حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ اللهِ الْحَضْرَمِیُّ، ثنا عَبْدُ اللهِ بْنُ الْحَکَمِ بْنِ أَبِی زِیَادٍ، وَأَحْمَدُ بْنُ یَحْیَى الصُّوفِیُّ، قَالَا: ثنا عُبَیْدُ اللهِ بْنُ مُوسَى، عَنْ إِسْرَائِیلَ، عَنْ أَبِی إِسْحَاقَ، عَنْ هَانِی بْنِ هَانِی، عَنْ عَلِیٍّ رَضِی اللهُ عَنْهُ قَالَ : لَیُقْتَلَنَّ الْحُسَیْنُ قَتْلًا، وَإِنِّی لَأَعْرِفُ التُّرْبَةَ الَّتِی یُقْتَلُ فِیهَا قَرِیبًا مِنَ النَّهْرَیْنِ.

علی بن ابی طالب فرمودند : همانا حسین را خواهند کشتند و من به خوبی تربت و خاکی که روی آن و در نزدیک دو رود کشته می شود را می شناسم.

سند روایت کاملا معتبر است و هیثمی در مجمع الزوائد نیز به اعتبار سند اشاره می کند.

مصنف ابن ابی شیبة،ج10،ص392،ح31210 ط مکتبة الرشد