اين مرجع تقليد شيعه در بيان اين كرامت مي گويند؛

روزگاري كه جوانتر بودم، روزي بر اثر مشكلات فراواني كه داشتم، از جمله آن كه مي خواستم دخترم را شوهر دهم، ولي مال و ثروتي نداشتم تا براي دخترم جهيزيّه تهيّه كنم، با ناراحتي به حرم حضرت فاطمه معصومه عليهاالسّلام رفته و با عتاب و خطاب، در حالي كه اشكهايم سرازير بود، گفتم اي سيده و مولاي من، چرا نسبت به امر زندگي من اهميّتي نمي دهي؟ من چگونه با اين بي مالي و بي چيزي دخترم را شوهر دهم؟ سپس با دلي شكسته به منزل بازگشتم. در اين حال، حالت غشوه اي مرا فرا گرفت و در همان حال شنيدم كسي در مي زند. رفتم پشت در و آن را باز كردم. شخصي را ديدم كه پشت در ايستاده، وقتي مرا ديد گفت: سيّده تو را مي طلبد، با عجله به حرم رفتم و چون به صحن شريف آن حضرت رسيدم، چند كنيز را ديدم كه مشغول تميز كردن ايوان طلا هستند. از سبب آن پرسيدم. گفتند هم اكنون سيّده مي آيد. پس از اندكي حضرت فاطمه معصومه عليهاالسّلام آمد، در حالي كه بسيار نحيف و لاغر و رنگ پريده و در شكل و شمايل چون مادرم فاطمه زهراعليهاالسّلام بود (چون جدّه ام فاطمه زهرا را سه بار پيش از آن در خواب ديده بوده و مي شناختم ). به نزد عمه ام رفته و دست وي را بوسيدم. آنگاه آن حضرت به من فرمود؛ اي شهاب: كي ما به فكر تو نبوده ايم كه ما را مورد عتاب قرار داده و از دست ما شاكي هستي؟ تو از زماني كه به قم وارد شدي، زير نظر و مورد عنايت ما بوده اي. در اين حال از خواب بيدار شدم و چون دانستم كه نسبت به حضرت معصومه عليهاالسّلام اسائه ادب كرده ام، فوراً براي عذرخواهي به حرم شريف رفتم. پس از آن حاجتم برآورده شد و در كارم گشايشي صورت گرفت. قبسات، ص 101

منبع : مركز خبر حوزه