طبری در تاریخ خود چنین می نویسد:
أطافت ضبة والأزد بعائشة يوم الجمل وإذا رجال من الأزد يأخذون بعر الجمل فيفتونه ويشمونه ويقولون بعر جمل أمنا ريحه ريح المسك.
افرادی از قبيله هاي ضبه و ازد دور شتر عایشه می چرخیدند و مردانی از قبيله ازد پشكل اين شتر را برمي‌داشتند و بو مي‌کردند و مي‌گفتند: پشكل شتر مادر ما، بوي مشک و عنبر مي‌دهد.
تاریخ طبری، ج 4 ص 552 – 553.
سؤال از اهل سنت:
1ـ كدام عاقل مي پذيرد كه پشكل شتر بوي مشك دهد؟
2ـ چرا شما اين خرافات را از كتابهايتان حذف نمي كنيد؟
اینا اگر عقل داشتن برای امیرالمومنین علی علیه السلام شمشیر نمیکشیدن..پشگل بو کردن که چیزی نیست اگر میخوردنش هم تعجب نمیکردیم.بعد یک سوال داشتم؛صحیح است که شتر عایشه از اجنه و شیاطین بوده؟منبع داره؟ممنون و سپاس
پاسخ:
قيل يوم الجمل ، وأكثره لبني ضبة والأزد ، الذين كانوا حول الجمل يحامون عنه ، ولقد كانت الرؤوس تندر عن الكواهل ، والأيدي تطيح من المعاصم وأقتاب البطن تندلق من الأجواف ؛ وهم حول الجمل كالجرا الثابتة لا تتحلحل ولا تتزلزل ؛ حتى لقد صرخ عليه السلام بأعلى صوته : ويلكم اعقروا الجمل فإنه شيطان ثم قال : اعقروه وإلا فنيت العرب . ولا يزال السيف قائماً وراكعاً حتى يهوي هذا البعير إلى الأرض ، فصمدوا له حتى عقروه وله رغاء شديد ، فلما برك كانت الهزيمة
شرح نهج البلاغة ج 1 ص 155
موفق باشید