فرض صحت اين انتساب، منكر الحديث بودن علوان ضررى به اعتبار روايت وارد نمى‌سازد.
ابن حبّان ، از دانشمندان مشهور علم رجال اهل سنت، علوان بن داوود را در كتاب «الثقات» ذكر كرده است :عُلْوان بن داود البِجِلّي من أهل الكوفة يروي عن مالك بن مِغْوَل روى عنه عمر بن عثمان الحِمْصي.
التميمي البستي، محمد بن حبان بن أحمد أبو حاتم (متوفاي354 هـ)، الثقات، ج 8، ص 526، رقم: 14829، تحقيق السيد شرف الدين أحمد، ناشر: دار الفكر، الطبعة: الأولى، 1395هـ – 1975م.و اين دليل بر وثاقت او است

اينكه به بخاري نسبت داده شده است كه وي علوان را منكر الحديث دانسته است، چنين چيزي صحت ندارد؛ با تفحص در كتاب‌هاى بخارى؛ از جمله التاريخ الكبير، الكنى، التاريخ الأوسط و ضعفاء الصغير، هيچ شرح حالى از علوان بن داوود پيدا نكرديم تا به صحت نسبت «منكر الحديث» بودن علوان از ديدگاه بخارى اطمينان پيدا كنيم. نخستين كسى كه اين مطلب ذكر كرده، عقيلى در كتاب الضعفاء الكبير است كه از آدم بن موسى، از بخارى نقل كرده است:
حدثني آدم بن موسى قال سمعت البخاري قال علوان بن داود البجلي ويقال علوان بن صالح منكر الحديث.
آدم بن موسى مى‌گويد: از بخارى شنيدم كه مى‌گفت: علوان بن داوود بجلى كه به او علوان بن صالح نيز مى‌گويند ، روايات وى غير قابل قبول است.
العقيلي، أبو جعفر محمد بن عمر بن موسى (متوفاي322هـ)، الضعفاء الكبير، ج 3، ص 419، تحقيق: عبد المعطي أمين قلعجي، ناشر: دار المكتبة العلمية - بيروت، الطبعة: الأولى، 1404هـ - 1984م.
اشكال اساسى اين است كه نامى از آدم بن موسى ناقل سخن بخارى، در هيچ يك از كتاب‌‌هاى رجالى اهل سنت نيامده است و در حقيقت مجهول است؛ چنانچه محمد ناصر البانى در ارواء الغليل در رد روايتى كه آدم بن موسى در سلسله سند آن وجود دارد مى‌نويسد:
لكن آدم بن موسى لم أجد له ترجمة الآن.
در باره آدم بن موسى تا كنون شرح وتوضيحى نديده ام.
الألباني، محمد ناصر (متوفاي1420هـ)، إرواء الغليل، ج 5، ص 242، تحقيق: إشراف: زهير الشاويش، ناشر: المكتب الإسلامي - بيروت - لبنان، الطبعة: الثانية، 1405 - 1985 م.
بنابراين اصل استناد چنين سخنى به بخارى قابل اثبات نيست. در ضمن خود بخاري از راوياني كه منكر الحديث هستند نقل روايت كرده است
و سخن ديگر درباره علوان اينكه، هر منكر الحديثى نمى‌تواند ضعيف باشد؛ چرا كه اين اصطلاح در باره بسيارى از راويان ثقه نيز به كار رفته است.
ذهبى و ابن حجر نيز در جاهايي كه تقويت راوى به نفع آن‌ها بوده، تصريح كرده‌‌اند كه هر منكر الحديثى، ضعيف نيست.
ذهبى در ميزان الإعتدال در ترجمه احمد بن عتاب المروزى مى‌گويد: ما كل من روي المناكير يضعّف. هر کسى که روايت منکر نقل کند، نبايد تضعيف ‌شود.
الذهبي، شمس الدين محمد بن أحمد بن عثمان، (متوفاي748هـ) ميزان الاعتدال في نقد الرجال، ج 1، ص 259، تحقيق: الشيخ علي محمد معوض والشيخ عادل أحمد عبدالموجود، ناشر: دار الكتب العلمية - بيروت، الطبعة: الأولى، 1995م.
ابن حجر عسقلانى در لسان الميزان در ترجمه حسين بن فضل البجلى مى‌گويد:
فلو كان كل من روى شيئاً منكراً استحق أن يذكر في الضعفاء، لما سلم من المحدثين أحد. اگر بنا باشد هر کسى که روايت منکرى را نقل کرده است ضعيف بدانيم و نام او را در رديف ضعفا بياوريم، هيچ يک از محدثان و راويان سالم نخواهند ماند.
العسقلاني الشافعي، أحمد بن علي بن حجر أبو الفضل (متوفاي852 هـ) لسان الميزان، ج 2، ص 307، تحقيق: دائرة المعرف النظامية - الهند، ناشر: مؤسسة الأعلمي للمطبوعات - بيروت، الطبعة: الثالثة، 1406هـ – 1986م.

جهت اطلاع بيشتر در اين مورد به اين آدرس رجوع كنيد

گروه پاسخ به شبهات

دوست گرامي؛ اولاً؛ كتب حديثي ما تحقيق و بررسي سندي شده است. شما خبر نداريد مانند آيت الله شبيري زنجاني و مرحوم مجلسي و... ثانياً؛ كتب حديثي رسالتي دارند غير از كتب رجالي و ديدگاههاي علماي رجالي در جرح و تعديل متفاوت است. احترام به ديدگاههاي مختلف، عدم تعمد بر يك نظر خاص و علم كردن آن است. ثالثاً؛ معمولاً اين كتب محل مراجعه علماست و آنها هم از رجال و درايه باخبرند لذا مشكلي عمده اي در صورت ترك اين عمل نمي افتد.

اگر ما دنبال تصحيح سند اين روايت هستيم براي پذيرش شماست نه خودمان، چون براي ما از كتب خودمان قطعي است كه ابوبكر چنين كاري كرده است حال فرقي نمي كند او در آخر عمر به اين حقيقت اقرار بكند يا نكند. ثانياً آنچه در مورد «اقرار» در علم «قضا» ثابت شده «اقرار عليه خود» است نه «اقرار به نفع خود»، چون در آن صورت «ادعا» نام دارد و اقرار نخواهد بود و ادعا هم براي اثبات نياز به بينه و دليل دارد. در اين حديث هم آنچه عليه اوست پذيرفته است و آنچه ادعاست مال خودش ما نمي خواهيم،بطور مثال اگر كسي در محكمه بگويد پول فلاني را خورده ام ولي فلاني هم اينقدر از مال مرا برداشته است قاضي اقرار او را مي پذيرد ولي ادعاي او را در مورد ديگري، اگر شاهد و بينه نياورد قبول نمي كند هرچند كه هر دو را با هم و در يك جمله بگويد. اينجا هم همانطور است. مضاف بر اينكه روايت غدير به تواتر ثابت است و با اين روايت رد نمي شود.

اما سند روايت، اولاً؛ اسناد متفاوتي دارد چنانكه در متن به آن اشاره شد گويا شما آن را نشنيده گرفته ايد. ثانياً وثاقت علوان ثابت شده است. انتقادي بر دلايل ما داريد عالمانه و با دليل و مدرك ارائه دهيد. ثالثاً منكر الحديث به معناي «روايات او را قابل قبول نمي دانم» يا «دروغگو» نيست بلكه به اين معناست كه برخي روايات او روايات خاص است كه از ديگري نشنيده ايم. چنانكه عقيلي دقيقا همين عبارت را در مورد او مي گويد و اين شاهد صحت اين معناست. ثالثاً هر منكرالحديثي ضعيف نيست چنانكه بيانش گذشت. بنابراين دروغگويي شما بيشتر از علوان در اين عبارات ظاهر است.

گروه پاسخ به شبهات

دوست گرامي؛ ما با چه زباني بايد با شما بزرگواران كه بدون توجه به مطالب موجود در سايت و حتي جوابهايي كه در نظرات قبلي داده شده نظر مي گذاريد صحبت كنيم؟ آقاي عزيز قبل از ارسال نظرات تكراري كه همانند نوار، ضبط كرده ايد و بدون توجه به جوابهاي داده شده مي فرستيد، نظرات جواب داده شده و مطالب مربوطه را بخوانيد. عاقلانه و منطقي به بحث بنشينيم، تفنگي كه شما براي شليك برداشته ايد ما قبلا خشاب آن را خالي كرده ايم! از فضايي كه براي ابراز عقايد و نظراتتان در اختيار شما قرار داده مي شود منصفانه استفاده كنيد.

چرا به شرايط زمان حضور معصومين عليهم السلام دقت نداريد؟ اگر قرار است به اين كارها شجاعت افراد را زير سوال ببريم بايد در ابتداي امر همين اشكال را به خود رسول الله صلي الله و عليه و آله بكنيم كه چرا ايشان همان مبارزاتي كه در مدينه با كفار داشتند، در مكه نداشتند؟ عمر كه به گفته شما چه شجاعتها و رشادتها داشته چرا نتوانست خالد را بخاطر زنا در زمان ابوبكر مجازات كند؟ جواب معلوم است ولي گويا شما براي دريافت جواب نياوده ايد؟

تمام شبهات شما جواب داده شده به بخشهاي مختلف سايت مراجعه كنيد.

گروه پاسخ به شبهات


	* ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ *
	ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ (ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½) ï؟½ï؟½ï؟½ ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ ï؟½ï؟½ï؟½ ï؟½ï؟½ï؟½ ï؟½ï؟½ï؟½ ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ ï؟½ï؟½ ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½
	ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ \| ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ ï؟½ï؟½ \| ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ \| ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ \| ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ ï؟½ï؟½ï؟½ ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ \| ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ \| ï؟½ï؟½ï؟½ ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ \| ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ ï؟½ï؟½	ï؟½ï؟½ï؟½شگï؟½ï؟½

تاريخ: 24 اسفند 1392	تعداد بازديد: 41117
اقرار ابوبكر به هجوم به خانه حضرت زهرا سلام الله عليها

طرح شبهه عبد الرحمن دمشقيه، نويسنده معاصر وهّابى، در مقاله‌اش با عنوان «*قصة حرق عمر رضي الله عنه لبيت* *فاطمة رضي الله عنها» كه در سايت «فيصل نور» آمده، در باره روايت إبن أبي‌شيبه مى‌نويسد: 1. وددت أني لم أحرق بيت فاطمة... (قول أبي بكر). فيه عُلْوان بن داود البجلي (لسان الميزان، ج4، ص218، ترجمه رقم 1357- 5708 و ميزان الاعتدال،* ج3، ص108، ترجمه رقم 5763) قال البخاري وأبو سعيد بن يونس وابن حجر والذهبي «منكر الحديث» وقال العُقيلي (الضعفاء للعُقيلي، ج3، ص420). در روايت ابوبكر، نام داوود بن عُلْوان بَجَلِى وجود دارد كه بخارى، ابوسعيد بن يونس،‌ ابن حجر و عقيلى وى را منكر الحديث مى‌دانند. اصل روايت در منابع اهل سنت ابن زنجويه در الأموال، ابن قتيبه دينورى در الإمامة والسياسة، طبرى در تاريخش، ابن عبد ربه در العقد الفريد، مسعودى در مروج الذهب، طبرانى در المعجم الكبير، مقدسى در الأحاديث المختاره، شمس الدين ذهبى در تاريخ الإسلام و... داستان اعتراف ابوبكر را با اندك اختلافى نقل كرده‌اند كه متن آن را از كتاب الأموال ابن زنجويه،‌ از دانشمندان قرن سوم اهل سنّت نقل مى‌كنيم: أنا حميد أنا عثمان بن صالح، حدثني الليث بن سعد بن عبد الرحمن الفهمي، حدثني علوان، عن صالح بن كيسان، عن حميد بن عبد الرحمن بن عوف، أن أباه عبد الرحمن بن عوف، دخل على أبي بكر الصديق رحمة الله عليه في مرضه الذي قبض فيه ... فقال [أبو بكر] : « أجل إني لا آسى من الدنيا إلا على ثَلاثٍ فَعَلْتُهُنَّ وَدِدْتُ أَنِّي تَرَكْتُهُنَّ، وثلاث تركتهن وددت أني فعلتهن، وثلاث وددت أني سألت عنهن رسول الله (ص)، أما اللاتي وددت أني تركتهن، فوددت أني لم أَكُنْ كَشَفْتُ بيتَ فاطِمَةَ عن شيء، وإن كانوا قد أَغْلَقُوا على الحرب... . عبد الرحمن بن عوف به هنگام بيمارى ابوبكر به ديدارش رفت و پس از سلام و احوال‌پرسى، با او گفت و گوى كوتاهى داشت. ابوبكر به او چنين گفت: من در دوران زندگى بر سه چيزى كه انجام داده‌ام تأسف مى‌خورم ، دوست داشتم كه مرتكب نشده بودم ، يكي از آن‌ها هجوم به خانه فاطمه زهرا بود ، دوست داشتم خانه فاطمه را هتك حرمت نمى‌كردم؛ اگر چه آن را براى جنگ بسته بودند... . الخرساني، أبو أحمد حميد بن مخلد بن قتيبة بن عبد الله المعروف بابن زنجويه (متوفاى251هـ) الأموال، ج 1، ص 387؛ الدينوري، أبو محمد عبد الله بن مسلم ابن قتيبة (متوفاي276هـ)، الإمامة والسياسة، ج 1، ص 21، تحقيق: خليل المنصور، ناشر: دار الكتب العلمية - بيروت - 1418هـ - 1997م، با تحقيق شيري، ج1، ص36، و با تحقيق، زيني، ج1، ص24؛ الطبري، محمد بن جرير (متوفاي 310هـ)، تاريخ الطبري، ج 2، ص 353، ناشر: دار الكتب العلمية – بيروت؛ الأندلسي، احمد بن محمد بن عبد ربه (متوفاي: 328هـ)، العقد الفريد، ج 4، ص 254، ناشر: دار إحياء التراث العربي - بيروت / لبنان، الطبعة: الثالثة، 1420هـ - 1999م؛ المسعودي، أبو الحسن على بن الحسين بن على (متوفاى346هـ) مروج الذهب، ج 1، ص 290؛ الطبراني، سليمان بن أحمد بن أيوب أبو القاسم (متوفاي360هـ)، المعجم الكبير، ج 1، ص 62، تحقيق: حمدي بن عبدالمجيد السلفي، ناشر: مكتبة الزهراء - الموصل، الطبعة: الثانية، 1404هـ – 1983م؛ العاصمي المكي، عبد الملك بن حسين بن عبد الملك الشافعي (متوفاي1111هـ)، سمط النجوم العوالي في أنباء الأوائل والتوالي، ج 2، ص 465، تحقيق: عادل أحمد عبد الموجود- علي محمد معوض، ناشر: دار الكتب العلمية - بيروت - 1419هـ- 1998م. نقد و بررسى شبهه عبد الرحمن دمشقيه پاسخ اول: نقل روايت با سند‌هاى ديگر اين روايت با چندين سند نقل شده است كه تنها در يكى از آن‌ها «علوان بن داوود» وجود دارد؛ از جمله شمس الدين ذهبى پس از نقل روايت مى‌گويد: رواه هكذا وأطول من هذا ابن وهب، عن الليث بن سعد، عن صالح بن كيسان، أخرجه كذلك ابن عائذ. ابن وهب و نيز ابن عائذ، اين روايت را با تفصيل بيشترى نقل كرده‌اند. الذهبي، شمس الدين محمد بن أحمد بن عثمان، (متوفاي748هـ)، تاريخ الإسلام ووفيات المشاهير والأعلام، ج 3، ص 118، تحقيق د. عمر عبد السلام تدمرى، ناشر: دار الكتاب العربي - لبنان/ بيروت، الطبعة: الأولى، 1407هـ - 1987م. در اين سند هيچ نامى از علوان بن داوود به ميان نيامده و ليث بن سعد به طور مستقيم‌ از صالح بن كيسان روايت را نقل كرده است. ابن عساكر نيز با اين سند روايت را نقل مى‌كند: أخبرنا أبو البركات عبد الله بن محمد بن الفضل الفراوي وأم المؤيد نازيين المعروفة بجمعة بنت أبي حرب محمد بن الفضل بن أبي حرب قالا أنا أبو القاسم الفضل بن أبي حرب الجرجاني أنبأ أبو بكر أحمد بن الحسن نا أبو العباس أحمد بن يعقوب نا الحسن بن مكرم بن حسان البزار أبو علي ببغداد حدثني أبو الهيثم خالد بن القاسم قال حدثنا ليث بن سعد عن صالح بن كيسان عن حميد بن عبد الرحمن بن عوف عن أبيه... . و پس از نقل روايت مى‌گويد: كذا رواه خالد بن القاسم المدائني عن الليث وأسقط منه علوان بن داود وقد وقع لي عاليا من حديث الليث وفيه ذكر علوان. مدائنى نيز اين روايت را از ليث نقل كرده و در از آن علوان بن داوود نامى‌نبرده و روايتى كه من از ليث نقل كرده‌ام و علوان در آن وجود دارد، با سلسه سند كوتاه‌ترى نقل شده است. ابن عساكر الشافعي، أبي القاسم علي بن الحسن إبن هبة الله بن عبد الله (متوفاي571هـ)،‌ تاريخ مدينة دمشق وذكر فضلها وتسمية من حلها من الأماثل، ج 30، ص417 ـ 419، تحقيق محب الدين أبي سعيد عمر بن غرامة العمري، ناشر: دار الفكر - بيروت - 1995. بلاذرى در انساب الأشراف همين روايت را با سند ذيل نقل مى‌كند: حدثني حفص بن عمر، ثنا الهيثم بن عدي عن يونس بن يزيد الأيلي عن الزهري أن عبد الرحمن بن عوف قال: دخلت على أبي بكر في مرضه... . البلاذري، أحمد بن يحيى بن جابر (متوفاي279هـ) أنساب الأشراف، ج 3، ص 406 ، طبق برنامه الجامع الكبير. استفاضه و تقويت روايت با سندهاى متعدد بنابراين، دست كم اين روايت با سه سند گوناگون نقل شده است. حتّى اگر فرض كنيم كه همه اين اسناد مشكل داشته باشند، بازهم نمى‌توانيم از حجيّت آن دست برداريم؛ زيرا بر مبناى قواعد علم رجال اهل سنّت، اگر سند روايت از سه عدد گذشت، حتّى اگر همه آن‌ها ضعيف باشد، يك‌ديگر را تقويت كرده و حجّت مى‌شود؛ چنانچه بدر الدين عينى (متوفاي 855هـ) در عمدة القارى به نقل از محيى الدين نووى مى‌نويسد: وقال النووي في (شرح المهذب): إن الحديث إذا روي من طرق ومفرداتها ضعاف يحتج به، على أنا نقول: قد شهد لمذهبنا عدة أحاديث من الصحابة بطرق مختلفة كثيرة يقوي بعضها بعضا، وإن كان كل واحد ضعيفا. نووى در شرح مهذب گفته است: اگر روايتى با سند‌هاى گوناگون نقل شود؛ ولى برخى از راويان آن ضعيف باشند، بازهم به آن احتجاج مى‌شود، افزون بر اين كه ما مى‌گوييم: تعدادى حديث از صحابه و از راه‌هاى گوناگونى نقل شده است كه برخى از آن برخى ديگر را تقويت مى‌كنند؛ اگرچه هريك از آن احاديث ضعيف باشند. العيني، بدر الدين محمود بن أحمد (متوفاي 855هـ)، عمدة القاري شرح صحيح البخاري، ج 3، ص 307، ناشر: دار إحياء التراث العربي – بيروت. ابن تيميه حرّانى در مجموع فتاوى مى‌نويسد: تعدّد الطرق وكثرتها يقوي بعضها بعضا حتى قد يحصل العلم بها ولو كان الناقلون فجّارا فسّاقا فكيف إذا كانوا علماء عدولا ولكن كثر في حديثهم الغلط. زيادى و تعدد راه‌هاى نقل حديث برخى برخى ديگر را تقويت مى‌كند كه خود زمينه علم به آن را فراهم مى‌كند؛ اگر چه راويان آن فاسق و فاجر باشند؛ حال چگونه خواهد بود حال حديثى كه تمام راويان آن افراد عادلى باشند كه خطا و اشتباه هم در نقلشان فراوان باشد. ابن تيميه الحراني، أحمد عبد الحليم أبو العباس (متوفاي 728 هـ)، كتب ورسائل وفتاوى شيخ الإسلام ابن تيمية، ج 18، ص 26، تحقيق: عبد الرحمن بن محمد بن قاسم العاصمي النجدي، ناشر: مكتبة ابن تيمية، الطبعة: الثانية. هنگامى كه روايتى طرق متعدد داشته باشد و راويان آن همگى فاسق و فاجر باشند، هم‌ديگر را تقويت كرده و حجت مى‌شود، روايت اقرار ابوبكر كه تنها يكى از راويان آن متّهم به «منكر الحديث» بودن شده است، به يقين حجّت خواهد بود. محمد ناصر البانى در ارواء الغليل پس از نقل طُرُق يك روايت مى‌گويد: وجملة القول: أن الحديث طرقه كلها لا تخلو من ضعف ولكنه ضعف يسير إذ ليس في شئ منها من اتهم بكذب وإنما العلة الارسال أو سوء الحفظ ومن المقرر في « علم المصطلح » أن الطرق يقوي بعضها بعضا إذا لم يكن فيها متهم. خلاصه آن كه، تمام سند‌هاى اين حديث بدون ضعف نيست؛ اگر چه ضعف مهمى نيست؛ زيرا كسى كه متهم به دروغ باشد، در طُرُق حديث وجود ندارد و علّت ضعف يا ارسال آن است و يا كم حافظه بودن راوى. از مسائل ثابت شده در علم رجال اين است كه سند هاى متعدد درصورتى كه در سلسله سند فرد متّهمى نباشد، يك‌ديگر را تقويت مى‌كنند. الباني، محمد ناصر، إرواء الغليل في تخريج أحاديث منار السبيل، ج 1، ص 160، تحقيق: إشراف: زهير الشاويش، ناشر: المكتب الإسلامي - بيروت - لبنان، الطبعة: الثانية، 1405 - 1985 م. در نتيجه، اين روايات حتّى اگر از نظر سند هم ضعيف باشند‌، بازهم حجّت و قابل استدلال هستند. پاسخ دوم: شهادت عالمان اهل سنت بر صحت روايت 1. تحسين سعيد بن منصور (متوفاى 227هـ.) سعيد بن منصور، از بزرگان حديث در قرن سوم هجرى در سنن خود اين روايت را نقل كرده و گفته كه اين روايت «حسن» است. جلال الدين سيوطى در جامع الأحاديث و مسند فاطمة و متقى هندى در كنز العمّال پس از نقل اين روايت مى‌گويند: أَبو عبيد في كتاب الأَمْوَالِ، عق وخيثمة بن سليمان الطرابلسي في فضائل الصحابة، طب، كر، ص، وقال: إِنَّه حديث حسن إِلاَّ أَنَّهُ ليس فيه شيءٌ عن النبي. اين روايت را ابوعبيد در كتاب الأموال، عقيلى، طرابلسى در فضائل الصحابه، طبرانى در معجم الكبير، ابن عساكر در تاريخ مدينه دمشق و سعيد بن منصور در سنن خود نقل كرده‌اند و سعيد بن منصور گفته: اين حديث «حسن» است؛ مگر اين كه در آن سخنى از رسول خدا نيست. السيوطي، جلال الدين عبد الرحمن بن أبي بكر (متوفاي911هـ)، جامع الاحاديث (الجامع الصغير وزوائده والجامع الكبير)، ج 13، ص 101 و ج 17، ص 48؛ السيوطي، جلال الدين عبد الرحمن بن أبي بكر (متوفاي911هـ) مسند فاطمه، ص34 و 35، ناشر: مؤسسة الكتب الثقافية ـ بيروت، الطبعة‌ الأولي. الهندي، علاء الدين علي المتقي بن حسام الدين (متوفاي975هـ)، كنز العمال في سنن الأقوال والأفعال، ج 5، ص 252، تحقيق: محمود عمر الدمياطي، ناشر: دار الكتب العلمية - بيروت، الطبعة: الأولى، 1419هـ - 1998م. طبق آن چه سيوطى و متّقى هندى در مقدّمه كتابشان گفته‌اند، مقصود از (ص) سعيد بن منصور در سنن او است؛ چنانچه مى‌گويد: (ص) لسعيد ابن منصور في سننه. السيوطي، جلال الدين عبد الرحمن بن أبي بكر (متوفاي911هـ)، الشمائل الشريفة، ج 1، ص 16، تحقيق: حسن بن عبيد باحبيشي، ناشر: دار طائر العلم للنشر والتوزيع؛ القاسمي، محمد جمال الدين (متوفاي1332هـ)، قواعد التحديث من فنون مصطلح الحديث، ج 1، ص 244، ناشر: دار الكتب العلمية - بيروت، الطبعة: الأولى، 1399هـ - 1979م؛ الهندي، علاء الدين علي المتقي بن حسام الدين (متوفاي975هـ)، كنز العمال في سنن الأقوال والأفعال، ج 1، ص 15، تحقيق: محمود عمر الدمياطي، ناشر: دار الكتب العلمية - بيروت، الطبعة: الأولي، 1419هـ - 1998م. شرح حال سعيد بن منصور ذهبى در باره او مى‌نويسد: سعيد بن منصور. ابن شعبة الحافظ الإمام شيخ الحرم... وكان ثقة صادقا من أوعية العلم... وقال أبو حاتم الرازي هو ثقة من المتقنين الأثبات ممن جمع وصنف. سعيد بن منصور، حافظ و امام و شيخ حرم بود... وى فردى دانشمند، مورد اعتماد و راست‌گو بود، ابوحاتم رازى او را مورد اعتماد و از نويسندگان و مؤلّفان قوى معرّفى كرده است. الذهبي، شمس الدين محمد بن أحمد بن عثمان، (متوفاي748هـ)، سير أعلام النبلاء، ج 10، ص 586، تحقيق: شعيب الأرناؤوط، محمد نعيم العرقسوسي، ناشر: مؤسسة الرسالة - بيروت، الطبعة: التاسعة، 1413هـ. و در تذكرة‌ الحفاظ مى‌گويد: سعيد بن منصور بن شعبة الحافظ الإمام الحجة... . سعيد بن منصور، حافظ ، امام و حجت بود. الذهبي، شمس الدين محمد بن أحمد بن عثمان، (متوفاي748هـ)، تذكرة الحفاظ، ج 2، ص 416، ناشر: دار الكتب العلمية - بيروت، الطبعة: الأولى. اعتراف شخصى مانند سعيد بن منصور در قرن سوم هجرى و تعبير او از اين روايت به «حسن»، نشان‌دهنده اين است كه اين روايت در قرون نخستين اسلامى مطرح و مورد قبول دانشمندان اهل سنت بوده است. 2 . تحسين ضياء المقدسى (متوفاى 643 هـ) مقدسى حنبلي، از مشاهير قرن هفتم هجرى و از بزرگان علم حديث اهل سنت، اين روايت را «حسن» دانسته، مى‌گويد: قلت وهذا حديث حسن عن أبي بكر إلا أنه ليس فيه شيء من قول النبي (ص). اين روايت از ابوبكر «حسن» است؛ گرچه در آن سخنى از رسول خدا (ص) نيست. المقدسي الحنبلي، أبو عبد الله محمد بن عبد الواحد بن أحمد (متوفاي643هـ)، الأحاديث المختارة، ج 1، ص 90، تحقيق عبد الملك بن عبد الله بن دهيش، ناشر: مكتبة النهضة الحديثة - مكة المكرمة، الطبعة: الأولى، 1410هـ. شرح حال مقدسى حنبلى ذهبى در باره او مى‌نويسد: الضياء الإمام العالم الحافظ الحجة محدث الشام شيخ السنة ضياء الدين أبو عبد الله محمد بن عبد الواحد... الحنبلي صاحب التصانيف النافعة... وحصل أصولا كثيرة ونسخ وصنف وصحح ولين وجرح وعدل وكان المرجوع إليه في هذا الشأن. قال تلميذه عمر بن الحاجب: شيخنا أبو عبد الله شيخ وقته ونسيج وحده علما وحفظا وثقة ودينا من العلماء الربانيين وهو أكبر من أن يدل عليه مثلي كان شديد التحري في الرواية مجتهدا في العبادة كثير الذكر منقطعا متواضعا سهل العارية. رأيت جماعة من المحدثين ذكروه فأطنبوا في حقه ومدحوه بالحفظ والزهد سألت الزكي البرزالي عنه فقال: ثقة جبل حافظ دين قال بن النجار: حافظ متقن حجة عالم بالرجال ورع تقي ما رأيت مثله في نزاهته وعفته وحسن طريقته وقال الشرف بن النابلسي: ما رأيت مثل شيخنا الضياء. ضياء مقدسى، پيشواى حافظ، دانشمند و محدّث اهل شام، استاد حديث، صاحب آثار مفيد بود... دو بار به اصفهان رفت و از آن جا بهره‌هاى فراوانى برد كه قابل وصف نيست؛ از جمله نسخه‌بردارى تأليف و تصحيح و جرح و تعديل راويان و مصنّفان كه مرجع ديگران نيز بود، از آثار و بركات حضورش در اين شهر بود. عمر بن حاجب، شاگرد مقدسى در باره وى گفته است: استاد ما ابوعبدالله يگانه روزگار و تنها دانشمند زمانش از نظر عمل و دين بود، مورد اعتماد و از دانشمندان بنام به شمار مى‌رفت، من كوچك‌تر از آن هستم كه در باره او سخن بگويم، او روايت شناس، در راز و نياز با خداوند پرتلاش و از دنيا بريده بود و اهل تواضع و فروتنى بود. گروهى از محدّثان و راويان را ديدم كه در حقّ وى زياد سخن مى‌گفتند و با الفاظى مانند: حافظ و زاهد او را وصف مى‌كردند، از زكى برزانى در باره وى پرسيدم، گفت: مقدسى مورد اعتماد، حافظ و دين‌دار بود، ابن نجار او را با وصف حافط، حجّت، آگاه به علم رجال، اهل ورع و تقواى كه مانند او نديدم، مى‌ستايد. و شرف نابلسى در حق وى گفته است: مانند استادم ضياء مقدسى كسى را نديدم. الذهبي، شمس الدين محمد بن أحمد بن عثمان، (متوفاي748هـ) تذكرة الحفاظ، ج 4، ص 1405، ناشر: دار الكتب العلمية - بيروت، الطبعة: الأولى. همين مطالب را ابن رجب حنبلى ، جلال الدين سيوطى و عكرى حنبلى نقل كرده‌اند. إبن رجب الحنبلي، عبد الرحمن بن أحمد (متوفاي795هـ)، ذيل طبقات الحنابلة، ج 1، ص 279. السيوطي، جلال الدين عبد الرحمن بن أبي بكر (متوفاي911هـ)، طبقات الحفاظ، ج 1، ص 497، ناشر: دار الكتب العلمية - بيروت، الطبعة: الأولى، 1403هـ. العكري الحنبلي، عبد الحي بن أحمد بن محمد (متوفاي1089هـ)، شذرات الذهب في أخبار من ذهب، ج 5، ص 225، تحقيق: عبد القادر الأرنؤوط، محمود الأرناؤوط، ناشر: دار بن كثير - دمشق، الطبعة: الأولي، 1406هـ. با تعريف و تمجيدى كه بزرگان اهل سنت از مقدسى كرده‌اند، براى اعتبار روايت كفايت مى‌كند. پاسخ سوم: صحت سند روايت در اين بخش ابتدا به بررسى سند روايت پرداخته و سپس سخنان عبد الرحمن دمشقيه و ديگر همفكران او را كه در تضعيف روايت به دليل «منكر الحديث بودن عُلوان» استناد كرده‌اند بررسى و ثابت مى‌كنيم كه اولاً: وثاقت عُلوان ثابت است؛‌ ثانياً: نسبت «منكر الحديث» به وى صحت ندارد؛ ثالثاً: بر فرض صحت اين انتساب، منكر الحديث بودن علوان ضررى به اعتبار روايت وارد نمى‌سازد. حميد بن مخلد بن قتيبة بن عبد الله الأزدى (متوفاى 248 يا 251هـ)، صاحب كتاب الأموال. ابن حجر در باره او مى‌گويد: حميد بن مخلد بن قتيبة بن عبد الله الأزدي أبو أحمد بن زنجويه وهو لقب أبيه ثقة ثبت له تصانيف. العسقلاني، ابن حجر، تقريب التهذيب، ج 1، ص 182، رقم: 1558. عثمان بن صالح بن صفوان السهمى (متوفاى 219هـ)، از روات بخارى، نسائى و ابن ماجه. عثمان بن صالح بن صفوان السهمي مولاهم أبو يحيى المصري صدوق. العسقلاني، ابن حجر، تقريب التهذيب، ج 1، ص 384، رقم4480. الليث بن سعد بن عبد الرحمن الفهمي (متوفاى175هـ) ، از روات بخارى ، مسلم و … الليث بن سعد بن عبد الرحمن الفهمي أبو الحارث المصري ثقة ثبت فقيه إمام مشهور. العسقلاني، ابن حجر، تقريب التهذيب، ج 1، ص 464، رقم: 5684. علوان بن داوود ، به صورت تفصيلى بررسى خواهد شد صالح بن كيسان (متوفاى بعد از 130 يا 140 هـ) ، از روات صحيح بخارى ، مسلم و… صالح بن كيسان المدني أبو محمد أو أبو الحارث مؤدب ولد عمر بن عبد العزيز ثقة ثبت فقيه. العسقلاني، ابن حجر، تقريب التهذيب، ج 1، ص 273، رقم: 2884. حميد بن عبد الرحمن بن عوف (متوفاى 105هـ)، از روايت صحيح بخاري و مسلم. حميد بن عبد الرحمن بن عوف الزهري المدني ثقة. العسقلاني، ابن حجر، تقريب التهذيب، ج 1، ص 182، رقم: 1552. عبد الرحمن بن عوف. صحابي آيا عُلْوَانَ بن داوود، منكر الحديث است؟ تنها اشكال سندى كه به اين روايت وارد كرده‌اند،‌ اين است كه علوان بن داوود، منكر الحديث است. ذهبى و ابن حجر عسقلانى پس از نقل روايت اقرار ابوبكر مى‌گويند: قال البخاري: عُلْوَانُ بن دَاوُد، ويقال ابن صالح. منكر الحديث. بخارى گفته: علوان بن داوود منكر الحديث است. الذهبي، شمس الدين محمد بن أحمد بن عثمان، (متوفاي748هـ) ميزان الاعتدال في نقد الرجال، ج 5، ص 135، تحقيق: الشيخ علي محمد معوض والشيخ عادل أحمد عبدالموجود، ناشر: دار الكتب العلمية - بيروت، الطبعة: الأولى، 1995م؛ العسقلاني الشافعي، أحمد بن علي بن حجر أبو الفضل (متوفاي852 هـ) لسان الميزان، ج 4، ص 189، تحقيق: دائرة المعرف النظامية - الهند، ناشر: مؤسسة الأعلمي للمطبوعات - بيروت، الطبعة: الثالثة، 1406هـ – 1986م. اين سخن اشكالات متعددى دارد كه به آن‌ها مى‌پردازيم. 1. توثيق عُلوان توسط ابن حبان ابن حبّان ، از دانشمندان مشهور علم رجال اهل سنت، علوان بن داوود را در كتاب «الثقات» ذكر كرده است : عُلْوان بن داود البِجِلّي من أهل الكوفة يروي عن مالك بن مِغْوَل روى عنه عمر بن عثمان الحِمْصي. التميمي البستي، محمد بن حبان بن أحمد أبو حاتم (متوفاي354 هـ)، الثقات، ج 8، ص 526، رقم: 14829، تحقيق السيد شرف الدين أحمد، ناشر: دار الفكر، الطبعة: الأولى، 1395هـ – 1975م. و اين دليل بر وثاقت او است آيا ابن حبان تساهل در توثيق داشت؟ ممكن است كسى اشكال كند كه ابن حبان از متساهلين بوده است يعنى دقت لازم را در توثيق راويان به خرج نداده و به آسانى نسبت به توثيق آنان نظر مى‌داده. با توجه به قرائن و شواهد موجود، چنين مطلبى صحّت ندارد و بلكه بزرگان اهل سنت، عكس آن را قائل هستند و او را سخت‌گير در امور وثاقت مى‌دانند. الف: توثيقات ابن حبان مورد تأييد مزى و ابن حجر است شعيب ارنؤوط، محقق كتاب صحيح ابن حبان پس از نقل كلام ذهبى در اقسام عالمان رجال مى‌نويسد‌: من هنا برزت أهمية توثيق ابن حبان، ولأهميتها فقد اعتمد الحافظ المزي على كتاب «الثقات» له، والتزم في «تهذيب الكمال» إذا كان الراوي ممن له ذكر في «الثقات» أن يقول: ذكره ابن حبان في «الثقات». وتابعه الحافظ ابن حجر في «تهذيب التهذيب». ولكن بعضهم، مع هذا، نسب ابن حبان إلى التساهل، فقال: وهو واسع الخطو في باب التوثيق، يوثّق كثيراً ممن يستحق الجرح. به همين جهت توثيقات ابن حبان اهميتش را نشان مى‌دهد، حافظ مزى بر كتاب ثقات او اعتماد كرده است و بناى او در كتاب تهذيب الكمال اين است كه اگر يك راوى نامش در كتاب ثقات ابن حبان ذكر شده باشد، به همين خاطر او را توثيق مى‌كند. ابن حجر در تهذيب التهذيب از مزى پيروى كرده و همين اعتقاد را دارد؛‌ ولى برخى ابن حبان را به سهل انگارى نسبت داده و گفته‌اند: ابن حبان در توثيقاتش وسعت نظر دارد؛ زيرا افراد زيادى را توثيق كرده است كه استحقاق جرح و ذم را دارند. رك: مقدمة ابن الصلاح، ص22، طبعة الدكتور نور الدين عتر . ب: ذهبى، ابن حبان را سرچشمه شناخت ثقات مى‌داند ذهبى در كتاب الموقظة مى‌گويد: ويَنْبُوعُ معرفة الثقات: تاريخُ البخاريِّ، وابنِ أبي حاتم، وابنِ حِبَّان، وكتابُ تهذيب الكمال. کتاب‌هاى تاريخ بخارى، ابن أبى‌حاتم، ابن حبان و كتاب تهذيب الكمال، منبع و سر چشمه شناخت افراد مورد اطمينان مى‌باشند. الذهبي، شمس الدين محمد بن أحمد بن عثمان، (متوفاي748هـ)، الموقظة في علم مصطلح الحديث، ج 1، ص 18، طبق برنامه المكتبة الشاملة. اين سخن ذهبى نشان‌دهنده جايگاه رفيع ابن حبان است كه در حقيقت مى‌خواهد بگويد: اگر مى‌خواهيد افراد ضعيف را از ثقه تشخيص دهيد، من شما را راهنمايى مى‌كنم كه به كسانى همچون ابن حبان مراجعه كنيد؛ چرا كه او منبع شناخت ثقات است. ج: سيوطى تساهل ابن حبان را صحيح نمى‌داند سيوطى نيز در تدريب الراوى به نقل از ابن حازم، در پاسخ اين مطلب كه ابن حبان از متساهلين است، مى‌گويد: وما ذكر من تساهل ابن حبان ليس بصحيح؛ فإن غايته أنه يسمي الحسن صحيحاً فإن كانت نسبته إلى التساهل باعتبار وجدان الحسن في كتابه فهي مشاحة في الاصطلاح وإن كانت باعتبار خفة شروطه فإنه يخرج في الصحيح ما كان راويه ثقة غير مدلس. آنچه که در باره تساهل ابن حبان گفته شده است، درست نيست؛ زيرا نهايت چيزى که گفته شده آن است که وى روايت حسن را صحيح مى‌داند؛ پس اگر مقصود از تساهل وى اين باشد که در کتاب او روايات حسن وجود دارد، اين تنها اشکال در اصطلاح ابن حبان است ( و نه به خود وى ) و اگر اشکال به جهت سبک گرفتن شرائط صحت روايت باشد؛ بازهم بر او ايرادى نيست؛ زيرا او در کتاب صحيح خويش از راويان مورد اطمينان غير مدلس روايت کرده است. السيوطي، جلال الدين عبد الرحمن بن أبي بكر (متوفاي911هـ)، تدريب الراوي في شرح تقريب النواوي، ج 1، ص 108، تحقيق: عبد الوهاب عبد اللطيف، ناشر: مكتبة الرياض الحديثة - الرياض. د: سخاوى، تساهل ابن حبان را رد مى‌كند شمس الدين سخاوى، مى‌نويسد‌: مع أن شيخنا (ابن حجر) قد نازع في نسبته (ابن حبان) إلى التساهل من هذه الحيثية وعبارته إن كانت باعتبار وجدان الحسن في كتابه فهي مشاحة في الإصطلاح؛ لأنه يسميه صحيحا. استاد ما ابن حجر نسبت سهل انگارى در وثاقت راويان را به ابن حبان مردود مى‌داند و مى‌گويد: اگر در كتاب وى از وصف به «حَسَن» فراوان ديده مى‌شود، ‌اين در حقيقت نوعى اختلاف در كاربرد اصطلاحات است كه او آن را صحيح ناميده است. السخاوي، شمس الدين محمد بن عبد الرحمن (متوفاي902هـ)، فتح المغيث شرح ألفية الحديث، ج 1، ص 36، ناشر: دار الكتب العلمية - لبنان، الطبعة: الأولى، 1403هـ. همين مطلب را عبد الحى لكنوى در الرفع و التكميل و محمد جمال الدين قاسمى در قواعد التحديث نقل كرده‌اند. اللكنوي الهندي، أبو الحسنات محمد عبد الحي (متوفاي1304هـ)، الرفع والتكميل في الجرح والتعديل، ج 1، ص 338، تحقيق: عبد الفتاح أبو غدة، ناشر: مكتب المطبوعات الإسلامية - حلب، الطبعة: الثالثة، 1407هـ. القاسمي، محمد جمال الدين (متوفاي1332 هـ)، قواعد التحديث من فنون مصطلح الحديث، ج 1، ص 250، ناشر: دار الكتب العلمية - بيروت، الطبعة: الأولى، 1399هـ - 1979م. هـ: علماى اهل سنت ابن حبان را از متشددين مى‌شمارند 1. شمس الدين ذهبي بر خلاف ادعاى شهرت ابن حبان به سهل‌انگاري در توثيق، ذهبى نظر ديگرى دارد و در كتاب ميزان الإعتدال در باره او مى‌گويد: ابن حبان ربما قصب (جرح) الثقة حتي كأنه لا يدري ما يخرج من رأسه. ابن حبان، فرد مورد اعتماد را آن چنان تضعيف مى‌كند كه انگار متوجه نيست كه از كله‌اش چه چيزهايى خارج مى‌شود، و نمى‌فهمد که چه مى‌گويد.!!! الذهبي، شمس الدين محمد بن أحمد بن عثمان، (متوفاي748هـ) ميزان الاعتدال في نقد الرجال، ج 1، ص 441، ترجمه افلج بن يزيد، تحقيق: الشيخ علي محمد معوض والشيخ عادل أحمد عبدالموجود، ناشر: دار الكتب العلمية - بيروت، الطبعة: الأولى، 1995م. 2. لكنوى الهندي ابوالحسنات لكنوي در الرفع و التكميل مى‌نويسد: وقد نسب بعضهم التساهل إلى ابن حبان وقالوا هو واسع الخطو في باب التوثيق، يوثّق كثيراً ممّن يستحق الجرح وهو قول ضعيف. فإنّك قد عرفت سابقاً أنّ ابن حبان معدود ممن له تعنت وإسراف في جرح الرجال ومن هذا حاله لا يمكن أن يكون متساهلاً في تعديل الرجال وإنّما يقع التعارض كثيراً بين توثيقه وبين جرح غيره لكفاية ما لا يكفي في التوثيق عند غيره عنده. بعضى ابن حبان را به سهل انگارى متهم نموده و گفته‌اند: وى در باب توثيق افراد وسعت نظر دارد؛ زيرا افراد زيادى را مدح و توثيق كرده است كه مستحق ذم و جرح مى‌باشند؛‌ ولى اين سخن بى اساس و ضعيف است؛ زيرا پيش از اين گفتيم كه ابن حبان از افرادى است كه در ذم و جرح افراد، زياده روى كرده است؛ پس كسى كه حالش اين گونه باشد، امكان ندارد كه در نسبت دادن عدالت به افراد، سهل انگارى كند. آرى، بين توثيقات او و جرح ديگران تعارض وجود دارد؛ زيرا آن مقدار كه در توثيق نزد وى كفايت مى‌كند نزد ديگران مكفى نيست. اللكنوي الهندي، أبو الحسنات محمد عبد الحي (متوفاي1304هـ)، الرفع والتكميل في الجرح والتعديل، ج 1، ص 335، تحقيق: عبد الفتاح أبو غدة، ناشر: مكتب المطبوعات الإسلامية - حلب، الطبعة: الثالثة، 1407هـ. 3. شعيب الأرنؤوط شعيب أرنؤوط، محقق كتاب صحيح ابن حبان در اين باره مى‌نويسد‌: قد أشار الأئمة إلى تشدده وتعنته في الجرح. پيشوايان و بزرگان علم به اين مطلب اعتراف دارند كه وى در غير موثق دانستن افراد زياده روى مى‌كند. رك: صحيح ابن حبان، ج 1، ص 36، با تحقيق شعيب الأرنؤوط. سپس موارد متعددى از سخت‌گيرى‌هاى ابن حبان را در توثيق رجال ذكر مى‌كند. 2. استناد چنين سخنى به بخارى ثابت نيست با تفحص در كتاب‌هاى بخارى؛ از جمله التاريخ الكبير، الكنى، التاريخ الأوسط و ضعفاء الصغير، هيچ شرح حالى از علوان بن داوود پيدا نكرديم تا به صحت نسبت «منكر الحديث» بودن علوان از ديدگاه بخارى اطمينان پيدا كنيم. نخستين كسى كه اين مطلب ذكر كرده، عقيلى در كتاب الضعفاء الكبير است كه از آدم بن موسى، از بخارى نقل كرده است: حدثني آدم بن موسى قال سمعت البخاري قال علوان بن داود البجلي ويقال علوان بن صالح منكر الحديث. آدم بن موسى مى‌گويد: از بخارى شنيدم كه مى‌گفت: علوان بن داوود بجلى كه به او علوان بن صالح نيز مى‌گويند، روايات وى غير قابل قبول است. العقيلي، أبو جعفر محمد بن عمر بن موسى (متوفاي322هـ)، الضعفاء الكبير، ج 3، ص 419، تحقيق: عبد المعطي أمين قلعجي، ناشر: دار المكتبة العلمية - بيروت، الطبعة: الأولى، 1404هـ - 1984م. اشكال اساسى اين است كه نامى از آدم بن موسى ناقل سخن بخارى، در هيچ يك از كتاب‌‌هاى رجالى اهل سنت نيامده است و در حقيقت مجهول است؛ چنانچه محمد ناصر البانى در ارواء الغليل در رد روايتى كه آدم بن موسى در سلسله سند آن وجود دارد مى‌نويسد: لكن آدم بن موسى لم أجد له ترجمة الآن. در باره آدم بن موسى تا كنون شرح وتوضيحى نديده ام. الألباني، محمد ناصر (متوفاي1420هـ)، إرواء الغليل، ج 5، ص 242، تحقيق: إشراف: زهير الشاويش، ناشر: المكتب الإسلامي - بيروت - لبنان، الطبعة: الثانية، 1405 - 1985 م. بنابراين اصل استناد چنين سخنى به بخارى قابل اثبات نيست. 2. هر منكر الحديثى ضعيف نيست هر منكر الحديثى نمى‌تواند ضعيف باشد؛ چرا كه اين اصطلاح در باره بسيارى از راويان ثقه نيز به كار رفته است. ذهبى و ابن حجر نيز در جاى ديگر كه تقويت راوى به نفع آن‌ها بوده، تصريح كرده‌‌اند كه هر منكر الحديثى، ضعيف نيست. ذهبى در ميزان الإعتدال در ترجمه احمد بن عتاب المروزى مى‌گويد: ما كل من روي المناكير يضعّف. هر کسى که روايت منکر نقل کند، نبايد تضعيف ‌شود. الذهبي، شمس الدين محمد بن أحمد بن عثمان، (متوفاي748هـ) ميزان الاعتدال في نقد الرجال، ج 1، ص 259، تحقيق: الشيخ علي محمد معوض والشيخ عادل أحمد عبدالموجود، ناشر: دار الكتب العلمية - بيروت، الطبعة: الأولى، 1995م. ابن حجر عسقلانى در لسان الميزان در ترجمه حسين بن فضل البجلى مى‌گويد: فلو كان كل من روى شيئاً منكراً استحق أن يذكر في الضعفاء، لما سلم من المحدثين أحد. اگر بنا باشد هر کسى که روايت منکرى را نقل کرده است ضعيف بدانيم و نام او را در رديف ضعفا بياوريم، هيچ يک از محدثان و راويان سالم نخواهند ماند. العسقلاني الشافعي، أحمد بن علي بن حجر أبو الفضل (متوفاي852 هـ) لسان الميزان، ج 2، ص 307، تحقيق: دائرة المعرف النظامية - الهند، ناشر: مؤسسة الأعلمي للمطبوعات - بيروت، الطبعة: الثالثة، 1406هـ – 1986م. حال بايد از ذهبى و ابن حجر پرسيد كه دليل اين برخورد دوگانه چيست؟! آيا جز تعصب و دفاع جانبدارانه از خلفا، مى‌توان براى آن دليل ديگرى يافت؟ و اتفاقا تنها روايتى كه او نقل كرده و از ديدگاه عالمان سنى «منكر» شمرده شده، همين روايت است. دار قطنى در سؤالات الحاكم مى‌نويسد: فسليمان بن بنت شرحبيل؟ قال: ثقة. قلت: أليس عنده مناكير؟ قال: يحدث بها عن قوم ضعفاء؛ فأما هو فهو ثقة. از حاكم نيشابورى در باره سليمان بن داود پرسيدم، پاسخ داد: او مورد اعتماد است، گفتم: مگر وى روايات منكر ن دارد؟ پاسخ داد: احاديث منكر را از راويان ضعيف نقل مى‌كند؛‌ ولى خود مورد اعتماد است. الدارقطني البغدادي، علي بن عمر أبو الحسن (متوفاي385هـ)، سؤالات الحاكم النيسابوري، ج 1، ص 217، رقم: 339، تحقيق: د. موفق بن عبدالله بن عبدالقادر، ناشر: مكتبة المعارف - الرياض، الطبعة: الأولى، 1404هـ – 1984م. شمس الدين سخاوى مى‌نويسد: وقد يطلق ذلك [منكر الحديث] على الثقة إذا روى المناكير عن الضعفاء. اگر راوى مورد اعتماد‌ روايات منكر از ضعفا نقل كند، واژه «منكر الحديث» به وي اطلاق مي‌شود. السخاوي، شمس الدين محمد بن عبد الرحمن (متوفاي902هـ)، فتح المغيث شرح ألفية الحديث، ج 1، ص 373، ناشر: دار الكتب العلمية - لبنان، الطبعة: الأولى، 1403هـ. 4. بخارى، از منكر الحديث، روايت نقل كرده است در صحيح بخارى كه صحيح‌ترين كتاب اهل سنت پس از قرآن به شمار مى‌رود، از راويان متعددى نقل كرده است كه اصطلاح «منكر الحديث» در باره آنان به كار رفته است؛ به عنوان نمونه به نام چند نفر از آنان اشاره مى‌كنيم: خالد بن مخلد شمس الدين ذهبى در المغنى فى الضعفاء مى‌نويسد: خالد بن مخلد القطواني من شيوخ البخاري. صدوق إن شاء الله. قال أحمد بن حنبل: له أحاديث مناكير. وقال ابن سعد: منكر الحديث مفرط التشيع. وذكره ابن عدي في الكامل فَساقَ له عشرة أحاديث منكرة. وقال الجوزجاني: كان شتّاماً معلناً بسوء مذهبه. وقال أبو حاتم: يكتب حديثه ولا يحتج به. خالد بن مخلد قطوانى، استاد بخارى و راستگو است، احمد بن حنبل مى‌‌گويد: او احاديث منكرى دارد، ابن سعد او را منكر الحديث و شيعه افراطى ناميده است، ابن عدى در كتاب الكامل في الضعفاء ده حديث منكر از او نام مى‌برد، جوزجانى مى‌گويد: او فحاش است و مذهب باطل خود را آشكارا ترويج مى‌كرده است. ابوحاتم گفته: حديث خالد را مى‌شود نوشت و يادداشت كرد؛ ولي نمى‌شود به آن استدلال كرد. الذهبي، شمس الدين محمد بن أحمد بن عثمان، (متوفاي748هـ) المغني في الضعفاء، ج 1، ص 206، تحقيق: الدكتور نور الدين عتر. ابن حجر در تهذيب التهذيب مى‌نويسد: (خ م كد ت س ق) البخاري ومسلم وأبي داود في مسند مالك والترمذي والنسائي وابن ماجة خالد بن مخلد القطواني أبو الهيثم البجلي مولاهم الكوفي... قال عبد الله بن أحمد عن أبيه، له أحاديث مناكير... وقال بن سعد: كان متشيعاً، منكر الحديث، مفرطا في التشيع وكتبوا عنه للضرورة. بخارى، مسلم، ابوداوود در مسند مالك، ترمذى، نسائى وابن ماجه از خالد بن مخلد قطوانى روايت نقل كرده‌اند. عبد الله، پسر احمد از پدرش نقل مى‌كند كه گفت: خالد بن مخلد، احاديث غير قابل قبول نقل كرده است و ابن سعد گفته: خالد، گرايش به تشيع داشت و در آن افراط مى‌كرد و منكر الحديث است؛ ولى به اندازه ضرورت، احاديث وى نقل مى‌شود. العسقلاني الشافعي، أحمد بن علي بن حجر أبو الفضل (متوفاي852هـ)، تهذيب التهذيب، ج 3، ص 101، رقم: 221، ناشر: دار الفكر - بيروت، الطبعة: الأولى، 1404 - 1984 م. نعيم بن حماد ابن حجر عسقلانى در ترجمه نعيم بن حماد مى‌نويسد: وقرأت بخط الذهبي أن هذا الحديث لا أصل له ولا شاهد تفرد به نعيم وهو منكر الحديث على إمامته. قلت نعيم من شيوخ البخاري. دست نوشته ذهبى را خواندم كه گفته بود: اين حديث ريشه ندارد و حديث ديگرى شاهد بر صحت آن نيست؛ زيرا تنها راوى آن نعيم است ، با اين كه او از پيشوايان اهل سنت محسوب مى‌شود، منكر الحديث است. من [ابن حجر] مى‌گويم: نعيم از استادان بخارى است. العسقلاني الشافعي، أحمد بن علي بن حجر أبو الفضل (متوفاي852هـ)، الأمالي المطلقة، ج 1، ص 147، تحقيق: حمدي بن عبد المجيد بن إسماعيل السلفي، ناشر: المكتب الإسلامي - بيروت، الطبعة: الأولى، 1416 هـ -1995م. و در النكت الظراف مى‌نويسد: قرأت بخط الذهبي: لا أصل له ولا شاهد، ونعيم بن حماد منكر الحديث مع إمامته. براى اين حديث نه شاهدى بر صحت آن از احاديث ديگر وجود دارد و نه اساسى دارد، نعيم با آن كه پيشوا بود؛ ولى منكر الحديث است. العسقلاني الشافعي، أحمد بن علي بن حجر أبو الفضل (متوفاي852هـ)، النكت الظراف على الأطراف، ج 10، ص 173، تحقيق: عبد الصمد شرف الدين، زهير الشاويش، ناشر: المكتب الإسلامي - بيروت / لبنان، الطبعة: الثانية، 1403 هـ - 1983 م. محمد بن عبد الرحمن الطفاوي مزى در شرح حال محمد بن عبد الرحمن طفاوى مى‌نويسد: (خ د ت س): محمد بن عبد الرحمن الطفاوي، أبو المنذر البَصْرِيّ... وَقَال أبو زُرْعَة: منكر الحديث. بخارى، ابوداوود، ترمذى و نسائى از محمد بن عبد الرحمن طفاوى روايت نقل كرده‌اند. ابوزرعه گفته: او منكر الحديث است. المزي، يوسف بن الزكي عبدالرحمن أبو الحجاج (متوفاي742هـ)، تهذيب الكمال، ج 25، ص 652 ـ 653، تحقيق د. بشار عواد معروف، ناشر: مؤسسة الرسالة - بيروت، الطبعة: الأولى، 1400هـ – 1980م. مقصود از (خ) بخاري؛ (د) ابوداوود؛ (ت) ترمذى و (س) نسائى است. ابووليد باجى (متوفاي474هـ) مى‌نويسد: محمد بن عبد الرحمن أبو المنذر الطفاوي، البصري، أخرج البخاري في الرقاب والبيوع عن علي بن المديني وأحمد بن المقدام. عنه عن أيوب والأعمش وهشام بن عروة قال أبو حاتم الرازي: ليس به بأس، صدوق، صالح؛ إلا أنه يهم أحيانا. وقال أبو زرعة الرازي: هو منكر الحديث. بخارى، از محمد بن عبد الرحمن طفاوى در مبحث رقاب و بيع حديث نقل كرده است‌، ابوحاتم رازى گفته: اشكالى در وى نيست، او راستگو و صالح است، فقط بعضى وقت‌ها دچار وهم وخيال مى‌شده و اشتباه مى‌كرده. ابوزرعه او را منكر الحديث ناميده است. الباجي، سليمان بن خلف بن سعد أبو الوليد (متوفاي474هـ)، التعديل والتجريح لمن خرج له البخاري في الجامع الصحيح، ج 2، ص 533، رقم: 533، تحقيق: د. أبو لبابة حسين، ناشر: دار اللواء للنشر والتوزيع - الرياض، الطبعة: الأولى، 1406هـ – 1986م. حسان بن حسان البصري ابن حجر در شرح حال حسابن حسان مى‌نويسد: (خ: البخاري) حسان بن حسان البصري أبو علي بن أبي عباد نزيل مكة روى عن شعبة وعبد الله بن بكر... . وعنه البخاري وأبو زرعة وعلي بن الحسن الهسنجاني... قال أبو حاتم: منكر الحديث. وقال البخاري: كان المقري يثني عليه، توفي سنة 213. بخارى از او روايت نقل كرده. حسان بن حسان بصرى، ساكن مكه بود و از شعبه و عبد الله بن بكير روايت نقل كرده است. بخارى، ابوزرعه و علي بن حسن هسنجانى از او روايت نقل كرده‌اند. ابوحاتم گفته: او منكر الحديث است و بخارى گفته: مقرى او را ستايش كرده است. العسقلاني الشافعي، أحمد بن علي بن حجر أبو الفضل (متوفاي852هـ)، تهذيب التهذيب، ج 2، ص 217، ناشر: دار الفكر - بيروت، الطبعة: الأولى، 1404 - 1984 م. الحسن بن بشر ذهبى در باره حسن بن بِشْر مى‌نويسد: (خ ت س) البخاري والترمذي والنسائي الحسن بن بشر بن سلم بن المسيب الهمداني البجلي أبو علي الكوفي روى عن أبي خيثمة الجعفي... . وعنه البخاري وروى له الترمذي والنسائي بواسطة أبي زرعة... وقال أحمد: أيضا روى عن زهير أشياء مناكير. وقال أبو حاتم: صدوق. وقال النسائي: ليس بالقوي. وقال: بن خراش: منكر الحديث. بخارى، ترمذى و نسائى از او روايت نقل كرده‌اند. حسن بن بشر همدانى، از ابوخيثمه جعفى روايت نقل كرده، و از او بخارى، و نسائى ـ با واسطه ابوزرعه ـ روايت نقل كرده‌اند. احمد گفته: حسن بن بشر از زهير روايات منكر نقل كرده است، ابوحاتم او را راستگو مى‌داند‌، نسائى گفته: قوى نيست و ابن خراش او را منكر الحديث مى‌داند. العسقلاني الشافعي، أحمد بن علي بن حجر أبو الفضل (متوفاي852هـ)، تهذيب التهذيب، ج 2، ص 223، رقم: 473، ناشر: دار الفكر - بيروت، الطبعة: الأولى، 1404 - 1984 م. مفضل بن فضاله القتبانى المصري ابن حجر در باره مفضل بن فضاله مى‌گويد: وثقه يحيى بن معين وأبو زرعة والنسائي وآخرون وقال أبو حاتم وابن خراش: صدوق. وقال ابن سعد: منكر الحديث. ( قلت ) اتفق الأئمة على الاحتجاج به وجميع ماله في البخاري حديثان. يحيى بن معين و ابوزرعه و نسائى و ديگران او را توثيق كرده اند، ابوحاتم وابن خراش او را راستگو دانسته‌؛ ولى ابن سعد او را منكر الحديث مى‌داند. من مى‌گويم: بزرگان از علما همه اتفاق دارند بر استدلال به روايات وى با توجه به اينكه در بخارى فقط دو حديث از وى نقل شده است. العسقلاني الشافعي، أحمد بن علي بن حجر أبو الفضل (متوفاي852 هـ) هدي الساري مقدمة فتح الباري شرح صحيح البخاري، ج 1، ص 445، تحقيق: محمد فؤاد عبد الباقي، محب الدين الخطيب، ناشر: دار المعرفة - بيروت – 1379هـ. داوود بن حُصين المدني: ابن حجر در باره داوود بن حُصين مى‌گويد: داود بن الحصين المدني وثقه ابن معين وابن سعد والعجلي وابن إسحاق وأحمد بن صالح المصري والنسائي... وقال الساجي: منكر الحديث متهم برأي الخوارج. ابن معين، ابن سعد، عجلى، ابن اسحاق، احمد بن صالح مصرى و نسائى او را توثيق كرده‌اند؛ ولى ساجى احاديث وى را منكر دانسته و مى‌گويد: او از خوارج بود و از عقايد آنان پيروى مى‌كرد. با اين حال در ادامه مى‌نويسد: (قلت) روى له البخاري حديثا واحدا. من [ابن حجر] مى‌گويم: بخارى يك حديث از وى نقل كرده است. العسقلاني الشافعي، أحمد بن علي بن حجر أبو الفضل (متوفاي852 هـ) هدي الساري مقدمة فتح الباري شرح صحيح البخاري، ج 1، ص 339، تحقيق: محمد فؤاد عبد الباقي، محب الدين الخطيب، ناشر: دار المعرفة - بيروت – 1379هـ. اسماعيل بن عبد الله ابن حجر عسقلانى در ترجمه اسماعيل بن عبد الله بن زراره مى‌گويد: قلت: وقد ذكر إسماعيل بن عبد الله بن زرارة الرقي أيضا في شيوخ البخاري الحاكم وأبو إسحاق الحبال وأبو عبد الله بن مندة وأبو الوليد الباجي وابن خلفون في الكتاب المعلم برجال البخاري ومسلم وقال: قال الأزدي: منكر الحديث جداً وقد حمل عنه. عالمان رجال؛ مانند حاكم نيشابوري، ابواسحاق حبال، ابن منده، باجى، و ابن خلدون در كتاب المعلّم برجال البخارى ومسلم، اسماعيل بن عبد الله بن زراره را در زمره استادان بخارى ذكر كرده‌اند؛ ولى ازدى مى‌گويد: او منكر الحديث است و از وى روايت نقل شده است. العسقلاني الشافعي، أحمد بن علي بن حجر أبو الفضل (متوفاي852هـ)، تهذيب التهذيب، ج 1، ص 269، ناشر: دار الفكر - بيروت، الطبعة: الأولى، 1404 - 1984 م. محمد بن إبراهيم التيمي و زيد بن أبي انيسه زيعلى در نصب الراية مى‌نويسد: وقد قال أحمد بن حنبل في محمد بن إبراهيم التيمي: يروي أحاديث منكرة وقد اتفق عليه البخاري ومسلم وإليه المرجع في حديث «إنّما الأعمال بالنيات» وكذلك قال في زيد بن أبي انيسة: في بعض حديثه إنكارة وهو ممن احتج به البخاري ومسلم وهما العمدة في ذلك... . احمد بن حنبل گفته است: محمد بن ابراهيم تيمى احاديث غير قابل قبول نقل كرده است و حال آن كه بخارى و مسلم به او عقيده دارند و حديث «انما الأعمال بالنيات» به او برمى‌گردد. همچنين احمد بن حنبل در باره زيد بن أنيسه گفته است: در برخى از احاديث او منكراتى وجود دارد؛ ولى بخارى و مسلم به روايت او اعتماد كرده‌اند. و همين اعتماد بخاري و مسلم اساس صحت روايت او است. الزيلعي، عبدالله بن يوسف أبو محمد الحنفي (متوفاي762هـ)، نصب الراية لأحاديث الهداية، ج 1، ص 179، تحقيق: محمد يوسف البنوري، ناشر: دار الحديث - مصر – 1357هـ. تحريف روايت، توسط اهل سنت جالب اين است كه برخى از عالمان اهل سنت، به خاطر حفظ آبروى ابوبكر، روايت را تحريف مى‌كنند. ابوعبيد قاسم بن سلام در كتاب الأموال و بكرى اندلسى در كتاب معجم ما استعجم مى‌نويسند: أما إني ما آسي إلا على ثلاث فعلتهن وثلاث لم أفعلهن وثلاث لم أسأل عنهن رسول الله (ص) وددت أني لم أفعل كذا لخلة ذكرها. قال أبو عبيد: لا أريد ذكرها. آگاه باشيد که من بر سه چيز که انجام دادم غصه مى‌خورم و سه چيز که انجام نداده‌ام و سه چيز که دوست داشتم آن را از رسول خدا مى‌پرسيدم. دوست داشتم که من فلان کار را نمى‌کردم!!! آن‌گاه موارد آن را ذكر كرده .ابوعبيده مى‌گويد: من نمى‌خواهم بگويم ابوبکر چه گفت... . أبو عبيد القاسم بن سلام (متوفاي224هـ )، كتاب الأموال، ج 1، ص 174، ناشر: دار الفكر. - بيروت. تحقيق: خليل محمد هراس، 1408هـ - 1988م؛ البكري الأندلسي، عبد الله بن عبد العزيز أبو عبيد (متوفاي487هـ)، معجم ما استعجم من أسماء البلاد والمواضع، ج 3، ص 1076 ـ 1077، تحقيق: مصطفى السقا، ناشر: عالم الكتب - بيروت، الطبعة: الثالثة، 1403هـ. و حاكم نيشابورى به صورت كامل بحث هجوم به خانه صديقه شهيده را از روايت حذف كرده تا خيال همه راحت شود و اصلا نيازى به بحث‌هاى رجالى نباشد: أخبرنا الحسين بن الحسن بن أيوب أنبأ علي بن عبد العزيز ثنا أبو عبيد حدثني سعيد بن عفير حدثني علوان بن داود عن صالح بن كيسان عن حميد بن عبد الرحمن بن عوف عن أبيه قال دخلت على أبي بكر الصديق رضي الله عنه في مرضه الذي مات فيه أعوده فسمعته يقول وددت أني سألت النبي صلي الله عليه وسلم عن ميراث العمة والخالة فإن في نفسي منها حاجة. النيسابوري، محمد بن عبدالله أبو عبدالله الحاكم (متوفاي405 هـ)، المستدرك على الصحيحين، ج 4، ص 381، ح7999، تحقيق: مصطفى عبد القادر عطا، ناشر: دار الكتب العلمية - بيروت، الطبعة: الأولى، 1411هـ - 1990م. سند اين روايت همان سندى است كه از مصادر ديگر نقل شد و قضيه ملاقات عبد الرحمن بن عوف نيز همانند روايات گذشته مربوط به آخرين روزهاى حيات ابوبكر است؛ ولي متأسفانه دست امانت‌دار ناقلين تاريخ متن روايت را كاملا تحريف كرده تا كوچكترين اهانت و طعنى به جناب خليفه صورت نپذيرد. اين تحريفات بهترين دليل بر صحت آن است؛ چرا كه اگر روايت ضعيف بود، نيازى به تحريف نبود و مى‌توانيستند به جاى دستبردن به روايت، ضعف آن را گوشزد كنند. نتيجه تنها اشكالى كه به اين روايت شده، منكر الحديث بودن عُلوان بن داوود بود، اين اشكال مردود است؛ چرا كه اولاً: برخى از بزرگان اهل سنت، روايت را تصحيح كرده‌اند؛ ثانياً: ابن حبان شافعى كه به اعتقاد برخى از بزرگان اهل سنت از متشددين در توثيق است، علوان بن داوود را توثيق كرده؛ ثالثاً: منكر الحديث بودن علوان بن داوود قابل اثبات نيست، رابعاً: بر فرض صحت اين مطلب، ضررى به صحت روايت نمى‌زند؛ چرا كه تعبير «منكر الحديث» در باره بسيارى از ثقات و حتى راويان كتاب بخارى نيز به كار برده شده است. در نتيجه روايت از نظر سندى هيچ مشكلى ندارد. موفق باشيد گروه پاسخ به شبهات مؤسسه تحقيقاتي حضرت ولي عصر (عج)

81	نام و نام خانوادگي: عمر سليمي)اردبيل - تاريخ: 11 ارديبهشت 91 - 20:56:59 به راستي خيلي نا آگاه و مغالطه گر هستيد! تا سال 72 كه تو تقويم هاتون مي نوشتيد وفات! حالا چي شد كه شهادت شد؟ مجلس تصويب كرد؟آره؟ اينجوريه ديگه... هيچ مي دونيد شما اهل تشيع اصلا هيچ تاريخي نداريد يعني ما مورخي از متقدمين نداريم كه شيعه بوده باشد... مي دونيد چرا چون شيعه كه نبوده..... پس اگر تاريخي باشد فقط مال اهل تسننه علاوه بر اينها بحث هتك حرمت به خانه ي فاطمه(س) تنها و تنها در تاريخ يعقوبي اومده كه اغلب محققين بر اين نظرند يعقوبي اصالتي شيعه داره بعدش هم اصلا بحث شهادت كه نكرده بلكه ميگه ابوبكر و عمر و ووو رفتند خونه فاطمه و ... تا اينكه درگير شدند و سر و صدا بلند شد بالاخره فاطمه اومد و داد زد:بيرون مي رويد يا سرم را لخت كنم؟!!!! يعني اين فاطمه ي شما مثل يك دختر بي فرهنگ و بي تربيت(نعوذا بالله) مي خواد خودشو لخت كنه؟؟ مي دونم كه نظرم رو هرگز نمايش نمي دين. جواب نظر: باسلام دوست گرامي يكي از كتابهاي تاريخي شيعه كه از كتب متقدمين به حساب مي آيد، كتاب سليم بن قيس است.اما درباره هتك حرمت و هجوم به خانه فاطمه عليها السلام نقل هاي فراواني در كتابهاي ديگر اهل سنت نقل شده كه جهت اطلاع بيشتر به اين آدرس مراجعه كنيد http://www.valiasr-aj.com/fa/page.php?bank=maghalat&id=105 اما اين روايتي كه شما به آن استناد مي‌كنيد كه حضرت زهراء عليها السلام داد زد كه اگر نرويد موي سرم را باز مي كنم، اولا اين روايت ضعيف است دوما پريشان كردن موي، دليل بر اين نيست كه سرش را در برابر مردم باز مي‌كند بلكه منظورش اين بوده كه از زير چادر مويم را پريشان مي‌كنم همچنان كه زنان در عزاداري ها موهاي خود را از زير چادر پريشان مي‌كردند موفق باشيد گروه پاسخ به شبهات
82	نام و نام خانوادگي: ياسر حيدري - تاريخ: 21 ارديبهشت 91 - 21:28:33 چرا آدم بايد اين قدر احمق و متعصب باشه كه با اين همه دليل و مدرك از كتب خودشون عوض اين كه بپذيرند يا علمي جواب بدن چه جوري از بحث فرار مي كنند و بحث ديگري رو كه هيچ ربطي ندارد رو مطرح مي كنند. ميگه اصلا شيعه اي نبوده بعد ميگه يعقوبي اصالتي شيعه داشته. سخن حضرت زهرا بي فرهنگيه ولي اين كه پيامبر خدا مياد تو مسجد و قضيه ي جعلي خواستگاري علي از دختر ابوجهل رو مطرح مي كند_ كه اين رو بزرگ ترين دروغگوي تاريخ بخاري از يه آدم عقب مونده به نام مسور بن مخرمه كه ... برهنه مي شده روايت مي كند_ بي فرهنگي نيست. الحمدلله الذي جعل اعدائنا من الحمقاء
83	نام و نام خانوادگي: سعيد حسيني (شاه اسماعيل صفوي) - تاريخ: 27 ارديبهشت 91 - 23:15:43 سلام عليکم برادر گرامي جناب ياسر حيدري واقعا چه انتظاري ميتونيد از شخصي مثل عمر سليمي)اردبيل صاحب کامنت 81 داشته باشيد، در حاليکه بر خلاف قرآن و سنت پيامبر ص دين عمر يهودي با شمشير و تهديد و قتل و غارت و تجاوز به مادران و خواهرانشان بر آنان تحميل شده و آنان با اين وجود آن توحش و تجاوز را اسلام ميدانند !!! مگر خداوند در قرآن نيم فرمايد : لا اکراه في الدين قد تبين الرشد من الغي فمن يکفر باالطاغوت ... يعني در پذيرش درين خدا اجباري نيست ... در طول تاريخ رسالت رسول خدا ص چه هيچکشي را با شمشير و اجبار تهديد و توحش مسلمان نکردند و فقط دعوت بسوي هدايت الهي طبق ايات قرآن فرمودند رسول خدا ص به تمام کشورها نامه نوشتند و آنان را دعوت به اسلام کردند و به هيچ کشوري براي مسلمان کردنشان حمله نکردند و حتي خسروپرويز نامه رسول خدا ص را پاره کرد اما رسول خدا دستور حمله به ايران را صادر نکردند زيرا دين اسلام اجباري نيست حتي در تاريخ نداريم جائي که رسول خدا ص مثلا به اسيري فرموده باشد مسلمان شو تا آزادات کنم ! بنابراين رسول خدا ص دقيقا بر مبناي قرآن عمل ميکرد و سنتش هم بر همان مبنا شکل گرفت ، اما عمر بر خلاف قرآن و سنت هر غلطي که دوست داشت انجام داد که نياز به تکرار آن نيست اهل سنت ميتوانند به قتل و غارت و دين تحميلي عمر يهودي با شمشير ، همراه با تجاوزات جنسي خالد ها و سعدابن ابي وقاص ها افتخار کنند زيرا افتخار يهود همين است و بس جناب عمر سليمي از اردبيل لطفا نام يکي از اجداد پدري عرب خود را بفرمائيد ، شايد نسب به سيف الاسلامتان خالدبن وليد يا سعد ابن ابي وقاص و يا به يک عرب باديه نشين منتصب شويد البته اگر بتوانيد نسب خليفه دومتان را که نامش را بر خود نهاده ايد را هم به ما بگوئيد متشکر خواهم شد ! البته با افتخار جستجو کنيد يا حق
84	نام و نام خانوادگي: رضا مهدوي - تاريخ: 12 خرداد 91 - 00:57:28 سلام شما پاسخ اول وفات بعد شهادت فاطمه را نداديد دوم اينكه كليني صاحب الكافي نوشته فاطمه وفات كرده جواب اي را هم ذكر كنيد اگه واقعا مردين جواب نظر: با سلام دوست گرامي درباره اين موضوع به اين آدرس مراجعه كنيد http://www.valiasr-aj.com/fa/page.php?bank=question&id=6058 موفق باشيد گروه پاسخ به شبهات
85	نام و نام خانوادگي: محسن - تاريخ: 14 تير 91 - 08:46:40 باسلام در رابطه با جواب صاحب كامنت 83 عرض شود كه همانطور كه خودشان لطف كردند و در بين پرانتز توضيح دادن از اصل و تبار اسماعيل صفوي هستند پس از از اينچنين كسي توقعي غير از اين نمي توان داشت كه بدون تحقيق و ادله قاطع رشادتها و جانفدائيهاي خليفه راشد عمربن خطاب را زير سوال ببرد واقعا بايد در حق شما و امثالتان كه نمك مي خوريد و نمكدان مي شكنيد بايد گفت آه و صد افسوس.... ميگه: در حاليکه بر خلاف قرآن و سنت پيامبر ص دين عمر يهودي با شمشير و تهديد و قتل و غارت و تجاوز به مادران و خواهرانشان بر آنان تحميل شده و آنان با اين وجود آن توحش و تجاوز را اسلام ميدانند !!! اگه بنا باشد كه هركس در راه الله و براي اعتلاي كلمةالله جهاد كند يهودي و متجاوزگر به حساب بيايد پس محمد(ص) و حضرت علي و تمام صحابه هم كه با كفار و مشركين در غزوات جنگيده اند اليعاذبالله ........... الاسلام إنما استعمل السيف وشهر السلاح على الظالمين الذين لم يقتنعوا بالآيات والبراهين استعمل القوة في سبيل من وقف حجر عثرة في سبيل الدعوة إلى الحق أجهز السلاح لدفع شر المعاندين لا إلى إدخالهم في حظيرة الاسلام يقول جل شأنه قاتلوهم حتى لا تكون فتنة فالقتال إنما هو لدفع الفتنة لا لاعتناق الدين والعقيدة ميگه: رسول خدا ص به تمام کشورها نامه نوشتند و آنان را دعوت به اسلام کردند و به هيچ کشوري براي مسلمان کردنشان حمله نکردند و حتي خسروپرويز نامه رسول خدا ص را پاره کرد اما رسول خدا دستور حمله به ايران را صادر نکردند زيرا دين اسلام اجباري نيست اگه عربي بلدي عبارت زير را كه از بحارالانوار وكتب سيره و روائيتان است بخوان: بحار الأنوار - (24 / 265) إن النبي كتب إلى كسرى " من محمد رسول الله إلى كسرى بن هرمزد، أما بعد فأسلم تسلم، وإلا فأذن بحرب من الله ورسوله، والسلام على من اتبع الهدى ....مزق الله ملكه كما مزق كتابي، أما إنه (6) ستمزقون ملكه، وبعث إلي بتراب أما إنكم ستملكون أرضه " فكان كما قال. درواقع فتح فارس پيشگوئي بوده است كه رسول الله(ص) كرده بودند سوال اينجاست كه اين پيشگوئي توسط چه كسي محقق شد؟ ميگه: حتي در تاريخ نداريم جائي که رسول خدا ص مثلا به اسيري فرموده باشد مسلمان شو تا آزادات کنم ! بحار الأنوار - (18 / 157) وملك صفية وهي مشركة، فكانت عنده إلى أن أسلمت فأعتقها وتزوجها، بحار الأنوار - (123 / 290) إن أهل الطائف اسلموا فأعتقهم رسول الله صلى الله عليه وآله وجعل عليهم العشر ونصف العشر اگه ايراد گرفته شود كه آزادي اينها به شرط اسلام از طرف رسول الله(ص) صورت نگرفته بايد گفت كه عمل رسول الله(ص)‌يا به قول است يا به فعل يا به تقرير در اينجا به فعل است.فافهم ميگه: اما عمر بر خلاف قرآن و سنت هر غلطي که دوست داشت انجام داد که نياز به تکرار آن نيست بحار الأنوار - (88 / 245) عن النبي صلى الله عليه وآله قال: أربع من كن فيه فهو منافق، وإن كانت فيه واحدة منهن كانت فيه خصلة من النفاق حتى يدعها: من إذا حدث كذب وإذا وعد أخلف، وإذا عاهد غدر، وإذا خاصم فجر از اينجا معلوم مي شود كه منافق هم هستي إِنَّ الْمُنَافِقِينَ فِي الدَّرْكِ الْأَسْفَلِ مِنَ النَّارِ وَلَنْ تَجِدَ لَهُمْ نَصِيرًا [النساء : 145] بشكست عمر پشت دليران عجم را بر باد فنا داد رگ و ريشه ي جم رااين زمزمه بر غصب خلافت ز علي نيست*با آل عمر كينه قديم است عجم را کي توان با شيعه گفتن از عمر کي توان بربط زدن در پيش کر اگه تبعيض قائل نميشين اين مطلب را هم بزارين
86	نام و نام خانوادگي: دوستدار اهل بيت - تاريخ: 29 تير 91 - 19:34:32 در جواب کامنت 85 محسن :: در صحيح بخاري آمده است که رسول خدا صلي الله عليه و اله به منزل عايشه اشاره کردند و فرمودند: فتنه اينجاست فتنه اينجاست. از اينجا شاخ شيطان بيرون مي آيد. (1) و در صحيح مسلم آمده است که پيامبر اکرم صلي الله عليه و اله از منزل عايشه خارج شدند و فرمودند: رأس کفر اينجاست. از اينجا شاخ شيطان بيرون مي آيد. (2) همچنين احمد بن حنبل آورده است که روزي رسول خدا صلي الله عليه و اله به عايشه فرمودند: آيا شيطانت تو را تسخير کرده است ؟! (3) البته معلوم است که اين جمله رسول اکرم صلي الله عليه و اله استفهام حقيقي نمي باشد بلکه استفهام توبيخي است. خوب حالا بايد چطور از ايشان ما حتي يکي از احکام دين را بپرسيم و به آن عمل کنيم .؟ شيطان..کفر...!! پي نوشت: (1) صحيح بخاري ج2ص125 باب ما جاء في بيوت أزواج النبي من كتاب الجهاد والسير (2) صحيح مسلم ج2 ص503 کتاب الفتن و اشراط الساعة (3) مسند احمد حنبل6/221 آن پيشگويي(فتح فارس ) در اصل ( وحشيگري در فارس ) پيامبر امر به شر وفساد شد وخونريزي وجنايت وکشتار وتجاوز به دختران وزنان شوهر دار وبه اسارت گيري بچه ها و...... واين پيشگويي بالا هم امر به شر وفساد وخيانت به امام زمانشان وخونريزي و بي آبروي براي اسلام و امهات المومنين و ... شد. آيا اين است ( رشادتها و جانفدائيهاي خليفه راشد عمربن خطاب ) ومادر تان عايشه آيا به اين رشادتها وجانفدائيها واين خونريزيها وجنايتها افتخار مي کني که مي نويسي ( بشكست عمر پشت دليران عجم را ) و......آن حمله وجنايتها وکشتار وحشيانه عاقبتش اين شد که يک عده ار اين روش براي چندمين بار در پاکستان وافغانستان وعراق وحال هم در سوريه مي بينيم انجام دادن ومي دهنداگر اين چيزي که از افتخاراتش مي گويي اسلام است و اين کارها افتخار براي اسلام وقرآن است واي بر اين اسلام وپيامبرش وخلفايش وصحابه اش ؟؟؟؟!!!!!!!!!!! ماآن پيامبري که رحمت است براي عالميان وبهترين اخلاق را داراست و.... و دم از دوستي وبرادري ومساوات و عشق ومحبت و زيبايي و تقوا وعبادت خدا وانسانيت و کرامت وبزرگي امت واحده حرف مي زند را مي خواهيم ما اسلام ناب محمدي را مي خواهيم نه اسلام ناب امريکايي و ناب اسرائيلي وآل سعودي وآل ...... که تمام ولي امر مسلمينتان يکي بعد از ديگري به فلاکت وبدبختي و..... افتادند ما اين چنين اسلامي که با اين وحشيگري وخونريزي وکشتار و که هنوز وهنوز خون کشتگان جنگ جمل برگردن آنان سنگيني ميکند را نمي خواهيم ونخواهيم خواست واز اين دين و خلفا وصحابه دوري جسته وبه درگاه خدا پناه مي بريم.( خواندن آيت الکرسي فراموش نشود ) اللّهُ لاَ إِلَهَ إِلاَّ هُوَ الْحَيُّ الْقَيُّومُ لاَ تَأْخُذُهُ سِنَةٌ وَلاَ نَوْمٌ لَّهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الأَرْضِ مَن ذَا الَّذِي يَشْفَعُ عِنْدَهُ إِلاَّ بِإِذْنِهِ يَعْلَمُ مَا بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ وَلاَ يُحِيطُونَ بِشَيْءٍ مِّنْ عِلْمِهِ إِلاَّ بِمَا شَاء وَسِعَ کُرْسِيُّهُ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضَ وَلاَ يَؤُودُهُ حِفْظُهُمَا وَهُوَ الْعَلِيُّ الْعَظِيمُ* لاَ إِکْرَاهَ فِي الدِّينِ قَد تَّبَيَّنَ الرُّشْدُ مِنَ الْغَيِّ فَمَنْ يَکْفُرْ بِالطَّاغُوتِ وَيُؤْمِن بِاللّهِ فَقَدِ اسْتَمْسَکَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقَىَ لاَ انفِصَامَ لَهَا وَاللّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ * اللّهُ وَلِيُّ الَّذِينَ آمَنُواْ يُخْرِجُهُم مِّنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّوُرِ وَالَّذِينَ کَفَرُواْ أَوْلِيَآؤُهُمُ الطَّاغُوتُ يُخْرِجُونَهُم مِّنَ النُّورِ إِلَى الظُّلُمَاتِ أُوْلَئِکَ أَصْحَابُ النَّارِ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ* خداى يکتا که جز او کسي شايسته ستايش نيست / او هميشه زندهء پا برجاي است /(پس) هيچ گاه خواب سبک و سنگين او را فرا نمي گيرد /آنچه در آسمان ها و آنچه در زمين است در سيطره مالکيّت و فرمانروايى اوست / (1)مگر مي شود کسي شفاعت کند(مردم را) بدون اجازهء او / به پيدا و پنهان ايشان آگاه است / وايشان ذرّه اي از دانش او را احاطه ندارند / مگر به آنچه او بخواهد / دامنه تخت (سلطنت) او آسمانها و زمين است/ نگهداري اينها برايش کاري نيست / و او بلند مرتبه ترين و بزرگ مطلق است . (2) در دين اجباري نيست،فرق ميان پيشرفت و سقوط بيان شده است/ پس آن کس که طغيانگر بودامّا به خدا ايمان آورد به بهترين دستاويز نجات (از پرتگاه) رسيده است که پاره شدني نيست /و خدا شنوا و دانا است./ (3)خدا پشتيبان افراد باايمان است آنها را از تاريکيها بيرون مي ‌آورد و به طرف نور ميبرد/ (4) به همان صورت به کساني که طغيان کردند کمک ميکند چنان که که آنها را از نور بيرون آورده به درون تاريکيها ميبرد/.(5)آنهايند اهل آتش جهنّم و هميشه در آن خواهند بود .به معني شماره يک تا 5 بيشتر دقت شود . ومن الله التوفيق
87	نام و نام خانوادگي: دوستدار اهل بيت - تاريخ: 29 تير 91 - 19:44:55 برادران وخواهران مراجعه کننده به اين سايت اين مطلب را نيز بخوانيد وعلت کينه وعداوت ومي شود گفت علت حمله به ايران را در اين متن جستجو کنيد . پيامبر و ايرانيان از آن هنگام که محمّد (ص) رسالت يافت تا خفتگان وادي ظلمت را از خواب سنگين جهالتْ بيدار سازد و ديدگانشان را به نور حقيقت، روشن گرداند، تا آن زمان که آوازة آيين راستين و نام دلنشين او شرق و غرب عالم را فرا گرفت و پايه‌هاي تمدني بزرگ و عالمگير، بنيان نهاده شد، افراد، گروه‌ها، قبايل و اقوام بسياري تلاش نمودند و با از جان‌گذشتگي و ايثار بي دريغ خود، از نهال نوپايي که پيامبر (ص) نشانده بود، پاسداري کردند. اسامي چنين مردماني که چه در صدر اسلام، با جان و مال خود و چه در قرن‌ها پس از ظهور اسلام، با علم و دانش خود باعث رشد و بالندگي اسلام و تمدّن اسلامي شدند، در تاريخْ کم نيست. همچنان که ايران و ايرانيان در اين راه، سهمي بزرگ و کارنامه‌اي درخشان از خود به يادگار گذاشته‌اند. هرگاه به برخي از رازها و ريزه‌کاري‌هاي قرآن و سخنان ارزنده و آموزندة پيغمبر اسلام (ص) دربارة ارزش ايرانيان پي ببريم، آن گاه مي‌توانيم به ايراني و اسلامي بودن خود بباليم و در برابر سخنان آسماني قرآن و گفته‌هاي گران‌بهاي پيامبر بزرگ اسلام(ص) سر فرود آوريم که در چهارده سدة پيش، از مردم اين سرزمين کهن‌سال آريايي، به نيکي ياد کرده و آنان را مردماني خداشناس و دلير و استوار بر پيمان و برخوردار از هوش و شايستگي خدادادي معرفي نموده است.1 ايرانيان در قرآن با اين که قرآن، بيشتر مباحث کلي را بيان مي‌کند و کمتر به مسائل فرعي پرداخته، بسيار جالب است که در ايات متعددي (با توجه به شأن نزول‌ها و روايات تفسيري موجود) و با تعبيرات گوناگون، درباره ارزش و شايستگي ايرانيان، سخن به ميان آورده است که بيانگر توجه خاص قرآن، به اسلامِ ايرانيان است. روايات بسياري از پيامبر اسلام(ص) نيز موجود است که مُهر تاييد بر اين گونه تفاسير زده است و هر گونه شک و شبهه‌اي را نسبت به آنها از بين برده است که در ادامه، به برخي از مهم‌ترين آنها اشاره مي‌کنيم: - در اية سوم از سورة جمعه مي‌خوانيم: «پيامبر(ص) نيز رسول، بر گروه ديگري از اميين است که هنوز به عرب نپيوسته‌اند، و خداوند، توانا و آگاه است». در حديثي آمده است که پيامبر(ص) اين آيه را تلاوت کرد. حاضران پرسيدند: منظور از اين «گروه ديگر» کيست؟ پيامبر(ص) در پاسخ آنها، دست بر شانة «سلمان» گذاشت (و به نقلي دست بر سر سلمان گذاشت) و فرمود: « اگر ايمان در ستارة ثريا قرار گيرد، مرداني از اين گروه (ايرانيان) به آن دست مي‌يابند». 2 - در اية 38 از سورة محمّد(ص) مي‌خوانيم: «‌اي مسلمانان! اگر به نعمت اسلام ارج ننهيد و از آن روي‌گردان شويد، خداوند، اين مأموريت (پاسداري از اسلام) را به گروهي ديگر مي‌سپارد؛ آنان که همانند شما نخواهند بود». - اکثر مفسّران شيعه و اهل سنّت، در ذيل اين آيه نقل کرده‌اند که پس از نزول اين آيه، جمعي از اصحاب از پيامبر(ص) پرسيدند: «اين جمعيتي که خداوند در آيه به آنها اشاره مي کند، چه کساني هستند؟». پيامبر(ص) به سلمان، که در نزديکش بود، نگاه کرد و دست به زانو (يا شانة) او زد و فرمود: «منظورخداوند، اين مرد و قوم اوست. سوگند به آن که جانم در اختيار اوست، اگر ايمان به ستارة ثريا بسته باشد، گروهي از مردان فارس، آن را به چنگ مي آورند».3 - در آيه 54 از سورة مائده آمده است: «‌اي کساني که ايمان آورده‌ايد، هر کس از شما از آيين خود بازگردد ( به خدا زياني نمي‌رساند) خداوند، در آينده، جمعيتي را مي‌آورد که (داراي اين ويژگي‌ها هستند): 1. خدا آنها را دوست دارد؛ 2 . و آنها (نيز) خدا را دوست دارند؛ 3. در برابر مؤمنان، متواضع و در برابر کافران، سخت و نيرومندند؛ 4. در راه خدا جهاد مي‌کنند و از سرزنش ملامتگران، هراسي ندارند». روايت شده است که شخصي درباره اين آيه و مصداق آن، از پيامبر(ص) پرسيد. پيامبر(ص) دست بر شانه (يا گردن) سلمان گذاشت و فرمود: «منظور از اين ايه، اين شخص و قوم او هستند». آن گاه فرمود: « اگر دين در ستارة ثريا باشد و در آسمان‌ها قرار گيرد، مرداني از فارس، آن را به دست خواهند آورد».4 - در آية 89 سورة انعام مي‌خوانيم: « اگر اين قوم، نسبت به آن (هدايت الهي) کفر ورزند، کساني را نگاهبان آن ساخته‌ايم که نسبت به آن، کافر نيستند». مفسّران بزرگي در تفاسير خود نقل کرده‌اند که منظور از اين جمعيت (نگهبان دين)، ايرانيان هستند.5 در روايت آمده است: جمعي از ايرانيان به قصد انجام دادن مراسم حجّ، به حجاز رفتند. در مدينه، به حضور امام باقر(ع) رسيدند و پرسش‌هايي از مسائل مهم ديني نمودند و امام باقر(ع) پاسخ آنها را داد. يکي از سؤالات آنها اين بود: «شنيده‌ايم که سلمان، تمايل پيدا کرده بودکه با دختر عمر، خواهر حفصه، ازدواج کند و از او خواستگاري کرد. لطفاً چگونگي آن را براي ما بيان فرماييد». امام باقر(ع) فرمود: عمر [که مايل به دادن دخترش به مردي غير عرب نبود]، از خواستگاري ناراحت شد و جريان را به رسول خدا(ص) عرض کرد و گله نمود. رسول خدا(ص) به عمر فرمود: «واي بر تو! آيا خرسند نيستي که سلمان، به تو مشتاق شود و تو به او نزديک گردي؟ سلماني که بهشت، مشتاق ديدار اوست، و خداوند دربارة سلمان و شما جمعيت قريش، اين آيه را نازل کرد (آن گاه ايه 89 از سوره انعام را خواند). عمر گفت: «‌اي رسول خدا! منظور از گروه نگهبان دين (در آيه مذکور) کيست؟». پيامبر(ص) فرمود: « سوگند به خدا، اين گروه نگهبان، سلمان و قوم او هستند». سپس فرمود: «سوگند به خدا اين آيه (آية 38 از سورة محمد) نيز در شأن سلمان و قوم او نازل شده است». در پايان فرمود: «‌اي گروه قريش! شما مردم فارس (ايرانيان) را با شمشير (در فتح ايران) مي‌زنيد، تا به سوي اسلام بيايند. سوگند به خدا، روزي خواهد آمد که آنها شما را براي کشاندنتان به سوي اسلام، با شمشير مي زنند». حذيفه بن يمان که در آن جا بود، گفت: « گوارا باد براي سلمان و ايرانياني که راه ايمان و تقوا را مي پيمايند». رسول خدا(ص) فرمود: « اگر اسلام در لا به لاي زمين گم شود، ايرانيان آن را مي‌يابند، و اگر اسلام در آسمان قرار گيرد، جز مردم ايران، کسي به آن دست نمي‌يابد». عمر با شنيدن اين سخنان، غمگين شد و برخاست و رفت! - در آية 133 از سورة نساء نيز آمده است: «‌اي مردم! اگر خدا بخواهد، شما را از ميان مي‌برد و افراد ديگري را (به جاي شما) مي‌آورد». در روايت آمده است که هنگامي که اين آيه نازل شد، پيامبر(ص) دست خود را بر پشت «سلمان» زد و فرمود: «آن افراد، از قوم اين شخص (سلمان) هستند؛ يعني مردم غير عرب از فارس».7 ايرانيان در سخنان پيامبر(ص) علاوه بر سخناني که از پيامبر(ص) در تفسير آيات قرآن دربارة ايرانيان روايت شده است، سخنان ديگري نيز از ايشان روايت شده است که به طور خاص، در مورد ايرانيان و مقام و ارزش والاي آنهاست که بعضي از اين سخنان عبارت‌اند از: - «بشارت باد بر شما‌‌‌‌‌‌ اي فرزندان فَرُّوخ!8 اگر ايمان به ستارة ثريا بسته باشد، عربْ به آن نمي‌رسد؛ ولي عجم، آن را در اختيار خود خواهد گرفت». 9 - و در تعبيري ديگر در روايت ابوهريره آمده است که پيامبر(ص) فرمود: «‌اي عجم‌ها! نزديک (قرآن و اسلام) گرديد که عرب‌ها از آن، روي گردانده‌اند، و همانا اگر ايمان به عرش الهي بسته باشد، در ميان شما کساني هستند که آن را به دست آورند».10 - پيامبر(ص) فرمود: «خداوند، در ميان بندگانش، داراي دو برگزيده است: 1. برگزيده او در ميان عرب، در قريش است؛ 2. نيکي او در ميان عجم (غير عرب) در جمعيت ايراني است».11 منظور از اين سخن، اين نيست که نژاد، موجب برتري است؛ بلکه منظور، خبر دادن از نبوغ و استعداد و زمينه‌هايي است که در نژاد قريش و ايرانيان وجود دارد.12 - در فارسنامة ابن البلخي آمده است: « پيغمبر را پرسيدند که چرا همة قرون، چون عاد و ثمود و مانند ايشان هلاک شدند و ملک پارسيان به درازا کشيد، با آنکه آتش پرست بودند». پيغمبر فرمود: «از بهر آنکه آباداني کردند در جهان و داد گستردند ميان بندگان خداي – عزّوجل- ».13 - نيز نقل شده است که رسول خدا(ص) فرمود: « نام ايرانيان را به زشتي ياد نکنيد؛ زيرا آنها از ياران ما هستند و از ما حمايت مي‌کنند».14 - همچنين نقل شده است که پيامبر(ص) گاهي به فارسي نيز سخن مي‌گفت و حتي در برهان قاطع در شرح کلمه «دَري» آمده است که: « بعضي گويند دَري، زبان اهل بهشت است که رسول(ص) فرموده‌اند: زبان اهل بهشت، عربي يا دري است».15 اين شيوه رفتار پيامبر نيز نشانة اشتياق او به جلب عواطف فارسي‌زبانان است، در حالي که بعضي بر اثر تعصّب عربيت، سخن گفتن به فارسي را دور از وقار مي‌دانستند. از جمله رواياتي که در مورد فارسي صحبت کردن پيامبر(ص) در دست است، اين روايت است که: وقتي سلمان بر پيامبر، وارد شد. پيامبر فرمود: «درسته و ساوته» يعني «اهلاًو مَرحباً» و صحيح اين دو کلمه: «درستيد و شاديد» است؛ يعني «سالم و خوش باشي»!16 سلمان، سمبل ايرانيان مسلمان «سلمان»، نخستين مرد ايراني است که به اسلام گرويده، و در همان آغاز در مدينه، به محضر پيامبر(ص) رسيده است. او بر اثر پيمودن راه تقوا و کمالات، به مرحله‌اي رسيد که پيامبر(ص) و امامان(ع) با تعبيرات بسيار بلند، از او تجليل کردند و اين تجليل از سلمان پاک و لايق که به صورت سمبلي از ايرانيان معرفي شده بود، نقش به‌سزايي در گرايش ايرانيان به اسلام داشت.17در ادامه، نگاهي مختصر به زندگي سلمان و سخنان رسول خدا(ص) درباره او خواهيم داشت. نام اصلي او «روزبه» يا «ماهُويه» يا «بهبود»يا «بهروز»و يا «مابه» بوده است که پيامبر(ص)، پس از اسلام آوردن او، نامش را تغيير داد و نام زيباي «سلمان» را براي او برگزيد. سلمان، گاهي خود به اين موضوع افتخار مي‌کرد و مي‌گفت: «من برده بودم و رسول خدا(ص) مرا آزاد کرد و نام مرا سلمان نهاد».18 او از مَوالي (آزاد شدگان پيامبر) به شمار مي‌آمد که پيامبر(ص) او را از صاحبش - که يک نفر يهودي بود - در برابر کاشتن سيصد نخل خرما و چهل وقيه طلا (هر وقيه، معادل چهل درهم)، خريداري و آزاد نمود.19 - پيامبر(ص) دربارة سلمان مي‌فرمود: «من پيشگام همة فرزندان آدم هستم و سلمان، پيشگام پارسيان است».20 - در جايي ديگر فرمودند: « خداوند، به من فرمان داد که چهار نفر را دوست بدارم، و به من خبر داد که او نيز آنها را دوست دارد، و آنها عبارت‌اند از: علي، سلمان، ابوذر و مقداد».21 - همچنين فرمود: « سلمان، از من است. اگر کسي به او جفا کند، به من جفا کرده است، و کسي که به او آزار برساند، به من آزار رسانده است».22 در ماجراي معروف جنگ خندق که در سال پنجم هجرت رخ داد، طبق پيشنهاد سلمان، قرار شد در برابر دشمن، خندق(کانال بزرگي به عنوان محافظ شهر) حفر کنند. رسول خدا(ص)، حفر آن را بين مسلمانان تقسيم کرد و براي هر ده نفر، کندن چهل ذراع (حدود بيست متر) را تعيين نمود.23 از آن جا که سلمان، فردي نيرومند و کارآمد بود، مهاجران گفتند: سلمان از ماست. (يعني نام او را در ليست مهاجران قرار دهيد) و انصار گفتند: سلمان از ماست. رسول خدا(ص) فرمود: «سلمان، از ما اهل بيت است».24 اين جملة «سلمان، از ما اهل بيت است»، تنها در جنگ خندق گفته نشده است، بلکه از زبان پيامبر(ص) و امام علي(ع) و بعضي امامان ديگر نيز در موارد مختلف، آمده است.25 عارف بزرگ قرن هفتم، مُحيي الدّين ابن عربي، در شرح اين جمله مي‌گويد: « اضافه کردن و پيوند زدن سلمان به اهل بيت(ع) در اين عبارت، بيانگر گواهي رسول خدا(ص) به مقام عالي طهارت سلمان است».26 - جابر بن عبد الله انصاري مي‌گويد: از رسول خدا(ص) دربارة مقام سلمان پرسيدم. فرمود: «سلمان، داراي علم گذشته و اينده است. خداوند، دشمن او را دشمن مي‌دارد، و دوستش را دوست مي‌دارد».27 - و عايشه مي‌گويد: «سلمان، جلسات خصوصي شبانه با رسول خدا(ص) داشت که اکثر اوقاتِ آن حضرت را پر مي کرد».28 نقل است که سلمان از همان آغاز آشنايي با اسلام و دلبستگي به آيات قرآن، در اين انديشه بود که قرآن را به زبان پارسي براي مردم خود ترجمه کند؛ امّا متأسفانه امروز، ترجمه‌اي از قرآن به روايت سلمان در دسترس نيست و بسياري بر اين باورند که ترجمه تفسير طبري، نخستين اقدام براي ترجمه قرآن به زبان فارسي است؛ امّا برخي منابع مهمّ تاريخي، سلمان را نخستين کسي مي‌دانند که با اجازه پيامبر(ص) به ترجمه فارسي آيات قرآن پرداخت.29 در مورد منزلت سلمان در نزد پيامبر(ص)، همين بس که آن حضرت، سفارش نامه‌اي دربارة بستگان سلمان نوشتند که قبلاً درباره هيچ يک از اصحاب، چنين سفارش‌نامه‌اي صادر نشده بود. خلاصه‌اي از متن آن سفارش‌نامه چنين است: « اين، عهد نامه‌اي از محمد بن عبد الله(ص) است که بنا به درخواست سلمان، در مورد توصيه به برادرش مهاد بن فرّخ بن مهيار، و خاندان او نسل اندر نسل، نگاشته مي شود ... . اين نامه، به نفع خاندان سلمان نوشته شد. جان و مال آنها، در هر نقطه‌اي که باشند، در پناه خدا و رسولش محفوظ است. کسي نبايد به آنها ستم کند يا سخت بگيرد. هر کس از مؤمنان که نامة مرا مي‌خواند، بايد از آنها حمايت کند و به آنها احترام بگذارد، و هيچ گونه آزاري بر آنها روا ندارد. تراشيدن جلو سر، و جزيه و خمس و عُشر (يک دهم) اموال، و هر گونه ماليات را از آنها برداشتم ... . هر سال از بيت المال، صد لباس در ماه رجب، و صد لباس در ماه ذي‌حجه به آنها بدهيد. سلمان از اين رو از جانب ما شايستة اين اکرام و احترام گرديده که بر بيشتر مؤمنان، برتري يافته است و از طريق وحي براي من ثابت شده که: اشتياق بهشت به (سلمان)، بيش از اشتياق او به بهشت است. سلمان، مورد اعتماد من و خيرخواه پيامبر خدا و مؤمنان است. سلمان از خاندان ماست ...». اين سفارش‌نامه را علي بن ابي طالب(ع) به فرمان رسول خدا(ص) نوشت و سلمان، ابوذر، مقداد، عمّار، بلال و جماعتي بر آن، گواه شدند.30 ديگر ايرانيان مسلمان در زمان پيامبر(ص) در عصر پيامبر(ص) و اندکي پس از رحلت ايشان، ايرانيان بسياري به اسلام گرويدند که دربارة آنها به اختصار توضيح مي‌دهيم: - سلمان فارسي مي‌گويد: «وقتي که وارد مدينه شدم، زني اصفهاني (به نام اُمّ الفارسيه) را ديدم که قبل از من به حضور پيامبر(ص) رفته و مسلمان شده بود. او مرا به سوي آن حضرت راهنمايي کرد».31 - ابن حجر مي‌نويسد: «مردي از ايرانيان به نام ابوشاه، پاي منبر رسول خدا(ص) بود و خطبة بليغ و سودمند آن حضرت را مي‌شنيد. پس از پايان خطبه، به حضور رسول خدا(ص) آمد و گفت: دستور بدهيد اين سخنان را براي من بنويسند. آن حضرت به آنهايي که سواد نوشتن داشتند، فرمود: اين سخنان را براي ابوشاه بنويسيد».32 - جواني ايراني در جنگ اُحد، در صف سپاه اسلام، ضربتي سخت بر دشمن کوبيد و فرياد برآورد: «بگير اين ضربت را از من، که من جواني پارسي هستم». رسول خدا(ص) دريافت که سخن او ممکن است شعلة تعصّب نژادي ديگران را برافروزد، به آن جوان فرمود: « بگو: بگير از يک جوان انصاري!».33 - باذان بن ساسان که نام او را بادان و بادام هم نوشته‌اند، فرمانرواي ايراني يمن بود که از سوي خسرو پرويز بر آن ديار، حکومت مي‌کرد و بر سرزمين‌هاي حجاز و تهامه نيز سرپرستي داشت. پس از آن که سفير پيامبر اسلام(ص) (عبدالله بن حُذافه سهمي) به دربار خسرو پرويز رسيد و نامه آن حضرت را به امپراتور ايران داد. پادشاه ايران برآشفت و نامه آن حضرت را پاره کرد و سپس دستور دستگيري پيامبر و اعزام ايشان را به تيسفون، به باذان صادر کرد و همچنين به او فرمان داد تا گزارشي دربارة فعاليت‌هاي محمّد (پيامبر اسلام) به او ارائه دهد. باذان هم دو تن از ايرانيان به نام‌هاي بابويه و خُرّه خسرو را به مدينه فرستاد تا از چند و چون اسلام، آگاهي بياورند؛ امّا آنها ناباورانه، خود را با جامعه‌اي نوبنياد و سپاهي با ايمان که تا سرحدّ جان از پيامبرخود پاسداري مي‌کرد، مواجه ديدند. از اين رو، با آن که اجراي فرمان را ناممکن مي‌دانستند، ولي دست کم، چاره‌اي جز ابلاغ مفاد آن به پيامبر(ص) نداشتند. پيامبر(ص) نيز در پاسخ، با تبسّمي معنادار، از قتل خسروپرويز به دست پسرش شيرويه در شب قبل، خبر داد. اين پيشگويي صحيح پيامبر(ص)، باذان و ديگر فرماندهان ايراني را به اسلام، متمايل کرد، به همين سبب، باذان، هيئتي را با هداياي بسيار به نزد رسول خدا(ص) در مدينه اعزام داشت. اين هيئت، خواستار آن بود که پيامبر(ص) کسي را براي آموزش اسلام به جانب يمن، گسيل فرمايند و فرمانرواي مسلماني را براي ايرانيان و مردم يمن برگزينند. آن حضرت نيز، ضمن ارسال هدايايي، حضرت علي(ع) را براي آموزش اصول و فروع آيين اسلام به ايرانيان و مردم يمن اعزام کرد و طي فرماني، خودِ باذان را به عنوان کارگزار خويش و حاکم يمن، منصوب فرمود. بدين گونه پيوند مستقيم ميان اسلام و ايرانيان، بدون هيچ درگيري نظامي، نخستين بار از سرزمين يمن آغاز شد. در اواخر عمر رسول خدا(ص)، باذان، وفات يافت و فرزندش «شهر بن باذان» به جاي وي منصوب شد. بعدها پس از ماجراي حجّه الوداع و بيمار شدن پيامبر(ص)، گروهي از اعراب به رهبري «اَسود عَنَسي» به يمن حمله بردند و شهر بن باذان را به شهادت رسانده، و صنعا را تصرف کردند که پيامبر(ص) پس از آگاهي از اين خبر، يک گروه سه نفره ايراني (فيروز، دادويه، جشيش) را مأموريت داد تا اسود را شکست دهند و يمن را بازپس گيرند. آنها هم موفق به اجراي فرمان پيامبر(ص) و خشنودي فراوان ايشان شدند، تا آن جا که پيامبر فرمود: « عنسي کشته شد و قتل او به دست مبارکي متعلق به يک خانواده مبارک، انجام گرفت». وقتي از آن حضرت پرسيدند، چه کسي او را کشت؟ فرمود: «فيروز».34 به هر حال، هر چند نام باذان را در زمره صحابه پيامبر(ص) ذکر کرده‌اند، ولي او چنان که در روايات اسلامي آمده است، مسلمان شدن خود را تنها با نامه‌اي به پيامبر (ص) اعلام کرده و ملاقات حضوري با ايشان نداشته است.35 - بجز اينان، چند تن ديگر از آزادشدگان پيامبر(ص) هم ايراني بودند مثل: هرمز، کرکره، وردان، مهران و يک تن از آنها که نامش ابوضميره بود و نسب و تبار خود را به گشتاسب (پادشاه افسانه‌اي ايران) مي‌رسانيد.36 - آزاد کرده‌اي ديگر، ثوبان نام داشت که سال‌ها بعد از پيغمبر زنده بود و به روزگار معاويه در شام وفات يافت. گويند وقتي پيغمبر گفت: «کيست که براي من، يک خصلت را بر عهده گيرد، تا من براي او بهشت را برعهده گيرم؟»، ثوبان گفت: من، ‌اي پيغمبر خداي! محمد(ص) گفت: «بر عهده گير که از خلق، چيزي طلب نکني». ثوبان پذيرفت و گويند بسا که وقتي سوار بود، تازيانه از دستش مي‌افتاد و از هيچ کس در نمي‌خواست تا آن را بردارد و به دستش دهد. خودش فرود مي‌آمد و آن را برمي‌داشت.37 پي نوشت ها 1.ايرانيان در قرآن و روايات، نورالدّين ابطحي، تهران: به آفرين، 1383، ص15. 2. تفاسير مجمع البيان، الميزان، الدُرّ المنثور، الکشّاف، قرطبي، مراغي و في ظلال القرآن، ذيل ايه مذکور. 3. الغارات، ج1،ص70؛ تاريخ يعقوبي، ج2، ص183؛ نيز ر.ک: 4. بحارالأنوار، ج41، ص137. 5. بحارالأنوار، ج67، ص176. 6. تفسير روح البيان، ج9، ص90؛ تفسير القرطبي، ج9، ص6161. 7. تفسير القرطبي، ج9، ص6161 . 8. بحارالأنوار، ج67، ص174. 9. طبق گفته ابن اثير در کتاب النّهايه، فرّوخ (فرّخ) از فرزندان حضرت ابراهيم بود که داراي نسل فراوان شد و غير عرب از نسل او به وجود آمدند (النهايه، ج2، ص425). 10. تاريخ اصبهان، ابونعيم،ج1،ص4و5. همان، ص6. 11. ربيع الأبرار، زمخشري (مطابق نقل نفس الرحمن، ص31). 12. ر.ک: ايرانيان در قرآن و روايات، ص 65. 13. فارسنامه، ابن البلخي، چاپ دارالفنون کمبريج، ص5. 14. صحيح البخاري و صحيح مسلم و صحيح الترمذي (مطابق نقل جامع الاُصول ،ج10، ص149). 15. برهان قاطع، تصحيح محمد معين، تهران: اميرکبير،1357،ص847. 16. صبح الأعشي، ج 1 ، ص 166 (نقل از : ايرانيان در قرآن و روايات، ص 47). 17. رک: ايرانيان در قرآن و روايات، ص 65. 18. بهجه الآمال، ج4، ص467؛ الدّرجات الرّفيعه،ص203. 19. نفس الرحمن في فضائل سلمان، ص20و 21؛ مکاتيب الرّسول، ج2، ص409؛ تاريخ بغداد ،ج1، ص170. 20. الاحتجاج، طبرسي،ج1،پاورقي ص150. 21. الخصال، صدوق،ج1،ص255. 22. رک: ايرانيان در قرآن و روايات، ص90. 23. با توجه به اين که عدد لشگر مسلمين طبق مشهور، حدود سه هزار نفر بود، طول مجموع خندق را بعضي دوازده هزار ذراع (تقريباً شش هزار متر) تخمين زده‌اند. به گفته بعضي از مورّخان، حفر خندق، در شش روز به انجام رسيد. (طبقات ابن سعد، ج2،ص67) 24. اعيان الشّيعه، ج7،ص386؛ مجمع البيان، ج2، ص427. 25. نفس الرّحمن، ص 31و32. 26. رک: ايرانيان در قرآن و روايات، ص 99. 27. الاختصاص، شيخ مفيد، ص223. 28. شرح نهج البلاغه، ابن ابي الحديد، ج18،ص36. 29. ر. ک: بررسي سير زندگي و حکمت و حکومت سلمان فارسي، سيد عطاء الله مهاجراني، تهران: اطلاعات، 1376،ص171. 30. مناقب ابن شهرآشوب، ج1،ص97؛ بحارالأنوار، ج22،ص368. 31. گلزار اکبري، ص85؛ الاوائل، ص161. 32. نفس المهموم، ترجمه شعراني، پاورقي ص356. 33. سنن ابي داوود، ج2،ص625. 34. وب سايت شوراي گسترش زبان و ادبيات فارسي www.persian-language.org 35 . تاريخ و فرهنگ ايران در دوران انتقال از عصر ساساني به عصر اسلامي، محمد محمدي ملايري، ج1، تهران: يزدان،1372، ص428 ـ433، به نقل از دانش‌نامه آزاد ويکي پديا. 36. بامداد اسلام، عبدالحسين زرّين کوب، تهران: اميرکبير،1384،ص66. 37. همان، ص67.
88	نام و نام خانوادگي: محمد رضا خاکسار - تاريخ: 29 مرداد 91 - 02:20:36 واي مادرم (سلام الله عليها ) . اللهم عجل فرجه و سهل مخرجه .
89	نام و نام خانوادگي: فاطمه - تاريخ: 24 شهريور 91 - 16:15:58 فداي مادرم زهرا(سلام الله عليها) كاش فقط ابوبكر بود.... صورت زهرا(س) كجا و دست نامحرم كجا... كاش سيلي عمر ديگه نبود... قربان محسن بن علي عليه السلام... كاش لگد عمر ديگه نبود... \ ما منتظر منتقم فاطمه(س) هستيــــم... براي فرجش صلوات جناب عمرسليمي اگه سني هستي بسيار به سه خليفه شبيهي... آنها هم احترام علي (ع) که هيچ احترام پيامبري که قبولش داشتند هم نگه نداشتن تو هم حتي به خاطر پيامبري که قبولش داري ذره اي احترام فاطـــمه سلام الله عليها که دختر پيامبرت است را نگه نداشتي... اگر دوست داري انشالله که با خلفاي خود محشور شوي...
90	نام و نام خانوادگي: مولوي عبد الحميد - تاريخ: 18 مهر 91 - 15:06:46 السلام عليکم مگر در کتب شما روافضه نيست که قال جعفربن محمد: کان سبب وفاتها ضربه قنفذ (کافي ،بحار الانوار و....)پس چرا به عمر و ابوبکر (رضي الله عنهما) شهادت حضرت زهرا را نسبت ميدهيد؟؟؟!! سوال 2:در همين حديث عبارت وفات آمده نه شهادت پس بگوييد وفات زهرا نه شهادت زهرا و قنفذ وسيله الهي براي وفات او بوده نه قاتل مستقيم و عمدي اجل زهرا سر رسيد در ضمن در کتب خودتان آمده زهرا دعا مي کرد هر چه سريع تر به پدرش رسول الله(صلي الله عليه وسلم )ملحق شود که خدا دعاي فاطمه را به دست قنفذ مستجاب کرد!!!اگر مسانيد را خواستيد کامل در مکاتبه بعد خدمتتان مکتوب کنم!! جواب نظر: باسلام دوست گرامي اولاً اين روايت در كتاب كافي نيامده است و آنچه در جاهاي ديگر مانند كتاب بحارالانوار آمده هم با آنچه شما نوشته ايد فرق دارد صحيح آن به اين صورت است: «كَانَ سَبَبُ وَفَاتِهَا أَنَّ قُنْفُذاً مَوْلَى عُمَرَ لَكَزَهَا بِنَعْلِ السَّيْفِ بِأَمْرِهِ فَأَسْقَطَتْ مُحَسِّناً وَ مَرِضَتْ مِنْ ذَلِكَ مَرَضاً شَدِيداً ؛ سبب وفات فاطمه سلام الله عليها اين بوده است كه قنفذ غلام عمر به امر مولايش با غلاف شمشير ضربه‌اي بر فاطمه سلام الله عليها وارد ساخت كه از آن ضربه محسن سقط گرديد و فاطمه سلام الله عليها شديدا مريض شد.» (بحار/43 /170) ثانياً كلمه وفات در مورد شهادت كساني مانند امام حسين عليه السلام و امام علي عليه السلام نيز در روايات و نقلهاي تاريخي بكار رفته است. و حال آنكه شهادت آنها قطعي و مسلم است، كه مي توانيد مواردي را در اين آدرس بيابيد:www.valiasr-aj.com/fa/page.php ثالثاً در مورد عمر و عثمان هم در روايات تعبير وفات آمده است(در همان آدرس مواردي را مشاهده كنيد.) آيا مي پذيريد؟ آيا اين دليل مي شود كه آنها به مرگ طبيعي از دنيا رفته اند؟ رابعاً در روايت قرينه «لكزها بنعل السيف...» وجود دارد كه فهميده مي شود منظور شهادت است. خامساً در روايات ديگري به شهادت ايشان تصريح شده است مانند: قال رسول اللَّه (ص): «... فتكون اوّل من يلحقنى من اهل بيتى فتقدم علىّ محزونة مكروبة مغمومة مقتولة ». (فاطمه) اولين كسى از اهل‏بيتم مى ‏باشد كه به من ملحق مى ‏گردد، پس بر من وارد مى ‏شود، محزون، مكروب، مغموم، مقتول...(فرائد السمطين ج 2، ص 34) قال موسى بن جعفر (ع): انَّ فاطمة (س) صدّيقة شهيده.(اصول كافى ج 1، ص381) چقدر سؤال دوم شما مضحك است! يعني چه كه فردي وسيله الهي وفات ديگري شود!!!؟ آيا در مورد قاتلين عمر و عثمان هم چنين اعتقادي داريد؟ دعاي حضرت زهرا سلام الله عليها براي رسيدن مرگشان بعد از اين لطمات و جسارتها و اهانت قنفذ ملعون بوده نه قبل از آن تا بگوييد حضرت دعا كردند و خداوند به اين صورت دعاي ايشان را مستجاب كرد! در پايان ضمن ناديده گرفتن توهين شما!، شما را به مطالعه اسناد شهادت كه در بخشهاي مختلف سايت بررسي شده ارجاع مي دهيم و براي نمونه يكي از آدرسها را در زير لينك مي دهيم: www.valiasr-aj.com/fa/page.php موفق باشيد گروه پاسخ به شبهات (1)
91	نام و نام خانوادگي: غضنفري - تاريخ: 19 مهر 91 - 01:00:59 جناب مولوي عبدالحميد: آيا به نظر شما وهابيها.يزيد ملعون شخصا امام حسين عليه السلام را به شهادت رسانده يا شمر ملعون ؟ پس چرا مسلمين يزيد زنازاده را لعن ميكنند؟
92	نام و نام خانوادگي: داوود - تاريخ: 20 مهر 91 - 17:07:02 صاحب کامنت87برادرعزيزوبزرگوار"دوستدار اهل بيت"سلام خداوندبرتو وبرهمه دوستداران قرآن واهلبيت عليهم السلام. مطالب شمادرشان جناب سلمان فارسي آنقدرزيباوخواندني بودکه اگربه من بگويندنظرات کاربران اين سايت رانمره بده من ازنظرشخصي خودم به جِدّ،نمره20رابراي شمالحاظ مي کنم اميدوارم که خداوندمتعال،طول عمرپربرکت به شماعنايت فرمايدوشماراباقرآن وعترت محشورنمايداحسنتم.والسلام
93	نام و نام خانوادگي: ميثم حيدري - تاريخ: 06 آبان 91 - 23:25:09 عبدالملک بن عبدالله بن يوسف جويني مشهور به امام الحرمين جويني متکلم، دانشمند و فقيه مسلمان شافعي مذهب (419هـ - 478هـ)اين از امام الحرمين جويني اهل سنت . منبع : ويکيپديا و حال اين جويني که به اهل سنت نسبت داده شده . الكتاب : فرائد السمطين في فضائل المرتضى والبتول والسبطين المؤلف : الشيخ إبراهيم بن محمّد بن المؤيد الجويني الخراساني المتوفى سنة 730 هـ المحقق : الشيخ محمّد باقر المحمودي التصنيف : كتب الحديث / الفضائل عدد المجلدات : 2 المصدر : مكتبة شبكة الإمامين الحسنين (عليهما السلام) للتراث والفكر الإسلامي دانلود کتاب وي الجويني (644 - 722 ه‍ = 1246 - 1322 م) إبراهيم بن محمد بن المؤيد أبي بكر بن حمويه الجويني صدر الدين أبو المجامع : شيخ خراسان في وقته . من أهل (جوين بها رحل في طلب الحديث فسمع بالعراق والشام والحجاز وتبريز وآمل طبرستان والقدس وكربلاء وقزوين وغيرها وتوفي بالعراق عرفه ابن حجر (في الدرر) بالشافعي الصوفي وقال : خرج لنفسه تساعيات وجعله الأمين العاملي من أعيان الشيعة ولقبه بالحموئي (نسبة إلى جده حمويه) وقال : له (فرائد السمطين في فضائل المرتضى والبتول والسبطين - خ) في طهران (الجامعة المركزية 583) في 160 ورقة وقال الذهبي : شيخ خراسان كان حاطب ليل - يعني في رواية الحديث - جمع أحاديث ثنائيات وثلاثيات ورباعيات من الأباطيل المكذوبة وعلى يده أسلم غازان [الأعلام لخير الدين الزركلي الجزء1 صفحة63] کساني که در اين نام مشترک هستند : 323 هـ موسى بن العباس الجويني الملقب بشيخ الإسلام 438 هـ عبد الله بن يوسف بن عبد الله 478 هـ عبد الملك بن عبد الله بن يوسف الجويني الملقب بإمام الحرمين 722 هـ إبراهيم بن محمد الجويني اقاي حيدر کرار اين خيانت بزرگ علماي شما و کپي کردن هاي شما به کجا خواهد رسيد ؟ خجالت خوب چيزيست !!! لطفا حرف خود را پس بگيريد يا بر اين حرف دليل بياوريد !!! جواب نظر: باسلام دوست گرامي در مورد جويني در آدرس ذيل بحث و برسي شده است مراجعه كنيد: www.valiasr-aj.com/fa/page.php موفق باشيد گروه پاسخ به شبهات (1)
94	نام و نام خانوادگي: محمود - تاريخ: 11 آبان 91 - 13:06:30 مولوي عبدالحميدخان دستت درد نکنه چشممونوبازکردي احسنت وصدبارک الله! ما اون وقت تاحالا اشتباها دشمنان وقاتلان خاندان نبوت رو لعنت ميکرديم خداازسرتقصيراتمون بگذره!!!يزيد(لعنت الله عليه وعليهمااجمعين)منبعدبايدموردستايش قراربگيره چون امام حسين عليه السلام آرزوي شهادت در راه خدا را داشت و اون(ملعون)با نيت خالص وبراي تقرب الهي پسرپيغمر رابه شهادت رسوندتا لطفي درحق امام کرده باشه !!!چه ثوابي قاتلان حضرت يحيي نبي عليه السلام برده اندکاش آقاي مولوي هم آن زمان بود و از اين ثواب عظيم بهره مند ميشد!!!جل الخالق سرم داره سوت مي کشه؛شيطون چه ثوابي مي بره واي واي واي چون کمک کرده تا خدا (العياذبالله)بتونه بنده هاي خوب رو ازبد تميز بده ؛ من برم يه ذره شربت مگس بخورم چون دارم قاطي ميکنم از دست منطق قوي آقاي مولوي! آخه شربت مگس به درک راحتتر استدلالهاي قوي وهابيون کمک ميکنه!موفق باشيد.
95	نام و نام خانوادگي: عبدالرحمان - تاريخ: 02 آذر 91 - 11:23:24 چرا به مطالب من كه درباره متعه و شهادت حضرت زهرا از منابع خودتان بود جواب نمي دهيد واصلا نظر من را ثبت نكرديد
96	نام و نام خانوادگي: مجتبي - تاريخ: 17 دي 91 - 19:44:02 در مقاله ثابت کرده حديث صحيح http://ahlaalsalawat.montadarabi.com/t4972-topic
97	نام و نام خانوادگي: منصور الماسي123456 - تاريخ: 12 بهمن 91 - 18:05:31 ابن حجر مكى در جلد دهم فتح البارى مى نويسد: ابوطلحه زيد بن سهل در منزل خويش مجلس دوستانه اى تدارك ديده بود و ده نفر را به آن مجلس دعوت نمود كه همگى شراب نوشيدند. نام اين ده نفر را چنين ذكر مى كند: 1-ابوبكر بن ابى قحافه 2- عمر بن الخطاب 3- ابوبكر بن شغوب 4- ابوعبيده جراح 5-ابى بن كعب 6-سهل بن بيضا 7-ابوايوب انصارى 8- ابوطلحه (صاحب مجلس) 9-ابودجانه سماك بن خرشه 10-انس بن مالك (در آن زمان 18 ساله و ساقى مجلس بوده است) خبر فوق را نيز بيهقى در جلد هشتم كتاب «سنن» از خود انس بن مالك نقل مى كند كه مى گويد: من در آن روز از همه كوچكتر و ساقى مجلس بودم و ابوبكر نيز اشعارى در مرثيه كفار و مشركين و كشته شدگان بدر مى سرود!؟ بخارى نيز در صحيح خود در تفسير آيه خمر، مسلم در صحيح خود در كتاب «اشربه باب تحريم الخمر»، امام احمد حنبل در جلد سوم مسند، سيوطى در جلد دوم درالمنثور، طبرى در جلد هفتم تفسير، عسقلانى در جلد چهارم اصابه و بدر الدين حنفى در جلد دهم عمدة القارى، مطلب فوق را آورده اند و با توجه به تاريخ مندرج در اين كتب، معلوم مى شود كه اين مجلس بعد از نزول آيات تحريم شراب بوده است.
98	نام و نام خانوادگي: محمد اصغري - تاريخ: 14 بهمن 91 - 14:34:11 «سلام و درود بر همه ي حق طلبان و حق جويان و بندگاه مخلص خدا» و شما اي عمرسليمي هنگامي که مطالب و گفته هاي شما را مي خواندم از جهل و ناداني شما به خنده آمدم و ازگستاخي و جسارت شما به ...... هر چند دوستان عزيزتر از جانم پاسخ هاي را به شما دادند و حتما هم خوانده ايد و تا اندازه اي هم کافي بوده اما بنده نيز براي اداي دين نسبت به خدا ،رسول گرامي اش(ص)،مولايم علي(ع)،ويگانه بانوي دو عالم حضرت فاطمه ي زهرا(س)بر خودم واجب نمودم که پاسخ شما را با مطالبي که علماي معروف خودتان هم در کتابهاي به اصطلاح معتبرشان آورده اند را بيان کنم تا در روز قيامت شرمنده خدا و اين بزرگواران نباشم. در ابتدا گفتيدکه اصلا شعيه نبوده؟!! اولا شيعه يک مذهب است نه يک هذب و آن هم مذهبي که در زمان رسول مکرم اسلام(ص)پاي ريزي شد ثانيا:طبق اخبار معتبري که در کتابهاي خودتان نيز وجود دارد.اصطلاح شيعه از زمان رسول خدا به دستور آن حضرت به پيروان امام علي (ع) اهدا گرديد. و اينکه اين احاديث را شما نديده ايد،تقصير ما نيست ما ديده ايم و حق را يافت ايم.بدانيد که خداوند به کتمان کنندگان حق وعده ي عذاب داده است. در کتابهاي خودتان از ابن عباس نقل شده که وقتي آيه ي:«ان الذين آمنو و عملو الصالحات الئک هم خيرالبريه»نازل شد،رسول خدا رو به امام علي(ع) کردو فرمود:يا علي تو و شيعيانت خيرالبريه هستيددر روز قيامت شما از خدا راضي خواهيد بود و خدا هم از شما راضي است. و دوشمنان شما در حالي که دستاهايشان به گردنشان بسته شده است وارد صحراي محشر ميشوند. آيا در کتابهاي خودتان نخوانده ايد که که در آن عمار،مقداد،سلمان،ابوذر را با لفظ شيعه مي خواندند چون در در روز سقيفه ازبيعت باابوبکر خوداري کردند! آيا ابوذر و سلمان به قوا شما ازستارگان هدايت نيستند!!! آيا در کتابهاي خودتان ازرسول خدا(ص) روايت نشده که خدا مرا به دوستي با علي،سلمان،ابوذر. مقداد دستور داده است.شايد شما فقط چند نفري که در سقيفه بلوا راه انداختند را جز صحابه مي دانيد! اين مطلب را هم خوب است بدانيد که رسول خدا(ص)مکررا علي(ع) را ازابوبکرمقدم شمرد مثلا در قضيه ي تبوک،در امر وسايت،درشکستن بت هوبل، برگرداندن ابوبکرازنيمه ي راه و فرستادن علي(ع)براي تبليغ سوره ي برائت،حديث جابر،حديث منزلت،حديث ثقلين،حديث غدير(مائده/67)....از آيه ي ولايت(مائده/55)، آيه ي تطهير(احزاب /33)...معلوم ميشود که امام علي(ع) و فرزندانش بر گزيده ي خدا بودند.حال شما از رو ي جهل و يا از روي تعصب جاهلانه اين گونه مي گويد؟!البته شايد اين گونه مطالب از طريق علمايتان شنيده باشيد چرا که اگر آنها در گمراه کردن مردم خود بيشترين نقش را نداشته باشند کمترين نقش را هم ندارند. علماي خودتان نقل کرده اند جمعي از اصحاب بعد از نازل شدن آيه ي [قُلْ لا أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْراً إِلاَّ الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبى ]؛ شورى (42)، آيه 23.؛ [بگو من هيچ مزد و پاداشى بر رسالتم درخواست نمى كنم؛ جز دوست داشتن نزديكانم (-(اهل بيتم )-)]. عرض کردند:يا رسول الله نزديکان شما که مودتشان بر ما واجب است چه کساني هستند؟رسول خدا فرمودند:ايشان علي،فاطمه،حسن،حسين و فرزندان او هستند. جالب اينجاست که شافعي در کتابش مي نويسد:اي اهل بيت رسول خدا(ص)محبت شما را خدا به ما واجب کرده است در عظمت و قدر شما همين بس که اگر کسي در نمازش بر شما صلوات نفرستد،نمازش پذيرفته نمي شود. حديث ديگري نقل مي کنم تا شما بدانيد آن کس که در نزد خدا ورسولش محبوب تر است علي است نه ابوبکر: از عايشه منقول است که رسول خدا(ص) به او فرمود:اين علي محبوب ترين مردان نزد من و گرامي ترين آنها است پس حق اورا بدان و او را گرامي بدار. حديث ديگري که هيچ کس نمي توند در سندش شک کند حديث «طير مشوي» است(چه شيعه و چه اهل سنت) براي رسول خدا مرغ برياني اورده شدحضرت قبل از خوردن آن دست به دعا برداشته و به پروردگار عرض کردند:پروردگارا محبوبترين خلق خودت را نزد من بفرست تا با من هم غذا شود«انس» که ناقل اين حديث و خدمتکار رسول خدا بود،مي گويد:بعد ازمدتي کسي در خانه را زد ،ديدم علي است.من او را نپزيرفتم و عذر آوردم تا شايد يکي از قبيله ي خودم بيايد و صاحب اين امتياز شود دوباره در خانه کوبيده شد.وديدم علي است،بعد ازمرتبه ي سوم پيامبر(ص) به من امر فرمود در را باز کنم،علي وارد شدو با رسول خدا هم غذا شد.«همان طور که گفتم اين حديث حديثي است که هيچ کس نمي تواند در سندش شک کند» پيروي از اهل بيت(ع) طبق نظر ما نبوده بلکه طبق دستور صريح پيامبر بوده،رئيس شيعه امام علي (ع)در دامن رسول مکرم اسلام تربيت يافت و مکررا رسول خدا(ص) به علي مي فرمودند:اطاعت تو اطاعت من است و مخالف با تو مخالف با من است و همچنين مي فرمودبر قران و عترت من تقدم بجوييد و ازخدمت به آنان سرپيچي مکنيد تا هلاک نشويد.پس اينکه گفتيد شيعه قبلا وجود نداشته براستي که حرف باطلي است. حال از شماسوالي دارم،مگر نمي گوييد که امامانتان داراي زهد و علم و تقوا بودند،پس چرا بعضي از آنها بعضي ديگر را تکفير مي کردند؟!! در حالي که همه ي شما مي دانيد که امامان(ع) ما با هم هيچ اختلافي که باهم نداشتند هيچ از هرگونه خطا و اشتباهي هم به دور بودند(طبق آيه تطهير که شما هم آن را قبول داريد البته نه علماي کينه توزتان) همه مي دانيد که شافعي شيعه نيست با اين حال مي گويد کسي شوم تر از ابو حنيفه متولد نشده است! غزالي که از بزرگان شما است مي گويد:ابو حنيفه شريعت را وجگون کرد.... که در نتيجه ي آن شرع ويران شد.هرکس اين عمل را عمدا انجام دهد کافر است و اگر سهوا مرتکب عمل ابو خنيفه شود فاسق است. اين نکته ي دقيق به خوبي ميتواند حق را براي افراد زيرک و باهوش آشکار کند. و اينکه گفتيد تنها هتک حرمت در تاريخ يعقوبي آمده و او شيعه بوده حکايت از نا خوش بودن حال شما دارد! چرا که اول مي گوييد ما متقدمي نديده ايم که شيعه باشه، و بعد مي گويد که يعقوبي شيعه بود.!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! و اينکه مي گويد ما نديده ايم تقصيرما نيست. خوب است همان طور که ما کتابهاي به اطلاح معتبر شما را ميخوانيم شما هم کتاب هاي معتبر ما را بخوانيد تا دچار اينگونه تناقضات نشويد. آنقدر اين واقعه ي تلخ و ناگوار بزرگ بوده که هيچ انسان جوياي حق(با ديدن اين همه مدارک و اسناد که در کتابهي حتي اهل سنت يافت مي شود) نمي تواند در رخداد اين حادثه شک کند. جريان بدين شرح است: هنگامي که ابوبکر - منتخب سقيفه - که تنها توسط حاضرين در سقيفه انتخاب شده بود، از اجتماع آنان(شيعيان علي(ع)) و عدم بيعت با وي مطلع شد؛ عمر را روانه خانه فاطمه (عليها السلام) نمود تا امام علي (عليه السلام) و سايرين را به زور براي بيعت در مسجد حاضر نمايد. عمر نيز با عده‌اي به همراه پاره آتش، روانه خانه فاطمه (عليها السلام) شد)در جايي ديگر آمده که عمر ابتدا قسم ياد کرد که خانه را به آتش مي کشد و به قسمش هم وفا کرد). هنگامي که بر در خانه حاضر شد، فاطمه (عليها السلام) به پشت در آمد و علت حضور آنان را جويا شد. عمر علت را حاضر نمودن امام علي (عليه السلام) و ديگران در مسجد براي بيعت با ابوبکر عنوان نمود. فاطمه (عليها السلام) آنان را از اين امر منع نمود و آنان را مورد توبيخ قرار داد. در نتيجه عده‌اي از همراهيان او (عمر)متفرق گشتند. اما در اين هنگام او که از عدم خروج معترضين آگاهي يافت، تهديد نمود در صورتي که امام علي (عليه السلام) و سايرين براي بيعت از خانه خارج نشوند، خانه را با اهلش به آتش خواهد کشيد. و اين در حالي بود که مي‌دانست حضرت فاطمه (عليها السلام) در خانه حضور دارد. در اين موقع عده‌اي از معترضين از خانه خارج شدند که مورد برخورد شديد عمر قرار گرفتند و شمشير برخي از آنان نيز توسط او شکسته شد. اما همچنان امير مومنان، فاطمه و کودکان(امام حسن(ع)و امام حسين(ع))آنان در خانه حضور داشتند. بدين ترتيب عمر دستور داد تا هيزم حاضر کنند و به وسيله هيزمهاي گردآوري شده و پاره آتشي که با خود همراه داشت، درب خانه را به آتش کشيدند و به زور وارد خانه شدند و به همراه عده‌اي از همراهانش خانه را مورد تفتيش قرار داده و امام علي را به زور و با اکراه به سمت مسجد کشان کشان بردند. در حين اين عمل، فاطمه (عليها السلام) بسيار صدمه ديد و لطمات فراواني را تحمل نمود اما باز از پا ننشست و بنا بر احساس وظيفه و تکليف الهي خويش در دفاع از ولي زمان و امام خود به مسجد آمد. عمر و ابوبکر و همراهان آنان را در مسجد رسول خدا مورد خطاب قرار داد و آنان را از غضب الهي و نزول عذاب بر حذر داشت. اما آنان اعمال خويش را ادامه دادند... اين مطالب درکتاب هاي معروف اهل سنت با همين مضمون نيز بيان شده است (شما گفتين که منبع ديگري نديده ام اگر واقعا جوياي حق هستي اين هم منابع)از جمله: 1-كتاب المصنف، ج 7، ص 432، حديث 37045، كتاب الفتن/2- ابن عبدالبر، در الاستيعاب،ج 3،ص 975./3-بلاذرى، انساب الاشراف، ج 1، ص 586/4_ ابوالفداء، تاريخ ابى الفداء ج 1 ص 156. دار المعرفة، بيروت/5- صحيح بخارى، ج 1، ص 120،/6_كتاب العلم، باب 82/7_كتابةالعلم،9.5/8-الملل والنحل،شهرستاني،ص83.... ابن ابي الحديد نقل مي کند: که حضرت زهرا (س)فرمودند امر ميکنم خدايي را که از پرتو نور رحمتش اهل آسمان و زمين بندگي مي کنندو ذات اقدس او و هدف تماميه اين وسايل مي باشد و ما هستيم اين وسايل در ميا ن خلق. پيامبر مي فرمايند:بعد از من فتنه اي بر پا خواهد شد پس در چنين زماني با علي باشيد، او اولين کسي است که در روز قيامت با من مصافحه مي کند او جدا کننده ي حق از باطل است. در جايي ديگر مي فرمايند:اي جماعت انصار، آيا شما را به کسي که تمسک به او از هرگونه گمراهي است دلالت نکنم؟گفتند آري اي رسول خدا،پيامبر فرمودند:همانا او علي است پس به خاطر دوستي من او را دوست بدبريد و به خاطر کرامت من او را اکرام کنيد همانا آنچه که به شما گفتم،طبق دستور خداوند و توسط جبرئيل بود. و مي فرمايند: علي با حق است و حق با علي و اين دو هيچ گاه از هم جدا نمي شوند. براستي اگر خلافت ابوبکر به حق بود نبايد علي نيز با ابوبکر بيعت ميکرد؟!!! يا شايد از نظر شما 6ماه بعد(بعد از شهادت همسراش فاطمه ي زهرا(س)) و آن هم به زور و تهديد که اگر با من بيعت نکني به خدا قسم گردنت را مي زنيم و شمشيري که به گردن مبارکش کذاشته بودند.....در کتاب هاي خودتان هم(ازجمله:بلاذري)نقل است که با تمام اين تهديد ها باز هم علي(ع)که دستانش را بسته بود،اطرافيان ابوبکر نتوانستند دستان مبارکش را باز کنند. و در آن هنگام خود ابوبکر جلو آمدو دستانش را به دستان علي (ع) زد. کجاي اي بيعت را مي توان با ميل و رقبت دانست؟؟؟کجاي اين را؟؟؟ از ابو عيوب انصاري هنگامي که به خاطر پيروي از علي و بيعت نکردن با ابوبکر اعتراض کردند منقول است:که گفت از رسول خدا شنيدم که به عمار فرمود:اي عمار اگر تمام مردم به راهي مي روند و علي به تنهايي به راهي مي رود تو به همان راهي برو که علي مي رود از بقيه ي مردم بي نيازي بجويي.اي عمارعلي تو را از هدايت بر نمي گرداند و تو را به هلاکت راهنمايي نمي کند.اي عمار اطاعت از علي اطاعت از من است و اطاعت از خدا است. اميد وارم که افرادي چون عمر سليمي که در گمراهي آشکارا هستند و با ديدن اين همه مطالب حتي در کتابهاي خودشان باز هم تعصبهاي جاهلانه را کنار نمي گذارند و در مقابل حق پافشاري ميکنند و ايستاده اند،راه حق را يافته و در گمراهي نميرند«انشاالله». و به خدا سوگند علماي اهل سنت مسئول گمراهي مرم اند چراکه آنان امر را بر مردم مشتبه مي کنند و حقايق تاريخي را ساخته و پرداخته ي شيعيان معرفي ميکنند در حالي که در کتابهاي خودشان اسناد کافي بر شناخت حق و حقيقت موجود است. و بدانيد که خداوند در قرآن به کتمان کنندگان حق وعده ي عذاب داده است«««اللهم عجل لوليک الفرج»»»
99	نام و نام خانوادگي: سبا - تاريخ: 19 بهمن 91 - 23:00:25 سلام مطلب خيلي خوب و کاملي بود . هر کسي که عقلش هنوز کار کنه قطعا متوجه ميشه . تورو خدا اين نظرات چندش آور طرفداراي مکتب خلفا رو نشون ندين آدم فقط گريش ميگيره براي غريبي و مظلوميت اميرالمومنين و خانوادش
100	نام و نام خانوادگي: فيروز ابولولو - تاريخ: 07 اسفند 91 - 14:00:32 سلام : آقاي عمر سليمي معلوم مي شه تو اصلا مسلمون نيستي چرا توهين به دختر رسول خدا مي كني مگر حضرت فاطمه دختر رسول خدا نيست بي شعور تو اصلا كتاب هاي خودتونو نخوندي به خدا قسم اين كامتي كه گذاشتي فقط بي ادبي و بي رهنگي خودتو نشون دادي تورو نبايد لعن كرد بايد دعات كنن كه به راه راست بياي
101	نام و نام خانوادگي: فاطمه املشي - تاريخ: 27 اسفند 91 - 11:15:09 يا رب الفاطمة بحق الفاطمة اشف صدر الفاطمة بظهور الحجة
102	نام و نام خانوادگي: رضوي - تاريخ: 15 فروردين 92 - 17:44:19 بسم الله الرحمن الرحيم با عرض سلام و عرض ادب پاسخ شما به اشکالات وارد شده چيست؟ در سند حديث شخصي وجود دارد به نام علوان بم داود البجلي علوان بن داود البجلي يا علوان بن صالح( م180هـ): البخاري: منكر الحديث العقيلي: له حديث لا يتابع عليه ولا يعرف الا به... لا يعرف علوان الا بهذا مع اضطرابه في حديث أبي بكر أبو سعيد بن يونس: منكر الحديث سعيد بن عفير: زاقولي من الزواقيل لسان الميزان، ابن حجر 4/188 رقم ترجمه 502 الضعفاء الكبير، العقيلي 3/419 رقم ترجمه 1461 حافظ الذهبي : منکرالحديث .ميزان الاعتدال 3/108 رقم ترجمه5763 حافظ الهيثمي در بيان حکم سند روايت مذکور مي نويسد: رواه الطبراني وفيه علوان بن داود البجلي وهو ضعيف وهذا الأثر مما أنكر عليه. طبراني‌ اين‌ حديث‌ را روايت‌ كرده‌ است‌ و در سند آن‌ علوان‌ بن‌ داود بجلي‌ موجود است‌، كه‌ در روايت‌ ضعيف‌ است‌ و روايت‌ مذكور وي‌ مورد قبول‌ قرار نگرفته‌ است‌. مجمع الزوائد 5/244 رقم حديث 9030 جواب نظر: با سلام دوست گرامي در پاسخ اين اشكالات به چند نكته بايد توجه كرد: 1-اين روايت با چندين سند نقل شده است كه تنها در يكى از آن‌ها «علوان بن داوود» وجود دارد؛ از جمله شمس الدين ذهبى پس از نقل روايت مى‌گويد: رواه هكذا وأطول من هذا ابن وهب، عن الليث بن سعد، عن صالح بن كيسان، أخرجه كذلك ابن عائذ.ابن وهب و نيز ابن عائذ، اين روايت را با تفصيل بيشترى نقل كرده‌اند.الذهبي، شمس الدين محمد بن أحمد بن عثمان، (متوفاي748هـ)، تاريخ الإسلام ووفيات المشاهير والأعلام، ج 3، ص 118، تحقيق د. عمر عبد السلام تدمرى، ناشر: دار الكتاب العربي - لبنان/ بيروت، الطبعة: الأولى، 1407هـ - 1987م. در اين سند هيچ نامى از علوان بن داوود به ميان نيامده و ليث بن سعد به طور مستقيم‌ از صالح بن كيسان روايت را نقل كرده است. ابن عساكر نيز با اين سند روايت را نقل مى‌كند: أخبرنا أبو البركات عبد الله بن محمد بن الفضل الفراوي وأم المؤيد نازيين المعروفة بجمعة بنت أبي حرب محمد بن الفضل بن أبي حرب قالا أنا أبو القاسم الفضل بن أبي حرب الجرجاني أنبأ أبو بكر أحمد بن الحسن نا أبو العباس أحمد بن يعقوب نا الحسن بن مكرم بن حسان البزار أبو علي ببغداد حدثني أبو الهيثم خالد بن القاسم قال حدثنا ليث بن سعد عن صالح بن كيسان عن حميد بن عبد الرحمن بن عوف عن أبيه... . و پس از نقل روايت مى‌گويد: كذا رواه خالد بن القاسم المدائني عن الليث وأسقط منه علوان بن داود وقد وقع لي عاليا من حديث الليث وفيه ذكر علوان. مدائنى نيز اين روايت را از ليث نقل كرده و در از آن علوان بن داوود نامى‌نبرده و روايتى كه من از ليث نقل كرده‌ام و علوان در آن وجود دارد، با سلسه سند كوتاه‌ترى نقل شده است. ابن عساكر الشافعي، أبي القاسم علي بن الحسن إبن هبة الله بن عبد الله (متوفاي571هـ)،‌ تاريخ مدينة دمشق وذكر فضلها وتسمية من حلها من الأماثل، ج 30، ص417 ـ 419، تحقيق محب الدين أبي سعيد عمر بن غرامة العمري، ناشر: دار الفكر - بيروت - 1995. بلاذرى در انساب الأشراف همين روايت را با سند ذيل نقل مى‌كند: حدثني حفص بن عمر، ثنا الهيثم بن عدي عن يونس بن يزيد الأيلي عن الزهري أن عبد الرحمن بن عوف قال: دخلت على أبي بكر في مرضه... .البلاذري، أحمد بن يحيى بن جابر (متوفاي279هـ) أنساب الأشراف، ج 3، ص 406 ، طبق برنامه الجامع الكبير. 2- اولا :وثاقت عُلوان ثابت است؛‌ ثانياً: نسبت «منكر الحديث» به وى صحت ندارد؛ ثالثاً: بر فرض صحت اين انتساب، منكر الحديث بودن علوان ضررى به اعتبار روايت وارد نمى‌سازد. ابن حبّان ، از دانشمندان مشهور علم رجال اهل سنت، علوان بن داوود را در كتاب «الثقات» ذكر كرده است :عُلْوان بن داود البِجِلّي من أهل الكوفة يروي عن مالك بن مِغْوَل روى عنه عمر بن عثمان الحِمْصي. التميمي البستي، محمد بن حبان بن أحمد أبو حاتم (متوفاي354 هـ)، الثقات، ج 8، ص 526، رقم: 14829، تحقيق السيد شرف الدين أحمد، ناشر: دار الفكر، الطبعة: الأولى، 1395هـ – 1975م.و اين دليل بر وثاقت او است اينكه به بخاري نسبت داده شده است كه وي علوان را منكر الحديث دانسته است، چنين چيزي صحت ندارد؛ با تفحص در كتاب‌هاى بخارى؛ از جمله التاريخ الكبير، الكنى، التاريخ الأوسط و ضعفاء الصغير، هيچ شرح حالى از علوان بن داوود پيدا نكرديم تا به صحت نسبت «منكر الحديث» بودن علوان از ديدگاه بخارى اطمينان پيدا كنيم. نخستين كسى كه اين مطلب ذكر كرده، عقيلى در كتاب الضعفاء الكبير است كه از آدم بن موسى، از بخارى نقل كرده است: حدثني آدم بن موسى قال سمعت البخاري قال علوان بن داود البجلي ويقال علوان بن صالح منكر الحديث. آدم بن موسى مى‌گويد: از بخارى شنيدم كه مى‌گفت: علوان بن داوود بجلى كه به او علوان بن صالح نيز مى‌گويند ، روايات وى غير قابل قبول است. العقيلي، أبو جعفر محمد بن عمر بن موسى (متوفاي322هـ)، الضعفاء الكبير، ج 3، ص 419، تحقيق: عبد المعطي أمين قلعجي، ناشر: دار المكتبة العلمية - بيروت، الطبعة: الأولى، 1404هـ - 1984م. اشكال اساسى اين است كه نامى از آدم بن موسى ناقل سخن بخارى، در هيچ يك از كتاب‌‌هاى رجالى اهل سنت نيامده است و در حقيقت مجهول است؛ چنانچه محمد ناصر البانى در ارواء الغليل در رد روايتى كه آدم بن موسى در سلسله سند آن وجود دارد مى‌نويسد: لكن آدم بن موسى لم أجد له ترجمة الآن. در باره آدم بن موسى تا كنون شرح وتوضيحى نديده ام. الألباني، محمد ناصر (متوفاي1420هـ)، إرواء الغليل، ج 5، ص 242، تحقيق: إشراف: زهير الشاويش، ناشر: المكتب الإسلامي - بيروت - لبنان، الطبعة: الثانية، 1405 - 1985 م. بنابراين اصل استناد چنين سخنى به بخارى قابل اثبات نيست. در ضمن خود بخاري از راوياني كه منكر الحديث هستند نقل روايت كرده است و سخن ديگر درباره علوان اينكه، هر منكر الحديثى نمى‌تواند ضعيف باشد؛ چرا كه اين اصطلاح در باره بسيارى از راويان ثقه نيز به كار رفته است. ذهبى و ابن حجر نيز در جاهايي كه تقويت راوى به نفع آن‌ها بوده، تصريح كرده‌‌اند كه هر منكر الحديثى، ضعيف نيست. ذهبى در ميزان الإعتدال در ترجمه احمد بن عتاب المروزى مى‌گويد: ما كل من روي المناكير يضعّف. هر کسى که روايت منکر نقل کند، نبايد تضعيف ‌شود. الذهبي، شمس الدين محمد بن أحمد بن عثمان، (متوفاي748هـ) ميزان الاعتدال في نقد الرجال، ج 1، ص 259، تحقيق: الشيخ علي محمد معوض والشيخ عادل أحمد عبدالموجود، ناشر: دار الكتب العلمية - بيروت، الطبعة: الأولى، 1995م. ابن حجر عسقلانى در لسان الميزان در ترجمه حسين بن فضل البجلى مى‌گويد: فلو كان كل من روى شيئاً منكراً استحق أن يذكر في الضعفاء، لما سلم من المحدثين أحد. اگر بنا باشد هر کسى که روايت منکرى را نقل کرده است ضعيف بدانيم و نام او را در رديف ضعفا بياوريم، هيچ يک از محدثان و راويان سالم نخواهند ماند. العسقلاني الشافعي، أحمد بن علي بن حجر أبو الفضل (متوفاي852 هـ) لسان الميزان، ج 2، ص 307، تحقيق: دائرة المعرف النظامية - الهند، ناشر: مؤسسة الأعلمي للمطبوعات - بيروت، الطبعة: الثالثة، 1406هـ – 1986م. جهت اطلاع بيشتر در اين مورد به اين آدرس رجوع كنيد www.valiasr-aj.com/fa/page.php موفق باشيد گروه پاسخ به شبهات
103	نام و نام خانوادگي: محمدحسين شکوريان - تاريخ: 17 فروردين 92 - 22:30:17 بسيار عالي بود. اگر بتوانيد به زبان هاي ديگر هم بنويسيد، ديگر حرفي براي گفتن ندارد.
104	نام و نام خانوادگي: رضا عباسي عاشق مادرم زهرا - تاريخ: 29 فروردين 92 - 17:26:25 باسلام وخسه نباشيد روي سخنم با عمر سليمي هست که لطفا بعد تحقيق درست دهانتان را باز کنيد به شما سني ها واقعا گناهم مي ياد که داريرين با چشم باز خودتون رو هلاک مي کنين شما همون کسي هستين که سخن پيامبر رو رد کردين با همون عالم هاي جاهلتون ما کتابي نوشتيم الغدير جوابي باشه براتون اما باز نفهميدين هر چقدر هم براتون دليل مدرک بياريم باز هم قبول ندارين شمارو بايد با زور فهموند اگه ما شيعه ها طرفدار کسي نبودبم که بهش ميگفتن سفره دار مدينه(امام حسن (ع)) تا حالا خيلي وقت بود جلوتون ايستاده بوديم کتاب هاي زيادي هست که خود شما قبول دارين ما شيعه هارو ولي تقصير شما نيست انشاالله روز قيامت شفيع شما همون عمر و ابوبکر(لعنه اله)خواهد بود شفيع ما مولا علي هيچي نميگم شما از نسل همون عمرين اکه کامنت رو هم نذارن ايراد نداره اما من حرف اخرم من فرزند مادر پهلو شکسته هستم هرجا صحبت از در ديوار ميشود بيخيال سيلي زهرا نميشوم فقط دعا کنين به رهبر عزيزمون که فرمود وحدت داشته باشين وگر نه انتقام سيلي مادرم رو خيلي وقطه گرفته بوديم حالا هم منتظر ظهور منجي هستيم تا انتقام مادرم رو بگيرم شما هنوزم نمي خواييد بفهميد که وضو بي ولايت اب بازيست اب بازي کنيد بيشتر بهتون مياد
105	نام و نام خانوادگي: شهاب يگانه - تاريخ: 10 ارديبهشت 92 - 09:56:04 "شيعه ميگويد:" اهل سنت حديث صحيح دارند که اين امر اتفاق افتاده اما عبد الرحمن دمشقيه، نويسنده معاصر وهّابى، مى‌نويسد: در روايت ابوبكر، نام داوود بن عُلْوان بَجَلِى وجود دارد كه بخارى، ابوسعيد بن يونس،‌ ابن حجر و ذهبي و عقيلى وى را منكر الحديث مى‌دانند. و اين گفته دروغ است به دلايل زير: اول: روايت با سند‌هاى ديگر نيز نقل شده است دوم: روايت با سندهاى متعدد تقويت شده است يعني اين روايت با سه سند گوناگون نقل شده است. حتّى اگر فرض كنيم كه همه اين اسناد مشكل داشته باشند، بازهم نمى‌توانيم از حجيّت آن دست برداريم؛ زيرا بر مبناى قواعد علم رجال اهل سنّت، اگر سند روايت از سه عدد گذشت، حتّى اگر همه آن‌ها ضعيف باشد، يك ‌ديگر را تقويت كرده و حجّت مى‌شود؛ سوم: شهادت عالمان اهل سنت بر صحت روايت چهارم: سند روايت درست است تنها اشكالى كه به اين روايت شده، منكر الحديث بودن عُلوان بن داوود بود، اين اشكال مردود است؛ چرا كه ابن حبان شافعى كه به اعتقاد برخى از بزرگان اهل سنت از متشددين در توثيق است، علوان بن داوود را توثيق كرده؛ و منكر الحديث بودن علوان بن داوود قابل اثبات نيست، "پاسخ اهل سنت: " ما يك مقاله 25 صفحه اي شيعه‌ها را خلاصه كرديم، علماي شيعه در اين 25 صفحه، سند فقط يک حديث را در کتب ما بررسي کرده‌اند بنازم همتشان را!! ولي يک سوال! علماي شيعه که اينقدر خبره‌اند و روي حرف علماي متخصص ما در علم حديث حرف مي‌زنند، اين‌ها چرا به خود زحمت نميدهند تا احاديث مهمترين کتاب‌هاي خود را تحقيق کنند و سره را از ناسره و صحيح را از ضعيف جدا کنند؟ ظاهرا که بسيار حوصله دارند و در صفحه صفحه کتاب‌هاي ما ميگردند. ظاهرا راويان احاديث ما را اينطور ميشناسند که ناوارد به امور خيال مي‌کند که اين محققين !!! شيعه، برادران دوقلوي راويان احاديث ما هستند اما آيا اي خواننده شيعه بنظر شما عجيب نيست که يک ايراني نام کوچه پس کوچه‌هاي قاهره را بشناسد اما نام شهرهاي مهم کشور خود مثل تبريز و اصفهان را نشناسد؟! اي خواننده شيعه آيا ميداني مهم ترين کتاب شيعه اصول کافي است. آيا ميداني تا حالا علماي شما در اين کتاب تحقيقي نکرده‌اند و ما نميدانم دقيقا کدام احاديث کافي صحيح است تا در بحث با شيعه از آن‌ها استفاده کنيم؟ تکليف اصول کافي دوجلدي که تا حالا معلوم نشده پس تکليف بحارالانوار 110 جلدي تا روز قيامت معلوم نخواهد شد. با اين کارنامه، باز اين مکاران ميايند درباره يک حديث ما 25 صفحه طولاني مينويسند و روي حرف آلباني و ابن حجر و هيثمي و ذهبي حرف ميزنند درست مثل اينکه يک حجه الاسلام اوگاندايي ايراد بگيرد که هواپيمايي ايرباس آمريکا غير فني ساخته شده در حاليکه خودش يک دوچرجه نميتواند بسازد و بعد خيال کند با پر کردن 25 صفحه حرفش اثبات مي‌شود !! اما آيا علماي شيعه خجالت مي‌کشند کلا و حاشا حالا يک سوال خيلي مهم ديگر (واقعا مهم دقت کنيد ) شما ببينيد شيعه‌ها 25 صفحه عرق ريختند تا ثابت کنند اين حديث بدون شک و ريب صحيح است. بسيار خوب! بسيار خوب!! ما قبول مي‌کنيم که صحيح است تعجب نکنيد بله قبول مي‌کنيم صحيح است!! حالا روايت را اول نقل مي‌کنيم تا شيعه خبط خود را ببيند و بداند با قبول کردن روايت فاتحه مذهب خود را خوانده است و از چاله به چاه افتاده و از نم نم باران به زير ناودان پناه برده! روايت اين است: عبد الرحمن بن عوف مي‌گويد به هنگام بيمارى ابوبكر رضي الله عنه به ديدارش رفتم و پس از سلام، احوال‌پرسى کردم و ابوبكر در جواب گفت: مي‌بيني که رو به مرگم و البته بهترين شما را، بعد از خود برشما امير كردم (يعني عمر رضي الله عنه را ) و در ادامه گفت: من در دوران زندگى بر سه چيزى كه انجام داده‌ام تأسف مى‌خورم، و بر سه کار که انجام ندادم افسوس مي‌خورم سه کار را هم اي کاش از رسول الله مي‌پرسيدم سپس ابوبکر آن نه چيز را برشمرد از جمله گفت اي کاش به خانه فاطمه حمله نمى‌كردم؛ اگر چه آن را براى جنگ بسته بودند و اي کاش خلافت را قبول نمي‌کردم و عمر يا ابوعبيده را براي خلافت پيش ميکردم و به جاي من يکي از ان دو امير مي‌شد. و اي كاش درباره خلافت و جانشيني از رسول الله صلي الله عليه وسلم مي‌پرسيدم که بعد او کي باشد.... الي اخر داستان حالا جواب دندان شکن ما به شيعه! يا عالم شيعي يا حجه الاسلام يا ايت الله !! مگر تو 25 صفحه را سياه نکردي تا صحيح بودن روايت را ثابت کني؟ مگر نمي‌گويي اين روايت درست است خب از اين روايت ثابت مي‌شود که حضرت ابوبکر روحش هم خبر نداشته حضرت محمد حضرت علي را به جانشيني انتخاب کرده است از اين روايت ثابت مي‌شود که واقعه غدير خم يا بقول شما غيد غدير خم از پايه دروغ و بي اساس است و نه ابوبکر مي‌دانسته که پيامبر علي را جانشين خود کرده نه راوي ( عبدالرحمن ابن عوف که فرد مهمي بود) آري اگر عبدالرحمن بن عوف مي‌دانست به ابوبکر مي‌گفت چرا افسوس مي‌خوري (که اي کاش از پيغمبر پرسيده بودم) مگر در عيد غدير خم نگفت علي جانشين است؟ حالا شيعه چه راهي برايش باقي مانده؟ هيچ!! همان کاري را مي‌کندکه در همان 25 صفحه کرده يعني با دقت تمام از اين روايت طولاني فقط يک جمله را انتخاب کرده تا رسوا نشود اي مردم بايد توضيح بدهيد که چرا ابوبکر دم مرگ از حمله به خانه فاطمه نادم است اما در همان حال به آن خيانت عظيم از نظر شما ( غصب خلافت ) اصرار ميورزد و گناه بي لذت مي‌کند ؟ و خلافت را مي‌دهد به عمر و مي‌گويد دادم به بهترين شما! اي مردم ! کسي که سر مظلوم را ميبرد و آن را خوب ميداند آيا معقول است که افسوس بخورد که چرا يک تار موي همان مظلوم را کندم؟( به خانه فاطمه حمله کردم ) اگر داستان شما درباره غصب خلافت درست باشد پس رفتار ابوبکر قابل توجيه نيست پس يا روايت دروغ است يا شما درباره عيد غدير دروغ مي‌گوييد و انتخاب با شماست !! حتي يک شيعه ساده و صد در صد هالو، گمان نميکنم اگر بگوييد: راوي روايت در نقل يک جمله صادق بوده و در نقل جمله بعدي کاذب بوده! اين را از شما بپذيرد. شيعه اگر جواب دارد بگويد. اما نقد سند روايت: نميخواهيم مثل شيعه 25 صفحه پرگويي کنيم چون او اين را دوست دارد. چون آدم بي منطق پرگوست، پس جواب خلاصه اين است: اولا چنانکه در اول گفتم شيعه صلاحيت اين بررسي را ندارد زيرا (کل اگر طبيب بودي،.......صحيح و ضعيف اصول کافي خود را اول جدا نمودي) دوما اين درست نيست که يک روايت دروغ را، اگر سه دروغگو جدا جدا روايت کردند آن روايت صحيح مي‌شود آيا اين را عقل ميپذيرد؟ اين از اصول علم حديث نيست البته دروغ شيعه را انتهايي نيست. آنچه که اهل سنت ( آنهم فقط گروهي از آن‌ها ) مي‌گويند اين است که در عبادات و اذکار و دعا مي‌توان به احاديث ضعيف استناد کرد زيرا اين ضرري ندارد، اما در اعتقادات بايد حتما حديث صحيح باشد و حديث مورد بحث حول اعتقادات است و در اينجا حديث ضعيف اصلا اعتبار ندارد. البته خيلي از علماي اهل سنت، حتي درباره عبادات نيز حديث ضعيف را قبول ندارند و مي‌گويند آنقدر حديث صحيح درباره عبادات داريم که نيازي به احاديث مشکوک نيست. سوما اما از نظر علماي طراز اول اين حديث مردود است مثل نظر هيثمي در مجمع الزوايد اين است: «رواه الطبراني وفيه علوان بن داود البجلي وهو ضعيف وهذا الأثر مما أنكر عليه» اين روايت را طبراني نقل کرده و علوان بن داود در سلسله راويان است که روايتش اعتبار ندارد علاوه بر اين از نظر من که هيثمي باشم مي‌گويم، اين روايت از جمله روايات منکر است ( بخاطر متنش ). و نظر ذهبي در ميزان الاعتدال قال البخاري: «علوان بن داود - ويقال ابن صالح منكر الحديث». وقال العقيلى: «له حديث لا يتابع عليه، ولا يعرف إلا به». وقال أبو سعيد بن يونس: «منكر الحديث». امام بخاري احاديث او را قابل قبول نميدانم و عقيلي مي‌گويد گفته‌هاي علوان قابل پيروي نيست و روايت‌هاي دارد که غير از او کسي نگفته ( در قوطي هيچ عطاري نيست ) و ابو سعيد مي‌گويد که او دروغگو است اما اينکه يک عالم با بقيه اختلاف کرده باشد اين کاري عاديست. اين بسيار اتفاق افتاده، اما نظر علماي اهل سنت عموما همين است و اختلاف چند نفر با اين نظر، از ارزش آن نميکاهد و بي اعتباري علوان بن داود همچنان برقرار است. اما اگر شيعه هنوز اصرار دارد که اين روايت درست و صحيح است پس از چاله به چاه افتاده و خودش خبر ندارد!! يعني بايد تمام متن حديث را قبول کند ( نه فقط نيم جمله را ) يعني بايد عيد غدير خم را باطل بداند "استاد محمدباقر سجودي" جواب نظر: باسلام دوست گرامي؛ اولاً؛ كتب حديثي ما تحقيق و بررسي سندي شده است. شما خبر نداريد مانند آيت الله شبيري زنجاني و مرحوم مجلسي و... ثانياً؛ كتب حديثي رسالتي دارند غير از كتب رجالي و ديدگاههاي علماي رجالي در جرح و تعديل متفاوت است. احترام به ديدگاههاي مختلف، عدم تعمد بر يك نظر خاص و علم كردن آن است. ثالثاً؛ معمولاً اين كتب محل مراجعه علماست و آنها هم از رجال و درايه باخبرند لذا مشكلي عمده اي در صورت ترك اين عمل نمي افتد. اگر ما دنبال تصحيح سند اين روايت هستيم براي پذيرش شماست نه خودمان، چون براي ما از كتب خودمان قطعي است كه ابوبكر چنين كاري كرده است حال فرقي نمي كند او در آخر عمر به اين حقيقت اقرار بكند يا نكند. ثانياً آنچه در مورد «اقرار» در علم «قضا» ثابت شده «اقرار عليه خود» است نه «اقرار به نفع خود»، چون در آن صورت «ادعا» نام دارد و اقرار نخواهد بود و ادعا هم براي اثبات نياز به بينه و دليل دارد. در اين حديث هم آنچه عليه اوست پذيرفته است و آنچه ادعاست مال خودش ما نمي خواهيم،بطور مثال اگر كسي در محكمه بگويد پول فلاني را خورده ام ولي فلاني هم اينقدر از مال مرا برداشته است قاضي اقرار او را مي پذيرد ولي ادعاي او را در مورد ديگري، اگر شاهد و بينه نياورد قبول نمي كند هرچند كه هر دو را با هم و در يك جمله بگويد. اينجا هم همانطور است. مضاف بر اينكه روايت غدير به تواتر ثابت است و با اين روايت رد نمي شود. اما سند روايت، اولاً؛ اسناد متفاوتي دارد چنانكه در متن به آن اشاره شد گويا شما آن را نشنيده گرفته ايد. ثانياً وثاقت علوان ثابت شده است. انتقادي بر دلايل ما داريد عالمانه و با دليل و مدرك ارائه دهيد. ثالثاً منكر الحديث به معناي «روايات او را قابل قبول نمي دانم» يا «دروغگو» نيست بلكه به اين معناست كه برخي روايات او روايات خاص است كه از ديگري نشنيده ايم. چنانكه عقيلي دقيقا همين عبارت را در مورد او مي گويد و اين شاهد صحت اين معناست. ثالثاً هر منكرالحديثي ضعيف نيست چنانكه بيانش گذشت. بنابراين دروغگويي شما بيشتر از علوان در اين عبارات ظاهر است. موفق باشيد گروه پاسخ به شبهات (1)
106	نام و نام خانوادگي: دوستدار ياران رسول الله - تاريخ: 10 ارديبهشت 92 - 16:36:25 سلام (محمدرسول الله والذين معه اشداءعلي الکفار ورحماءبينهم)محمد(ص) فرستاده رسول خداست وکسانيکه با اوينددربرخورد با کفار شدت به خرج مي دهند وبا خودشون مهربانند من عالم نيسم اما شما ها داريد با اين لعنت وناسزاگوي هايتون بر خلاف قرآن عمل مي کنيد کمتر کسي است که ايه اي به اين روشني را نفهمد بر اساس کتب خودتون يا کتب ديگران داستان سرايي ميکنيد اين ايه صراحت ياران پيامبر را معرفي ميکند شايد کتب شعه وسني دچار اشتباه واخبار غلط باشد اما قران دس نخورده است طبق دلايل شما قران (نعوذ بالله)اشتباه ميکند وکتاب ها درست مي گويند کار ندارم چه کتب شيعه يا سني . چرا ياران رسول رابد ميگوييداز طرفي اگر افسانه شهادت درست باشد1- حضرت علي شير خدا بود نه مجسمه چرا دفاع نکردترسيد شما که ميگوييد امام بايد شجاع باشد پس کسي که نتواند خانواده خود آن هم دختر رسول الله را را محافظت کندچطور اين شخص اسلام را حفظ مي کند2-چرا به قاتل همسرش دختر همان زن را مي دهد(مي توانيد به کتب خودتون و کليپ اعتراف قزويني مراجعه کنيد) اگه حضرت عمر به زور با دخترش ازدواج کرده پس ديگه قيد شجاعت وغيرت حضرت علي (رض)طبق دلايل شما بزنيم3-چرا به قاتل زنش به غاصب خلافت ومتعرض به ناموسش به اعتقاد شما مشورت مي داده جاي سوال وتعجب داره؟؟؟؟؟!!!!!!!!!!4- راسي از ترس اسم فرزندانشو عمر وعثمان وابوبکر ميگذ اشته 5- چرا امام حسن وامام حسين (رض) اسم خلفا را براي فرزندانش انتحاب کرده اند شايد بگوييد اسم عربي بودند پس معاويه ويزيد ابولهب هم اسم عربي هستند چرا اين اسامي راانتحاب نکردند 6- چرا تا سال 1372 توي تقويم وفات نوشته بود اره تازه مورخين کشفش کردند7-اما اگر شهادت را قبول نکنيم عکس مطالب بالا پذيرفته ميشود.بياييم کينه هارو کنار بگذاريم به خدا به نفع اسلام است نگاه کنيد به جايي اينکه بچه مسلمان قران ياد بگيرد اختلاف وکينه ياد ميگيرد خواهش ميکنم نشان داده شود جواب نظر: باسلام دوست گرامي؛ ما با چه زباني بايد با شما بزرگواران كه بدون توجه به مطالب موجود در سايت و حتي جوابهايي كه در نظرات قبلي داده شده نظر مي گذاريد صحبت كنيم؟ آقاي عزيز قبل از ارسال نظرات تكراري كه همانند نوار، ضبط كرده ايد و بدون توجه به جوابهاي داده شده مي فرستيد، نظرات جواب داده شده و مطالب مربوطه را بخوانيد. عاقلانه و منطقي به بحث بنشينيم، تفنگي كه شما براي شليك برداشته ايد ما قبلا خشاب آن را خالي كرده ايم! از فضايي كه براي ابراز عقايد و نظراتتان در اختيار شما قرار داده مي شود منصفانه استفاده كنيد. چرا به شرايط زمان حضور معصومين عليهم السلام دقت نداريد؟ اگر قرار است به اين كارها شجاعت افراد را زير سوال ببريم بايد در ابتداي امر همين اشكال را به خود رسول الله صلي الله و عليه و آله بكنيم كه چرا ايشان همان مبارزاتي كه در مدينه با كفار داشتند، در مكه نداشتند؟ عمر كه به گفته شما چه شجاعتها و رشادتها داشته چرا نتوانست خالد را بخاطر زنا در زمان ابوبكر مجازات كند؟ جواب معلوم است ولي گويا شما براي دريافت جواب نياوده ايد؟ تمام شبهات شما جواب داده شده به بخشهاي مختلف سايت مراجعه كنيد. موفق باشيد گروه پاسخ به شبهات (1)
107	نام و نام خانوادگي: هادي - تاريخ: 31 ارديبهشت 92 - 12:43:29 السلام عليکٍ يا فاطمه الزهرا(س) - قربون مظلوميتت برم بي بي جان کاش ميشکست دستانشان آن هنگام که با گستاخي شرم آوري آتش بر در خانه ات نهادند . خانم جان چه کشيديد شما از دست اين جاهلان که دنيا و اخرتشان را به متاع ناچيز رياست فروختند و خشم تو و پيامبر و خدا را بجان خريدند . الهم العن عن ظلم حق محمد و آل محمد
108	نام و نام خانوادگي: خاک پاي علي - تاريخ: 11 خرداد 92 - 20:38:11 اللهم عجل لوليک الفرج ميخواستم بگم اين عمر سليمي نادان کتابهاي خودشونو نديده که عايشه فاحشه بوده قصدم توهين نيست فکر کنم تو بخاري باشه بي تربيت و بي فرهنگ همونايي هستن که طبق کتب خودتون همجنس باز بودن و توجيهشون اينه که مرض مقعد داشتن آخه خدايي قضاوت کنين اون چه مذهبيه که ائمه اش ميگن نزديکي با مرده حد ندارد يا اينکه براي خوف از زنا استمنا کنيد يا اگر "معذرت ميخوام" به زنا فشار جنسي اومد ازخيار استفاده کنن ابوبکر" نه خليفه ي اول " ميگه نزديکي با ميت حد ندارد زيرا آلت و اعضاي او مستهلکه واين نزديکي حساب نميشه نميدونم اينا با چه رويي ميگن ابوبکر صديق يافاروق اعظم از کي تا حالا القاب مولا علي عليه السلام واسه شيخينه تمام ميدوني فضيلتي که در باب عمر اومده باد خارج کردنه تو کتب خودشونه ابوبکر و عمر به فاطمه ي زهرا طبق اين روايات ظلم کردن پس ظالمن تو سوره بقره ايه ي 124 حضرت ابراهيم ميگه مقام امات رابراي فرزندانم نيز هست خداوند ميگه عهد من به ظالمين نميرسه پس شرعا اينا خليفه نيستن
109	نام و نام خانوادگي: قدرت ا.. - تاريخ: 06 تير 92 - 12:33:46 ×××اقاي شهاب يگانه تا کنون ثابت کردي در لجاجت وراهي جز فرمان پيامبر رفتن يگانه اي. پاسخ شما در خصوص کتب مورد بحث بقدر کفايت واگر فهم منصفي باشد داده شد. ولي تقاضاي من از شما وامثالهم ، لطفاً با خداي خودتان، فقط براي يک نيمه شب تا نماز صبح با وجدان خودتان خلوت کنيد وبررسي کنيد عاقبت غصب خلافت ابوبکر تا امروز به کجا انجاميده ايا دين خدا بدست غاصبان وجلادان وستمگران در تاريخ نيفتاده ايا اين همه انسان بي گناه در سرتاسر بلاد اسلامي به فرمان هاي غاصبان دين خدا همه هستي خود وحتي گاهي ناموس خود را از دست ندادند اين بازي غاصبان همه اديان الهي است؛ به تاريخ ؛ به جوامع بشري نگاه کن. به اعتقاد من جناب ابوبکر در دم مرگش با اين اعتراف خواسته بطريقي هم کاري شبيه توبه کند وهم به شريکش جناب عمر بگويد فرداي تو هم همين اعتراف امروز من است ؛پس از الان فکر کن تا در دام رياست وجاه طلبي دست پرورده شيطان ونفس خودت ومنفعت طلبان اطرافت نيفتي. که البته با همت وپشت کار شيطان رجيم او وهمه غاصبان وبني اميه وبني عباس و... هم افتادند. جنابعالي با کتمان غدير تاريخ و حتي ايه قران را کتمان کردي هشيار باش کتمان کننده ايات الهي چه حکمي دارد خواهش ميکنم فقط اول بخاطر خودت سپس براي انان که شايد اثري بر انها داشته باشي به توحيد- نبوت- ونتيجه قيامت فکر کن ميدانيم کسي را در گور کسي نميگذارند ولي همسايه مومن ارزوي هر مومني است. صد البته وقطعاًو بفرموده حضرت محمد (ص)خداوند وعده داده دينش را توسط يازدهمين نفر از فرزندان پيامبر که ابا صالح المهدي است جهاني کند و عدالت وفرمان الهي که شيرين تر برکات الهي است به انسانها عرضه وعمل کند و به شياطين متکبر که از فرمان خداوند سر پيچي نمود و به انسان سجده نکردند بفهماند چرا لازم شد تمام مخلوقات بر اين انسان سجده کنند و البته شرمگين ميشوند آن انسانهاي کوچکي که حق چنين انسانهاي بزرگ وشريفي را عامدانه غصب کردند ونگذاشتند که جوامعه انساني، پاک وشريف زندگي کنند. والبته خيلي حسرت ميخورند کسانيکه نه تنها پاداشي براي حمايت از اين غاصبان ندارند بلکه عذابي اليم در حد عصيان شيطان در انتظارشان است وچه تاسفي بيشتر از اين که براي لذت ديگري در اتش خشم الهي گرفتار شوي وبا نشر سخن غلط از اتش ودر اتش جهنم شوي
110	نام و نام خانوادگي: محمد موايي - تاريخ: 09 تير 92 - 17:30:59 در خصوص واقع غدير يا بگو غلط ميکنم ميگم صحيحين صحيحه يا چرت نگو. عذر مي خوام مثل خري که وسط کتاب کاه گذاشتن و ورق ميزنه تا کاه بخوره.دوما ...اصلا ولش کن...ياسين تو گوش...
111	نام و نام خانوادگي: شهاب يگانه - تاريخ: 11 تير 92 - 15:50:06 آقاي قدرت ا...، اگر شما اندکي تعصب را کنار بگذاريد، همه چيز روشن است.
112	نام و نام خانوادگي: بهاره مهدوي - تاريخ: 12 تير 92 - 16:05:32 دل خورشيد محک داشت؟نداشت.... يابه او آينه شک داشت؟نداشت...... آسماني که فلک ميبخشيد.... احتياجي به فدک داشت؟نداشت..... غير ديوار ودر وآوارش شانه ي وحي کمک داشت ؟نداشت مردم شهر به هم ميگفتند .....در اين خانه ترک داشت؟نداشت شب شد وآينه ي ماه شکست..... دست اين مرد(اميرالموئمنين علي(ع) )نمک داشت؟نداشت تو بپرس از دل پرخون وغمت....... چهره ياس کتک داشت؟نداشت سلام.سوال يه جوون شيعه از اهل سنت.بارها شيعه رو متهم به توهين به ام المومنين عايشه ميکنين......منه شيعه توهينايي که توسط عمر وابوبکر به مادرم زهرا شده رو چطوري هضم کنم؟......پيامبر9 تازن داشتن وفقط يک فاطمه.......فاطمه اي که نسبت بهشون فرمودن ام ابيها....يعني تو مادر پدرت هستي .پيامبري که هروقت ميرفتن سفروبرميگشتن خانه ي فاطمه اولين مکان ورودشان بود.فاطمه اي که حديث شريف کسا براي ايشونه.فاطمه اي که پيامبر فرمودن خشم فاطمه خشم من است فاطمه پاره تن من است هرکس او را بيازارد مرا آزرده....آيه مبالهه وآيه تطهير که نيازي به گفتن نداره اخه تابحال نشده با خودتون فکر کنين چرا دردانه ي رسول اکرم مقبره نداره؟چرا اميرالمومنين علي بدن مطهر ايشون رو شبانه دفن کردن؟ چرا فاطمه زهرا سلام اله تا لحظه شهادتشون ازخلفا عصباني بودن؟دليلشون چي بود؟بخدا کم مقامي ندارن ايشون....امام ما ميفرماين که ما حجت خدا برشما ايم....ومادرم فاطمه حجت خدا برما........فداي مادر معصوم ومظلومم . عزيزان شيعه برادران اهل سنت به قرآن قسم يک ابديت جلو روي شماس..... دين گرفتن از اجداد رو همه دارن اما اون کسي برندس که تحقيق کنه
113	نام و نام خانوادگي: هادي - تاريخ: 16 تير 92 - 14:54:40 با سلام - بنظر من اگرچه تربيت نااهل را چون گردکان بر گنبد است و نفوذ کلام حق در دلهاي سياه همچون نفوذ شاخ بر سنگ سخت ، ولي من باب وظيفه خدمت آقاي شهاب يگانه و دوستانشان عرض ميکنم : اولا ما براي اثبات حقانيت امامت مولايمان علي(ع) آنقدر حديث و دليل و برهان داريم که اظهرمن الشمس است در حاليکه شما حتي يک حديث معتبر از قول پيامبر(ص) نميتوانيد بياوريد که ابوبکر يا عمر و يا عثمان بعد از پيامبر خليفه است در حاليکه در کتب معتبره خودتان هم آمده است صحت واقعه غدير خم يا حديث ثقلين يا سفارشهاي وقت نبي اکرم به وصايت و خلافت علي تا جائيکه در غدير خم اولين شخص تبريک گوينده به علي خود عمربن خطاب بوده که بعدها فراموشي ميگيره . تمام ادله شما براي خلافت ابوبکر اجماع در سقيفه هستش که با اجماع سه نفر (ابوبکر-عمر-ابوعبيده) که با تعارف بينشان به ابوبکر ميرسه و فقط در سقيفه دو نفر ديگر باقيمانده با ابوبکر بيعت ميکنند اونهم با دلايل بسيار غيرمنطقي که در کتب معتبره علماي خودتان دليل آن خوف از فتنه امت و برهم ريختن مصدر امور مسلمين !!! ذکر شده اينهم از دليل شما .درصورتيکه اگر نگراني از فتنه بوده چرا وقتي پيامبر در بستر بيماري ميفرمايد قلم کاغذي بياوريد تا برايتان چيزي بنويسم که بعد ازمن گمراه نشويد . عمربن خطاب ميگويد که (نعوذبالله) پيامبر هذيان ميگويد مارا کتاب خدا کفايت ميکند . و ميدانيد که چرا مانع شد چون بخوبي ميدانست که وصيت پيامبر براي خلافت و رهبري امت بود تا گمراه نشوند و حتي اين جناب عمر با اين کارشان نسبت به عصمت از گناه و اشتباه حضرت رسول که در قرآن آمده است خدشه وارد ميکند فقط بخاطر حب رياست کاري کردند که الان ما و شما در مقابل هم ايستاديم و نيرو وفکرمان را به مجادله با هم هدر ميدهيم و مسبب همه ظلمها و خونهايي که از مسلمانان در اين باب ريخته ميشود کساني جز ايشان نيستند .
114	نام و نام خانوادگي: محسن - تاريخ: 23 تير 92 - 23:00:50 زورم مياد اين همه مطلب از کتب خودشون باز گير ميدن مگه سواد نداريد فقط بلدن کل قران رو حفظ کنن خو يه نگاهي بکن به اين مطالب از کتب خودتونه اخ فقط عصبي ميکنن
115	نام و نام خانوادگي: هادي - تاريخ: 24 تير 92 - 14:07:50 آقا محسن سلام - بهتر بود به آنها يادآوري ميکرديد که درسته که قرآن حفظ کردن خوب و پسنديده هستش و لي مهم تر و پسنديده تر از آن قرآن را حفظ کردن است وگرنه ضبط سوت هم ميتواند قرآن را حفظ (ضبط) کرده و بارها پخش کند بدون آنکه اثر مثبتي براي خودش داشته باشد حال آنکه اين شيعيان هستند که بخاطر محافظت از قرآن و عمل به دستورات آن جانهايشان رتا با غيرت و هميت در راه آن فدا ميکنند و مثل بعضي ها فقط سر در آخور فرو نميبرند تا نکند که اربابانشون از آنها ناراحت شوند ويا آنقدر جاهل باشند که بجاي جنگ با دشمنان اصلي دين ، بجان همکيشان خود بيافتند . خدايا مارا از دست اين اشعري ها و ابن ملجمها رها بگردان . آمين
116	نام و نام خانوادگي: حسين - تاريخ: 24 تير 92 - 15:25:34 اين سرسختي اهل سنت درمورد عدم پذيرش وقوع اين واقعه دردناك ، حتي از كتابهاي خودشان ، نشان مي دهد آنها برخلاف نظر برخي افراد دوستدار اهل بيت نيستند و حتي براي معاويه لعنت اله عليه بيشتر ارزش قائلند تا خليفه چهارمشان . توجه داشته باشيد باتوجه به صلوات ابتر كه اينها مي فرستند ، طبق روايات متقن بوي بهشت را حس نخواهند كرد . اينها دنباله رو امير معاويه اشان هستند .
117	نام و نام خانوادگي: مرجان - تاريخ: 10 مرداد 92 - 19:35:27 آقايي که مي فرماييد تشيع تاريخ نداره؛ خانم فاطمه زهرا را که دختر دردانه ي پيامبر بود آنچنان از صفحه تاريخ خودتون محو کردين که با کتاب هاي خودتون به سختي بشه شهادت ايشون رو ثابت کرد. چه برسد به بقيه علما و محدثين... ميعادگاه ما همون باشد به قيامت که خوب محکمه ايست. هم شما قبول داريد هم ما.
118	نام و نام خانوادگي: دوستدار اهل بيت - تاريخ: 12 مرداد 92 - 09:01:23 جناب حسين اگر اينان اين مطلب را قبول کنند و علت لجبازي وخودشان را به کوچه علي چپ زدن به قول قديميها ؛ تمام اعتقاداشان زير سوال مي رود که اين موضوع سقفيه اگر با دموکراسي بوده چرا به زور بيعت مي گرفته اند وچرا حريم اهل بيت در آن زمان ناامن بوده وتوسط حکام و عمال حاکم وخليفه چرا بايد مورد حک حرمت قرار بگيرد وسوالات بيشتر .......................که اگر مطرح شود کل خلافت خليفه هايشان زير سوال مي رود واعتقادات آنها روي هواست و.....................................؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟!!!!!!!!!!!!به خاطر اين است که اين روايات صحيح در کتب خودشان را قبول نمي کنند .اين است لجبازي وکينه وعداوت و.................بميرم براي اهل بيت ()ع) که چه سختيها و عذابها از دست اينان وعمال حاکم وقت کشيد ه اند وچه ناراحتيها وخون جگر خورده اند (براي اسلام وقرآن وپيامبر ) .
119	نام و نام خانوادگي: لوايي - تاريخ: 13 مرداد 92 - 19:26:10 مولوي عبدالحميد چطوري با اين عقايد خودتو مسلمان ميدوني؟؟؟!!
120	نام و نام خانوادگي: مريم س - تاريخ: 21 مرداد 92 - 12:34:38 دوستاي شيعه عزيز نمي خواد خودتونو ناراحت کنيد بابت احمق بازيه بعضي از اهل سنت اونا به فتنه مي گن ام المومنين و خودشونو واسش پاره پاره مي کنن ولي به دختر پيامبرشون يه ذره احترام نمي ذارن ديگه آدم وقتي طرفدار سه تا ... مي شه يعني سه ... بيشتر از اين ازشون انتظاري نيست هميشه همين بوده آدماي که حقو از باطل تشخيص دادن کمتر بودن شما نگاه کنيد حضرت نوح تو عمر 1000 سالش چند نفرو تونست هدايت کنه حتي وقتي داشتن غرق مي شدن ايمان نيوردن حالا اينا هم دست کمي از اونا ندارن بذاريد با طناب خودشون برن تو چاه همون اهل سنت برن شبکه وصال و نور و کلمه رو ببينن که به قول استاد قزويني عادت کردن از باد معده حرف بزنن در صورتي که هيچ مدرک و سندي ندارن هر چي هم هست همه جعليه ولي کتاباي خودشونو که مي گن بعد از قرآن صحيح ترينه بازم قبول ندارن من بميرم واسه حضرت علي چي کشيده از دست اين جماعت ابله بعد جالبه اون عقيل که بيشتر شبيه شامپانزه مي مونه تا کارشناس بر مي گرده مي گه حضرت علي رو شيعيانش کشتن اون ابله خودش خوب مي دونه کسي که حضرت علي رو کشت از همون جماعتي بودن که از دست اون سه ... که يکيشون ترسو بوده يکيشون خشن بوده يکيشون شکم باره فراري بودن ما افتخار مي کنيم شيعه علي هستيم و اگه شيعه بودنمون دليل بر شرک ماست بازم بهش افتخار مي کنيم حداقل طرفدار کسي هستيم که دنيا ازش به نيکي ياد مي کنه شما به چي افتخار مي کنيد آخه ، خدا را هزاران مرتبه شکر که عمر کوتاهي داريم ايشالا شمارو اون دنيا با ام المومنينتون و خلفاي راشد غاصبتون محشور کنن

اصل روايت در منابع اهل سنت

پاسخ اول: نقل روايت با سند‌هاى ديگر

استفاضه و تقويت روايت با سندهاى متعدد

پاسخ دوم: شهادت عالمان اهل سنت بر صحت روايت

شرح حال مقدسى حنبلى

پاسخ سوم: صحت سند روايت

1. توثيق عُلوان توسط ابن حبان

محمد بن إبراهيم التيمي و زيد بن أبي انيسه